Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Ξεκινήσατε ως νικηφόρα ιδεολογία (αρχές) στα όρια της έμπρακτης απολογητικής των αρχών του Ευαγγελίου και των προβολών τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι έναντι των κομμάτων του συντηρητισμού, του φιλελευθερισμού και της αριστερής ιδεολογίας, έναντι δηλ. πολλαπλής σύμμιξης εχθρότητας προς την Ορθοδοξία∙ πολιτικά φαινόμενα δηλ. που αντικειμενικά – αναγκαστικά υπάρχουν παράλληλα και προσδιορίζονται αμοιβαία στις συνεχώς αναπροσδιοριζόμενες αλλαγές (προς το χείρον) των ηθικών σχέσεων. Είναι κοινότοπη αλήθεια, ότι «πονούν» (παράδειγμα) για τις ψυχές – ζωές των Τεμπών (δεν αντιλέγουμε) ενώ σιωπούν στην συνεχή αιματηρή πραγματικότητα χιλιάδων εκτρώσεων αθώων εμβρύων.
Άρχισε όμως μια πολιτική ομοιότητα ανάμεσα στη δική σας πολιτική σκέψη και στη σκέψη τους, που δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μεγάλος αναλυτής των πολιτικών – ανθρωπίνων πραγμάτων για να την αντιληφθή. Δεν τρόμαξα από την (επαινετή) δραστηριότητα του κ. Ν. Παπαδόπουλου, ο οποίος αναγκάσθηκε να πολεμήσει μόνος, ως δίκαιη υπόθεση, τις ασχήμιες της «Εθνικής
Πινακοθήκης» που αυτοκαυχάται ως στέγη «πνευματικών ανθρώπων». Η αντιμετώπισή σας πρόσφερε ιδεολογικές υπηρεσίες στο σύστημα της Βουλής, ενώ (έτσι) το Χριστιανικό αγωνιστικό ήθος έμεινε, πραγματικά, έξω από τη Βουλή! Συντελέσθηκε και άλλο ατόπημα εκ μέρους σας με τη στάση σας έναντι του προσωπικού αριθμού (προαιρετικότητα).
Θυμηθείτε ότι ο Χριστιανικός λόγος, η Ηθική του Ευαγγελίου και τα ανθρώπινα (Θεόθεν) δικαιώματα (π.χ. ελευθερία) πρέπει να δεσπόζουν στις σημερινές πραγματικότητες ως άξονες ζωής και όχι ως «συνθήματα»;
Αυτές οι τακτικές «οικονομίας» - συμβιβασμού με το πνεύμα του Αστισμού, σε κοινωνική και εκκλησιαστική κλίμακα, διατηρεί τα εξής δύο θανάσιμα αμαρτήματα του κοινωνικού και εκκλησιαστικού σώματος:
1ον) Υπάρχει απουσία συλλογικής – ομαδικής συνειδήσεως, έμπρακτης, έναντι της παναιρέσεως του οικουμενισμού και της ψευδοσυνόδου της Κρήτης και
2ον) Υπάρχει, επίσης, απουσία (νόμιμης) αγωνιστικής πολιτικής Χριστιανικής ενέργειας – δραστηριότητας, προς έννομη ανατροπή του κοινωνικού συστήματος του Υλισμού, όπως αυτό εκφράζεται στις διάφορες νομοθεσίες του άθεου κράτους.
Η πρόνοια του Θεού σας έδωσε ευκαιρίες σε καίρια σημεία για θυσιαστική χριστιανική μαρτυρία, αλλά προτιμήσατε την προσαρμοστικότητα προς το πολιτικό-κοινωνικό περιβάλλον. Να θυμηθούμε τον προσανατολισμόν σας στις πορείες ομοφυλοφίλων, στην ενέργεια του Ν. Παπαδόπουλου (Πινακοθήκη) και στην διαμορφωτική πρότασή σας περί του προσωπικού αριθμού στη βάση της προαιρετικότητας.
Εάν επισκοπήσουμε την Ιστορία, θα δούμε ότι οι Μάρτυρες και οι ήρωες επολέμησαν για τις πνευματικές ελευθερίες.
Οι διώξεις του Ν. Ψαρουδάκη και του παπα-Πυρουνάκη από την δικτατορία (1967) δεν ήταν αποτελέσματα διαφορισμού από την Χριστιανική διδασκαλία αλλά κορυφώσεις της Χριστιανικής παρουσίας τους, όπως και η δίωξη του π. Αυγουστίνου Καντιώτη!
Αναμφίβολα, διώξεις αντιμετωπίζουν και αρκετοί λαϊκοί, ιερείς και μοναχοί, φυλάσσοντας τους όρους της Πίστεως έναντι της ψευδοσυνόδου της Κρήτης, στους οποίους δεν επιδείξατε συμπαράσταση, ως αδελφική σχεσιακή λογική επί του πεδίου της ομολογίας πίστεως.
Οι πνευματικοί και οι φυσικοί – κοινωνικοί νόμοι διδάσκουν, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ότι κάθε φαινόμενο «αδράνειας» υπόκειται σε αντικατάσταση!
Δεν λησμονούμε, όμως, έχοντας σαφή επίγνωση της σημερινής εθνικής και εκκλησιαστικής ιστορικής περιόδου, ότι συντελεστές της είμεθα πάντες οι νυν ζώντες. Στώμεν καλώς!
Χριστός Ανέστη
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου