Καθολική ἐπιστολή Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.
(Στίχοι 13,14,15,26,27)
(Μετάφρασι στή δημοτική Ν. Σωτηρόπουλου, θεολόγου – φιλολόγου, σύγχρονου ἀγωνιστή καί ὁμολογητή τῆς Πίστεως)
Κανείς, πού ἔχει ἀμαρτωλό πειρασμό, νά μή λέγῃ, «Ἀπό τό Θεό ἔχω τόν πειρασμό». Διότι ὁ Θεός δέν ἔχει πεῖρα τῶν (διαφόρων) κακῶν, καί ὁ ἴδιος δέν προκαλεῖ ἁμαρτωλό πειρασμό σέ κανένα. Ἀλλἀ καθένας μπαίνει σέ ἁμαρτωλό πειρασμό ἀπό τή δική του ἐπιθυμία, πού τόν ἐξωθεῖ καί τόν τραβᾶ μέ τό δόλωμα τῆς ἡδονῆς.
Ἔπειτα ἡ ἐπιθυμία, ἀφοῦ συλλάβῃ, γεννᾷ ἁμαρτία, ἡ δέ ἁμαρτία, ἀφοῦ ὁλοκληρωθῇ, γεννᾷ θάνατο.
Ἐάν κανείς μεταξύ σας νομίζει, ὅτι εἶναι θρῆσκος, ἐνῷ δέν χαλιναγωγεῖ τή γλῶσσα του, ἀλλά ξεγελᾷ τή συνείδησή του, αὐτοῦ ἡ θρησκεία εἶναι ματαία (ἀνωφελής).
Θρησκεία καθαρή καί ἀμόλυντη γιά τό Θεό καί πατέρα εἶναι αὐτή· Νά ἐνδιαφέρεται κανείς γιά τά ὀρφανά καί τίς χῆρες στήν ἀνάγκη τους, νά διατηρῇ τόν ἑαυτό του ἀμόλυντο ἀπό τόν κόσμο.
Ἡ δέ κρίσις γι’ αὐτόν, πού δέν ἔδειξε ἀγάπη, θά εἶναι ἄνευ ἀγάπης (σκληρή). Ἡ ἀγάπη ὑπερισχύει τῆς κρίσεως.
--------------------------------
Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, κείμενο καί ἑρμηνευτική ἀπόδοση
Νικ. Σωτηρόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου