Άκουσα
μερικούς αδελφούς που αρρωσταίνουν ακατάπαυστα και δεν μπορούν να
κρατήσουν νηστεία και μου είπαν: «Πώς μπορούμε χωρίς νηστεία να
απαλλαγούμε από τον διάβολο και τα πάθη;»
Προς αυτούς πρέπει να πούμε
ότι, όχι μόνον με την αποχή από τροφή, αλλά και με την κραυγή της
καρδιάς θα μπορέσετε να βγάλετε και να εξορίσετε και τα κακά και αυτούς
που υποβάλλουν τα κακά.
Γιατί λέει η Γραφή: «Φώναξαν στον Κύριο όταν
ήταν σε θλίψη και τους γλύτωσε» (Ψαλμ. 106:6), και πάλι: «Μέσα από την
κοιλιά του Άδη κραύγασα και άκουσες τη φωνή μου· ας ανεβεί η ζωή μου από
τη φθορά» (Ιωνά 2:3-7).
Γι’ αυτό λέει: «Έως ότου περάσει η ανομία –
δηλαδή η ενόχληση της αμαρτίας – θα φωνάζω προς τον Ύψιστο Θεό» (Ψαλμ.
56:1-2), για να μου κάνει την πιο μεγάλη ευεργεσία και να εξαφανίσει την
προσβολή της αμαρτίας με την εξουσία Του και να εξαλείψει τις εικόνες
της εμπαθούς διάνοιας.
