Ὁ Μακαριστός καθηγούμενος + Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης - Ἀφιέρωμα ἐπί τῇ ἐντεκαετία ἀπό τῆς κοιμήσεώς του

 

Ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Ἱερὰς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἅγιον Ὅρος 1997 
Ἐκτιμήσεις καὶ σχόλια γιὰ τὴν συνθήκη Σένγκεν καὶ τὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες. 

«Ἠλεκτρονικὲς Ταυτότητες ὥρα γιὰ ὁμολογία ἢ ἄρνηση» 

Ὅσοι ἀγωνιζόμεθα κατὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος καὶ τῆς πολὺ πιθανῆς χρήσεως τοῦ 666 στὶς νέες ταυτότητες, ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὄχι μόνο τοὺς ἐκπροσώπους τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι εἰσηγοῦνται τὰ μέτρα αὐτά, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὀλίγους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι, καλοπροαιρέτως ἴσως, ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα καὶ ἡ συνθήκη Σένγκεν δὲν ἔχουν θεολογικὴ σημασία καὶ ἄρα δὲν δικαιολογεῖται κάποια ἀντίδρασις ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, διότι αὐτὰ ἀνήκουν εἰς τὰ τοῦ Καίσαρος καὶ ὄχι εἰς τὰ τοῦ Θεοῦ. 

Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης: Ἡ αἵρεσις τοῦ παπισμοῦ

 

Ἡ αὐστηρότης τῶν Ὀρθοδόξων Πατέρων καὶ Θεολόγων εἶναι φιλάνθρωπος, διότι ὑποδεικνύει τὴν σοβαρότητα τῆς ἀσθενείας τοῦ παπισμοῦ καὶ δὲν καθησυχάζει αὐτὸν μὲ ἀνθρωπιστικὰ ἠρεμιστικά.                                                       

 

Ὅσοι πράγματι ἀγαποῦν, δὲν φοβοῦνται νὰ εἰποῦν τὴν ἀλήθειαν, διότι μόνη ἡ ἀλήθεια σώζει. 

 

Ὅσοι δὲν ἀγαποῦν ἢ ἀγαποῦν ὑποκριτικῶς, κρύπτουν τὴν ἀλήθειαν δι’ ἰδιοτελεῖς σκοπούς. 

Γέροντας Χαράλαμπος Διονυσιάτης

 

Ο πολυσέβαστος Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου, αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος, ήταν μία από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες του Αγιορειτικού Μοναχισμού κατά τον εικοστό αιώνα. Πριν εκθέσουμε τις πολλές αρετές και τα ασκητικά παλαίσματα του εναρέτου αυτού ανδρός, καλό είναι να αρχίσουμε από την κατά σάρκα ζωή και καταγωγή του.

Γεννήθηκε στη Ρωσσία, αλλά σε ηλικία δέκα ετών ήλθε με τους γονείς του, Λεωνίδα και Δέσποινα, και τα τέσσερα άλλα αδέλφια του στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν στο χωριό Αρκαδικός του Νομού Δράμας, το οποίο απέχει από τη Δράμα μόλις 20 λεπτά.

Γέροντας Χαράλαμπος Διονυσιάτης

 

Ο πολυσέβαστος Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου, αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος, ήταν μία από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες του Αγιορειτικού Μοναχισμού κατά τον εικοστό αιώνα. Πριν εκθέσουμε τις πολλές αρετές και τα ασκητικά παλαίσματα του εναρέτου αυτού ανδρός, καλό είναι να αρχίσουμε από την κατά σάρκα ζωή και καταγωγή του.

Γεννήθηκε στη Ρωσσία, αλλά σε ηλικία δέκα ετών ήλθε με τους γονείς του, Λεωνίδα και Δέσποινα, και τα τέσσερα άλλα αδέλφια του στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν στο χωριό Αρκαδικός του Νομού Δράμας, το οποίο απέχει από τη Δράμα μόλις 20 λεπτά.

Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης: (Ἀποσπάσματα ὁμιλίας κατά τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Γεωργίου)

Σήμερα ὅταν λέμε μάρτυς, ἐννοοῦμε ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος βασανίσθηκε γιά τόν Χριστό. Ἀλλά ἡ ἀρχική σημασία τῆς λέξεως «μάρτυς» εἶναι ἄλλη. Μάρτυς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δίνει μαρτυρία γιά κάτι. Καί οἱ ἅγιοι Μάρτυρες λέγονται μάρτυρες, διότι ἔδωσαν μαρτυρία, ἔδωσαν βεβαίωση, γιά κάτι πού προσωπικῶς εἶχαν γνωρίσει. Διότι ὁ μάρτυς καταθέτει γιά κάτι, γιά τό ὁποῖο προσωπικῶς ἔχει λάβει γνῶσι.

Μάρτυς τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅπως λέει ἡ Ἀποκάλυψις· «ὁ μάρτυς ὁ πιστός καί ἀληθινός», διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐμαρτύρησε περί τοῦ Πατρός. «Ἐκεῖνος ἐξηγήσατο», κατά τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη.

Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†): Περί νοεράς προσευχής

 

Παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες μας να λέμε την προσευχή· «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Αυτή την προσευχή όσο συχνά την λέει ο Χριστιανός, τόσο περισσότερο λαμβάνει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ειρήνη στην ψυχή του, φωτισμό στο μυαλό του και δύναμη να αντιμετωπίσει τον αγώνα της ζωής.

Αυτή την προσευχή δεν μπορεί να την πει κανείς, εάν δεν έχει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Διότι λέγει ο απόστολος Παύλος, ότι «ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι Αγίω» (Α’ Κορ. 12:3)· δηλαδή, «κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πει τον Ιησού Χριστό, Κύριο, Θεό, παρά μόνον εάν έχει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος». Γι’ αυτό λοιπόν, κάθε φορά που ένας Χριστιανός λέγει τον Χριστό Κύριο, Θεό, αυτό το λέγει επειδή έχει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

«Εσύ γιατί έχεις τα μαλλιά σου μακριά!» Στη μνήμη του γέροντα Γρηγορίου (Ζουμή)

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος (Ζουμής)

 

Στις 22 Οκτωβρίου του 2019 συμπληρώθηκε 1 έτος από την κοίμηση εν Κυρίω του γέροντα Γρηγορίου (Ζουμή), του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.

Είναι εκείνος που μπορούσε να πει αυτό που εσύ ποτέ και από πουθενά δε θα άκουγες. Πως, για παράδειγμα, να διεισδύσεις στην ουσία του άλλου ανθρώπου; Αλλά κυρίως, πόσο θα σου στοιχίσει κάτι τέτοιο; Τον γέροντα τον θυμούνται και αυτοί που ακόμα σπάνε το κεφάλι τους για να καταλάβουν τα λόγια και τα έργα του...

π. Γεώργιος Καψάνης: Ἑορτάσωμεν πιστοί ἑορτήν πνευματική

 

 

Πῶς νά μή χαίρεσαι μέ ἀνεκλάλητη χαρά, ὅταν σκέπτεσαι ὅτι ὁ ἄπειρος καί ἄκτιστος Θεός λαμβάνει μορφήν πεπερασμένου καί κτιστοῦ ἀνθρώπου, μορφήν δούλου, γιά νά κάνῃ τόν ἄνθρωπο Θεό, καί ὅτι ὁ τέλειος Θεός γίνεται τέλειος ἄνθρωπος λόγῳ τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων στό πρόσωπο-ὑπόστασι τοῦ Θεοῦ Λόγου;

Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι ἑορτή γιά τόν μοναχό καί τόν χριστιανό εἶναι νά τηρῇ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Κυρίου. Καί ἀκόμη ὅτι σέ κάθε ἐντολή Του κρύπτεται ὁ Χριστός.

π. Γεώργιος Καψάνης: Περνοῦμε βαθειά πνευματική κρίσι καί ἀσθένεια

Ἑορτάζουμε καί πάλι τήν Γέννησι τοῦ Κυρίου μας σέ ἀτμόσφαιρα ἀνησυχίας γιά τήν πορεία τῆς κοινωνίας μας. Ἐπισημαίνεται, ὄχι μόνον ἀπό θεολόγους ἀλλά καί κοινωνιολόγους, ὅτι περνοῦμε βαθειά πνευματική κρίσι καί ἀσθένεια. Κύριο σύμπτωμα τῆς ἀσθενείας αὐτῆς εἶναι ὁ ἀτομικισμός.

Ὁ ἀτομικισμός εἶναι ἔκφρασις τῆς φιλαυτίας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν πηγή κάθε κακίας, ἁμαρτίας καί πνευματικῆς νόσου.Πάσχοντας ὁ ἄνθρωπος ἀνίατα ἀπό αὐτήν τήν ἀρρώστια, δέν μποροῦσε νά αὐτοθεραπευθῇ.

 
Γιά νά μᾶς θεραπεύσῃ ἀπό τήν φιλαυτία, πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό μας, σαρκώνεται ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀπό ἄπειρη ἀγάπη γιά τά πλάσματά Του «ἐξίσταται ἑαυτοῦ», γιά νά τά συναντήσῃ καί νά τά εὐεργετήσῃ.

π. Γεώργιος Καψάνης: Γιά κάθε ἄνθρωπο ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος καί κάθε ἄνθρωπος ἠμπορεῖ νά γίνῃ κατά χάριν θεός.

Τά Χριστούγεννα μᾶς συνέχει τό γεγονός τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα μας πρός τόν ἄνθρωπο.
 

Ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ ἄπειρο ἀξία. Γιά κάθε ἄνθρωπο ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος καί κάθε ἄνθρωπος ἠμπορεῖ νά γίνῃ κατά χάριν θεός.
 

Χωρίς τόν Θεάνθρωπο Χριστό ὁ ἄνθρωπος, παρά τά ὑψηλά πολιτιστικά καί ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματά του, εἶναι ἕνα τραγικό καί ἀξιοθρήνητο ὄν, πού δέν γνωρίζει ἀπό ποῦ ἔρχεται καί ποῦ πηγαίνει. Ζῇ γιά νά πεθάνῃ καί ὅλα τά βλέπει μάταια καί παράλογα.

π. Γεώργιος Καψάνης: Μέσα στήν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ οἱ γήινοι γίνονται οὐράνιοι

Ὁ Κύριος ἅπαξ ἐγεννήθη ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας «ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως». Ἀλλ’ ἡ Ἐκκλησία θά ζήσῃ μέ τήν Χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐκ νέου τό γεγονός. 

Θά συμμετάσχῃ μυστικά καί ὑπερχρονικά στήν ἐν χρόνῳ γέννησι τοῦ Σωτῆρος. Δέν πρόκειται γιά μία ψυχολογική ἤ ἱστορική ἀναδρομή, ἀλλά γιά μία ἐν χάριτι μετοχή σέ ὅσα φρικτά καί θαυμαστά ἐτελέσθησαν τότε.

Ὁ Θεός ἔρχεται πρός ἐμᾶς μέ μία κίνηση ἀπείρου καί ἐκστατικῆς ἀγάπης. Αὐτός κατεβαίνει, ἐμεῖς ἄς ἀνεβοῦμε. Αὐτός σαρκώνεται, ἐμεῖς ἄς θεωθοῦμε.

Παπα-Ματθαίος Καρακαλληνός (1905-1985)

Ο παπα-Ματθαίος, κατά κόσμον Ιωάννης Μητσόπουλος, γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της επαρχίας Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας της Πελοποννήσου, Καρδαρίτσι ονομαζόμενο, το έτος 1905, από γονείς φτωχούς μεν αλλά ευσεβείς, τον Θεόδωρο και την Αικατερίνη. Ήταν το πρωτότοκο από τα επτά παιδιά τους. Πολλά βιογραφικά στοιχεία από τα πρώτα χρόνια της ζωής του δεν μας έχουν διασωθεί, παρά μόνο ότι στην εφηβική του ηλικία έφυγε από το πατρικό του σπίτι και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα του καιρού εκείνου, όπου έκανε τον πλανόδιο μικροπωλητή, για να εξοικονομεί τα προς το ζην. Φαίνεται όμως ότι από τότε μέσα στη νεανική του ψυχή υπεκαίετο ο πόθος για τη μοναχική ζωή.

Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†): Ο άγιος Δημήτριος μιμητής του Χριστού

Στον εγκωμιαστικό λόγο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στον άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, που ακούσαμε, αναφέρεται πως ο άγιος Δημήτριος είχε γίνει κατά πάντα μιμητής του Δεσπότου Χριστού με τις άγιες αρετές που τον κοσμούσαν: Την αγάπη, την ταπείνωση, την πραότητα, την αγνότητα, την παρθενία του σώματος και της ψυχής. Ο άγιος Δημήτριος αγάπησε πολύ τον Θεό και τον άνθρωπο, γιατί προσφέρθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό. Ακόμη και το μαρτύριο του αγίου Δημητρίου δια της λογχευθείσης του πλευράς τον κάνει μιμητή και σ’ αυτό του Πάθους του Κυρίου μας. Και έτσι δια των παθημάτων του αναπληρώνει «τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού» (Κολ. 1:24), όπως λέγει ο απόστολος Παύλος.

Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†): Πώς θα επιστρέψουν τα νειάτα στην εξομολόγηση

Ο εκκλησιολογικός και ευχαριστιακός επαναπροσανατολισμός της ενορίας θα βοηθήσει τα νειάτα να γυρίσουν στην Εκκλησία και να συνδεθούν με το μυστήριο της εξομολογήσεως.

Πού θα μπορούσαμε να βασισθούμε, ποια σημεία επαφής να βρούμε για να βοηθήσουμε τους νέους να προσεγγίσουν το μυστήριο της Μετανοίας; Νομίζω στην επίκληση των οδυνηρών υπαρξιακών προβλημάτων των νέων. Οι νέοι σήμερα από μικρή ηλικία δεν ζουν παραδοσιακή ζωή, εκτός εξαιρέσεων· ζουν την εκκοσμίκευση και έχουν προχωρημένες εμπειρίες απογοητεύσεως. Μετά από πολλές αναζητήσεις, δοκιμές και απογοητεύσεις έχουν μία πίκρα μέσα τους. Εκείνη την ώρα λοιπόν που αρχίζουν να βιώνουν αυτή την πίκρα, μπορεί να τους συναντήσει ο θεολόγος ή ο ιερεύς ή ο πιστός χριστιανός και να τους πει: «Κοίταξε, αδελφέ, όλα αυτά που δοκίμασες είναι μία απελπισία, μία αποτυχία, όμως υπάρχει κάτι που δεν το δοκίμασες και αυτό μπορεί να σου δώσει την όντως, την αληθινή, χαρά».

Γέροντας Γαβριήλ Αγιορείτης: H καλοσύνη, η μετάνοια και η αγάπη θα σώσουν την ανθρωπότητα

Για πολλά χρόνια, στο κελί τού Αγίου Χριστοδούλου κοντά στην πρωτεύουσα τού Άθω, Καρυές, ασκείται ο πασίγνωστος Γέροντας Γαβριήλ (από τις Καρυές) στον οποίο κι έρχονται για να πάρουν συμβουλή προσκυνητές από όλο τον κόσμο. Ο αρχισυντάκτης τού περιοδικού Pokrov, ηγούμενος Κυπριανός (Γιάσενκο), μίλησε με τον Γέροντα.

 

– Πάτερ Γαβριήλ, τι θα ευχόσαστε για τούς ορθόδοξους;

– Να φροντίζετε τις οικογένειά σας, τα παιδιά και τούς απογόνους σας. Σάς εύχομαι να μην φιλονικείτε με τις συζύγους σας, να υπάρχει πάντα ειρήνη στο σπίτι. Όταν οι γυναίκες νιώθουν νευρικές, πρέπει να θυμούνται τον Τσόρτσιλ. Μία γυναίκα τού είπε κάποτε: «Αν ήσασταν ποτέ σύζυγός μου, θα σάς δηλητηρίαζα». Και αυτός τής απάντησε: «Αν ήσασταν η γυναίκα μου, θα έπινα αυτό το δηλητήριο για χάρη σας».

Άσκηση πάνω και πέρα από τις όποιες ανθρώπινες δυνάμεις: Στη μνήμη του Γέροντα Γρηγορίου του Δοχειαρίτη

Στις 22 Οκτωβρίου του 2018 κοιμήθηκε ο γνωστός αρχιμανδρίτης Γρηγόριος (Ζουμής), καθηγούμενος της Αγιορείτικης Ιεράς Μονής Δοχειαρίου. Ο μοναχός Άβελ, αδελφός της Ιεράς Μονής Βαλαάμ, που έζησε δίπλα του για εφτά χρόνια μάς διηγείται για τον αγαπημένο του γέροντα.

Η γνωριμία μου με τον Γέροντα ξεκινάει από τον Αύγουστο του 2010. Είχα αποφασίσει να γίνω μοναχός, και έτσι πήγα στο Άγιο Όρος για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα και να καταλάβω και να ζήσω τη μοναχική ζωή. Το Άγιον Όρος για μένα, όπως και για πολλούς, που πρώτη φορά επισκέπτονται αυτόν τον άγιο τόπο, ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Ο πατήρ Ισαάκ (Ατάλλα): «Δε θα με δελεάσουν τα πλούτη όλου του κόσμου. Η θέση μου είναι στο μοναστήρι»

Ο Ιερομόναχος Ισαάκ (Ατάλλα)

 

Στη μνήμη του πρώτου βιογράφου του γέροντα Παϊσίου

Στις 16 Ιουλίου του 1998 εκδήμησε εις Κύριον ένας από τους αγιορείτες πατέρες που τιμάται ιδιαίτερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αντιοχείας. Πρόκειται για τον ιερομόναχο Ισαάκ (Ατάλλα), που καταγόταν από το Λίβανο, το μαθητή του μεγάλου Αγίου των ημερών μας, του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Το πρώτο βιβλίο με τη βιογραφία του γέροντα Παϊσίου, που έχει καταγράψει μεγάλη απήχηση και δημοτικότητα και που έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ήταν κυρίως έργο του ιερομόναχου Ισαάκ ^[1]. Όμως, για τον ίδιο τον συγγραφέα δε γνωρίζουμε πολλά πράγματα*. Στον πρόλογο του βιβλίου για τον Άγιο Παΐσιο υπάρχουν, βέβαια, διάσπαρτες βιογραφικές αναφορές. Προτείνουμε στους αναγνώστες να καλύψουμε εν μέρει αυτό το κενό, με υλικό που προέρχεται από ορισμένες προσιτές σε μας αραβικές πηγές. Ο καμβάς του κειμένου βασίζεται σε αναμνήσεις που διηγήθηκε ο αδελφός του πατέρα Ισαάκ Αντώνιος, τις οποίες κατέγραψε ο γαμπρός του, ο ιερέας Μιλχίμ Αλ Χαουρανί, που τώρα λειτουργεί στην εκκλησία του χωριού Μχάϊντς, στο Όρος του Λιβάνου^[2].

Αγιορείτες Νεοησυχαστές Πατέρες

Μετά την αναγέννηση τού 18ου αιώνος, με τη δράση του νεοησυχαστικού κινήματος τών λεγομένων Κολλυβάδων, και πρωτεργάτες τους οσίους Παΐσιο Βελιτσκόφσκυ (+1794), ο οποίος ως άλλος Γρηγόριος Σιναΐτης (+1346) εργάζεται μεταφραστικά και Ιεραποστολικά σε όλα τα Βαλκάνια- Νικόδημο τον Αγιορείτη (+1809), τον σοφό διδάσκαλο και νέο Γρηγόριο Παλαμά (+1359)· Μακάριο Νοταρά και πρώην Κορίνθου (+1805), τον άλλο Ιερό Φώτιο (+899)· και Αθανάσιο Πάριο (+1813), τον ακαταμάχητο υπερασπιστή των ορθών δογμάτων, ως άλλο άγιο Μάρκο τον Ευγενικό (+1445), έχουμε μία χορεία ενάρετων φίλων της νοεράς προσευχής. Με πρώτους τους εξόριστους Ιεροπρεπείς Κολλυβάδες πού εργάσθηκαν πλούσια σε νησιά του Αιγαίου και άλλους τόπους και μετέφεραν σε πολλά λαϊκά στρώματα την ευωδία του αθωνικού αρώματος, πού λέγεται νοερά άθληση, νοερά προσευχή, ευχή του Ιησού, δηλαδή ή επανάληψη του ονόματος· Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, και με μερικές μικρές παραλλαγές. Παρακάτω θα δούμε μερικούς Αγιορείτες νεοησυχαστές πατέρες.

Ο γερω-Πέτρος, μοναχός της εσωτερικής εργασίας

Ο γερω-Πέτρος έλεγε στον παπα-Διονύσιο τον Μικραγιαννανίτη όταν ήταν νέο καλογέρι: «Για να μείνης στην έρημο, θα πρέπει να είσαι καλός μάγειρας. Θα μαγειρεύεις φασόλια την Κυριακή και θα τρως μέχρι την Τρίτη. Την Τετάρτη θα βάλεις λίγο νεράκι και θα τα βράζεις, την Πέμπτη θα βάλεις λίγη ντοματούλα, την Παρασκευή λίγο αλατάκι και νερό, το Σάββατο θα βάλεις και λίγο χυλό από αλεύρι, και την Κυριακή άλλο φαγητό. Έτσι με ένα φαγητό περνάς όλη την εβδομάδα».

Κάποτε είχε χιονίσει και τον έβλεπε ο παπα-Διονύσιος από απέναντι να πηγαινοέρχεται ξυπόλυτος πάνω στο χιόνι. Ύστερα τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό, και του εκμυστηρεύτηκε ότι είχε σαρκικό πόλεμο και βγήκε ξυπόλυτος στο χιόνι για να πολεμήση την πύρωση.

Ο χαρισματούχος γέροντας π. Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης

Ενώ έπεφταν βόμβες στο σιμωνοπετρίτικο μετόχι της Θείας Αναλήψεως το 1944, ο πνευματικός παπα-Ιερώνυμος έψαλλε ατάραχος τους χαιρετισμούς του Σταυρού και της Παναγίας. Στον ανήσυχο κόσμο επαναλάμβανε: «Σιωπή, σιωπή».

Την ημέρα εκείνη, παρότι του ζήτησαν να μη λειτουργήσει, εκείνος δεν δέχθηκε και στο κοινωνικό είπε από την ωραία πύλη: «Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, προσέλθετε».

Γράφει σχετικά η καθηγουμένη Aγνή: