Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Κουράστηκα, δεν θα προσευχηθώ

Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή… Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;…»

Μα πώς είναι δυνατό!

Να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο, έστω και εξουθενωμένος σωματικά;! Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις ξεκουράζουν τον άνθρωπο; …

Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο, ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Εάν το πρωί προσευχηθείτε, όπως πρέπει, όλη η μέρα σας θα ευλογηθεί

“Εάν το πρωι προσευχηθείτε, όπως πρέπει, όλη η μέρα σας θα ευλογηθεί.

 

Μην απελπίζεστε για τις προσπάθειες που σας φαίνονται άκαρπες.

 

Θυμηθείτε πώς μάθατε να πλέκετε ή να διαβάζετε ή να γράφετε.

 

Πόσους κόπους καταβάλατε τότε…

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Το πέρασμα από τα εναέρια τελώνια

Η μακαρία Θεοδώρα ήταν μια ευλαβέστατη υπηρέτρια κάποιου Κωνσταντινουπολίτη, που λεγόταν Κωνσταντίνος, και έζησε από τα τέλη του 9ου ως τα μέσα του 10ου αιώνα. Όταν πέθανε, η ψυχή της οδηγήθηκε από αγγέλους στον ουρανό, αφού πέρασε από είκοσι εναέρια τελώνια.

Πρώτο είναι το τελώνιο των αμαρτημάτων της γλώσσας – ματαιολογίας, φλυαρίας, χυδαιολογίας, σκανδαλολογίας, βλασφημίας, κοροϊδίας, άσεμνων τραγουδιών, άκαιρου και υπέρμετρου γέλιου. Και το δεύτερο τελώνιο σχετίζεται με τη γλώσσα. Είναι το τελώνιο του ψεύδους σε κάθε μορφή του – ψευδομαρτυρίας, ψευδορκίας, αθετήσεως υποσχέσεων, ανειλικρινούς Εξολογήσεως, μάταιης ή καταχρηστικής χρήσεως του ονόματος του Θεού και άλλων παρόμοιων.

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Πώς να αντιδρούμε στις αμφιβολίες για την πίστη μας

Αμφιβολίες γύρω από το Θεό και την πίστη έχουν κάποτε-κάποτε σχεδόν όλοι.

Μπορούν, ωστόσο, να τις διώξουν εύκολα με σκέψεις αντιρρητικές, που επιβεβαιώνουν την αλήθεια της θείας αποκαλύψεως για τον κόσμο και τον άνθρωπο:

Η τάξη και αρμονία του σύμπαντος, το Θαύμα της ζωής, όλα τα άλλα υπερφυσικά και εξαίσια θαύματα του Κυρίου και των αγίων Του, πάνω απ’ όλα όμως η μαρτυρία της συνειδήσεως των καλοπροαίρετων και αγνών ψυχών.

Τα έργα του Θεού, που μαρτυρούν για την ύπαρξη και την πρόνοιά Του, έχουν πολλές πλευρές. Μία πλευρά είναι κατάφωτη και γι’ αυτό καταφανής. Μία άλλη είναι απλά φωτεινή και διακριτή. Άλλη είναι αμυδρόφωτη και δυσδιάκριτη.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Αγώνας για την απόκτηση της προσευχής

Μάθε να προσεύχεσαι με τον δικό σου τρόπο. Στη βραδινή προσευχή μας, για παράδειγμα, τι λέμε; Ευχαριστούμε τον Θεό για την ημέρα που πέρασε και για καθετί καλό ή κακό που μας βρήκε· μετανοούμε για τα αμαρτήματα που διαπράξαμε και υποσχόμαστε να τα επανορθώσουμε· τέλος, παρακαλούμε τον Κύριο να μας προστατεύει στη διάρκεια του ύπνου. Όλα αυτά, λοιπόν, να τα λες στον Θεό με τον νου και την καρδιά σου.

Στην ορθρινή προσευχή, πάλι, τι λέμε; Ευχαριστούμε τον Κύριο για τον ευεργετικό ύπνο και την αφύπνισή μας· ζητάμε τη βοήθειά Του για τα έργα της ημέρας· και Τον βεβαιώνουμε πως όλα θα τα κάνουμε για τη δόξα Του. Και αυτά να Του τα λες με τον νου και την καρδιά σου.

Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”.

ΠΟΛΥ χαίρομαι που σου άρεσαν όσα σου έγραψα για τον αιθέρα. Δέξου πως υπάρχει και κράτα τον αδιάλειπτα στο νου σου, Θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει αυτό. Εξηγεί τόσα πράγματα, δίνει τόση παρηγοριά!

 

Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ η ίδια να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο.  Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου ,όπως ο αιθέρας ,τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας. Ξέρεις πώς λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος;Στην Πετρούπολη , για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό . Την ίδια στιγμή η ενέργεια αυτή αντανακλάται σ’ έναν όμοιο μηχανισμό, που βρίσκεται, ας πούμε, στη  Μόσχα. Τότε και ο δεύτερος μηχανισμός  ενεργοποιείται όπως ο πρώτος . Γιατί; Επειδή  οι δύο μηχανισμοί , πρώτον, είναι του ίδιου τύπου και, δεύτερον, συνδέονται με σύρμα. 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος ὁ Ρῶσος

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ ρωσικὴ Ὀρθοδοξία ἐμπλούτισε ἀρκούντως τίς μυριάδες χορεῖες τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ χιλιάδες Μάρτυρες, Ὁμολογητές, Ὁσίους καὶ ἀληθινοὺς πιστούς. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἁγίους εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος.
 

Γεννήθηκε τὸ 1815 στὸ χωριὸ Τσερνάφσκα τῆς ἐπαρχίας Ὀρλόφ. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Γεώργιος Βασιλιέβιστς Γοβόρωφ. Ἦταν γιὸς εὐλαβοῦς ἱερέα, ἀπὸ τὸν ὁποῖο κληρονόμησε βαθιὰ πίστη στὸ Θεὸ καὶ εὐλάβεια. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ διδάχτηκε στὴν πατρίδα του. Κατόπιν, τὸ 1831, εἰσήχθῃ στὸ Σεμινάριο τοῦ Ὀρλόφ. Ἀκολούθως, τὸ 1837, συνέχισε τίς σπουδές του στὴ Θεολογικὴ Ἀκαδημία τοῦ Κιέβου, ὡς τὸ 1841. Ἐκεῖ εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπισκέπτεται συχνὰ τὴν περίφημη Λαύρα τοῦ Κιέβου, τὴν κοιτίδα τοῦ ρωσικοῦ μοναχισμοῦ, ὅπου βρίσκονται πλῆθος ἄφθορων Ἱερῶν Λειψάνων, τὰ ὁποῖα μοσχοβολοῦν καὶ θαυματουργοῦν. Συνδέθηκε μὲ ὀνομαστοὺς πνευματικούς, οἱ ὁποῖοι τοῦ ἐνέπνευσαν τὸν πόθο τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Ἔτσι, λίγο πρὶν τελειώσει τίς σπουδές του, τὸ 1841, ἀποφάσισε νὰ γίνει μοναχός.

Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: Προετοιμασία γιά τά ἄχραντα μυστήρια. Ὁ τελωνισμός τῶν ψυχῶν

 

Πῶς θὰ χρησιμοποιήσεις τὴ γνώση πού ἀπέκτησες γιὰ τὸν ἑαυτό σου;

 

Πρῶτα ἀπ’ ὅλα πρέπει νὰ καταδικάσεις τὸν ἑαυτό σου γιὰ ὅλα του τὰ ἐλαττώματα, δίχως προφάσεις καὶ δικαιολογίες. Στὸν ἑσπερινό, σ’ ἕναν ἀπὸ τοὺς πρώτους στίχους μετὰ τὸ «Κύριε ἐκέκραξα…», ἀναφέρεται: «Μὴ ἐκκλίνης τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας, τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις». Αὐτὸς ὁ στίχος ὑποδεικνύει στοὺς χριστιανούς, νὰ προσεύχονται, ὥστε ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἐπιτρέψει τὴν ἐκτροπὴ τῆς καρδιᾶς τους σὲ λόγια πονηρὰ καί, συνακόλουθα, στὴν ἐπινόηση προφάσεων γιὰ ἁμαρτίες. Μὴν περιμένεις μετάνοια ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἐπινοεῖ τέτοιες προφάσεις. Καὶ ὅποιος δὲν ἔχει μετάνοια, δὲν μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ. Τὸ βασικό, συνεπῶς, εἶναι νὰ καταδικάσεις τὸν ἑαυτό σου χωρὶς ἐπιείκεια, νὰ πεῖς μέσα σου μὲ εἰλικρίνεια: «Εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἔνοχη».

Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: Πνευματική ζωή μέσα στόν ὑλικό κόσμο

Τὸ νὰ κρατηθεῖς μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο εἶναι, βέβαια, ἀδύνατο. Ἀρνήσου, ὅμως, ὅσο εἶναι δυνατό, νὰ μπεῖς στὸν κυκεώνα τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Καὶ ὅταν, παρὰ τὴ θέλησή σου, σὲ κάποια περίπτωση ἀναγκαστεῖς νὰ μπεῖς, φέρσου σὰν νὰ μὴ βρίσκεσαι ἐκεῖ: Βλέπε δίχως νὰ βλέπεις καὶ ἄκου δίχως ν’ ἀκοῦς. Τὰ μάτια σου, δηλαδή, ἂς ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅ,τι βλέπουν, καὶ τ’ αὐτιά σου ἂς μὴ δίνουν σημασία σ’ ὅ,τι ἀκοῦνε. Φαινομενικὰ, νὰ συμπεριφέρεσαι ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι. Νὰ εἶσαι τίμια καὶ εἰλικρινής. Φύλαξε, ὅμως, τὴν καρδιά σου ἀπὸ συμπάθειες καὶ θέλγητρα. Προσοχὴ προπάντων σὲ τοῦτο: Φύλαξε τὴν καρδιά σου! Ἔτσι θὰ βρίσκεσαι στὸν κόσμο μόνο σωματικά, ὄχι καὶ ψυχικά, ἐκπληρώνοντας τὴν ἀποστολικὴ παραγγελία: «…καὶ ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ ἐγκόσμια, ἂς ζοῦν σὰν νὰ μὴν ἀσχολοῦνται καθόλου μ’ αὐτά» (Α’ Κορ. 7:31). Θὰ βρίσκεσαι, δηλαδή, σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο καί, ὅποτε εἶναι ἀνάγκη, θὰ συμμετέχεις σὲ ἐκδηλώσεις τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Ἐφόσον, ὅμως, κρατᾶς τὴν καρδιά σου σὲ ἀπόσταση, δὲν θὰ κάνεις κακὴ χρήση αὐτῆς τῆς ζωῆς. Μ’ ἄλλα λόγια, δὲν θὰ συμμετέχεις στὴν κοσμικὴ ζωὴ ἐπειδὴ τὸ ἐπιθυμεῖς, ἀλλὰ μόνο ἐπειδὴ θὰ σὲ ὑποχρεώνουν κάποιες ἀναπόφευκτες περιστάσεις.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Όλα σου μιλούν για τον Θεό

Βλέπεις τὰ μικρὰ παιδιά, ὅταν οἱ γονεῖς τους τὰ ἀφήνουν μόνα, νὰ τρέχουν πέρα-δῶθε καὶ νὰ χαλᾶνε τὸν κόσμο. Σκέψου τότε, ὅτι κάπως ἔτσι κάνουν οἱ ψυχές μας, ὅταν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ χάσουν τὸν φόβο Του.

Μυρίζεις ἕνα τριαντάφυλλο καὶ εὐφραίνεσαι· μυρίζεις, ἀπεναντίας, κάτι ἄλλο, ποὺ ἔχει δυσάρεστη ὀσμή, καὶ γυρίζεις ἀλλοῦ τὸ πρόσωπό σου μὲ ἀηδία. Σκέψου τότε, ὅτι κάθε ψυχὴ ἀναδίδει κάποιαν ὀσμή, ἡ ἀγαθὴ ψυχὴ εὐχάριστη καὶ ἡ ἐμπαθὴς ψυχὴ δυσάρεστη. Οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, μερικὲς φορὲς ἀκόμα καὶ οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ, αἰσθάνονται αὐτὴν τὴν ὀσμή. Γιὰ τὶς εὔοσμες ψυχὲς χαίρονται, ἐνῶ γιὰ τὶς δύσοσμες λυποῦνται.

Άγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: Τὶ νὰ ξέρουμε γιὰ τὴν ψυχρότητα στὴν προσευχή

Ἡ ψυχρότητα στήν προσευχή ὀφείλεται εἴτε σέ ψυχική κόπωση εἴτε σέ πνευματικό κορεσμό εἴτε σέ σωματικές ἀπολαύσεις καί ἀναπαύσεις εἴτε σέ πάθη, πού κυριεύουν τήν ψυχή, προπαντός στήν ἔπαρση.

Ὅλα αὐτά εἶναι ἐνάντια στήν πνευματική ζωή, μέσα στήν ὁποία κεντρική θέση κατέχει ἡ προσευχή. Ἔτσι, πρῶτα καί κύρια προκαλοῦν τό στέρεμα τῆς πηγῆς τῆς προσευχῆς μέσα μας. Αὐτό, ὅμως, μπορεῖ νά oφείλεται καί σέ ἀπομάκρυνση τῆς χάριτος, πού συμβαίνει μέ θεία παραχώρηση. Καί νά γιατί:

Ὅταν ἡ ψυχή μας φλέγεται ἀπό τόν πόθο τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τήν καρδιά μας ξεχύνεται ὁλόθερμη προσευχή, δέν ἔχουμε παρά ἐλεητική ἐπίσκεψη τῆς χάριτος. Ἐμεῖς ὅμως, ὅταν ἡ εὐλογημένη αὐτή κατάσταση παρατείνεται γιά πολύ, νομίζουμε ὅτι κατορθώσαμε κάτι σπουδαῖο μέ τό δικό μας ἀγώνα καί κυριευόμαστε ἀπό τήν κενοδοξία. Γιά λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, ἀπομακρύνεται ἡ χάρη καί μένει ἡ ψυχή μας μόνη της, γυμνή καί ἀδύναμη, ἀνίκανη νά ζήσει πνευματικά, ψυχρή καί ἀπρόθυμη νά προσευχηθεῖ…

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Η χάρη του Θεού ενεργεί μέσα μας

Στην ουράνια βασιλεία θα μπουν και θ’ αξιωθούν τη θέα του ακτίστου φωτός μόνο εκείνοι στους οποίους κατοικεί η άκτιστη ενέργεια του Θεού, η χάρη του Θεού, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει ακόμα διαποτίσει σύνολη την ύπαρξή τους· φτάνει να έχει γίνει ολόθυμα δεκτή και να ενεργεί ήδη μέσα τους σε κάποιο βαθμό.

Θυμήσου την παραβολή των δέκα παρθένων. Οι πέντε άμυαλες δεν μπήκαν στη γιορτή του γάμου, επειδή δεν είχαν λάδι για να κρατήσουν αναμμένα τα λυχνάρια τους. Αυτό σημαίνει ότι, αφού έλαβαν τη χάρη, όπως τη λαβαίνουμε όλοι, δεν φρόντισαν να κρατήσουν αναμμένη τη φλόγα της, δεν της έδωσαν την ευκαιρία να ενεργήσει μέσα τους. Την άφησαν να σβήσει. Φαντάσου τώρα πόση λύπη δοκίμασαν, όταν στάθηκαν έξω από την κλεισμένη πόρτα αποδοκιμασμένες. άκουγαν τη φωνή του γαμπρού, του Νυμφίου Χριστού, όχι όμως να τις καλεί, αλλά να τις διώχνει: «Αλήθεια σας λέω, δεν σας ξέρω!» (Ματθ. 25:12). Κύριε, ελέησον! Τι πικρή μοίρα!

Αποφυγή της αυταρέσκειας και του αυτοθαυμασμού - Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου

Σας έβρισαν και σας πρόσβαλαν. Καλό σημάδι! Μην τα χάνετε! Ιαματική λάσπη είναι! Χωρίς αυτήν, ίσως θα πετούσατε στα σύννεφα με τα φτερά της υπερηφάνειας. Ο Κύριος, λοιπόν, που σας αγαπά, παραχώρησε να πέσει πάνω σας αυτή η λάσπη, για να ταπεινωθείτε.

Μην πολυασχολείστε με τον εαυτό σας. Πολύ περισσότερο, μην έχετε μεγάλη ιδέα γι’ αυτόν, μην τον εκτιμάτε και μην τον θαυμάζετε. Όλα τούτα δείχνουν έπαρση, υπερηφάνεια. Οι άγιοι πατέρες μας συμβουλεύουν: «Όπου κι αν πάς, μην υπολογίζεις τον εαυτό σου». Ας λέμε πάντα με ταπείνωση: Δεν έχω τίποτα καλό επάνω μου. Κύριε, βοήθησε με να βάλω αρχή μετανοίας και προκοπής!. Μη λογαριάζετε τα χαρίσματά σας, γιατί είναι δώρα του Θεού. Και μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλους, που είναι ή νομίζετε πως είναι χειρότεροι από σας. Να προχωράτε σταθερά στο δρόμο της σωτηρίας,

Ο αυτοθαυμασμός πάντοτε φυγαδεύει τη χάρη του Θεού. Ο Κύριος γυρίζει το άγιο βλέμμα Του μακριά από τον υπερήφανο άνθρωπο και τον αφήνει ακάλυπτο στις επιθέσεις των παθών. Έτσι ο πνευματικός ζήλος καταπέφτει, ο νους γεμίζει με ακάθαρτους λογισμούς, η καρδιά αναστατώνεται από άτακτες κινήσεις και εμπαθή αισθήματα. Το αντίδοτο σ’ όλα τούτα: η συντριβή και η ταπείνωση, που ελκύει και πάλι τη θεία χάρη.

Γεώργιος Φλῶρος: Η επιστολή του Οσίου Θεοφάνους για την αντιμετώπιση ενός αιρετικού.

Γράφει ὁ Γεώργιος Φλῶρος

«Με πολλή ευχαρίστηση αναλαμβάνω να σάς απαντήσω, ή σωστότερα, να συζητήσω μαζί σας τα όσα αναφέρετε στην αξιόλογη επιστολή σας. Κι εγώ, πριν μου γράψετε, κάτι είχα ακούσει, αλλά δεν είχα δώσει ανάλογη προσοχή. Τώρα όμως βλέπω ότι στην περιοχή σας αρχίζει ν' ανάβει μια πυρκαγιά και γι’ αυτό σπεύδω να σάς απαντήσω ό,τι ο Θεός με φωτίσει.

Γράφετε:

«Μας εμφανίσθηκε κάποιος κήρυκας της πίστεως που φαίνεται ευγενής και περιέρχεται τα σπίτια όχι μόνο των πλουσίων, αλλά και των φτωχών, διαβάζει το ευαγγέλιο, το ερμηνεύει, διδάσκει την πίστη στον Χριστό και παρακινεί στην μετάνοια. Κοντά μου κατοικεί ένας φτωχός βιβλιοδέτης. Στο σπίτι του έρχεται αυτός ο κήρυκας και συγκεντρώνει αρκετό κόσμο. Πήγα κι εγώ δύο φορές εκεί. Ακούγεται μάλιστα ότι και σε άλλα μέρη κηρύττει και συγκεντρώνει πολύ κόσμο».

Ας σταματήσουμε το γράμμα σας στο σημείο αυτό. Καθαρά φαίνεται εδώ ότι ο νέος αυτός κήρυκας της πίστεως, δεν είναι κήρυκας της Εκκλησίας. Πώς διδάσκει την πίστη στον Χριστό χωρίς να έχει αναγνωρισθεί σαν Ιεροκήρυκας από την Εκκλησία; Αυτό είναι γεγονός πρωτάκουστο! Έπρεπε να συλλογισθείτε ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει εδώ και να τηρήσετε τον εαυτό σας σε επιφυλακή. Συμπεριφερθήκατε έτσι; Δούλεψε καθόλου η κρίσις σας ερευνώντας, εάν είναι σωστά αυτά που ακούτε, ή εάν οδηγούν σε καλό; Να τί έπρεπε εξ’ αρχής να κάνετε.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Οι αδικίες παραχωρούνται από τον Θεό για το καλό του ανθρώπου

 

Αδικίες, συκοφαντίες… Απ’ έξω ίσως. Δεν έχει σημασία, πάντως, από πού προέρχονται. Όποια κι αν είναι η προέλευσή τους, θα σε συμβούλευα όχι μόνο να διατηρήσεις το θάρρος και τη σταθερότητά σου, μα και να χαίρεσαι. Ο απόστολος Ιάκωβος γράφει: «Να χαίρεστε, αδελφοί μου, όταν δοκιμάζεστε από πολλούς και διάφορους πειρασμούς· γιατί πρέπει να ξέρετε ότι μέσα από τη δοκιμασία της πίστεώς σας γεννιέται η υπομονή. Η υπομονή σας, όμως, πρέπει να κρατήσει ως το τέλος, για να γίνετε τέλειοι και ολοκληρωμένοι και να μην υστερείτε σε τίποτα» (Ιακ 1:2-3).

Οι πειρασμοί δείχνουν ότι τα πράγματα πάνε καλά με την ψυχή σου. Ο Κύριος σε οδηγεί προς την κάθαρση και την τελείωση, και ο εχθρός συναντά ισχυρή αντίσταση μέσα σου. Κράτα γερά! Δεν υπάρχει λόγος ν’ αναστατώνεσαι από τις αδικίες και τις κατηγόριες. Όποιος αδικεί, θα κριθεί από τον Θεό· και όποιος αδικείται, πρέπει να σηκώνει την αδικία αγόγγυστα και να ευχαριστεί τον Θεό. Μην ξεχνάς ότι υπάρχει μια άλλη ζωή, όπου όλοι θα λογοδοτήσουμε για όσα κάνουμε εδώ. Και μετά τη λογοδοσία μας, είτε θα δοξαστούμε είτε θα κατακριθούμε. Τι θα γίνει, αν υπομείνεις καρτερικά την αδικία; Θα δοξαστείς. Τι θα γίνει, αν δεν την υπομείνεις; Θα κατακριθείς. Μη λες, “Αυτό δεν είναι σωστό”. Το τι είναι σωστό και τι όχι δεν είναι δουλειά σου να το κρίνεις. Θα το κρίνει ο Θεός, όταν έρθει η ώρα. Εσύ μόνο να το σηκώσεις.

Ωφέλιμη ιστορία – Εκείνους που σας χτυπούν, να τους «εκδικείστε» με την αγάπη σας και την αμνησικακία σας

 

Το ραγισμένο δοχείο.

Πριν πολλά χρόνια, σε μια επαρχία κάπου, ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρυνό ρυάκι με δυο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους ώμους της.

Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει.

Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής, από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε με τη στάθμη του νερού έως τη μέση.

Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.

Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: Πῶς νὰ προσευχόμαστε

 

Ἡ προσευχὴ βρίσκεται στὸ κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ. Εἶναι ἡ ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς. Ὑπάρχει προσευχή; Ὑπάρχει ζωὴ στὴν ψυχή. Δὲν ὑπάρχει προσευχή; Δὲν ὑπάρχει ζωὴ στὴν ψυχή.
 

Δὲν εἶναι προσευχή τὸ νὰ στεκόμαστε μπροστὰ στὶς εἰκόνες καὶ νὰ κάνουμε μετάνοιες. Αὐτὰ εἶναι μόνο τὰ «μέσα» τῆς προσευχῆς. Δὲν εἶναι ἀκόμα προσευχή τὸ νὰ διαβάζουμε προσευχὲς ἀπὸ βιβλία ἢ νὰ τίς λέμε ἀπ᾿ ἔξω ἢ νὰ τίς ἀκοῦμε στὸ ναό. Αὐτὰ εἶναι τὰ μέσα γιὰ τὴν ἀνακά-λυψη τῆς προσευχῆς ἢ γιὰ τὴ γέννησή της.
 

Ἡ ἀληθινὴ προσευχὴ ἀρχίζει μὲ τὴν ἐμφάνιση στὴν καρδιὰ ἀλλεπάλληλων εὐλαβικῶν αἰσθημάτων-αἰσθημάτων συντριβῆς καὶ αὐτομεμψίας, εὐγνωμοσύνης καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ, ἀφοσιώσεως καὶ ὑποταγῆς στὸ θέλημά Του κ.ἄ. Ὅλος ὁ προσευχητικός μας ἀγῶνας συνίσταται καὶ στοχεύει στὴ διέγερση τέτοιων αἰσθημάτων μέσα στὴν καρδιά μας καὶ στὴν πλήρωσή της μ᾿ αὐτά.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Θάνατος και Αιωνιότητα

 

Στα σοβαρά ετοιμάζεσθε ν’ αναχωρήσετε; Δεν το πιστεύω. Θα υποφέρετε νομίζω, λίγο και μετά θα σηκωθήτε υγιής.
 

Θα έλθη φυσικά και για μας η ώρα του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς ν’ αποφύγη. Άλλος χθες, άλλος σήμερα, άλλος αύριο, όλοι αναχωρούμε για την αιώνια ζωή.
 

Σημασία δεν έχει το πότε, αλλά το πως θα φεύγει κανείς. Ετοιμαστήκατε καθόλου;
Αλλοιώς κανείς αντικρύζει τον θάνατο από μακρυά και αλλοιώς από κοντά. Ο υγιής και ακμαίος δυσκολεύεται να νοοήση τον εαυτό του στα πρόθυρα της άλλης ζωής. 

Η καρδιά και ο Θεός! (Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου)

 

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί.

Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Ηεσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους.

Λόγος περί του διατί ο χριστιανισμός δεν πρέπει να αλλάζει με τους καιρούς - Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Έφθασε στ' αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζη έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε μα διδάσκη έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει!

Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, με κανένα τρόπο δεν μπορώ να συμφωνήσω με την γνώμη σας και το θεωρώ καθήκον μου να την σχολιάσω και να την διορθώσω. Διότι - μολονότι ίσως είναι παρά την θέλησι και την πεποίθησί σας - προέρχεται από αμαρτωλή πηγή, σαν να μπορούσε ο Χριστιανισμός να μεταβάλλη τα δόγματά του, τους κανόνες του, τις αγιαστικές του τελετουργίες, για να ανταποκριθή στο πνεύμα κάθε εποχής και προσαρμοσμένος στα μεταβλητά γούστα των υιών του αιώνος τούτου, να μπορούσε να προσθέση η να αφαιρέση κάτι.