Τί ἰδιαίτερο ἔκαναν κάποιοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὀνομάστηκαν Μεγάλοι;

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό τὸ βιβλίο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ - Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Τί εἶναι αἵρεση;

Ἡ αἵρεση σημαίνει ὅτι δέν ἀκολουθῶ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά αἱροῦμαι. Αἱροῦμαι στά ἀρχαῖα ἑλληνικά σημαίνει ἐκλέγω. Αἴρεση σημαίνει ἐκλογή. Διαλέγω μιά δική μου διδασκαλία, μιά δική μου γνώμη, καί αὐτή τήν γνώμη ἀκολουθῶ ἐγώ, καί δέν μέ ἐνδιαφέρει τί λέει ἡ Ἐκκλησία, τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή καί τί λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ἑπομένως ἡ αἵρεση εἶναι μιά προσωπική διδασκαλία κάποιου πατριάρχη, ἐπισκόπου, ἱερέως, μοναχοῦ, λαϊκοῦ.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ἡ προέλευση τῶν χρηματικῶν προσφορῶν σέ Μοναστήρια.

 

(Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά γενναῖες χρηματικές προσφορές σέ Μοναστήρια, ὅταν αὐτές προέρχονται ἀπό πλούσιους ψευτοενθουσιασμένους ἤ ἀπό ἀντίχριστους). 

Τό μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἔγινε μέ πολλούς κόπους, μέ ἱδρῶτα καί μεγάλο ἀγῶνα, διότι ἔτσι ἤθελε ὁ ἅγιος Πορφύριος.

Ἐάν καί ἔπρεπε νά βρεθοῦνε πάρα πολλά λεφτά, ἐντούτοις ὁ Ἅγιος ἀρνήθηκε τά χρήματα πού πρόσφεραν κάποιοι πλούσιοι ἄνθρωποι. Μέ διάκριση, δεχόταν χρήματα μόνο ἀπό αὐτούς πού ἤθελε. 

Φώτης Μιχαήλ: Παμφάγο καί ἀνθρωποκτόνο δαιμόνιο ἡ ἀπελπισία. (Ὁ λαός μας ἔχει ἐν πολλοῖς ἐξουθενωθεῖ)

 

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός  

Εἶναι ὁλοφάνερο, ὅτι ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες οἱ ἐχθροί τοῦ Γένους μας ἔχουν βαλθεῖ μέ κάθε μέσον νά μᾶς ἀφανίσουν. Ἐχθροί ἀπό ἔξω, ἀλλά κι ἀπό μέσα. Ξένοι ἀλλά καί «δικοί μας» χειρότεροι ἀπό τούς ξένους. Στά τελευταῖα μάλιστα χρόνια ἔχουν κυριολεκτικά λυσσάξει ἐναντίον μας. Ἔχουν πάρει στά ἀντίχριστα καί ἀνθελληνικά τους χέρια ὅλες τίς ἐξουσίες, καί μέρα νύχτα πολεμᾶνε, ξεριζώνουν, περιφρονοῦν, συκοφαντοῦν, παραποιοῦν, ἐξολοθρεύουν ὅ,τι μοσχοβολάει Ὅμηρο, Θουκυδίδη, Πλάτωνα, Μέγα Βασίλειο, Ἱερό Χρυσόστομο, Γρηγόριο Παλαμᾶ, Κοσμᾶ Αἰτωλό, Καποδίστρια, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη, Παΐσιο καί Πορφύριο.

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὀμολογητής: (ὁ ἀποτειχισθείς ἀπό τούς αἱρετικούς ἐπισκόπους τῆς ἐποχῆς του)

 

Ὅλη σχεδόν ἡ ζωή τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ ἦτο ἕνας συνεχής ἀγῶνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί μία διαρκής ἀποτείχισις ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους τῆς ἐποχῆς του (δηλαδή, διακοπή κοινωνίας μαζί τους, διακοπή τῆς μνημόνευσης τοῦ ὀνόματος τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου). 

Οἱ ἄρχοντες καί οἱ βασιλεῖς δέν καταλαβαίνουν συνήθως τί σημαίνει φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

 

 (Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Ἐμεῖς, πού ἔχουμε τήν εὐτυχία νά ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία, ἄς παρακαλέσουμε σήμερα τόν Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν», στῆσε τή σκηνή Σου ἀνάμεσά μας!

Δειλοί καί φοβισμένοι καί τρομαγμένοι οἱ Ἀπόστολοι πρίν ἀπό τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔγιναν κατόπιν λιοντάρια καί στάθηκαν μπροστά σέ βασιλεῖς καί σέ ἄρχοντες ἄφοβοι καί δυνατοί. Οἱ ἄρχοντες καί οἱ βασιλεῖς δέν καταλαβαίνουν συνήθως τί σημαίνει φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ ἀντιαιρετικὸς καὶ θεραπευτικὸς σκοπὸς τοῦ δόγματος

 

 

τοῦ μακαριστοῦ π. Ι. Ρωμανίδη 
                                                                                                 

Τὰ δόγματα δὲν βγῆκαν ἀπὸ στοχαστικὴ προσπάθεια ἔξυπνων φιλοσοφούντων θεολόγων. 

 

Ἀλλὰ τὰ δόγματα εἶναι διατυπώσεις τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, τὶς ὁποῖες ἔκαναν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ τὴν προφυλάξουν ἀπὸ αἱρέσεις. 

Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης: Ἡ αἵρεσις τοῦ παπισμοῦ

 

Ἡ αὐστηρότης τῶν Ὀρθοδόξων Πατέρων καὶ Θεολόγων εἶναι φιλάνθρωπος, διότι ὑποδεικνύει τὴν σοβαρότητα τῆς ἀσθενείας τοῦ παπισμοῦ καὶ δὲν καθησυχάζει αὐτὸν μὲ ἀνθρωπιστικὰ ἠρεμιστικά.                                                       

 

Ὅσοι πράγματι ἀγαποῦν, δὲν φοβοῦνται νὰ εἰποῦν τὴν ἀλήθειαν, διότι μόνη ἡ ἀλήθεια σώζει. 

 

Ὅσοι δὲν ἀγαποῦν ἢ ἀγαποῦν ὑποκριτικῶς, κρύπτουν τὴν ἀλήθειαν δι’ ἰδιοτελεῖς σκοπούς. 

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Οἱ αἱρέσεις (παπισμός, προτεσταντισμός, οἰκουμενισμός) εἶναι Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

(Ἀπόσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

τοῦ πατρός Γεωργίου Μεταλληνοῦ)

 

Σήμερα, πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Νίκαια 325 μ.Χ,), γιατί τήν ἐλευθέρωσαν ἀπό τήν πνευματική νόσο τῆς ἀρειανικῆς κακοδοξίας, κρίνουμε σκόπιμο νά ἀναφερθοῦμε γενικότερα στήν ἔννοια τῆς αἱρέσεως, τοῦ μεγαλύτερου ἐχθροῦ τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας.

ΑΙΡΕΣΗ, στήν ἐκκλησιαστική θεολογική γλῶσσα, εἶναι τό νά παρουσιάζει κανείς τίς ἰδικές του γνῶμες καί πεποιθήσεις ὡς διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί τήν δική του ἑρμηνεία τῆς θείας ἀποκαλύψεως ὡς ἑρμηνεία καί διδασκαλία ἐκκλησιαστική.

«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν» Βραχεῖα ἀνάλυση τῶν νοημάτων τοῦ Ἀπολυτικίου

 (Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Μᾶς λέγει τό Ἀπολυτίκιο: «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν», Χριστέ μου, ἀναλήφθηκες δοξασμένος· διότι ἄγγελοι Τόν συνόδευαν καί ἐπάνω σέ νεφέλη. «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς μαθητάς». Καί γιατί χάρηκαν οἱ μαθητές, ἀφοῦ ὁ Χριστός ἔφευγε ἀπό κοντά τους, κι ἔφευγε στούς οὐρανούς;

Τό ἐξηγεῖ ἐδῶ τό ἀπολυτίκιο· «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Γιατί τούς ὑποσχέθηκε ὅτι δέν θά εἶναι μόνοι πλέον στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι θά ἔρθει ὁ ἄλλος Παράκλητος, θά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο θά συνεχίσει νά κάνει αἰσθητή τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἱστορία.

Οἱ παπικοί καί οἱ λατινόφρονες εἶναι ἐχθροί τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ μας. Τό εἶπε ἡ ἴδια ἡ Παναγία.

 

Οἱ παπικοί καί οἱ λατινόφρονες εἶναι ἐχθροί τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ μας. Τό εἶπε ἡ ἴδια ἡ Παναγία.

 

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τοῦ ’’ΧΑΙΡΟΒΟ’’

Βρισκόμαστε στά 1274. Αὐτοκράτορας στήν Πόλη εἶναι ὁ Μιχαήλ Παλαιολόγος καί πατριάρχης ὁ ἀμείλικτος διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων Ἁγιορειτῶν πατέρων, ὁ λατινόφρων Ἰωάννης Βέκκος. Μόλις ἔχει ὑπογραφεῖ στήν Λυών ἡ ψευδοένωση Ὀρθοδόξων και παπικῶν, και ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα μαζί με ’’δικούς μας’’ ἑνωτικούς καταφθάνουν στο Ἅγιον Ὄρος, γιά νά ἐπιβάλλουν την ἐφαρμογή τῆς προδοτικῆς συμφωνίας.

Φώτης Μιχαήλ: Διά τῆς ὁμολογίας του κέρδισε Παράδεισο.

Στίς 23 τοῦ μηνός Μαΐου τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ ὁσἰου πατρός ἡμῶν καί ὁμολογητοῦ Μιχαήλ, ἐπισκόπου Συνάδων.Ἔζησε στά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας, ἐπί ἡμερῶν αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου. Ἀπό μικρό παιδί διακρινόταν γιά τίς ἀρετές του καί τούς ἀσκητικούς του ἀγῶνες γιά τήν κάθαρση καί τόν φωτισμό τῆς ψυχῆς του.

Ὡς ἱερεύς καί ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου πολέμησε μέ ζῆλο ἐναντίον τῆς βλασφήμου αἱρέσεων τῶν εἰκονομάχων καί ἔφραξε τά ἄθεα στόματά τους, τά ὁποῖα μιλοῦσαν μέ περιφρόνηση ἐναντίον τῆς θείας εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ.

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: Ἁμαρτωλοί πειρασμοί

 

Καθολική ἐπιστολή Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

(Στίχοι 13,14,15,26,27)

(Μετάφρασι στή δημοτική Ν. Σωτηρόπουλου, θεολόγου – φιλολόγου, σύγχρονου ἀγωνιστή καί ὁμολογητή τῆς Πίστεως)

 

Κανείς, πού ἔχει ἀμαρτωλό πειρασμό, νά μή λέγῃ, «Ἀπό τό Θεό ἔχω τόν πειρασμό». Διότι ὁ Θεός δέν ἔχει πεῖρα τῶν (διαφόρων) κακῶν, καί ὁ ἴδιος δέν προκαλεῖ ἁμαρτωλό πειρασμό σέ κανένα. Ἀλλἀ καθένας μπαίνει σέ ἁμαρτωλό πειρασμό ἀπό τή  δική του ἐπιθυμία, πού τόν ἐξωθεῖ καί τόν τραβᾶ μέ τό δόλωμα τῆς ἡδονῆς.

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶνε πρόσωπο καί Θεός.

 

 

Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου στό σπίτι τοῦ ἑκατοντάρχου Κορνηλίου. (Πράξ. Ἀπ. 10,38)

«...ὑμεῖς οἴδατε ...Ἰησοῦν τόν ἀπό Ναζαρέτ, ὡς ἔχρισεν αὐτόν ὁ Θεός Πνεύματι Ἁγίῳ καί δυνάμει, ὅς διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους ὑπό τοῦ Διαβόλου...».

 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Μέχρι πότε; 353.000 θύματα τῆς κεμαλικῆς θηριωδίας 100.000 ὀρφανά 50.000 ἀγνοούμενοι

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

Μέχρι πότε θὰ συνεχίσει νὰ ἀποτελεῖ ταμποῦ στὸ Ἑλληνικὸ καὶ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο τὸ θέμα τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Θράκης;

Μέχρι πότε θὰ εἶναι ἐκτὸς διδακτέας ὕλης σὲ Δημοτικά, Γυμνάσια καὶ Λύκεια, τὰ κεφάλαια ποὺ ἀναφέρονται στὴν Γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ, Θρακικοῦ καὶ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ;

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Ἄς φέρουμε στό νοῦ μας τήν Σαμαρείτιδα.

 

Πῶς μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο ἡ προσωπική σχέση καί γνωριμία μέ τόν Χριστό!

Λεγόμεθα χριστιανοί - ὀρθόδοξοι. Ποιό ρόλο ὅμως παίζει ὁ χριστιανισμός, ἡ ὀρθοδοξία, στήν ζωή μας;

Ἄς ἀποτολμήσουμε μιά σύγκριση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς (ἤ τῆς κοινωνίας μας) μέ τό Εὐαγγέλιο. Τί θά δοῦμε; Συμφέροντα, συμβιβασμούς, ὑποχωρήσεις, διπλωματικές ἐνἐργειες. Ποῦ εἶναι ἡ εὐθύτητα, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ἀλήθεια; Στήν πράξη, παράλληλα μέ τό Εὐαγγέλιό του δεχόμαστε διάφορα ὑλιστικά καί ἄθεα συστήματα, ἐξισώνοντάς τα μέ τό Εὐαγγέλιο, νά κατευθύνουν τήν ζωή μας.

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: Ἄλλο κατάκρισις καί ἄλλο ἔλεγχος.

 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, θεολόγος - φιλόλογος

Ὅπως ὁ Ἰησοῦς ἐν ὄψει τῆς θανατώσεώς του ἤλεγξε μέ καυστική γλῶσσα τούς Ἰουδαίους, ἔτσι καί ὁ Στέφανος τούς ἐλέγχει μέ δριμύτητα καί τούς ὀνομάζει σκληροτράχηλους, σκληρόκαρδους καί ἀνυπάκοους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ δίνει μέγιστο βαθμό ὁρμῆς καί φλόγας, γιά νά καταγγείλῃ τά ἐγκλήματα τῶν προφητοκτονιῶν καί τῆς χριστοκτονίας.

Ὁ δριμύς καί καυστικός ἔλεγχος τοῦ Στεφάνου κατά τῶν ἀρχόντων τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν ὁμοίων σέ ἀσέβεια Ἰουδαίων διδάσκει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὀφείλουν νά ἐλέγχουν μέ κάθε παρρησία τούς ἀσεβεῖς, ὅσο ψηλά καί ἄν βρίσκωνται σέ θέσεις καί ἀξιώματα. Ὅσο μάλιστα ψηλότερα βρίσκονται, τόσο αὐστηρότερα πρέπει νά τούς ἐλέγχουν.

Φώτης Κόντογλου: Ἡ Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα πρᾶγμα.

 

Γιὰ νὰ μὴν πάρω τοὺς πολὺ παλιούς, παίρνω δυὸ τρεῖς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνισθήκανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ὅποτε μιλᾶνε γιὰ τὴ λευτεριά, μιλᾶνε καὶ γιὰ τὴ θρησκεία.

Ὁ Ρήγας Φεραῖος λέγει: «νὰ κάνουμε τὸν ὅρκο ἀπάνω στὸ Σταυρό».

Ἕνας ἄλλος ποιητὴς γράφει: «Γιὰ τῆς πατρίδας τὴν ἐλευθερία, γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία, γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμῶ, μ᾿ αὐτὰ νὰ ζήσω ἐπιθυμῶ. Κι ἂν δὲν τὰ ἀποχτήσω, τί μ᾿ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;»...

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ὁ παραλυτικός περίμενε καρτερικά 38 ὁλόκληρα χρόνια. Τόν πλησίασε ὀ Χριστός καί τοῦ λέγει: «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;». Καί ὁ παραλυτικός ἀπαντᾶ: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω ἵνα, ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τήν κολυμβήθραν». Τότε ὁ Χριστός τοῦ λέγει: «ἔγειρε, ἆρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει». Καί ἀμέσως ὁ παράλυτος σηκώθηκε δυνατός καί ὑγιής.

Τί ἔκανε αὐτός ὁ ἀσθενής ἀφοῦ ἔγινε καλά καί στάθηκε δυνατός; Τά ξέχασε ὅλα καί πῆγε στή συνέχεια νά συνεχίσει τή ζωή του;

Ὅσιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: «Πρέπει νά εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι, διά μετανοίας καί ἐξομολογήσεως».

 

Στίς πονηρές ἡμέρες μας ἐπλεόνασαν οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, οἱ βλασφημίες, ἀπιστίες, ἀσέβειες, ἀκολασίες, ἀδικίες, συκοφαντίες, γύμνια, ξετσιπωσύνη ἀνδρῶν καί γυναικῶν, μεταμορφώσεις ἀνδρῶν εἰς γυναίκας καί γυναικῶν εἰς ἄνδρας, μεταμορφώσεις ἀνδρῶν καί γυναικῶν εἰς σχῆμα καί μορφή δαιμόνων, ἀτιμίες ἀνηθικότητος, βρῶμα καί δυσωδία καί πᾶν φαῦλο.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: «Ἄνθρωποι ἐλεεινοί μετατρέπουν τόν οἶκο τῆς προσευχῆς σέ τόπο ἀργολογίας»

 

Στόν Ναό τοῦ Θεοῦ «καθένας δοξολογεῖ τόν Θεό. Ἐκεῖ παρίστανται οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι... Εἶναι παρών ὁ Κύριος καί ἐξετάζει τίς διαθέσεις τῶν εἰσερχομένων...

Ὅλη ἡ ἐπουράνια στρατιά ἕνα ἕργο ἔχει: νά δοξολογεῖ τόν Κύριο. Ὅλη ἡ κτίση, ἡ ἄφωνη καί ἡ ὁμιλοῦσα, ἡ ὑπερκόσμια καί ἡ ἐπίγεια, δοξάζει τόν Κτίστη.