Πορφυρίτης: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»[1]

Γράφει ὁ Πορφυρίτης 

Εἶναι συγκινητικό, ἐνθαρρυντικό καί συνάμα συμβολικό («ὡσεὶ περιστερὰν»[2]) αὐτό πού συμβαίνει στό Περιστέρι. Μέσα σέ μία πολτοποιημένη κοινωνία καί πατρίδα, ὅπου τά πρόσωπα μετασχηματίστηκαν σέ μονάδες καί ὅσον οὔπω σέ ἀριθμούς, καί χάνονται στήν ἄβυσσο τῆς ἀσωτίας· ὅπου ὑπάρχει ὁ φόβος, ὁ τρόμος, ἡ σύγχυση, ἡ βορβορώδης ἁμαρτία καί ἡ σκιά θανάτου· ὅπου τό μόνο ἐνδιαφέρον τῶν «χριστιανῶν», εἶναι ἡ «καλοπέραση» στό ἀπέραντο αὐτό χοιροστάσιο, νά τρῶνε καί νά δαπανοῦν ὧρες ὁλόκληρες στήν εἰκονική πραγματικότητα, λησμονώντας τή Ζωή.

Πορφυρίτης: «Εἴμαστε πολλοί, γινόμαστε περισσότεροι καί τό ξέρουν. Αὐτό φοβοῦνται!»

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Προσπάθησα μέ μεγάλη ὑπομονή νά ἀκούσω τήν περιβόητη ἐκπομπή περί Ἀντι-οἰκουμενισμοῦ τοῦ διαδικτυακοῦ τόπου «Ἀπαρχή». Παρουσιαστής ἕνας νεαρός ρασοφόρος, ὁ ὁποῖος ὅπως προλέγει, μᾶλλον εἶναι ὁ πρῶτος πού θά ρίξει «φῶς σέ σημεῖα πού κανείς μέχρι σήμερα δέν ἔθιξε»^[1]. Καί ὅπως θά ἀντιληφθοῦμε ἀμέσως, τό φῶς εἶναι τόσο ἐκτυφλωτικό πού μᾶλλον θά ξεπερνᾶ «τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον»^[2]! Ὁ ἴδιος συνεχίζοντας, ὑποστηρίζει ὅτι «ἡ θεωρία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἦρθε στό προσκήνιο ὄχι ἀπό κάποιους ὑποστηρικτές της, ἄν ὑπῆρξαν ποτέ καί πράγματι κάποιοι ὑποστηρικτές της, ἀλλά ἀπό τούς ἴδιους τούς πολέμιούς της. Τό ἐρώτημα πού γεννᾶται ἀμέσως, εἶναι τό πῶς, μέ ποιά ἀφορμή ξεκίνησαν κάποιοι νά ἀντιτάσσονται σέ κάτι πού δέν εἶχε δεῖ ποτέ κανείς»^[3]…!!! Ἀλλόκοτα πράγματα!

Πορφυρίτης: «Καί εἶπε Κύριος ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καί ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσι με, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾽ ἐμοῦ ...» (Ἠσαΐας 29, 13)

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, εἶναι ἕνας ἀγωνιστής Ἐπίσκοπος. Ἀπασχολεῖ ἀρκετά συχνά τά Μέσα τῆς Μαζικῆς Προπαγάνδας καί οἱ θέσεις του εἶναι ἐν πολλοῖς σύμφωνες μέ τήν ὀρθόδοξο διδασκαλία τῆς Πίστεώς μας. Ἐκεῖνο πού προβληματίζει τόν πιστό λαό, εἶναι ὅτι πολλάκις οἱ ἀπόψεις τοῦ ἀγαπητοῦ Μητροπολίτου δέν συμβαδίζουν μέ τά ἔργα του. Παρατηρεῖται μιά ἀσυνέπεια καί  σύγχυσις λόγων καί ἔργων. Τά ἐπισκοπικά χείλη δείχνουν τήν πρόθεση νά κινηθεῖ ἐμπρός ἀλλά οἱ ἐπισκοπικοί πόδες κινοῦνται σημειωτόν ἤ ὄπισθεν! Αὐτό φαίνεται καί στό θέμα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐμεῖς θά ἑστιάσουμε σέ τρία ἄλλα, σχετικά μέ τήν παναίρεση, θέματα ἐν συντομίᾳ, γιά νά μή κουράσουμε τόν ἀναγνώστη:

Πορφυρίτης: «Μέγα Ἱεράρχα, ποίμαινε ἡμᾶς!...», Β΄ Μέρος

(Στόν Μέγα Ἅγιο πού τόσο δυσφημίζεται στήν ἐποχή μας μέ τή χρήση, ἀπό τούς ὀρθοδόξους, μιᾶς καρικατούρας)

Τὸ Α΄ Μέρος ΕΔΩ

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος προσκαλεῖ, μέ τήν ἐπιστολή του τούς «ἀδελφούς γνησιότατους»^[1] Ἰταλούς καί Γάλλους συνεπισκόπους του, ζητῶντας τους νά δώσουν «χέρι στούς γονατισμένους»^[2] ἀπό τόν «φανερό πόλεμο τῶν αἱρετικῶν»^[3]. Σκοπός του εἶναι «νά δώσουν τό ‘‘παρών’’ περισσότεροι ἀδελφοί, ὥστε νά εἶναι ἀρκετοί γιά ν’ ἀπαρτίσουν σύνοδο...»^[4]. Ἔτσι, «ὥστε ὅσοι ὁμολογοῦν τήν ἀποστολική πίστη, ἀφοῦ ἐξουδετερώσουν τά σχίσματα πού ἐπινόησαν, νά ὑποταχθοῦν ἀπό ἐδῶ καί πέρα στήν αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας.»^[5]. Ὁ Μέγιστος Φωστῆρας συνεχίζει νά ποιμαίνει καί σήμερα τούς θέλοντας νά ποιμανθοῦν καί νά διδαχθοῦν τί ὁ Μεγάλος ἔπραττε γιά τήν ἐξάλειψη τῆς μιαρῆς αἱρέσεως.

Πορφυρίτης: «Μέγα Ἱεράρχα, ποίμαινε ἡμᾶς!...»

(Στόν Μέγα Ἅγιο πού τόσο δυσφημίζεται στήν ἐποχή μας μέ τή χρήση, ἀπό τούς ὀρθοδόξους, μιᾶς καρικατούρας)

 Γράφει ὁ Πορφυρίτης

«Πολύ μέ λυπεῖ τό ὅτι ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ πιά οἱ κανόνες τῶν Πατέρων καί κάθε ἀκρίβεια ἔχει φύγει ἀπό τίς Ἐκκλησίες. Φοβᾶμαι λοιπόν μήπως, καθώς ἡ ἀδιαφορία αὐτή λίγο - λίγο προχωρεῖ, φθάσει ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας σέ ὁλότελη σύγχυση.»^[1]. Ὁ Μέγας διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, ὁ Ἅγιος Βασίλειος, κράτησε γερά τή σκυτάλη τῆς Πίστεως πού τοῦ παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Συστρατεύτηκε μαζί τους, πίσω τους, σάν τόν τελευταῖο στρατιώτη. Ὡς Μέγας Ἱεράρχης, γνώριζε ὅτι ἡ καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἡ ἀθέτηση τῆς ἀκρίβειας καί ἡ «ἐγκληματική» ἀδιαφορία, ὁδηγοῦν στή ὁλοκληρωτική σύγχυση.

Πορφυρίτης: «Ἐλευθέρα καί Ζῶσα Ἐκκλησία»

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

Μέ κάθε εὐκαιρία οἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι δηλώνουν ὅτι εἶναι «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ»^[1],  ὅτι ἀγρυπνοῦν γιά τό ποίμνιο, ὅτι πονοῦν γιά ὅσα θλιβερά συμβαίνουν, ὅτι πρέπει νά τούς ἐμπιστευόμαστε. Ἀπό λόγια καλά πᾶμε, καθώς στήν Ἑλλάδα «εἶσαι ὅ,τι δηλώσεις»! Ἡ ἀλήθεια ὅμως ἀπέχει παρασάγγας ἀπό τίς δηλώσεις τῶν ἐπισκόπων καί θεωροῦμε ὅτι δέν χρειάζονται περαιτέρω ἐπιχειρήματα γι’αὐτό καθώς βιώνουμε τό ἀντίχριστο κλίμα στήν ταλαιπωρημένη πατρίδα μας.

Πορφυρίτης: Γιατί συμβαίνουν οἱ θεομηνίες;

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

Δέν γνωρίζουμε ἐάν ὑπάρχει κάποιο νόημα νά προσπαθοῦμε νά ὁμιλοῦμε μέ τούς πνευματικῶς κωφούς! Κυρίως, ὅταν ὁ λόγος δέν εἶναι δικός μας, ἀλλά εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Βασιζόμαστε στήν ἐλπίδα, μήπως ὑπάρξει ἀνάμεσά μας κάποιος βαρήκοος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἄγνοια καί ὄχι ἀδιαφορία καί ἔστω ἀντιληφθεῖ κάτι τήν «ἐνδεκάτη» ὥρα. Μήπως πιστέψει τήν πραγματική αἰτία ὅλων αὐτῶν τῶν θεομηνιῶν πού βιώνουμε καί συνεχίζουμε ἀκάθεκτοι τήν κατώτερη ζωώδη συμπεριφορά. Ἀλλά νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς, πού τά γνωρίζουμε καί δέν ἀποφασίζουμε νά βάλουμε ἀρχή μετανοίας. Πού συνεχίζουμε νά αὐτοκτονοῦμε τήν ψυχή, ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ μεγάλος Σέρβος ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καί τή συνείδησή μας κομμάτι - κομμάτι, μέ κάθε ἁμαρτία πού διαπράττουμε.

Σύμφωνα λοιπόν μέ τόν πνευματικό πατέρα τοῦ ἀνωτέρῳ ἁγίου, μεγάλου καί αὐτοῦ Σέρβου, τοῦ Νικολάου Βελιμίροβιτς, ἡ αἰτία γιά τίς θεομηνίες «εἶναι πάντα ἡ ἴδια. Ἡ αἰτία γιὰ τὶς ξηρασίες, τὶς πλημμύρες, τὶς ἐπιδημίες καὶ ἄλλα μαστιγώματα τῆς γενιᾶς τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ αἰτία καὶ γιὰ τὴν τωρινὴ κρίση. Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό. Μὲ τὴν ἁμαρτία τῆς Θεό-ἀποστασίας οἱ ἄνθρωποι προκάλεσαν αὐτὴ τὴν κρίση, καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἐπέτρεψε, ὥστε νὰ ξυπνήσει τοὺς ἀνθρώπους, νὰ τοὺς κάνει ἐνσυνείδητους, πνευματικοὺς καὶ νὰ τοὺς γυρίσει πρὸς Ἐκεῖνον. ... Προκάλεσε σύγχυση καὶ φόβο. 

Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκανε γιὰ νὰ ξυπνήσουν τὰ ὑπερήφανα κεφαλάκια τῶν σοφῶν τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς, γιὰ νὰ ἔλθουν εἰς ἑαυτοὺς καὶ νὰ πνευματικοποιηθοῦν. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄνεση καὶ τὸ ἀγκυροβόλημα στὰ λιμάνια τῆς ὑλικῆς σιγουριᾶς νὰ θυμηθοῦμε τὶς ψυχές μας, νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀνομίες μας καὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν ὕψιστο Θεό, τὸν ζωντανὸ Θεό.»^[1].

Ἡ δεύτερη καταστροφική θεομηνία, μετά τίς φονικές πυρκαγιές (πού ἔπληξαν καί τή Μητρόπολη Δημητριάδος), ἦταν οἱ πλημμύρες. Ξεκίνησαν ἀπό τόν Βόλο, ἀπό τήν ἴδια Μητρόπολη, ὅπου ἐπίσκοπος εἶναι ἕνας μειλίχιος, πρᾶος (ὄχι σάν αὐτούς πού περιγράφει ὁ Κύριος, «ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες»^[2], ἀλλά ποιμένας ἐν ἐγρηγόρσει, ποιμένας πραγματικός), δεκτικός, φιλικός, πατερικός, «μετά τῶν Πατέρων» ὅπως εἶχε δηλώσει ὁ ἴδιος, ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ ὅλον τόν κόσμο. 

Ἀπό τόν ζῆλο του νά διδάξει καί νά ὁμολογήσει Χριστό, ἵδρυσε τήν «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου» καί καλεῖ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους νά μαθητεύσουν στήν Ὀρθόδοξη Πίστη! Περιφέρει δέ, ἀπό ναό σέ ναό τῆς Μητρόπολής του τόν ψευδεπίσκοπο Ὀλβίας^[3] (ὁ ὁποῖος χειροτονήθηκε «στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ στό Κίεβο»^[4] οὐσιαστικά, ἀπό «λαϊκούς μέ ράσα»^[5] πού ἐμπαίζουν τήν Ἱερωσύνη), γιά νά τόν γνωστοποιήσει στό ποίμνιό του μέ σκοπό νά τόν ἀποφεύγουν. 

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούς Μητροπολῖτες τῆς Λαρίσης καί τῆς Θεσσαλιώτιδος. Εἶναι ἄνθρωποι πού πρωτοστατοῦν στήν Ὀρθόδοξο Πίστη. Ἄνθρωποι ταπεινοί, ἐπί σκοπόν, πού ἀνθίστανται στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί κηρύττουν Χριστό καί Πατρίδα καί ἀναχαιτίζουν κάθε τί τό ἐξω-ορθόδοξο.

Ἑπόμενο εἶναι νά μήν ἀναζητοῦμε σέ αὐτούς καί τούς ὑπάκουους ἱερεῖς τους τίς πνευματικές εὐθύνες τῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων. Δέν μποροῦμε ὅμως καί νά ἀκυρώσουμε τά προαναφερθέντα λόγια τοῦ Ἁγίου Νικολάου, πού εἶναι καί λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἄρα ὁ «κλῆρος» πέφτει στόν λαό, σέ ἕναν λαό ἀμετανόητο, ἀδιάφορο, σκληρόκαρδο. Ἕναν λαό πού δέν ἀκούει τό κήρυγμα μετανοίας τῶν μητροπολιτῶν του, ἕνα λαό ἀποστατημένο. 

Μακάρι νά μετανοήσουμε καί νά ἐφαρμόσουμε τήν ἄσκηση στίς ἀρετές τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ προαναφερθείς ἅγιος Ἰουστῖνος τονίζει ὅτι ἀπό «τήν κάθε εὐαγγελική ἄσκηση βλασταίνει μέσα στήν ψυχή καί ἀπό ἕνα μάτι, καί ἀπό πολλές ἀσκήσεις πολλά μάτια, μέ τά ὁποία ἡ ψυχή κοιτάζει καί βλέπει τό ἀόρατο, καί μέ τή θεανθρώπινη κρίση ἐκτιμᾶ ὅλα τά γεγονότα μέσα στόν ἑαυτό της καί στόν κόσμο γύρω της.»^[6]. 

Μακάρι νά πλημμυρίσουμε ὅλοι (ὅσοι θέλουν), μέ πολλά τέτοια μάτια, γιά νά μπορέσουμε νά δοῦμε τό Φῶς!

---

^[1] ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΟΤΣ, «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται...», Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ»

^[2] Ματθ. 7, 15        

^[3] «Ὁ σχισματικός Ὀλβίας ὀργώνει τήν Λήμνο… ἀλλά οὐδείς γνωρίζει!», https://www.ekklisiaonline.gr/nea/o-schismatikos-olvias-orgoni-tin-limno-alla-oudis-gnorizi/

^[4] «Χειροτονήθηκε ὁ πρῶτος Ἕλληνας Ἐπίσκοπος τῆς Οὐκρανίας (ΦΩΤΟ)», https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/29393-xeirotonithike-o-protos-ellinas-episkopos-tis-oukranias-foto

^[5] «‘‘Οἱ λαϊκοί μέ ράσα πού παριστάνουν τούς ἱερεῖς καί ἐπισκόπους, δέν ἐπιτρέπεται νά εἰσέλθουν στό Μοναστήρι’’. Στήν Ἑλλάδα ἀρνήθηκαν νά συμπροσευχηθοῦν μέ σχισματικούς.», https://gr.pravoslavie.ru/125425.html

^[6] ΟΣΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, «ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΚΡΗΜΝΟΙ», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ

«Πᾶνος»

Πορφυρίτης: Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου: ποιούς Ἁγίους νά ἐμπιστευόμαστε;

Γράφει ὁ Πορφυρίτης 

 

Μέσα στό κλίμα τῶν ἡμερῶν τό κήρυγμα τοῦ σεβασμιωτάτου Φθιώτιδος· συνδυασμός τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, τοῦ ἑορταζόμενου Ἁγίου Φανουρίου καί θεμάτων πού δημιουργοῦν ἀνησυχίες ἤ ἀπασχολοῦν τόν λαό. Μηνύματα μέ πολλαπλούς ἀποδέκτες, πάντα κατά τή δική μας ἀνάγνωση, μιᾶς καί κήρυξε σέ ναό τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί ὁ λόγος του θά εἶχε περισσότερη δημοσιότητα, καθώς μεταδόθηκε «ἀπευθείας ἀπό τηλεοράσεως, ραδιοφώνου καί διαδικτύου»^[1].

Ἀναφέρθηκε ἐνδεχομένως, ὁ σεβασμιώτατος, σέ αὐτούς πού ἔχουν ἔντονη ἀγωνία (ἀνύπαρκτη ἴσως γιά τόν ἴδιο, ὑπαρκτή ὅμως καί γιά ὅλους τούς σύγχρονους Ἁγίους στούς ὁποίους ἀναφέρεται), γιά τήν παγκάκιστη πνευματική συμφορά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἑνός «τέκνου» του, τοῦ οὐκρανικοῦ ζητήματος. Ἔτσι, παραλληλίζει τό νεανίσκο τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, τοῦ «ἐπιφανειακοῦ», ὑπερορθόδοξου καί ὑποκριτή χριστιανοῦ, μέ αὐτούς «πού ἔχουν ἄποψη γιά τά πάντα, ἀπό αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀποφαίνονται γιά ὅλα, ἀπό αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἄν εἶναι δυνατόν θά ἤθελαν νά καθοδηγοῦν τόν Πατριάρχη, τόν Ἀρχιεπίσκοπο, τήν Ἱεραρχία, τόν Κλῆρο, τήν Ἐκκλησία, τήν κοινωνία ὁλόκληρη μέ βάση τή δική τους θρησκευτικότητα, ὅπως τήν ζοῦν καί τήν ἀντιλαμβάνονται.»^[2].

Πορφυρίτης: «Ἀρχιεπίσκοπε, Ἐπίσκοπε, ἀγαπᾷς με;»

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

Ἕνα ἀπό τά σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι ἡ παχυλή σιωπή καί ἡ ἐπιβολή της μέ κάθε μέσο. Ὄχι βεβαίως ἐκείνη ἡ εὐλογημένη, ἡ ἁγία σιωπή πού εἶναι ἀπαραίτητη, ἀλλά ἡ δαιμονική, καί πολλάκις μετ’ ἀπειλῶν ἐπιβαλλόμενη. Φέρουμε στήν μνήμη μας, ἐκεῖνο τό «κλειστό τό στόμα», πού εἰπώθηκε ἀπό ἱερομόναχο σέ ὁμιλία του στό ἐξωτερικό^[1], ὅταν ρωτήθηκε σχετικά μέ τόν Οἰκουμενισμό. Ἀκόμη καί τή σιωπή «διά τόν φόβον τοῦ ‘‘ἐξωδίκου’’», πού ἐπικρέμαται στάς κεφαλάς αὐτῶν πού θά τολμήσουν νά ἐλέγξουν κάποιον μητροπολίτη, μέ σκοπό τήν ἐξουθένωσή των! Φαίνεται ὅτι ἡ νέα τάξη θέλει στόμα μέ «φερμουάρ», μέ «φίμωτρο».

Πορφυρίτης: Τά φανάρια ἀναβοσβήνουν, ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς!

 

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Στήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα πλανῶνται ἐσχάτως ὑπο-οὐράνιες ἀντιλήψεις, οἱ ὁποῖες παγιώνονται σέ κοσμικούς καί ἐκκλησιαστικούς κύκλους. Ἀντιλήψεις πού ἀφήνουν τεράστια ἐρωτηματικά, π.χ. «Το Φανάρι εἶναι πηγή φωτός[1]», «Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο εἶναι ἐγγυητής τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας[2]», «Ὁ Πατριάρχης εἶναι ὁ Πάπας τῆς Ἀνατολῆς[3]»! Τό τελευταῖο, καθώς οἱ Φαναριῶτες καί οἱ παρατρεχάμενοί τους ἔχουν κατασκευάσει, μέ «ἄνωθεν» ἐντολές, γιά τό Πατριαρχεῖο, ἕνα θεσμό «τέρας», εἶναι εὔκολη ἡ λύση του. Θά ἔχει τήν τύχη τοῦ ἄλλου «ἀδελφοῦ», Πάπα τῆς Ρώμης, τοῦ ἄλλου «θηρίου», ὁ ὁποῖος ἔχει ἐκπέσει ἀπό τήν Πίστη καί εἶναι μέ τή βοῦλα, παναιρετικός!

Πορφυρίτης: «Πωλεῖται ἡ Πίστις; Πωλεῖται ἡ Πατρίς; Πωλοῦνται τά παιδιά μας;»

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Ἀδέλφια μου, πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἀποτίναξης τοῦ σκότους, πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἐλευθερίας. Ὥς πότε θά ἀνεχόμαστε τή διαστροφή καί προδοσία τῆς Πίστεώς μας, ὥς πότε θά ἀνεχόμαστε τό ξεπούλημα τῆς Πατρίδας μας καί τούς τυραννοσωτῆρες στό κεφάλι μας. «Ἀνάθεμα τήν ὥρα ποιός ὁρίζει ἐδῶ, τό ἀνάποδο βαφτίζει καί τό λέει σωστό»^[1]. Φθάνει πιά! Ἀνάθεμα στούς προσκυνημένους!

Ἀδέλφια, ἄς βάλουμε ἕνα τέλος στό ραγιαδισμό πού μᾶς διακατέχει· μᾶς φυλάκισαν σ’ ἕνα ἐπιχρυσωμένο κλουβί, μᾶς ταΐζουν, μᾶς ποτίζουν, μᾶς πετᾶνε καί καμμία δραχμή καί εἴμαστε εὐχαριστημένοι. Ἀλήθεια ὅμως, εἴμαστε εὐχαριστημένοι; Ποῦ εἶσαι Μακρυγιάννη μου! Δέ βλέπεις; Καί τήν Πατρίδα μᾶς πείραξαν, μᾶς τήν διέλυσαν, καί τήν Πίστη μας τό ἴδιο· κι ἐμεῖς οὔτε μιλᾶμε οὔτε ἐνεργοῦμε. Ἔμαθες γιατί; Διότι εἴμαστε εὐχαριστημένοι ραγιᾶδες! Εἴμαστε κιοτῆδες καί προσκυνημένοι! Εἴμαστε εὐρωπαῖοι, «ἀνήκωμεν εἰς τήν Δύσιν», μιλᾶμε γαλλικά, ἀγγλικά, παίζουμε πιάνο καί τέννις, κάνουμε γιόγκα, γιορτάζουμε τά γενέθλιά μας καί τό σατανικό χάλλοουϊν. Καί μήν ξεχνᾶμε: «τοῦ φοβιτσιάρη ἡ μάνα δέν ἔκλαψε ποτέ»!

Πορφυρίτης: «Κάνετέ τους νά ἁμαρτήσουν καί νά ἀποστατήσουν ἀπό τόν Θεό»

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

«Τά δεινά πού μᾶς θλίβουν εἶναι γνωστά ἔστω κι ἄν δέν τά διηγούμαστε ἐμεῖς τώρα, γιατί ἀπό καιρό ἔχουν ἀκουστεῖ σ’ ὅλη τήν οἰκουμένη. Τά δόγματα τῶν Πατέρων ἔχουν καταφρονηθεῖ, οἱ Ἀποστολικές παραδόσεις ἔχουν ἐξουθενωθεῖ, στίς Ἐκκλησίες ἔχουν ἰσχύ ἐφευρήματα πολυμήχανων ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι τώρα πλέον τεχνολογοῦν, δέν θεολογοῦν, ἡ σοφία τοῦ κόσμου ἔχοντας ἀπωθήσει τό καύχημα τοῦ Σταυροῦ κατέχει πλέον τά πρωτεῖα.»^[1].

Οἱ λύκοι οἱ βαρεῖς^[2] πληθαίνουν στήν Ἐκκλησία μας. Ἄνδρες πού λαλοῦν διεστραμμένες διδασκαλίες^[3] γιά νά ἀποκτήσουν ὀπαδούς, ἀποσπῶντας τους ἀπό τήν ποίμνη τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, τοῦ Χριστοῦ^[4]. Εἰσάγουν καινοτομίες, λέγοντας στούς ἐκκοσμικευμένους χριστιανούς αὐτά πού θέλουν νά ἀκούσουν, σύμφωνα μέ τίς ἁμαρτωλές τους ἐπιθυμίες, χαϊδεύοντας τίς ἀκοές τους^[5] καί ἐπικροτῶντας τά πάθη τους. Πῶς ἐπιτρέπουν αὐτές τίς κακοδοξίες αὐτοί πού εἶναι ταγμένοι νά φυλάττουν τήν Ἱερά Παρακαταθήκη τῆς Πίστεως; Πῶς οἱ ἴδιοι πρωτοστατοῦν σέ τέτοιες πνευματικές ἀκαθαρσίες; Τί περιμένουν, νά σκύψει ὁ Οὐρανός καί νά τούς ξυρίσει; Ἤ νά τούς ταπεινώσει ὁ θάνατος καί νά τούς βρεῖ στήν κολάσιμη κατάσταση τῆς αἱρέσεως, τῆς ἀμετανοησίας;

Πορφυρίτης: Εἴμαστε ἀμετανόητοι, ἤ μήπως ἀνόητοι;

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

Ἡ κλιματική ἀλλαγή ἀποτελεῖ ἄμεση ἀπειλή γιά τήν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα. Ἡ  γλυκυτάτη ἐαρινή καί εὐωδιαστή ἀτμόσφαιρα τῆς πατρίδας μας, πού ἐξέπεμπε ἄρωμα Ὀρθοδοξίας ἔχει μεταβληθεῖ σέ δριμυτάτη καταιγίδα, μέ ἐρεβοφόρους καί ψυχοκτόνους ρύπους. Ὁ πόθος γιά τόν πολυτίμητο Θησαυρό τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἔσβησε καί θέριεψε ἡ ἀγάπη γιά τά σκύβαλα, τά ξυλοκέρατα, τίς λάσπες καί τήν κοπριά. Τό ψῦχος τῆς ἀμφισβήτησης πάγωσε τά πάντα! Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;^[1].

Καί ὅπως ἀκριβῶς μεταβάλλονται τό φυσικό κλίμα καί τά φυσικά φαινόμενα ἀκολουθῶντας τούς φυσικούς νόμους πού ὁ Θεός ἔθεσε, ἔτσι ἀκριβῶς λειτουργοῦν καί οἱ πνευματικοί Του νόμοι! Σημεῖα τῶν Καιρῶν! «Ὅταν ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἀπὸ δυσμῶν, εὐθέως λέγετε, ὄμβρος ἔρχεται, καὶ γίνεται οὕτω· καὶ ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι καύσων ἔσται, καὶ γίνεται. Ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς οἴδατε δοκιμάζειν, τὸν δὲ καιρὸν τοῦτον πῶς οὐ δοκιμάζετε; Τί δὲ καὶ ἀφ᾿ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον;»^[2].

Πορφυρίτης: Τά μετέωρα βήματα πρός τήν Ψευδοένωση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

 Γράφει ὁ Πορφυρίτης

Ἡ ψευδοένωση τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι προσυμφωνημένη καί προσχεδιασμένη σέ ἐπίπεδο ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν. Πρέπει ὅμως, μέ κάποιον τρόπο νά περάσει «ἀνώδυνα» καί στόν λαό, χωρίς αὐτός νά καταλάβει τό μέγεθος τῆς φοβερῆς προδοσίας πού συντελεῖται! Πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση γίνονται κάποια πρακτικά βήματα, ἀργά καί σταθερά, οὕτως ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος τῶν γνωστῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Κάποια ἀπό αὐτά εἶναι καί τά ἑξῆς:

1. Ἡ περιθωριοποίηση τῶν λίγων χριστιανῶν πού ἀντιδροῦν μέ τήν ἐτικεττοποίησή τους σέ «ἀκραίους», «φανατικούς» καί τά διάφορα ὅμοια «κοσμητικά» ἐπίθετα, ἀπό πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς κύκλους καθώς καί τά Μέσα Μαζικῆς Διαστρέβλωσης. Ὁ «νερόβραστος» χριστιανός γιά νά μήν ὑστερεῖ στήν ψευδοπρόοδο τοῦ κόσμου, δειλιάζοντας ἀπό τό βάρος τῆς ἐτικέττας, ἀποφεύγει τόν στιγματισμό, σιωπῶντας. Ἕνα ἄλλο ἰσχυρό φόβητρο γιά τούς ἔχοντας φόβο Θεοῦ, εἶναι ἡ ταμπέλα - φοβερό ἁμάρτημα τοῦ «ἱεροκατήγορου», ἱκανή νά βουλώσει στόματα,  «φερμουάρ» ὅπως λένε οἱ διάφοροι ψευδοκήρυκες, δασκαλεμένοι ἀπό τούς διαφημιστές τῆς παναιρέσεως. Πῶς ὅμως, θά προσέξουν οἱ χριστιανοί, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, νά γλυτώσουν ἀπό τούς ψευδοποιμένες; Μά, κρίνοντας καί διακρίνοντας. Τό «μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε^[1] περὶ βίου ἐστίν, οὗ περὶ πίστεως»^[2], λέγει ὁ Χρυσορρήμων, ἡ δέ σιωπή ὅταν ἡ πίστη κινδυνεύει, εἶναι κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, τό τρίτο εἶδος ἀθεΐας!

Πορφυρίτης: «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν...»

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι «λύκοι βαρεῖς» ἔχουν εἰσέλθη στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, «μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου»· καί ὅτι ἀνεστήθησαν «ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν»^[1]. Καί ὁ Κύριος μᾶς λέγει, «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες. ᾿Απὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς.»^[2].  Ὁ ἀδιάψευστος λόγος τοῦ Κυρίου μας εἶναι ὁ ὁδηγός μας, ἡ λυδία λίθος, γιά νά διακρίνουμε τούς προβατόσχημους λύκους ἀπό τά ἀγαθά πρόβατα. Θά τούς καταλαβαίνουμε ἀπό τήν διαγωγή τους, ἀπό τά ἔργα τους· εἶναι σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο;

1. «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.»^[3]. Αὐτά λέγει ὁ Χριστός γιά ὅσους Τόν ὁμολογοῦν. Στούς σκοτεινούς καιρούς τῆς κορωνοσκλαβιᾶς, κατά τούς ὁποίους ζητοῦσε ὁ Χριστός τήν ὁμολογία τῆς Ἱεραρχίας σύμφωνα μέ τήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτή παρέδωσε τά «κλειδιά» της σέ ἀνόμους καί εἰσῆλθαν «καινά δαιμόνια» στήν Πίστη. Οἱ δέ Πατριάρχες μας, ἀντί νά ὁμολογοῦν Χριστό χαρίζοντας τό Εὐαγγέλιό Του, προτιμοῦν νά διαφημίζουν μέ χαρά τό κοράνιο τοῦ Μωάμεθ^[4]! Ὁμολογία δέν ὑπάρχει.

Πορφυρίτης: Ἡ παρακαταθήκη τοῦ Ἁγίου Γενναδίου Σχολαρίου

 Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Στήν ὁμιλία του[1] κατά τήν ἔναρξη τοῦ Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου «Ἅγιος Γεννάδιος Σχολάριος μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσης», ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀναφέρθηκε στήν παρακαταθήκη πού τοῦ ἐκληροδότησε ὁ Ἅγιος Γεννάδιος, καθώς καί σέ ὅσα ἐδιδάχθη σχετικά μέ «τόν ἀληθῆ τρόπον τοῦ διαλόγου»[2]. Πέραν τῆς κλασσικῆς φαναριώτικης διγλωσσίας τοῦ τύπου «λέγομεν τά ἁρμόδια καί πράττωμεν τά ἀναρμόδια», ἄς δοῦμε τή στάση τοῦ Ἁγίου Γενναδίου καί τί δέν ἐδιδάχθη ὁ Πατριάρχης. Μέ ἄλλα λόγια, ἄς διαπιστώσουμε ποίαν παρακαταθήκη ἔλαβε ὁ σημερινός Πατριάρχης, καθ’ ὅτι μία παρακαταθήκη παρέδωσε ὁ Χριστός, κήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι καί ἐφύλαξαν οἱ Πατέρες.

 

Ὁ Ἅγιος Γεννάδιος ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἐλαχίστους πού δέν ὑπέγραψαν στήν ληστρική ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας. Δέν λύγισε ἀπό τίς πιέσεις τοῦ αὐτοκράτορα, τῶν λατινιζόντων ὀρθοδόξων ἀρχιερέων καί τίς βασανιστικές κακοπάθειες στίς ὁποῖες τούς ὑπέβαλλε ὁ Πάπας.

Πορφυρίτης: Πατριάρχης Βαρθολομαῖος: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»[1] Ἀρχιεπίσκοπος Ἐλπιδοφόρος: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι μυριάδες μονοπάτια πού ὁδηγοῦν σέ ἕναν Θεό»[2]

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 
Τί θά πράτταμε, σέ προσωπικό ἐπίπεδο, ἐάν ἀντιλαμβανόμασταν ὅτι οἱ τσοπάνηδες πού προσλάβαμε νά φυλάττουν τά πρόβατά μας καί ρητά μᾶς διαβεβαίωσαν νά μήν ἀνησυχοῦμε διότι θά ἀγρυπνοῦν γιά αὐτά, βλέπουν τούς λύκους, τούς ἀφήνουν νά κατασπαράξουν τά πρόβατά μας καί ἐν τέλει γίνονται κάποιοι ἀπό αὐτούς οἱ ἴδιοι «λύκοι» καί τρῶνε τά ζωντανά μας; Ἀφήνουμε τό ἐρώτημα αὐτό νά πλανᾶται, διότι λίγο πολύ γνωρίζουμε τί θά πράτταμε.

Ἕνα δεύτερο ἐρώτημα εἶναι, τί γνώμη θά εἴχαμε γιά κάποιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὅταν ἀναφέρονταν σέ αὐτούς τούς ἀποδεδειγμένα, λυκοτσομπάνους, ἔτρεχε ἡ γλῶσσα τους μέλι, ἡ κολακεία καί τό «γλύφειν» πήγαινε «σύννεφο» καί τούς ὑπερασπίζονταν μέ ὁποιοδήποτε τρόπο καί μέσο, λέγοντας ὅτι «καλύτεροι τσομπάνοι ἀπ’ αὐτούς δέν ὑπάρχουν»! Ἴσως κάποιος ἀναρωτηθεῖ: «μά γίνονται τέτοια πράγματα;». Ἴσως καί νά γίνονται, ἄν πίνουν καί αὐτοί λίγο γαλατάκι ἤ τρῶνε λίγη φετούλα.

Πορφυρίτης: Ὁ «Πρῶτος», τά «κομμάτια τῶν ‘‘ἐκκλησιῶν’’ καί ὁ Μακρυγιάννης!

Γράφει ὁ Πορφυρίτης 

 

Οἱ ἅγιοι Πατέρες στήν χιλιόχρονη, μετά τοῦ σχίσματος, Παράδοση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, διδάσκουν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι ἀντίχριστος, ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ[1] καί νά τόν ἀποφεύγουμε ὅπως ἀποφεύγουμε τά φίδια! Μπορεῖ βέβαια αὐτά νά διδάσκουν οἱ Πατέρες γιά τόν Πάπα καί ὁ παπισμός νά εἶναι συνοδικά καταδικασμένος ἐπί αἱρέσει[2], ὅμως τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο τά τελευταία ἑκατό χρόνια ἔχει τούς δικούς του σκοπούς καί συνεχίζει ἕως καί σήμερα «τό κομβόϊ τῆς ἄνευ ὅρων παράδοσης»,[3] τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σέ αὐτόν (στόν Πάπα), μέ συνέπεια τά ὀδυνηρά γεγονότα πού ἔπονται ὅταν λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι: «Ἕνας αἰώνας, πού οἱ Ὀρθόδοξοι τόν πλήρωσαν μέ ἀνυπολόγιστες καταστροφές, θανάτους, προσφυγιές, βάσανα καί πληθυσμιακή συρρίκνωση.»[4]!

 

Οἱ ἀκάματες προσπάθειες τῆς φαναριώτικης αὐλῆς, μέ τή συστράτευση πολιτικῶν, δημοσιογραφικῶν καί ἄλλων «ἀοράτων» δυνάμεων, φαίνεται ὅτι ἀρχίζουν νά ἔχουν τά προσδοκώμενα ἀποτελέσματα: ἀρχίζει νά πλανᾶται στήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ὅλο καί περισσότερο ἡ φήμη περί τοῦ «Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας»! Ἀρχίζει νά ἐμπεδώνεται στά λαϊκά ἐκκοσμικευμένα στρώματα ἡ ψευτοθεολογία περί «Πάπα τῆς Ἀνατολῆς». Τά «θεολογικά» τερτίπια καί οἱ ὑποστηρικτικές ψευδοδιδασκαλίες περί αὐτοῦ, ἐκτοξεύονται ἀκόμη καί ἀπό ἀρχιερατικά χείλη. Ποιός εἶναι ὁ στόχος;

Πορφυρίτης: «Ἡ ἀλήθεια καί ἡ Ἀλήθεια»!

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Εἰσῆλθαν γιά τά καλά, οἱ διοικοῦντες τίς τοπικές ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, στόν ἀνάποδο καί ἀπατηλό κόσμο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων! «Ἑνότητα!», κραυγάζουν καί σπέρνουν τή διχόνοια, προσπαθώντας νά κατισχύσουν τήν Ἐκκλησία τῆς Ὁποίας «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν»! (Ματθ. 16, 18). 

 

Τά ἀποτελέσματα, κραυγάζουν καί αὐτά διά τῶν γεγονότων: αἱματηροί διωγμοί ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, διχασμός στήν Ἀφρική ἀπό τήν εἰσχώρηση τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας[1], «οἰκογενειακές» ὑποθέσεις μεταξύ ἑλληνόφωνων καί σλαβόφωνων, πεζοδρομιακή καί ποδοσφαιρική «θεολογία» τοῦ τύπου: «σκασίλα...», «Ἐγώ εἶμαι ὁ πρῶτος στή σειρά κι ἐσύ ὁ πέμπτος»[2] «Ἐγώ εἶμαι ἡ Μητέρα, ἐσεῖς εἶστε θυγατέρες» ἤ ἀγώνας μεταξύ «Ἑλλάδας – Ρωσίας»... Ἐπιπλέον, στόν ἀνάποδο κόσμο, οἱ φορεῖς ἐτεροδιδασκαλιῶν παρουσιάζονται ὡς φορεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως!