Πράγματι, οἱ ὑμνογράφοι, φωτισμένοι ἀπὸ τὴν θεία χάρη, συνέθεσαν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὰ ποιήματα αὐτά, ὥστε νὰ ἀγγίζουν τὶς πιὸ εὐαίσθητες χορδὲς τῆς ταλαιπωρημένης μας ψυχῆς. Ἀξίζει γι’ αὐτό, ὅταν μελετᾶμε τὶς Παρακλήσεις κατ’ ἰδίαν καὶ ὅταν τὶς ἀκοῦμε, ἐπίσης, νὰ προσέξουμε ὅτι τὰ τροπάρια τῆς κάθε ὠδῆς –4 ἀνὰ ὠδή, πέρα ἀπὸ τὰ «Διάσωσον…» καὶ «Ἐπίβλεψον…»- ἔχουν μιὰ συγκεκριμένη σειρὰ παράκλησης.
Στὸν Μικρὸ Παρακλητικὸ Κανόνα ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν γενικὴ παράκληση στὴν Παναγία, καὶ στὴν συνέχεια παρακαλοῦν γιὰ τὴν βοήθειά της ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τοὺς πειρασμούς, ἀπὸ τὰ ἐξωτερικὰ δεινὰ καὶ ἀπὸ τὶς ἀσθένειες.
Ἀντιστοίχως, στὸν Μεγάλο Παρακλητικὸ Κανόνα, ποὺ εἶναι πιὸ σύνθετος ἀλλὰ καὶ πιὸ βαθὺς σὲ νοήματα, στὸ α’ τροπάριο κάθε Ὠδῆς ὁ ποιητὴς παρουσιάζει στὴν Παναγία τὴν δεινὴ κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται καὶ τὴν παρακαλεῖ γιὰ βοήθεια, στὸ β’ τροπάριο ἀναφέρει ὅτι ἡ Παναγία τὸν βοήθησε στὸ παρελθόν, στὸ γ’ τροπάριο ἐκφράζει τὴν πεποίθησή του ὅτι ἡ Παναγία θὰ τὸν βοηθὴσῃ καὶ αὐτὴν τὴν φορά, καὶ στὸ δ’ τροπάριο διατυπώνει ἐκ τῶν προτέρων τὶς εὐχαριστίες του γιὰ τὴν προσφορά της.
Πάνω ἀπ’ ὅλα, ὅμως, χρειάζεται νὰ ἀκοῦμε καὶ ἐμεῖς τὴν παράκληση τῆς Παναγιᾶς μας πρὸς ἐμᾶς.
Ἡ παράκλησή της εἶναι μία καὶ μοναδική, νὰ κάνουμε ὃ τι μᾶς λέει ὁ Υἱός της: «ὃ τι ἂν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε» (Ἰωάν. β’ 5). Στὸ κάτω κάτω ἡ προτροπή της ἀφορᾶ στὴν δική μας σωτηρία.
Ἐὰν κάνουμε ἐμεῖς ὃ τι Ἐκείνη μᾶς προτρέπη, ἐὰν ἀκοῦμε δηλαδὴ καὶ ἐφαρμόζουμε τὸν λόγο Του, τότε καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς χαρίση τὴν πολυπόθητη σωτηρία μας. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου