Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος ὁ κηπουρός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ Νεομάρτυρες ἀποτελοῦν τὴν ξεχωριστὴ χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ καὶ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν σώζουσα ὀρθόδοξη πίστη, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν μαύρων χρόνων τῆς τουρκοκρατίας. Ἀνάμεσά τους ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος ὁ Κηπουρός.
 

Δυστυχῶς δὲν μᾶς ἔχουν διασωθεῖ πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴ ζωή του, ὡς τὰ σαράντα του χρόνια. Γεννήθηκε περὶ τὸ 1707 στὴ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, στὰ μέρη κοντὰ στὸν ποταμὸ Γενοῦσο καὶ γι᾿ αὐτὸ μᾶς εἶναι γνωστὸς ὡς «Ἀρβανίτης». Στὰ σαράντα του χρόνια ἀποφάσισε νὰ μεταναστεύσει ἀπὸ τὴ φτωχὴ πατρίδα του, γιὰ τὴν ἀναζήτηση καλλίτερης ζωῆς. Προορισμός του ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ καρδιὰ τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ὅπου ὑπῆρχαν προϋποθέσεις γιὰ νὰ ζήσει ἀνετότερα. Ἀποφάσισε νὰ ἐργαστεῖ ὡς κηπουρός. Κάθε μέρα κατέβαινε στὴν ἀγορὰ καὶ πωλοῦσε τὰ προϊόντα του. Κάποια μέρα τοῦ χειμῶνα τοῦ 1748 πῆγε νὰ πουλήσει μῆλα. Προθυμοποιήθηκε κάποιος τοῦρκος μουσουλμᾶνος νὰ τὰ ἀγοράσει, ἀλλὰ σὲ πολλὴ χαμηλὴ τιμή. Ὅταν ὁ Χρῆστος ἀρνήθηκε, ἐκεῖνος τὸν ἔβρισε καὶ οἱ δύο ἄνδρες λογομάχησαν. Ὁ χριστιανὸς κηπουρὸς ἔφυγε, χωρὶς νά τοῦ τὰ πωλήσει.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Μελέτιος - Ὁ Ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ 4ος μ. Χ. αἰῶνας ὑπῆρξε ἡ πιὸ κρίσιμη ἐποχὴ τόσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὅσο καὶ γιὰ τὴν παγκόσμια ἱστορία. Κι᾿ αὐτὸ διότι οἱ χρόνοι ἐκεῖνοι ἦταν ἡ μεταβατικὴ περίοδος ἀπὸ τὸν παλιὸ προχριστιανικὸ κόσμο, στὸν καινούριο, τὸν χριστιανικό. Σὲ αὐτὴ τὴν μετάβαση, ἡ ὁποία δὲν ἦταν πάντα ἤρεμη, συνέβαλλαν τὰ μέγιστα οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Μελέτιος Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας.
 

Γεννήθηκε στὴν πόλη Μελιτηνὴ τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας τὸ 310. Δὲν γνωρίζουμε σχεδὸν τίποτε γιὰ τὴν παιδικὴ καὶ νεανική του ζωή. Γιὰ πρώτη φορὰ ἀναφέρεται τὸ ἔτος 357, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται ὡς ἀντίπαλος τῶν αἱρετικῶν Ὁμοιουσιανῶν, μιᾶς ἀρειανικῆς παρατάξεως, καὶ ὀπαδὸς τοῦ Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης Ἀκακίου. Μὲ εἰσήγηση τοῦ Ἀκακίου, ὁ Μελέτιος ἐξελέγῃ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ 358, Ἐπίσκοπος Σεβαστείας. Ἀπ᾿ ὅτι φαίνεται, δὲν ἔμελλε νὰ στερεώσει στὸ θρόνο του, διότι, οἱ φανατικοὶ ὀπαδοὶ τοῦ προηγουμένου Ἐπισκόπου Σεβαστείας Εὐσταθίου, τοῦ εἶχαν κηρύξει τὸν πόλεμο καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ σὲ λίγο καιρὸ καὶ νὰ μεταβεῖ στὴ Βέροια τῆς Συρίας.
 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἡ Ἁγία Θεοδώρα ἡ Αὐγούστα - Ἡ εύσεβής καί Ἁγία Αὐτοκράτειρα τοῦ Βυζαντίου

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Τὴν Α΄ Κυριακὴ τῶν νηστειῶν, τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει μὲ κάθε λαμπρότητα τὴν ἀναστήλωση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ἡ ὁποία σήμανε τὴ λήξη μιᾶς ἑκατονταετοῦς φοβερῆς διαμάχης στὸ Βυζάντιο (726-842).
 

Πρωταγωνιστικὸ πρόσωπο στὴ λήξη της εἰκονομαχίας ὑπῆρξε ἡ ἁγία Θεοδώρα ἡ Αὐγούστα, ἡ ὁποία, ὡς ἐπίτροπος τοῦ ἀνήλικου γιοῦ της Μιχαὴλ Γ΄, συγκάλεσε σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία ἐπικύρωσε τίς ἀποφάσεις τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, θέτοντας τέλος στὴ θεολογικὴ διαμάχη καὶ στοὺς διωγμοὺς τῶν ὀρθοδόξων ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς εἰκονομάχους.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Βλάσιος - Ὁ Ἀνάργυρος ἰατρός καί Ἐπίσκοπος τοῦ Χριστοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ ζωντανὲς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ. Τὸ «Συνοδικό» τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπιτάσσει νὰ τιμοῦνται ἀπὸ τοὺς πιστούς, ὡς «φίλοι καὶ θεράποντες τοῦ Χριστοῦ». Αὐτὸ κάνουν οἱ πιστοί, τοὺς τιμοῦν ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἕνας ἀπὸ τοὺς τιμώμενους ἁγίους Της εἶναι καὶ ὁ λαοφιλὴς ἅγιος Βλάσιος ἐπίσκοπος Σεβάστειας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ ὄλεθρος τῆς ἐγωπάθειας καί ἡ εὐλογία ταπεινώσεως

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Μέ τη χάρη καὶ τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Ἁγίου Θεοῦ φθάσαμε γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ στὸ ἅγιο Τριώδιο, στὴν ἱερότερη καὶ κατανυκτικότερη ἑορτολογικὴ περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Ἡ μακρὰ αὐτὴ περίοδος, ἡ ὁποία ἀρχίζει τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου καὶ τελειώνει τὸ Μεγάλο Σάββατο, εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ χρονικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι δίνει τὴν εὐκαιρία σὲ μᾶς τοὺς πιστοὺς νὰ συναισθανθοῦμε τὴ λαθεμένη πορεία τῆς ζωῆς μας, νὰ τὴ διορθώσουμε καὶ νὰ ἐπανακαθορίσουμε τὴ στάση μας ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους μας. Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ κάθαρση καὶ διόρθωση τῆς γήινης πορείας μας εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ νὰ μπορέσουμε, κεκαθαρμένοι καὶ ἀλλαγμένοι, νὰ ἑορτάσουμε τὸ ἅγιο Πάσχα, σύμφωνα μὲ τὴν παύλειο προτροπή, ὄχι ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, τυπικά, «ἀλλ᾿ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας», ἀποβάλλοντας τὴν παλαιὰ  ζύμη τῆς κακίας καὶ τῆς πονηρίας μας (Α΄ Κορ. 5,8).

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στρατηλάτης - Ὁ ἡρωικός Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Κάποιοι κακοήθεις καὶ ἀνιστόρητοι, θέλουν νὰ περιορίσουν τὴ χριστιανικὴ πίστη τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας στοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς δούλους. Ὅμως ἔρχεται ἡ ἱστορία καὶ τὰ συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ τοὺς διαψεύσουν οἰκτρά. Τὴ νέα πίστη εἶχαν υἱοθετήσει ἄνθρωποι ἀπὸ ὅλες τὶς κοινωνικὲς τάξεις καὶ τὰ ἐπαγγέλματα. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς ἦταν οἱ στρατιωτικοί. Μέσα ἀπὸ τὶς τάξεις τους ἀναδείχθηκαν μυριάδες Μάρτυρες κατὰ τὴ διάρκεια τῶν διωγμῶν τῶν πρώτων τριακοσίων χρόνων.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀντώνιος ὁ Ἀθηναῖος

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ἔνδοξη πόλη τῶν Ἀθηνῶν δὲν φημίζεται μόνον γιὰ τὸ προχριστιανικό της παρελθόν, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ μετέπειτα χριστιανικό της. Ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια ἀνάδειξε μεγάλους ἁγίους. Στὰ μαῦρα χρόνια τῆς τουρκικῆς δουλείας ἀνάδειξε ἐπίσης καὶ πολλοὺς Νεομάρτυρες. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Ἀθηναῖος.
 

Γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα στὰ μισὰ τοῦ 18ου αἰῶνα. Οἱ γονεῖς του Μῆτρος καὶ Καλομοῖρα, ἦταν πάμφτωχοι καὶ ἄσημοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ εὐσεβεῖς χριστιανοί. Μεγάλωσαν τὸν γιό τους Ἀντώνιο μὲ στοργὴ καὶ τοῦ ἐνέπνευσαν τὴν πίστη στὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό. Μέσα στὴ φτώχεια τους κατόρθωσαν νὰ τοῦ μάθουν στοιχειώδη γράμματα, ὅσα μποροῦσαν νὰ μάθουν οἱ ὑπόδουλοι Ρωμηοί. Ὅταν ἔγινε δώδεκα χρονῶν, θέλοντας νὰ βοηθήσῃ οἰκονομικὰ τὴν πτωχὴ οἰκογένειά του, παραδόθηκε στὴ δούλεψη ἑνὸς πλούσιου τουρκαλαβανοῦ, ἀπὸ τοὺς πολλοὺς οἱ ὁποῖοι κατοικοῦσαν στὴν Ἀθήνα καὶ λυμαίνονταν τὶς πλούσιες γαῖες τῆς Ἀττικῆς γῆς. Ὁ Ἀντώνιος ὑπέδειξε ἀσυνήθιστη ἐργατικότητα καὶ τιμιότητα, ὥστε ἀπέκτησε τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν ἀφεντικῶν του.

Λάμπρος Σκόντζος: Τρεῖς Ἱεαράρχες - Οἱ μελίρρυτοι ποταμοί τῆς σοφίας καί πρωτοπόροι τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Στὶς 30 Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὁρίσει νὰ ἑορτάζεται ἀπὸ κοινοῦ ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν, τῶν Μ. Βασιλείου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου Χρυσοστόμου καὶ ἡ Πολιτεία νὰ τοὺς τιμᾶ ὡς προστάτες τῆς παιδείας, τῆς ἐπιστήμης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, διότι οἱ ἴδιοι ἐνσάρκωσαν αὐτὰ τὰ ἀγαθὰ καὶ ἔγιναν φορεῖς μιᾶς πρωτόγνωρης πνευματικότητας, ξέχωρη ἀπὸ αὐτὴ ποὺ γνώριζε καὶ βίωνε ὁ προχριστιανικὸς κόσμος, καρπὸς τῆς ἐπενέργειας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία μεταποιεῖ καὶ μεταμορφώνει τὸν κόσμο, φορεῖς ἑνὸς νέου πολιτισμικοῦ ἰδεώδους, τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος ὁ Χιοπολίτης

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Μιὰ πλειάδα Νεομαρτύρων εἶχε ἐξισλαμισθεῖ μὲ τὸ ζόρι καὶ κατόπιν ἐπιστρέφοντες στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὑπέστησαν τὸ μαρτύριο. Σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνήκει καὶ ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος ὁ Χιοπολίτης.
 

Γεννήθηκε στὴ Χίο, στὴ συνοικία Παλαιόκαστρο, στὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνα ἀπὸ γονεῖς φτωχοὺς καὶ ἁπλοϊκούς, ἀλλὰ ὅμως μὲ στερεὴ εὐσέβεια καὶ πίστη στὸ Θεό. Ὅταν μεγάλωσε μετέβῃ μὲ τὸν μεγαλύτερο ἀδελφὸ τοῦ Ζαννὴ στὴν Κωνσταντινούπολη πρὸς ἀναζήτηση ἐργασίας, διότι ἡ ζωὴ στὸ ἄγονο νησὶ ἦταν δύσκολη. Προσλήφθηκαν σὲ κάποια ἐπιχείρηση ὡς κλητῆρες. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ ὁ ἀδελφός του παντρεύτηκε καὶ ἀργότερα ἀρραβωνιάστηκε καὶ ὁ Δημήτριος μιὰ νέα ἀπὸ τὸ Σταυροδρόμι τῆς Πόλης. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν πῆρε τὴ συγκατάθεση τοῦ ἀδελφοῦ του καὶ τοῦ ἀφεντικοῦ του, ἐκδιώχτηκε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ τὴν ἐργασία του.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος - Ὁ Ἅγιος τῆς μετανοίας καί τῶν δακρύων

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Συρία ὑπῆρξε ἡ ἀρχέγονη κοιτίδα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἄλλωστε ἐκεῖ καθιερώθηκε καὶ ἡ ὀνομασία τῶν Χριστιανῶν, ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 11,25). Μυριάδες ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἅγιοι Σύριοι λαμπρύνουν τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀσκητική του βιωτὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Συγκαταλέγεται δὲ στοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
 

Καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Συρίας, γεννήθηκε ὅμως πιθανότατα στὴν πόλη Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας, περὶ τὸ 306. Οἱ γονεῖς του ἦταν πιστοὶ χριστιανοὶ καὶ μᾶλλον ἔχασαν τὴ ζωή τους κατὰ τὸν μεγάλο διωγμό, ποὺ εἶχε ἐξαγγείλει ὁ παράφρων καὶ θρησκομανὴς αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς (285-305), ὁμολογῶντας τὴν πίστη τους στὸ Χριστό. Ὁ Ἐφραὶμ μένοντας ὀρφανός, τὸν περιμάζεψε ὁ ἐπίσκοπος τῆς Νισίβεως Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος τὸν ἀνέθρεψε μὲ μεγάλη στοργὴ καὶ φροντίδα, διαβλέποντας τὸν ἀδαμάντινο χαρακτῆρα τοῦ παιδιοῦ. Φρόντισε μάλιστα νὰ τὸν σπουδάσει, ὥστε κατέστῃ σοφὸς δάσκαλος. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὰ σπουδαῖα συγγράμματά του, τὰ ὁποῖα κληροδότησε στὴν Ἐκκλησία. Γνώριζε ἄπταιστα τὴν ἑλληνική, τὴν λατινικὴ καὶ τὴν συριακὴ γλῶσσα, γράφοντας καὶ μεταφράζοντας τὰ ἔργα του σὲ ὅλες αὐτὲς τίς γλῶσσες.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ μοναχισμὸς ἀποτελεῖ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας τὴν ἀδιάκοπη ἐδῶ καὶ εἴκοσι αἰῶνες μοναδικὴ πολιτεία, τὴν ὁποία, λάμπρυναν, σὲ ὅλες τίς ἐποχές, μεγάλες ἀσκητικὲς μορφές. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ, ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἐκπροσώπους τοῦ μοναχισμοῦ στὴν Ἑλλάδα τὰ νεώτερα χρόνια.
 

Γεννήθηκε τὸ 1500 στὸ χωριὸ Σκλάταινα Μουζακίου Καρδίτσας, τὴ σημερινὴ Δρακότρυπα. Γονεῖς του ἦταν ὁ Νικόλαος καὶ ἡ Θεοδώρα πτωχοί, ἀλλὰ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι. Σὲ αὐτοὺς χρωστοῦσε ὁ Διονύσιος τὴν δική του εὐσέβεια. Ἔβλεπαν στὴν κούνια του ἕναν φωτεινὸ σταυρό, ἐκτιμῶντας ὅτι ὁ Θεὸς τὸν προόριζε γιὰ μεγάλες τιμὲς καὶ προκοπή.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἀπόστολος Τιμόθεος - Ὁ πιστός μαθητής καί ἀκόλουθος τοῦ Παῦλου

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Μιὰ εὐγενικὴ μορφὴ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος ἀπόστολος Τιμόθεος, ὁ πιστὸς μαθητής, ἀκόλουθος καὶ πολύτιμος συνεργάτης τοῦ ἀποστόλου Παύλου.
 

Τίς περισσότερες πληροφορίες γι᾿ αὐτὸν τίς παίρνουμε ἀπὸ τὸ ἱερὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων. Γεννήθηκε στὴν Λύστρα τῆς Λυκαονίας τῆς Μ. Ἀσίας, περὶ τὸ 30 μ. Χ., ἀπὸ πατέρα Ἕλληνα (εἰδωλολάτρη) καὶ Ἰουδαία μητέρα, τὴν θαυμάσια Εὐνίκη, ἡ ὁποία εἶχε μεταστραφεῖ στὸν Χριστιανισμό, ὅπως καὶ ἡ εὐσεβὴς γιαγιὰ του (ἀπὸ τὴ μητέρα του) Λωίδα. Τὰ ὀνόματά τους φανερώνουν πὼς στὰ μέρη ἐκεῖνα εἶχε συντελεστεῖ μιὰ σημαντικὴ ἐπιμειξία Ἰουδαίων καὶ Ἑλλήνων. Σὲ αὐτὲς τίς δύο ὑπέροχες γυναῖκες χρωστοῦσε τὴν βαθειὰ πίστη στὸ Θεό, τὴν ἠθική του ἀκεραιότητα καὶ τὸν ἀδαμάντινο χαρακτῆρα του. Ἡ Εὐνίκη, μορφωμένη καὶ εὐγενὴς γυναῖκα, δίδαξε στὸν Τιμόθεο ἀπὸ μικρὸ παιδὶ τὴν εὐσέβεια, ἀνατρέφοντάς τον θεοπρεπῶς. Μάλιστα, ὅπως ἀναφέρεται, ἀπὸ τὴ βρεφική του ἡλικία γνώριζε τίς Ἅγιες Γραφές. Ἄλλωστε καὶ τὸ ὄνομά του σημαίνει «αὐτὸς ποὺ τιμᾷ τὸν Θεό». Αὐτὴ ἡ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τὸν βοήθησε ἀργότερα νὰ ἀποδεχτεῖ τὴν χριστιανικὴ πίστη.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ Ἅγιος Ἰωσήφ Σαμάκος ὁ Ἡγιασμένος

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Τὸ ἁγιασμένο νησὶ τῆς Ζακύνθου ἔχει τὴν εὐλογία νὰ κατέχει ὡς πολύτιμους θησαυρούς, ὡς «λίθων πολυτίμων πολυτιμότερα», δύο ἄφθαρτα ἱερὰ σκηνώματα, τοῦ ἁγίου Διονυσίου καὶ προστάτη τοῦ νησιοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Ἡγιασμένου τοῦ Σαμάκου τοῦ Κρητός.  Τὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ ἁγίου Ἰωσὴφ φυλάσσεται ἐδῶ καὶ πεντακόσια χρόνια στὸν Ἱερὸ Ναὸ Παντοκράτορος Γαϊτανίου Ζακύνθου, τὸ ὁποῖο θαυματουργεῖ καὶ ἁγιάζει τοὺς εὐλαβῶς προσερχόμενους προσκυνητές.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς - Ὁ ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Στὶς 19 Ἰανουαρίου ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησίας μας τὴν ἱερὴ μνήμη ἑνὸς ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ὁμολογητὲς τῆς πίστεώς μας, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Μιᾶς μεγάλης μορφῆς, τὴν ὁποία ἡ Θεία Πρόνοια πρόβαλλε στὴ συγκεκριμένη καὶ κρίσιμη ἐκείνη ἐποχή, προκειμένου νὰ ὑπερασπισθεῖ καὶ νὰ σώσει τὴν Ὀρθοδοξία.
 

Γεννήθηκε τὸ 1392 στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ εὐγενεῖς καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν μεγάλωσαν καὶ τὸν ἀνάθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Τὸ βαφτιστικό του ὄνομα ἦταν Ἐμμανουήλ. Φρόντισαν οἱ γονεῖς του νὰ τοῦ δώσουν σπουδαῖα μόρφωση. Ἡ Ἰδιωτικὴ σχολὴ τοῦ πατέρα του ὑπῆρξε καθοριστικὴ γιὰ τὴν πνευματική του πορεία. Δυστυχῶς ἔμεινε ὀρφανὸς μὲ τὸν ἀδελφὸ του Ἰωάννη, ὁ πατέρας τους πέθανε ὅταν ἦταν ἀκόμη παιδί. Ἡ μητέρα του φρόντισε νὰ μαθητεύσει κοντὰ σὲ φημισμένους δασκάλους τῆς ἐποχῆς του, ὅπως τὸν περίφημο Ἰωάννη Χορτασμένο, τὸν μετέπειτα μητροπολίτη Σηλυβρίας καὶ τὸν γνωστὸ μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό - Πλήθωνα, πρὶν παρεκκλίνει στὸν παγανισμό.

Λάμπρος Σκόντζος: Μέγας Ἀθανάσιος - Ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν τὸν τίτλο τοῦ «Μεγάλου» στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, διότι αὐτὸ προϋποθέτει νὰ ὑπάρξει κάποιος ὑπέρμετρα σπουδαῖος καὶ νὰ προσφέρει ὑπέρτατες καὶ μοναδικὲς ὑπηρεσίες σὲ αὐτή. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν τίτλου τοῦ «Μεγάλου» τοῦ ἀποδόθηκε καὶ ὁ μοναδικὸς τίτλος «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Μελετῶντας κάποιος τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ τιτάνιο ἔργο του, δὲ μπορεῖ παρὰ νὰ συμφωνήσει μὲ τὴν ἐπιλογὴ αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 298 στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ εὐσεβεῖς Ἕλληνες γονεῖς καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Οἱ εὐκατάστατοι γονεῖς του φρόντισαν νὰ λάβει μιὰ σπάνια κλασικὴ παιδεία, ἡ ὁποία ἄκμαζε ἀκόμα στὴν Ἀλεξάνδρεια. Παράλληλα φοίτησε στὴν περίφημη Κατηχητικὴ Σχολὴ θεολογία, ἀναδεικνυόμενος ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους Πατέρες καὶ Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας ὅλων τῶν ἐποχῶν. Καθοριστικὴ σημασία γιὰ τὴν κατοπινὴ πορεία τοῦ Ἀθανασίου ὑπῆρξε ἡ γνωριμία του καὶ ἡ πνευματική του σύνδεση μὲ τὸν μέγιστο ἀσκητὴ τῆς Ἐκκλησίας μας Μέγα Ἀντώνιο. Κοντά του μυήθηκε στὴν εὐσέβεια καὶ χαλυβδώθηκε ὁ χαρακτῆρας του νὰ εἶναι ἀμετακίνητος καὶ ἀπόλυτα προσηλωμένος στὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν εἰσέρχεται στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ὡς διάκονος τῆς ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, μπαίνοντας στὴν ὑπηρεσία τοῦ γηραιοῦ καὶ σεβάσμιου ἐπισκόπου Ἀλεξάνδρου.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος - Ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἀνήκει στὴ χωρία τῶν μεγάλων προφητῶν καὶ ὁμολογητῶν τῆς πίστεώς μας. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν χαρακτήρισε ὡς τὸ μέγιστο ἄνθρωπο ποὺ φάνηκε στὸν κόσμο: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ» (Ματθ. 11,11). Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὸν ἔθεσε σὲ τιμὴ μετὰ τὴ Θεοτόκο, μάλιστα στὴν εἰκονογραφία παριστάνεται μαζὶ μὲ τὴν Παναγία μας νὰ ἱκετεύει γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ γνωστὴ εἰκονογράφηση τῆς «δεήσεως».  Ὁ μεγάλος αὐτὸς ἄνδρας πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι ὁ πρόδρομος τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, αὐτὸς ποὺ ἄνοιξε τὸ δρόμο νὰ περάσει ὁ Λυτρωτής μας. Εἶναι ὁ μεγάλος ἀγγελιοφόρος τῆς πιὸ χαρμόσυνης καὶ ἐλπιδοφόρας ἀγγελίας ὅλων τῶν ἐποχῶν: τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Εἶναι ὁ κομιστὴς καὶ ὁ διαπρύσιος κήρυκας τῆς μετάνοιας καὶ ὁ ἄτεγκτος ἐλεγκτὴς τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἁμαρτίας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ ἁγιάζων καί οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνός πάντες

(Ἀναφορὰ στὴ θεολογικὴ σημασία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τῶν Θεοφανίων)

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ τῶν Φώτων ἀποτελεῖ ἀρχαιότατο σημαντικὸ ἑορτολογικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν Ἐκκλησία, διότι τὸ μέγα καὶ ὑπέρλογο γεγονὸς τῶν Θεοφανείων ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς βασικοὺς σταθμοὺς τοῦ ἐπὶ γῆς ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου.
 

Ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὕστερα ἀπὸ μιὰ τριακονταετῆ περίοδο προετοιμασίας, ἐμφανίζεται δημόσια καὶ χρίεται, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ διὰ της ἐπενέργειας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σωτῆρας του κόσμου. Στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη συντελεῖται τὸ ἄρρητο θαῦμα τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, ὡς ἐπιβεβαίωση τῆς κοινῆς βουλῆς τῶν τριῶν Θείων Προσώπων, γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁλοκλήρου της δημιουργίας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Συγκλητική - Τό πρότυπο τῆς ἀρετῆς καί τῆς ὑπομονῆς

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ μοναχὲς γυναῖκες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν ἀξιοθαύμαστα παραδείγματα εὐσέβειας γιὰ τοὺς πιστούς. Πρόκοψαν στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἁγιότητα, ὅπως καὶ οἱ ἄνδρες μοναχοί. Ἕνα τέτοιο λαμπρὸ παράδειγμα ἀρετῆς καὶ ἁγιότητας ὑπῆρξε ἡ ἁγία Συγκλητική.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 270 στὴ Μακεδονία ἀπὸ γονεῖς πλουσίους καὶ εὐγενεῖς καὶ ταυτόχρονα πιστοὺς Χριστιανούς. Ἐπειδὴ στὴν πατρίδα τους ἡ χριστιανική τους πίστη τοὺς δημιουργοῦσε μεγάλα προβλήματα ἐξαιτίας τῶν διωγμῶν καὶ τῶν ἀφόρητων πιέσεων ἀπὸ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα, ἀποφάσισαν νὰ μεταναστεύσουν στὴν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου τὰ πράματα ἦταν ἐλαφρῶς καλύτερα. Ἐπὶ πλέον εἶχαν μάθει ὅτι στὴν δεύτερη μεγαλύτερη πόλη τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους οἱ Χριστιανοὶ ἦταν πολυπληθεῖς καὶ ἀποζητοῦσαν νὰ ἑνωθοῦν μαζί τους.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νικηφόρος ὁ λεπρός - Τὸ θαυμάσιο ὑπόδειγμα τῆς ὑπομονῆς

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ἁγιότητα εἶναι ὕψιστη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπινα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα εἶναι δεκτικὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Του. Ἀπαιτεῖται δὲ μεγάλος ἀγῶνας καὶ αὐταπάρνηση γιὰ νὰ καταστεῖ κάποιος ἅγιος, νὰ νικήσει τὸν ἑαυτό του, νὰ ξεπεράσει τὴ βιολογική του ὕπαρξη. Ἕνας τέτοιος ἁγιασμένος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ὑπερέβῃ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν σωματική του κακοπάθεια, ὑπῆρξε ὁ νεοφανὴς ἅγιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός. Ἕνα λαμπρὸ παράδειγμα ἰώβειας ὑπομονῆς καὶ ἀβραμιαίας πίστης στὸ Θεό.
 

Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1890 σὲ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ τῶν Χανίων Κρήτης, τὸ Σηρικάρι ἀπὸ φτωχούς, ἀλλὰ εὐλαβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι στάλαξαν ἀπὸ νήπιο ἀκόμη τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν σώζουσα πίστη στὸ Θεό. Τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Νικόλαος καὶ τὸ ἐπώνυμό του Τζανακάκης. Δυστυχῶς, ἐνῶ ἦταν ἀκόμη παιδί, ἔχασε τοὺς γονεῖς τους καὶ ἀπόμεινε νὰ ζεῖ μὲ τὸν ὑπέργηρο καὶ ἀνήμπορο παπποῦ του. Ἐκεῖνος μὴ μπορῶντας νὰ τὸν συντηρήσει, τὸν ἔστειλε, στὴν τρυφερὴ ἀκόμα ἡλικία τῶν 13 ἐτῶν, στὰ Χανιά, σὲ κάποιο κουρεῖο νὰ ἐργαστεῖ καὶ νὰ μάθει τὴν τέχνη τοῦ κουρέα.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ - Ἕνας ἁγιασμένος Στάρετς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Μεγάλη μερίδα τοῦ ἁγιολογίου τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνήκει στὴ ρωσικὴ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία ἀποτέλεσε καὶ ἀποτελεῖ μιὰ ἀκένωτη πηγὴ ἀνάδειξης ἁγίων. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, ὁ μεγάλος ἀσκητὴς καὶ στάρετς.
 

Γεννήθηκε στὰ 1759 στὴν πόλη Κοὺρκ καὶ τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Πρόχορος. Οἱ φτωχοὶ ἀλλὰ εὐσεβεῖς γονεῖς του τοῦ ἐνέπνευσαν τὴν εὐσέβεια. Ἔμεινε στὸν τόπο του ὡς τὰ δεκαεννιά του χρόνια καὶ κατόπιν πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ γίνει μοναχὸς καὶ ἀποσύρθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Σάρωφ. Ἐνῶ ἀκόμη ἦταν δόκιμος ἀρρώστησε βαριὰ ἀπὸ ὑδρωπικία καὶ θεραπεύτηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ τὴ Θεοτόκο. Τὸ 1786 ἐκάρῃ μοναχὸς καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Σεραφείμ. Τὴν ἴδια χρονιὰ χειροτονήθηκε διάκονος καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια πρεσβύτερος. Ἡ ἄσκηση, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ κάθαρση τὸν ἀξίωσαν νὰ βλέπει τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας θαυμαστὰ ὁράματα, νὰ πετᾷ στὰ οὐράνια καὶ νὰ ἀκούει ἀγγελικὲς μελωδίες.