Ο
μακαριστός γέροντας Βασίλειος γεννήθηκε το 1692. Σε νεαρή ηλικία
αποσύρθηκε με ένθεο πόθο σε τόπο ερημικό για να συμμεριστεί την ισάγγελο
βιοτή άλλων ασκητών. Περί το 1713, εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους
μοναχούς στην Σκήτη Νταλχαούτσι, σε δάσος στα σύνορα Βλαχίας και
Μολδαβίας, την οποία διηύθυνε επί μία εικοσαετία.
Καθώς
ο τόπος δεν προσέφερε την ησυχία που αναζητούσε ώστε να αφοσιωθεί
απερίσπαστος στην προσευχή, πήγε και ίδρυσε σκήτη σε απρόσιτη τοποθεσία,
μακριά από κατοικημένα μέρη, στην Ποϊάνα Μαρουλούι («Ξέφωτο του
μηλεώνα»), στην περιοχή του ποταμού Μπουζάου (σήμ. στην διοικητική
περιφέρεια Βραντσέα).
Το
1733, χάρις στην υποστήριξη του ηγεμόνα Κωνσταντίνου Μαυροκορδάτου,
ανοικοδόμησε ξύλινο ναό και κελλιά, εξακολουθώντας να ασκεί την
πνευματική καθοδήγηση της Σκήτης Νταλχαούτσι.
