Συγκινητικός καρδιακός και Ορθόδοξος ο λόγος του Γέροντος π. Μαξίμου Καραβά

 

Ιερομόναχος π. Μάξιμος Καραβάς ''πλέον δεν μπορούμε να πηγαίνουμε από δω και από κει...''

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς: Μήν τήν φοβάστε τήν Τουρκιὰ

 

 

 

Μὴν τὴν φοβάστε τὴν Τουρκιὰ, ὅσο κι ἂν ἀγριεύη,

γιατί τῆς λείπ’ ἡ δύναμι ποὺ τὴν ψυχὴ θεριεύει.

 

Δὲν εἶν’ μαζί της ὁ Θεὸς ποὺ κυβερνᾶ τὸν κόσμο

καὶ δίνει θάρρος στὶς ψυχὲς ἢ τοὺς ἐμπνέει τρόμο.

 

Ἀντὶ γιὰ Εὐαγγέλιον, νὰ τοὺς καθοδηγάη,

ἔχουνε τὸ Κοράνιον ποὺ τοὺς παραπλανάει.

 

Γιὰ τοῦτο λέγω, ἀδελφοί, νὰ μὴν τοὺς φοβηθῆτε,

γιατ’ εἶν’ μαζί μας ὁ Θεός... μὲ θάρρος νά σταθῆτε.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς: Εἰς τὸν Ἐσταυρωμένο

 

Ὅταν σὲ βλέπω στὸν Σταυρὸ ἐπάνω, καρφωμένον,
γυμνόν, μὰ καὶ αἱμόφυρτον καὶ ὅλον πληγιασμένον

Αἰσθάνομαι ὅτι ἐγὼ σὲ κάρφωσα, Χριστέ μου·
ναί, μὲ τὶς ἁμαρτίες μου, φιλάνθρωπε Θεέ μου.

Πώς κάθε ἁμαρτία μου εἶναι καὶ μία πληγή Σου,
ὅπου τὴν ἔκαμα ἐγὼ στὸ Πάντιμο κορμί Σου.

Συγχώρησέ μου, Κύριε, τὴν τόση ἀχαριστία,
πού δείχνω καθημερινῶς στὴν ἄκρα Σου εὐσπλαχνία.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς: ΛΕΩΝ Ή ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ;

Κάποτε ἀπεφάσισα, δεσπότη νὰ ὑμνήσω¹,

ξεχνώντας τὰ τοῦ Σόλωνος λεχθέντα εἰς τὸν Κροῖσο.² 

 

Γιατί ἐπίστευα, ἀφελῶς: δεσπότης ἴσον λέων,

μὰ τοῦτος ἀποδείχθηκε μεγάλος χαμαιλέων!

 

Ἀφοῦ διεψεύθησαν, οἰκτρῶς, οἱ τόσες μου ἐλπίδες,

μὲ λύπη ἀποφάσισα, νὰ κάψω τὶς σελίδες³…

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς: Μία ὀφειλόμενη ἀπάντησις εἰς τὰ ὅσα εἶπε ὁ μητρ. Φλωρίνης Θεόκλητος στὸν δημοσιογράφο Νίκο Εὐαγγελάτο

 

Ἐγνώριζα τὴν ἀνεντιμότητα ὁρισμένων δημοσιογράφων, ἐξ ἀκοῆς. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν καὶ οἱ τίμιοι. Ἤθελα ὅμως νὰ τὴν γνωρίσω προσωπικὰ καὶ νὰ ἔχω ἰδίαν ἐμπειρία, γιὰ τοῦτο δέχτηκα τηλεοπτικὴν συνέντευξη. Εἶχα ὅμως τὴν προνοητικότητα νὰ ἠχογραφήσω τὴν συνέντευξη αὐτὴν, τὴν ὁποία θὰ ἀποστείλω εἰς τὸ τηλεοπτικὸν κανάλι ποὺ ἔχει τὴν ἐκπομπὴν ταύτην, γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ἡ ἀνεντιμότητά των (Ἡ ἐν λόγω ἠχογράφηση βρίσκεται στὸν σύνδεσμο:……)

 Ἕνας, ὁ Εὐαγγελάτος, ἐδήλωσε, μὲ πομπῶδες ὕφος, ὅτι εἶναι «θρησκευόμενος». Δὲν μᾶς εἶπε ὅμως σὲ ποιὰ θρησκεία. Γιατί θρησκευόμενοι ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες. Ἄλλο λοιπὸν θρησκευόμενος καὶ ἄλλο ὀρθόδοξος, πιστὸς Χριστιανός. Καὶ τώρα ἔρχομαι εἰς τὴν «μεγάλη ἀγάπη» τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητου. Εἶναι δὲ τόσο «μεγάλη» ὥστε πέντε καὶ πλέον χρόνια κρατάει τὸν μισθὸ τὸν Ἀρχιμανδρίτη π. Ἰγνατίου Καλαϊτζόπουλου καὶ ἐπιπλέον δὲν μᾶς ἐπιτρέπει, ἐπὶ πενταετίας καὶ πλέον, νὰ εἰσπράξουμε τὰ χρήματα τῆς Μονῆς τὰ ὁποία προέρχονται ἀπὸ δωρεὰν θανούσης γυναικός. 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ!  προωθήστε το

  Ἀγαπητοὶ συμπρεσβύτεροι,  θέτω μερικὰ ἐρωτήματα εἰς τὴν ἱερατική σας συνείδηση.

      Γράφει ο Γέροντας π. Μάξιμος Καραβᾶς

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

   Ἀγαπητοὶ συμπρεσβύτεροι, δὲν ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς κάνω τὸν διδάσκαλο, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀγωνιῶ γιὰ τὰ τεκταινόμενα ἐν τῇ Ἑλλαδικὴ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καὶ τὴν ἀδιαφορία τῶν ποιμένων αὐτῆς, δηλαδὴ τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ καλοὶ ποιμένες, ἔγιναν μισθωτοὶ καὶ ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν προβάτων, διότι ὅταν βλέπουν τούς λύκους ἐρχομένους καὶ ἀντὶ νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν ποιμαντικὴν ράβδο καὶ νὰ συντρίψουν αὐτοὺς, «ὡς σκεύη κεραμέως», ἐγκαταλείπουν τὰ πρόβατα καὶ μὲ τοῦτο ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι μισθωτοὶ καὶ “οὐ μέλλει αὐτῶν περὶ τῶν προβάτων ὅτι μισθωτοὶ εἰσίν”.

«Ἡ Κλωσσομηχανή» (Γέροντος Μαξίμου Καραβᾶ)

    Εἰς τό ἄρθρον αὐτό θά ἀσχοληθοῦμε μέ μία παλιᾶς ἐφευρέσεως μηχανή πού ἔχει διαφθείρει τήν Ἐκκλησίαν μας ἀνά τούς αἰῶνας. Ἄς τήν ὀνομάσουμε «κλωσσομηχανή». 

   Δέν μοιάζει βέβαια μέ ἐκεῖνο τό μηχάνημα πού βγάζει ἐκεῖνα τά χαριτωμένα κοτοπουλάκια πού ἡ τάση τῶν κερδοφόρων ἀνθρώπων ἐφεῦρε πρό ἐτῶν γιά νά ἐπωάζει περισσότερα αὐγά ἀπό τήν κανονική κλώσσα καί, ὅπως ἔχει παρατηρηθεῖ, δέν εἶναι καί τόσο φυσιολογικά, ὅπως τῆς κανονικῆς φυσικῆς κλώσσας. 

  Κατά τόν αὐτόν τρόπον καί ἡ «κλωσσομηχανή», ὅπως τήν ὠνομάσαμε στό ἄρθρον τοῦτο, βγάζει (κλωσσάει) ὡραία «παγώνια», ἀρσενικά πρός τό παρόν· ἴσως ἀργότερα νά βγάλει καί θηλυκά (“ὁ νοῶν νοείτω”).

    Μέ κατηγοροῦν ὅτι εἶμαι σκληρός εἰς τά ἄρθρα καί στά ποιήματά μου. Ἀλλ’ ὅταν κάποιος λιποθυμήσει, δέν τόν χαϊδεύουν ἀλλά τοῦ δίδουν ὁρισμένα χαστούκια γιά νά συνέλθει. Εἰς τήν περίπτωσιν εἰς τήν ὁποίαν ἀναφερόμεθα δέν πρόκειται περί λιποθυμίας, ἀλλά περί θανάτου.