Ο άνθρωπος που κατέβασε το Άγιον Όρος στην Αφρική. Η ιστορία του π. Κοσμά Γρηγοριάτη

Θεωρώ καύχημα εν Κυρίω και τιμή το γεγονός ότι ένας από τους εσχάτους ιεραποστόλους της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού μας ήταν μοναχός Αγιορείτης. Ως γνωστόν, η Ιερά Μονή μας του Οσίου Γρηγορίου ευτύχησε να τον εγγράψει στους μοναχικούς καταλόγους της και να τον συγκαταριθμήσει στην Αδελφότητά της από το φθινόπωρο του 1977. Ο Γέροντάς του και Καθηγούμενος της Μονής μας Αρχιμανδρίτης Γεώργιος γνώριζε ότι το πρόγραμμα του νεαρού τότε Ιωάννη Ασλανίδη από τη Θεσσαλονίκη ήταν μοναχισμός και ιεραποστολή. Παρότι ο αγιορείτικος μοναχισμός είναι περισσότερο ησυχαστικός, για τον νεαρό Ιωάννη, μετά και από προτάσεις διακεκριμένων και φωτισμένων μακαριστών τώρα Αγιορειτών Πατέρων, έγινε δεκτή η επιθυμία του και η για κάποιο διάστημα παραμονή του στη Μονή.

Η ιεραποστολή στο Κονγκό και πώς ξεκίνησε

Ο εικοστός πρώτος αιώνας δεν έχει μόνο τις αρνητικές του απηχήσεις με την κατευθυνόμενη από τις σκοτεινές δυνάμεις “Νέα Εποχή”, αλλά συμπίπτει και με την αλματώδη εξάπλωση της Ορθοδοξίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Όχι μόνο στην Ευρώπη που έρχονται οι Χριστιανοί της Δύσεως κατά χιλιάδες στην Πίστη των προγόνων τους, αλλά και στην Ασία και στην Αμερική και ιδιαίτερα στην Αφρική, πνέει παντού ο ούριος άνεμος της Ορθοδοξίας.

Πριν από 40 χρόνια η Ορθοδοξία στην Αφρική περιοριζόταν μόνο όπου υπήρχαν εστίες Ελλήνων ορθοδόξων ή άλλων ομόδοξων αλλοεθνών Χριστιανών με μικρό σχετικά αριθμό κληρικών και εκκλησιών. Η είσοδος των ιθαγενών δεν είχε μελετηθεί σαν γεγονός πραγματοποιήσιμο. Η Πρόνοια όμως του Θεού, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλε τους κατάλληλους ανθρώπους και παρά τις αντίξοες συνθήκες η εντολή του Χριστού: “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…” ήδη και στην Αφρική πραγματοποιείται.

Από το 2003 ο τότε Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Ιγνάτιος, η απέραντη Μητρόπολη του οποίου εκτεινόταν σε τέσσαρα κράτη: Κονγκό, Μπραζαβίλ, Ρουάντα και Μπουρούντι, προχώρησε στην προσπάθεια ευαγγελισμού των ιθαγενών στα κρατίδια Ρουάντα και Μπουρούντι.

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ από τους ελάχιστους αλλά σπουδαίους αδελφούς μας (22 Ιανουαρίου)

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

 

Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες, καλημέρα, καλή εβδομάδα, καλή χρονιά με υγεία! 

 

Στις 22 Ιανουαρίου είναι η Εορτή του Αγίου Τιμοθέου του Αποστόλου και μαθητού του Αποστόλου Παύλου. Είναι η ονομαστική μου γιορτή. 

 

Ο Άγιος Απόστολος Τιμόθεος να πρεσβεύει υπέρ ημών!!

Ιεραποστολή στην Covid εποχή

Πολλοὶ ρωτοῦν πολλὲς φορές, ποιὸ μπορεῖ νὰ εἶναι τὸ μεγαλύτερο προσὸν ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει κάποιος γιὰ νὰ κάνει Ἱεραποστολή. Καὶ ὅλοι μας ἀγωνιζόμαστε νὰ καταρτιστοῦμε μὲ τὴν ἀνάλογη μόρφωση, νὰ μάθουμε γλῶσσες, νὰ κάνουμε σχεδιασμούς, ὑπολογισμούς, οἰκονομίες, νὰ ὀχυρωθοῦμε γενικὰ ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρὲς γιὰ νὰ «πετύχουμε».

Ξεχνοῦμε ὅμως νὰ ρωτήσουμε τὸ βασικότερο: τὶ σημαίνει τελικὰ ἱεραποστολή; Καὶ τότε, πολλὲς φορές, πέφτουμε στὸ σφάλμα νὰ ὁρίζουμε τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο, χωρικά, σὲ μία ἤπειρο, τροπικά, σὲ ἀτέρμονες περιπέτειες καὶ ποσοτικὰ τέλος ἀκόμα καὶ σὲ στατιστικές καὶ προγνώσεις.

Ἂν θὰ θέλαμε ὅμως νὰ ἀπαντήσουμε στὸ πρῶτο ἐρώτημα, ἂς ἀρχίσουμε καλύτερα ἀπὸ τὸ δεύτερο. Θὲς νὰ μάθεις τὶ προσόντα πρέπει νὰ ἔχεις γιὰ νὰ κάνεις ἱεραποστολή; Κοίταξε καλύτερα μέσα στὴν μακραίωνη ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ συνειδητοποιήσεις αὐτὸ ποὺ μιλᾶ μέσα μας. Στὴν καρδιά μας.

Ο μικρός Ετιέν… μια ιστορία ιεραποστολικής πορείας

 

Οι ιεραποστολικές περιοδείες στο Βόρειο Καμερούν είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, καθώς ταξιδεύεις σε ένα ανεπανάληπτο κράμα χρόνου παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Έτσι, ακόμα και τα ασήμαντα που υποπίπτουν στην αντίληψή μας, αναδεικνύονται όχι μόνον σημαντικά αλλά και μοναδικά.

Βέβαια, κάποια πράγματα αναδεικνύουν την τραγικότητα κάποιων καταστάσεων και καλούμεθα αυτόματα να ανασύρουμε δυνάμεις πνευματικές και ψυχικές, που να μας δώσουν το κουράγιο και την δύναμη να τις αντέξουμε, για να μπορέσουμε να τις βοηθήσουμε κατά το μέτρο των δυνάμεών μας και αν όχι, απλά να τις αναφέρουμε στον Κύριο του Αμπελώνος και να τις αποθέσουμε στην δική Του κρίση. Kαι τότε συμβαίνουν πράγματα παράδοξα και μοναδικά.

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει…

 

π. Ερμόλαος Ιατρού

Αγαπητοί αδελφοί, έχουμε λαμπρά παραδείγματα Χριστιανών στην Ιεραποστολή μας που πραγματικά είναι άξια προς μίμηση και έχουν να μας διδάξουν πολλά. Υπάρχουν νεοφώτιστοι στο Μαλάουι, εκτός από τους ιερείς μας, που με τη συμπεριφορά τους πραγματικά μας έχουν τραβήξει την προσοχή και μας έχουν συγκινήσει.

Μαδαγασκάρη: Ο επίγειος παράδεισος που δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά του

 

Επίσκοπος Τολιάρας Πρόδρομος
Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής

Αγαπητοί φίλοι της Ιεραποστολής,

Ειλικρινώς κάθε φορά που συντάσσω ένα κείμενο για το έντυπό σας, εύχομαι και προσεύχομαι να είναι η τελευταία φορά κατά την οποία θα γεμίσω τη σελίδα με ανθρώπινο πόνο. Έπειτα από μια πρωτοφανώς άνυδρη τετραετία, για το σύνολο της έκτασης της Νοτίου Μαδαγασκάρης, η πλειοψηφία των γηγενών έρχεται αντιμέτωπη με τις τραγικές συνέπειες αυτού που μέχρι τώρα σκιωδώς ακούγαμε και ουδέποτε πιστεύαμε ότι θα ζήσουμε, της Κλιματικής Αλλαγής. 

Ἐπίσκοπος Τολιάρας καί Νοτίου Μαδαγασκάρης (ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ ἐκεί πού δέν ὑπάρχει ἐλπίδα)

 

Ὁ Ἐπίσκοπος Τολιάρας καὶ Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος γιὰ τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοὺ ἐκεὶ ποὺ δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα........... 

 

....κάπως ἔτσι νοιώθουμε κι ἐμεῖς ἐκεῖ στὴν Ἀφρική.

Δηλαδή, ὅταν κατεβαίνουμε ξέρουμε ὅτι θὰ μαρτυρήσουμε· ὄχι μὲ τὴν ἔννοια τοῦ Μαρτυρίου, ἀλλὰ ὅτι γι᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ὄντως θὰ μαρτυρίσουμε, θὰ προσπαθήσουμε δηλαδὴ νὰ δώσουμε τὰ πάντα, ποὺ πολλὲς φορὲς, αὐτὸ μπορεῖ καὶ νὰ σημαίνει ἀκόμα καὶ τὴν ἴδια μας τὴν ζωή...

Στο χωριό των λεπρών

 

Σχόλιο Πᾶνος: Τὸ παρακάτω ἄρθρο εἶναι δημοσιευμένο πρὶν τρία χρόνια, μὲ τὴν διαφορὰ πὼς δὲν ἀλλάζει τίποτα σήμερα ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀπόλυτη φτώχεια, στὶς ἀρρώστιες καὶ στὶς ἐπιδημίες ποὺ ζοῦν καὶ βιώνουν καθημερινὰ ἐκεῖ, ὁ δυστυχὴς αὐτὸς λαός.

Διαβάζοντας λίγο παρακάτω στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἄρθρου, δὲν μπορεῖς νὰ μὴν συγκινηθεῖς μὲ τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τους, τῆς πίστεώς τους, ποὺ δὲν ἀγανακτοῦν παρὰ τὴν ἐξαθλίωση μέσα στὴν ὁποῖα ζοῦν, δὲν ξεχνοῦν νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ ἐν ἀντιθέσει μὲ ἐμᾶς, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἄνθρωποι στρέφονται ἐνάντια στὸν Θεὸ ποὺ ἐπέτρεψε κάποια δοκιμασία νὰ περάσουν.

Ἐν ἀντιθέσει μὲ ἐμᾶς, ποὺ εἰδικὰ σήμερα θὰ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε πέσει ὅλοι στὰ γόνατα μὲ μετάνοια καὶ νὰ ζητήσουμε ἔλεος καὶ συγχώρηση γιὰ τὴν ἀποστασία μας ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ γιὰ τὴν βλασφημία ποὺ γίνεται σήμερα καθημερινὰ ἀπὸ κλῆρο καὶ λαό, ἐμεῖς ὐπακούομε στὰ ἀντίχριστα κελεύσματα τῆς ἀντίχριστης συμμορίας ποὺ ὀνομάζεται «κυβέρνηση» καὶ ὑποτίθεται ὅτι μᾶς κυβερνᾶ, ἀλλὰ καὶ λοιπῶν παρατρεχάμενων ποὺ τὴν στηρίζουν.

Διαβάζοντας στὸ δεύτερο μέρος, βλέπουμε τὴν πραγματικὰ «θανατηφόρο» λοιμώδη νόσο, τὴν ἑλονοσία.

Ποῦ εἶναι αὐτοὶ οἱ δαιμονισμένοι σωτῆρες ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ὑγεία μας, νὰ προσφέρουν σὲ αὐτοὺς τοὺς δύστυχους λαούς (διότι πρόκειται γιὰ πολλοὺς μέσα στὴν Ἀφρική) τὰ ἀναγκαία φάρμακα γιὰ νὰ μὴν πεθαίνουν καθημερινά;

Ποῦ εἶναι τὰ προγράμματα καὶ τὰ σχέδια δράσεως γιὰ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἡ ἐπιδημία ἐκεῖ ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη τῆς Ἀφρικῆς ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὰ ἴδια προβλήματα;

Ἀφημένοι στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἀκόμα καὶ σὲ ἀντιμετωπίσημες ἀσθένειες ὅπως ἱλαρὰ ποὺ ἀναφέρεται στὸ κείμενο.

Χρειάζεται κάτι περισσότερο γιὰ νὰ καταλάβουμε τὴν παγκόσμια ἀπάτη ποὺ ἔχει στηθεῖ γιὰ τὴν ἐξόντωση τῶν λαῶν καὶ τὴν χειραγώγηση ὅσων μείνουν σύμφωνα μὲ τὰ σχέδιά τους;

____________________________ 

Ο Π. Κοσμάς Γρηγοριάτης ο Ιεραπόστολος – Μάρτυρας του Κονγκό. Το ξαφνικό τέλος του και τα θαυμαστά σημεία († 27 Ιανουαρίου 1989)

Τόν Ἰούνιο τοῦ 1988 ὁ π. Κοσμᾶς ἦλθε γιά τελευταία φορά στό Μοναστήρι μας, τήν Μονή Ὁσίου Γρηγορίου. Ἦλθε νά ξεκουρασθῆ σωματικά καί ψυχικά.

Μᾶς ἔλεγε: «Μέ πονοῦν τά πόδια μου. Δέν ἠμπορῶ νά κατέβω μέχρι τήν παραλία». Τόν συνεῖχε ἡ ἀγωνία τοῦ ἔργου. Ζητοῦσε ἀδελφούς ἀπό τήν Μονή, ἀλλά οἱ Πατέρες ἦσαν ἀκόμη νέοι καί ἀνώριμοι γιά νά ἐξέλθουν στόν κόσμο.

Όταν ένας άνθρωπος γίνεται σύμβολο θυσίας

Αρχιμ.Κοσμά Θασίτη,

Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Κατάνγκας

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι με το πέρασμά τους άφησαν τα ίχνη της παρουσίας τους ζωντανά σ’ αυτή τη ζωή. Το παράδειγμά τους έγινε σύμβολο, το οποίο δείχνει στις επόμενες γενιές ποια πρέπει να είναι η πορεία τους σ’αυτή τη ζωή.

Πορεία, η οποία συνοδεύεται με την αγάπη και την θυσία. Δύο αρετές, που είναι μεταξύ τους άρρηκτα συνδεδεμένες.

Ο τάφος τους έχει σύμβολο τον Σταυρό, ο οποίος μαρτυρεί λοιπόν αυτήν ακριβώς την υπέρτατη θυσία. Μαρτυρεί το πέρασμά τους από αυτή τη ζωή. Μαρτυρεί την εκπλήρωση ενός σκοπού.

Ενός σκοπού, ο οποίος χαράχτηκε και υπογράφτηκε με το αίμα τους ως ένδειξη της παρουσίας τους εδώ στη γη. Και πραγματικά, σκεπτόμενος αυτά, πώς να μην αισθάνεσαι δέος;

Το καραβάνι των δισεκατομμυρίων αδελφών

«Πόσο γλυκιά είναι η Εκκλησία μας; Πόσο μάνα; Μία μάνα, της οποίας το όνομα είναι Πορεία» γράφει σε επίκαιρη ανάρτησή του, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης, κ. Πρόδρομος.

«Πορεία προς τη γνώση, τη σωτηρία, τον Ευαγγελισμό, προς το Πρόσωπό του, εν ολίγοις. Σαφώς και είναι δύσκολη πορεία, γι΄αυτό και όμορφη. Διότι, στη δυσκολία, όλοι κάποια στιγμή θα σταματήσουμε, θα κουραστούμε, θα πέσουμε. Τότε, όμως, θα γνωρίσουμε τι πάει να πει Ορθοδοξία.

Αναμνήσεις από τον π. Κοσμά Γρηγοριάτη

Αγαπητέ μου γιατρέ, χαίρε εν Κυρίω μετά της κ. Έλλης και των καλών σου συνεργατών.

Όπως ξέρετε, στην περιοχή μας η νόσος AIDS έχει προσβάλει το 10% του πληθυσμού. Περίπου 60% πάσχουν από αφροδίσια νοσήματα, φυματίωσιν και τόσες άλλες επιδημικές νόσους, όπως χολέρα κ.λπ. Επομένως, όσα μέτρα και να λάβει κανείς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα δίκτυα των επιδημιών, εάν δεν τον προστατεύει ο Θεός.

Την εβδομάδα αυτή έχουμε φόρτο εργασιών σε όλους τους τομείς. Χθες ήμουν στο Λικασί, για εξυπηρέτηση των εκεί πιστών μας. Από εκεί έστειλα και τον π. Πέτρο στο Λουμπουμπάσι, μαζί με άλλους ιερείς, για να βαφτίσουν περίπου 80 παιδιά Χριστιανών. 

Ο Ιεραπόστολος του Κογκό π. Κοσμάς Γρηγοριάτης (1942 Θεσσαλονίκη - 27 Ιανουαρίου 1989 Κογκό) - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ,  καθοδηγουμένη ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα,  ἀναδεικνύει διά μέσου τῶν αἰώνων,  θεοφόρους καί ἀκάματους ἐργάτες,  πού μεταλαμπαδεύουν τό σωτήριο Μήνυμά της στούς λαούς τῆς γῆς καί θυσιάζονται γιά τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ καί τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας Του. 

Στήν χρυσῆ αὐτή ἁλυσίδα τῶν Πατέρων τῆς αἱματοποτισμένης Ὀρθοδοξίας μας συγκαταλέγεται τά τελευταῖα αὐτά χρόνια τοῦ αἰῶνος μας καί ὁ μακαριστός ἀρχιμ.  π.  Κοσμᾶς Γρηγοριάτης.

Πώς θα γιορτάσεις φέτος τα Χριστούγεννα; Προβληματισμοί και σκέψεις (παγκόσμιου & ιεραποστολικού ενδιαφέροντος)…

Από το εξαιρετικό ιστολόγιο της
Ορθόδοξης Ιεραποστολής

Σε λίγες μέρες έρχονται Χριστούγεννα. Το βλέπω μέσα στο μυαλό σου ότι ήδη έχεις αρχίσει τις προετοιμασίες… Στόλισες δένδρο, έβαλες φωτάκια στο μπαλκόνι, άρχισες τις αγορές σου… 

Αγόρασες μπόλικα γλυκά, νηστίσιμα και αρτύσιμα, αρχίζεις τις παραγγελίες σου σε δώρα και τρόφιμα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Τρέχεις σε όλα τα προ-χριστουγεννιάτικα εμπορικά κέντρα και εκδηλώσεις, μαζί με τα παιδιά σου… 

Ίσως ετοιμάζεις και τα εορταστικά ταξίδια, στη γενέτειρά σου ή και στο εξωτερικό… Χριστός γεννάται… Αλλά πού είναι ο Χριστός σε όλα αυτά που κάνεις ( που είναι καλά και ευλογημένα, αν γίνονται με μέτρο … ) ;;;

Πάμε ξανά Ουγκάντα !!

Του Νώντα Σκοπετέα

Υπάρχουν άνθρωποι που κανονίζουν από τώρα συν Θεώ για του χρόνου το καλοκαίρι …Για τις …διακοπές τους …Που οι καρδιές τους δεν σταματούν νοερώς να μεταβαίνουν συνέχεια σε μια απρόσμενη δεύτερη πατρίδα ! 

Δεν έχει ούτε παραλίες με γαλάζιες σημαίες και πρσινογάλανα νερά , ούτε δροσερά ξαποστάματα με αναψυκτικά στον πάγο και ουζάκι εκεί που σκάει το κύμα …

Έχει φτώχεια μα και χαρά Θεού ! Έχει σκληρή δουλειά μέσα στην ζέστη , μα και αγκαλιές θαλπερές και αγάπη ,που πιο ανυπόκριτη πουθενά αλλού δεν θα βρείς …Έχει ελλείψεις σε βασικά , μα περίσσευμα σε ελπίδα και γλυκιά καρτερία ! 

Τανζανία: Ο ευσεβής Μασάι Ματθαίος

Κάθε φορὰ ποὺ ἐπιστρέφουμε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἤ ἀπὸ κάποια μακρὰ περιοδεία στὸ Ἱεραποστολικὸ Κέντρο μας στὸ Κινταμάλι Ἰρίγγας, πλῆθος πιστῶν, παιδάκια, νέοι καὶ ἡλικιωμένοι, ἔρχονται νὰ μᾶς καλοσωρίσουν μὲ φανερὴ χαρὰ καὶ εὐγένεια, ἀλλὰ καὶ νὰ ζητήσουν κάποια οἰκονομικὴ ἤ ὑλικὴ βοήθεια. 

Τὸ φαινόμενο εἶναι συνηθισμένο καὶ τὸ χαιρόμαστε γιατὶ δὲν γίνεται προσποιητὰ ἀλλὰ μὲ εἰλικρίνεια καὶ αὐθορμητισμό. 

Ἄλλωστε ἡ περιοχὴ αὐτὴ εἶναι ἡ φτωχότερη καὶ πιὸ πρωτόγονη τῆς Τανζανίας καὶ οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι οἱ δικοί μας ἄνθρωποι, ἡ ἀγαπημένη μας οἰκογένεια.