ΜΕΡΟΣ 1ον
(Τὸ παρακάτω σχόλιο εἶναι τοῦ ἀποστολέα τοῦ κειμένου)
Μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσφατη καὶ περίεργη ἁγιοκατάταξη τῆς γερόντισσας Γαβριηλίας καὶ ἐπειδὴ οἱ καιροὶ εἶναι πονηροὶ καὶ πρέπει νὰ πορευτοῦμε διαμέσου τοῦ ἀνάποδου κόσμου, τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῆς Πανθρησκείας, τῆς Παγκοσμιοποίησης, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἂς ἔχουμε ὑπ᾿ ὄψιν μας κάποιες ἐπώνυμες κριτικὲς τοποθετήσεις ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο Σπηλιόπουλο, καὶ τὸν πρόλογο τοῦ μακαριστοῦ καὶ ἀγαπητοῦ μας π. Σαράντη Σαράντου, στὸ συγκεκριμένο βιβλίο ¨Ἀσκητική τῆς Ἁγάπης", οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ζωὴ τῆς Γερόντισσας Γαβριηλίας, καὶ οἱ ὁποῖες δημοσιεύτηκαν τὸ 2010 δηλαδὴ ἀρκετὰ χρόνια πρίν, ἀκριβῶς γιὰ νὰ προλάβουν ἐξελίξεις.
Βέβαια ἡ πολεμικὴ ποὺ δέχτηκαν καὶ τότε ἦταν ἔντονη. Ἀξίζει ὅμως νὰ δοῦμε διαβάζοντας αὐτὲς τὶς κριτικές, ἂν δὲν τὶς ἔχουμε δεῖ στὸ παρελθόν.
________________________________
Ἀρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος
Στό βιβλίο πού εὐρέως ἐκυκλοφόρησε, “Ἡ Ἀσκητική τῆς Ἀγάπης”, τῆς Γαβριηλίας μοναχῆς, ἀναφέρεται τό ὄνομά μου ὡς ἕνας ἀπό ἐκείνους πού γνώρισαν τή μοναχή. Πράγματι, εἴχαμε συναντηθεῖ μία φορά καί ἀνταλλάξαμε γιά λίγο κάποιες ἀπόψεις. Τό γεγονός αὐτό δέν μπορεῖ νά ἀποτελέσει δική μου “ἐγγύηση” γιά τό βιβλίο, πού μεταγενέστερα συνεγράφη ἀπό τήν ὁμώνυμη συγγραφέα.