Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Χριστοφόρος ὁ Μεγαλομάρτυς

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας συναντᾶμε σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ ὅλες τίς φυλές, διότι ὁ Σωτῆρας καὶ Λυτρωτής μας Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ σώσει ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἀκόμα καὶ οἱ βάρβαρες φυλὲς ἀνέδειξαν ἁγίους. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Χριστόφορος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε τῆς τιμῆς τοῦ Μεγαλομάρτυρα.
 

Καταγόταν ἀπὸ κάποια ἄγνωστη σὲ μᾶς ἡμιβάρβαρη φυλὴ καὶ τὸ ὄνομά του ἦταν Ρεμπρόβος, ποὺ σημαίνει ἀπόβλητος, ἀποδοκιμασμένος, ἀδόκιμος, κολασμένος. Ἔζησε, κατὰ πᾶσα πιθανότητα τὸν 3ο μ. Χ. αἰῶνα, στὰ χρόνια ποὺ αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἦταν ὁ Δέκιος (249 - 251), ὁ γνωστὸς θρησκομανής, αἱμοβόρος καὶ θανάσιμος ἐχθρὸς τῶν Χριστιανῶν, στὴν βασιλεία τοῦ ὁποίου ἐγέρθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ σκληροὺς διωγμοὺς καὶ ποὺ βρῆκαν τραγικὸ θάνατο μυριάδες Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὴν ἴδια χρονικὴ περίοδο ἦταν Ἐπίσκοπος στὴν Ἀντιόχεια ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυρας Βαβύλας.

9 Μαΐου, Αγίου Χριστοφόρου Μεγαλομάρτυρος

Το 2010 κατοικούσα στο Αιγάλεω τέτοια εποχή. Ένα πρωί χτυπάει το κινητό και ακούω από την άλλη γραμμή τον φίλο μου τον Αριστείδη σε τόνο πανικού: "Κώστα χρειάζομαι την βοήθειά σου. 

Έχω από νωρίς το πρωί κάνει όλες τις ετοιμασίες, κατέβασα με το ασανσέρ όλα τα πράγματα στο αυτοκίνητο, γιατί επείγει να κατέβω στο χωριό.  Άφησα φυσικά για το τέλος την κυρά Ελένη, αλλά πριν από λίγο χάλασε το ασανσέρ και αύριο θα έρθει τεχνικός να το φτιάξει. Τί να κάνω;". "Ηρέμησε" του απαντώ, "έρχομαι από 'κει".