Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας
Μία κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλοί ψυχικά κυρίως ασθενείς είναι και η «Πλασματική διαταραχή». Πλασματική διαταραχή είναι μια κατάσταση κατά την οποία ένα άτομο, χωρίς κίνητρο προσποίησης, ενεργεί σαν να έχει μια ασθένεια προκαλώντας σκόπιμα, προσποιούμενο ή υπερβάλλοντας συμπτώματα, καθαρά για να επιτύχει (για τον εαυτό του ή για άλλον) τον ρόλο του ασθενούς. (Ο ορισμός από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%AE).
Βέβαια αν κάποιος καταφέρει να πείσει την γύρω από αυτόν κοινότητα μεγάλη ή μικρή, για την αλήθεια της κατάστασης τότε διεγείρεται μια ολόκληρη διαδικασία για να αντιμετωπισθεί η «ασθένεια». Αυτό σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και παγκοσμίως, την κατάλυση της νόμιμης τάξης και την εφαρμογή μέτρων που καταλύουν την δικαιοσύνη. Μέτρων που καταλύουν την ελευθερία. Τούτο επιτυγχάνεται με την χρήση φρασεολογίας που συνήθως αντιστρέφει την αλήθεια. Και ούτε λίγο, ούτε πολύ, το ψέμα εμφανίζεται ως αλήθεια και η αλήθεια ως ψέμα. Δυστυχώς η «πλασματική διαταραχή» εμφανίζεται και σε πρόσωπα της Εκκλησίας. Της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.