ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 18, 35-43] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ» [23-1-1994] [Β 291]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 18, 35-43]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                με θέμα:

                            «ΕΝΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟΝ ΑΙΤΗΜΑ»

                                 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-1-1994]

[Β 291]

      Εκπληκτικό, όντως, αγαπητοί μου, το θαύμα της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς. Και η έκπληξις προέρχεται τόσο από τον Κύριον, όσο και από τον τυφλόν. Και οι δύο πλευρές εκπλήσσουν. Παρατηρούμε τον Κύριον, με πόσην ευκολία δίδει αυτό που του ζητείται. Λέγει ένας ερμηνευτής: «Ὅρα τήν ἐξουσίαν». «Δες», λέγει, «την εξουσίαν». «’’Ἀνάβλεψον’’. Τίς γάρ τῶν προφητῶν οὕτως ἐθεράπευσεν, ἐν τοσαύτῃ, φημί, ἐξουσίᾳ;». Τι είπε; «Ἀνάβλεψον». Δηλαδή «Να δεις». «Ποιος», λέγει, «από τους προφήτας ποτέ εθεράπευσε με τόσην εξουσίαν;».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 18,35-43] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με)» [Λουκ. 18,38].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 18,35-43]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ

«Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησέ με)»[Λουκ.18,38].

Προσῆλθε, λοιπόν, αὐτὸς ὁ τυφλὸς μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι προσερχόταν στὸν Θεὸ ποὺ εἶναι σὲ ὅλα ἰσχυρὸς· καὶ ἀποκαλεῖ τὸν Ἰησοῦ «υἱὸν Δαυΐδ», διότι ἔχοντας ἀνατραφεῖ μέσα στὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ ἔχοντας γεννηθεῖ ἐκεῖ ὡς ἐντόπιος, δὲν ἀγνόησε ὅσα εἶχαν εἰπωθῇ ἐκ τῶν προτέρων γι᾿ Αὐτὸν μέσῳ τοῦ νόμου βέβαια καὶ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ ὅτι κατὰ σάρκα προερχόταν ἀπὸ τὴ γενιὰ τοῦ Δαβίδ. Ἑπομένως, ἐπειδὴ ἤδη εἶχε πιστέψει ὅτι, ὄντας Θεὸς ὁ Λόγος, ὑπέμεινε μὲ τὴ θέλησή Του τὴν κατὰ σάρκα γέννησή Του, ἐννοῶ ἀπὸ τὴν ἁγία Παρθένο, πλησιάζει τὸν Ἰησοῦ ὡς Θεό, λέγοντάς Του: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Πράγματι, μιὰ πρόσθετη μαρτυρία ὅτι ἀπηύθυνε αὐτὴν τὴν ἱκεσία στὸν Κύριο, ἔχοντας αὐτὴν τὴν πεποίθηση, ἀποτελοῦν τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε (:Ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει)».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἀπόστολος ὁ Πρωτόκλητος

 
Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει,
Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους.
Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.

Μορφὴ βιβλική. Φυσιογνωμία προνομιοῦχος καὶ διαλεχτή. Πρῶτος ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀποστόλους γνώρισε τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ πρῶτος κλήθηκε νὰ τὸν ἀκολουθήσει, γι’ αὐτὸ καὶ Πρωτόκλητος.

Τὸ ὄνομά του τὸ ἱερὸ κατέχει ἰδιαίτερη θέση στὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους τοῦ Ἔθνους μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [Λουκ. 18,35-43] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ (από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», ομιλία ΞΣΤ΄)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ [Λουκ. 18,35-43]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ

      (από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», ομιλία ΞΣΤ΄)

    «Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἱεριχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς.  καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ.  ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ(: Και ενώ αυτοί έβγαιναν από την Ιεριχώ, Τον ακολούθησε πλήθος λαού πολύ. Και ιδού δύο τυφλοί που κάθονταν κοντά στο δρόμο, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς περνά, άρχισαν να φωνάζουν και να λένε:  “Ελέησέ μας, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, που για σένα μίλησαν οι προφήτες”. Το πλήθος όμως του λαού τούς μάλωσε για να σιωπήσουν, για να μην ενοχληθεί ο Ιησούς με τις φωνές τους. Αυτοί όμως πιο πολύ φώναζαν και έλεγαν: “Ελέησέ μας, Κύριε, απόγονε του Δαβίδ”)»[Ματθ.20,29-34].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφεσ. 2,4-10] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ [:Ἐφεσ. 2,4-10]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς,  καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ (:Ὁ Θεὸς ὅμως ποὺ εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος, ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀγάπης Του, μὲ τὴν ὁποία μᾶς ἀγάπησε, καὶ ἐνῶ ἀκόμη ἤμασταν πνευματικὰ νεκροὶ ἐξαιτίας τῶν παραβάσεών μας, μᾶς ζωοποίησε πνευματικὰ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό)» [Ἐφ. 2,4-5].

«Ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει»: Ὄχι ἁπλῶς εὔσπλαχνος, ἀλλὰ πλούσιος σὲ εὐσπλαχνία, ὅπως λέγει καὶ ἀλλοῦ: «Εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμέ (:Ἄκουσε, Κύριε, καὶ κάμε δεκτὴ τὴν προσευχή μου, διότι εἶναι ἀγαθὸ καὶ εὐεργετικὸ τὸ ἔλεὸς Σου πρὸς ὅλους. Σύμφωνα μὲ τὴν ἄπειρη εὐσπλαχνία Σου ρῖξε ἕνα στοργικὸ βλέμμα πρὸς ἐμένα)» [Ψαλμ. 68,17]· καὶ πάλι: «Ἐλέησόν μέ, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου (:Ἐλέησέ με, Θεέ μου, σύμφωνα πρὸς τὸ ἄπειρο ἔλεὸς Σου· καὶ σύμφωνα μὲ τὸ ἀπέραντο πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου σβῆσε ἐντελῶς τὴν παρανομία μου)» [Ψαλμ. 50,1].

Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Ὁ Θεός Λόγος καί “οἱ λόγοι τῶν ὄντων”»

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.

Κατάθεση μοναδικῶν προσωπικῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν τοῦ Καθηγητοῦ Δημητρίου Τσελεγγίδη ποὺ ἀφοροῦν πέραν τῶν ἄλλων θαυμαστῶν ἐμπειρικῶν βιωμάτων, καὶ τὴν δόξα τῆς Ἑλλάδος!
 

Αὐτή τὴν δόξα τὴν ἔζησε μαζὶ μὲ τὸν Ὅσιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη, καὶ τὴν μοιράζεται μαζί μας.
 

Μὶα ἀποκαλυπτικὴ ὁμιλία ποὺ ἀξίζει νὰ τὴν παρακολουθήσετε μέχρι τέλους.

 

 

Πάτρια Ράχης

«Πᾶνος» 

Πορφυρίτης: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»[1]

Γράφει ὁ Πορφυρίτης 

Εἶναι συγκινητικό, ἐνθαρρυντικό καί συνάμα συμβολικό («ὡσεὶ περιστερὰν»[2]) αὐτό πού συμβαίνει στό Περιστέρι. Μέσα σέ μία πολτοποιημένη κοινωνία καί πατρίδα, ὅπου τά πρόσωπα μετασχηματίστηκαν σέ μονάδες καί ὅσον οὔπω σέ ἀριθμούς, καί χάνονται στήν ἄβυσσο τῆς ἀσωτίας· ὅπου ὑπάρχει ὁ φόβος, ὁ τρόμος, ἡ σύγχυση, ἡ βορβορώδης ἁμαρτία καί ἡ σκιά θανάτου· ὅπου τό μόνο ἐνδιαφέρον τῶν «χριστιανῶν», εἶναι ἡ «καλοπέραση» στό ἀπέραντο αὐτό χοιροστάσιο, νά τρῶνε καί νά δαπανοῦν ὧρες ὁλόκληρες στήν εἰκονική πραγματικότητα, λησμονώντας τή Ζωή.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

 

Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ὁ νέος Ἱερομάρτυρας 16/29

Ἀπὸ μικρὸς ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ἀγάπησε τὸν Χριστό.  Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του περίμεναν νὰ ἀποκοιμηθεῖ ὁ μεγαλύτερός τους ἀδελφὸς καὶ αὐτοὶ σηκώνονταν καὶ προσεύχονταν κρυφὰ γιὰ ὦρες.

Κατάγονταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ὁροῦντα τῆς ἐπαρχίας Μόρφου.  Καλὴ παιδαγωγὸ καὶ δασκάλα τῆς εὐσεβείας εἶχαν τὴ γιαγιά τους Λωξάντρα, ἡ ὁποία τοὺς ζητοῦσε νὰ τῆς διαβάζουν βίους ἁγίων.

Άγγελος Καραγεώργος: “ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΡΑΜΠ-ΕΛΟΝ ΜΑΣΚ” με τη Μαρία Γλαρέντζου στην Εκπομπή ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Άγγελος Καραγεώργος 

Ζωντανά Έκτακτα Ραδιοφωνικά στη Μαρία Γλαρέντζου και την Εκπομπή της ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ δείχνοντας και στιγμιότυπα μιλήσαμε για τον ρόλο της διακυβέρνησης Τραμπ με δεξί χέρι τον Έλον Μασκ και τη σχέση τους με τον Σιωνισμό, τον Μετανθρωπισμό και τον 3ο Ναό του Σολομώντα.

Η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία

Οι ασθένειες που μας βρίσκουν είναι συνήθως καρπός των αμαρτιών μας. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τον λόγο που είπε ο Χριστός στον παράλυτο της Βηθεσδά, αφού τον θεράπευσε: «Πρόσεξε· έγινες υγιής, μην αμαρτάνεις πλέον». Από αυτό μαθαίνουμε ότι το νόσημά του ο παράλυτος το απέκτησε από τις αμαρτίες του. Την ίδια σημασία έχει ο λόγος του Κυρίου και στον άλλο παράλυτο της Καπερναούμ: «Έχε θάρρος, παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Ο Κύριος, επειδή γνώριζε καλά ότι η ασθένεια του σώματος ήταν συνέπεια της ασθένειας της ψυχής, δηλαδή της αμαρτίας, θεράπευσε πρώτα την ψυχή του παραλύτου, δίδοντας την άφεση των αμαρτιών του, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η θεραπεία του σώματος.

Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει τον Κάιν σαν ένα από τα πρώτα παραδείγματα που η ασθένεια συνδέεται με την αμαρτία. Διότι μετά τον φόνο του αδελφού του, άρχισε να τρέμει το σώμα του. «Πραγματικά», συμπεραίνει ο Άγιος, «πηγή και ρίζα και μητέρα όλων των κακών είναι η φύση της αμαρτίας. Αυτή παραλύει τα σώματά μας, αυτή φέρνει τις αρρώστιες».

Σε άλλο σημείο ο χρυσορρήμων Πατήρ μας εξηγεί αναλυτικότερα: «Η αμαρτία είναι φοβερό πράγμα και καταστρέφει την ψυχή. Πολλές φορές μάλιστα το κακό ξεχειλίζει και επεκτείνεται και στο σώμα. Αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: Συνήθως όταν η ψυχή μας υποφέρει, εμείς παραμένουμε αναίσθητοι, ενώ όταν το σώμα πάθει έστω και μικρή βλάβη, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να θεραπεύσουμε την αρρώστια επειδή ακριβώς την αισθανόμαστε. Γι’ αυτό πολλές φορές ο Θεός τιμωρεί το σώμα για τα αμαρτήματα της ψυχής, ώστε με την πληγή του κατωτέρου (δηλαδή του σώματος) να τύχει κάποιας θεραπείας και το ανώτερο, δηλαδή η ψυχή». Πραγματικά, η αρρώστια θλίβει τον άνθρωπο, τον ταπεινώνει και τον κάμνει να θυμηθεί τον Θεό. Καταφεύγοντας τότε στον Θεό, βρίσκει μαζί με την υγεία του σώματος και την υγεία της ψυχής.

Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει ότι «αιτία των σωματικών κακών είναι η κακία της ψυχής. Και αυτό το φανέρωσε ο επί τριανταοκτώ έτη παράλυτος και ο άλλος που τον κατέβασαν από τη στέγη». Άλλωστε «εάν το σπουδαιότερο από όλα, δηλαδή ο ίδιος ο θάνατος, έχει την ρίζα και την αιτία του στην αμαρτία, πολύ περισσότερο ισχύει αυτό και για τις περισσότερες από τις αρρώστιες».

✶✶✶

Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς: «Και τότε γιατί δεν τιμωρούνται όλοι οι αμαρτωλοί; Βλέπουμε πολλούς ασεβείς να καλοπερνούν και να σφύζουν από υγεία». Ο ιερός Χρυσόστομος, απαντώντας στην απορία αυτή λέγει ότι πρέπει να θρηνούμε περισσότερο γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που ενώ αμαρτάνουν δεν τιμωρούνται. «Διότι το ότι δεν έπαθαν τίποτε σ’ αυτή την ζωή γίνεται αιτία μεγαλύτερης τιμωρίας στην άλλη ζωή. Όσα λυπηρά συμβαίνουν στην παρούσα ζωή είναι νουθεσία, ενώ στην άλλη ζωή είναι τιμωρία».

Ίσως εδώ χρειάζεται επίσης να διευκρινισθεί ότι δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να κρίνουμε την ψυχική κατάσταση του ανθρώπου από την βαρύτητα της ασθενείας του. Πρώτον, διότι εμείς δεν γνωρίζουμε το πραγματικό αίτιο της ασθενείας. Δεύτερον, διότι ή ψυχή του ανθρώπου, και πολύ περισσότερο τα κρίματα του Θεού, είναι άβυσσος. Μόνον Εκείνος γνωρίζει τι είναι για το συμφέρον της ψυχής, και δίνει τον σταυρό της δοκιμασίας ανάλογα και με την αντοχή του ανθρώπου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η υπομονή στις δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός, όχι μόνον καθαρίζει την κακία της ψυχής, αλλά και προσφέρει ανυπολόγιστη ωφέλεια στον άνθρωπο.

Από το βιβλίο: Ιερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Οι ασθένειες και ο πιστός. Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Άγιον Όρος, σελ. 11.

Πηγή:https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/i-astheneia-sundeetai-me-tin-amartia/

Θεοφάνης Μαλκίδης: «Είμεθα κράτος ελεύθερον ή υποτελές τω Κεμάλ;». Ένας αιώνας επέμβασης της κεμαλικής Τουρκίας στην Ελλάδα

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της επόμενης,  στο πλαίσιο της υπό εκκόλαψη «ελληνοτουρκικής φιλίας»,  η οποία κατέληξε στο σύμφωνο ειρήνης του 1930 και στην πρόταση για Νόμπελ ειρήνης στον Κεμάλ (!), κεντρική  παράμετρος της παραπάνω πολιτικής ήταν η Θράκη.

Στη Θράκη, μεταξύ των άλλων, κρινόταν η μεταφορά του Κεμαλικού καθεστώτος από την Τουρκία στην Ελλάδα και η επικράτηση του εθνικιστικού μορφώματος από τη γειτονική χώρα, στην εξαιρετικής σημασίας περιοχή της πατρίδας μας. Με δεδομένη τη σιωπή και τη συναίνεση του ελλαδικού πολιτικού και γραφειοκρατικού συστήματος στην Κεμαλική επέλαση στη Θράκη, η μοναδική αντίσταση που υπήρξε ήταν αυτή των αποκαλούμενων «παλαιομουσουλμάνων»,  όσων δηλαδή Τούρκων, Κούρδων και άλλων,  είχαν βρει καταφύγιο μετά την απέλασή τους από την Τουρκία. Η αντίστασή τους  όμως κάμφθηκε πολύ σύντομα, αφού ένας από τους όρους της σύναψης του ελληνοτουρκικού συμφώνου φιλίας ήταν και η εκδίωξή τους από τη Θράκη, όπερ και εγένετο με τελική κατάληξη στη Συρία.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής, ο Νέος

 
Πληγεὶς νέε Στέφανε τὴν κάραν ξύλῳ,
Εὗρες πρεπόντως οὐχὶ γηράσκον στέφος.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Στεφάνου Νέου κράτα θραῦσαν.

Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του, Ἰωάννης καὶ Ἄννα, τὸν ἀνέθρεψαν κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο. Ὅταν μεγάλωσε, μορφώθηκε ἀρκετὰ καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούμενος στὸ περίφημο ὄρος τοῦ Ἁγίου Αὐξεντίου.

Ἰωάννης Λίτινας: Ἔλεγχος καὶ ἀναίρεση ἐπιχειρημάτων Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τοῦ Συνοδευτικοῦ Μηνύματος.

(μικρά συμβολὴ στὸ ἔργο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νομοκανονικῶν καὶ Δογματικῶν Ζητημάτων)

 

Ἰωάννης Λίτινας
 

Α΄ ΜΕΡΟΣ

 

Εἰσαγωγικὸ σημείωμα

 

Δεδομένου τοῦ ἐκτεταμένου σκανδαλισμοῦ ποὺ ἔχει προκαλέσει, ὄχι μόνο ἡ ἀδιόρθωτη πράξη τῆς ἀποβολῆς τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τοῦ Σταυροῦ λιτανειῶν ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα τῶν ναῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Περιστερίου, ἀλλὰ καὶ ἡ συνοδεύουσα, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, διδασκόμενη κακόδοξη θεολογία, μετὰ βλασφήμων ἀναφορῶν ἀπέναντι στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ψευδῶν ἐπιχειρημάτων πρὸς ὑποστήριξη τῶν θεολογικῶς ἀστηρίκτων θέσεων τῆς Ἐγκυκλίου 1-2024, με τίτλο: «Ἡ λανθασμένη θεολογικὰ καὶ αὐθαίρετα μόνιμη τοποθέτηση τοῦ “Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς” μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα», καὶ τοῦ «Συνοδευτικοῦ Προσκλητικοῦ Μηνύματος», προβαίνουμε σὺν Θεῷ, σὲ σειρά τριῶν (3) μερῶν, ἀπολογητικῆς μελέτης πρὸς ἀναίρεση τῶν διδασκαλιῶν αὐτῶν καὶ πρὸς διαφύλαξη ἔστω καὶ ἑνὸς ἀδελφοῦ ποὺ ἀπὸ ἄγνοια θὰ δεχθεῖ ὡς «ὀρθόδοξα» τὰ ψυχοφθόρα αὐτὰ διδάγματα.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Μέ τό μαχητικό πνεῦμα πού πρέπει νά διακρίνει κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό…

Νεκτάριος Δαπέργολας
Διδάκτωρ Βυζαντινῆς Ἱστορίας

 

Πολλά συγχαρητήρια ἀξίζουν στήν ὁμάδα τῶν πιστῶν τοῦ Περιστερίου, πού συνεχίζοντας τήν ἀντίδραση στήν αὐθαίρετη ἀπόφαση τοῦ τοπικοῦ μητροπολίτη νά βγάλει τούς Ἐσταυρωμένους ἀπό τίς Ἀγίες Τράπεζες τῶν ναῶν τῆς περιοχῆς, ὀργάνωσαν καί τήν πρόσφατη δράση κατά τήν ἐκεῖ ἐπίσκεψη τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, διευρύνοντας (πολύ σωστά) τό ἀντικείμενο τῆς διαμαρτυρίας καί σέ ἄλλα θέματα (ὅπως τά σχέδια περί «κοινοῦ Πάσχα» καί γενικότερα ἡ φιλοπαπική καί οἰκουμενιστική του δραστηριότητα). 

Ο απλός και άκακος Επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος

Ήταν αξιοθαύμαστος ο συνδυασμός της απλότητος με την ευφυΐα, της μορφώσεως με την άγνοια των τεχνολογικών εξελίξεων στον Σεβασμιώτατο Αντώνιο.

Κάποια χρονιά που έκανε την Αποκαθήλωση στο χωριό Δρυόβουνο στην ύπαιθρο πάνω σε ένα λόφο, όταν πήγε να μιλήση, του πρότεινε ένας Ιερέας να του βάλη μία «ψείρα» (ένα μικροφωνάκι), για να ακούγεται. Ο Δεσπότης παραξενεύτηκε και είπε στον ιερέα: «Δεν είσαι στα καλά σου». Μετά το κήρυγμα λέει στον παπα-Στέφανο (Ρήνο): «Αυτός ο παπάς είναι τρελλός. Πήγα να μιλήσω και ήρθε να μου βάλη μία ψείρα». Όταν του εξήγησαν, παραδέχθηκε ότι δεν ξέρει από τέτοια πράγματα. Ήταν απλός, άκακος και απονήρευτος, χωρίς φθόνο και ζήλο για τα χαρίσματα των άλλων.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης

 
Τμηθεὶς μεληδόν, καὶ σφαγὴν Πέρσης φέρων,
«Ψυχὴ σεσώσθω, φροῦδά μοι μέλη» λέγει.
Εἰκάδι Πέρσης ἑβδομάτῃ σφάγη ἐκμελεϊσθείς.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ἔζησε τὸν 4ο μ.Χ. αἰ. ἐπὶ βασιλέως Ἀρκαδίου. Ζοῦσε στὴν Βηθλαδὰ τῆς Περσίας καὶ καταγόταν ἀπὸ ἐπίσημο γένος. Ἦταν φίλος μὲ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, Ἰσδιγέρδη.

Παραλειπόμενα από την διαμαρτυρία για τον Πατριάρχη στο Περιστέρι 23/11/2024

 

Βλέποντας τις φωτογραφίες κανείς από χαμηλό ύψος δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς πόσος κόσμος ήταν.

 

1)Την πρώτη ώρα από 16.00μμ έως 17μ.μ. η αστυνομία προσπάθησε να βάλει τον κόσμο μέσα στο στενάκι που βλέπετε, έτσι ώστε να μην υπάρχει κανείς μπροστά στα πεζοδρόμια. Ο λόγος για να μην φαίνονται, και ως ένα σημείο να μην ακούγονται. Αυτό τελικά δεν το κατάφεραν, οι πιστοί δεν δέχτηκαν να μπουν όλοι στο στενό μέσα, αλλά η αστυνομία εμπόδισε με ΜΑΤ το άπλωμα προς τα δεξιά, όπως βλέπουμε από απέναντι. Προφανώς από εκεί θα έφερναν τον Πατριάρχη.

Υπήρχε δηλαδή αρκετός κόσμος στο βάθος του στενού που δεν φαίνεται παρά μόνο αν τραβούσε κανείς φωτογραφίες από ψηλά.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νίκων ὁ μετανοεῖτε - ὁ φλογερός κήρυκας τῆς μετάνοιας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ὁ ὀρθόδοξος μοναχισμὸς εἶναι συχνὰ συνδεδεμένος καὶ μὲ τὴν ἱεραποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Φλογεροὶ μοναχοὶ διέδωσαν τὴ σώζουσα χριστιανικὴ διδασκαλία σὲ φυλὲς καὶ λαούς, ποὺ δὲν εἶχαν ἀκούσει τὸ σωτήριο λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἕνας τέτοιος φλογερὸς μοναχὸς ἱεραπόστολος ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Νίκων ὁ ἐπονομαζόμενος «Μετανοεῖτε», ἀπὸ τὴν προτροπή του γιὰ μετάνοια.
 

Γεννήθηκε περὶ τὸ 920 στὴν ἀρχαία Παφλαγονία τοῦ Πόντου, κοντὰ στὴν Τραπεζοῦντα, ἀπὸ ἐπιφανεῖς, πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν ὁποῖο ἀνάθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦταν Νικήτας. Ἐνέβαλαν δὲ στὴν τρυφερὴ παιδική του ψυχὴ τὴν πίστη στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση στὴν Ἐκκλησία. Ὡς παιδὶ ἔδειχνε πρωτοφανῆ ὡριμότητα καὶ σοβαρότητα, ἀποφεύγοντας τὶς διασκεδάσεις, τὶς τέρψεις καὶ ζοῦσε μὲ ἐγκράτεια καὶ σωφροσύνη. Εἶχε πάρῃ ἐνωρὶς δὲ τὴν ἀπόφαση νὰ ἀφιερωθῇ στὸ Θεὸ καὶ τὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Ἀλύπιος ὁ Κιονίτης

 
Ἀνεῖχεν Ἀλύπιον ὄρθιος κίων,
Πρὸς οὐρανοὺς ζητοῦντα βαίνειν, οὗ μένει.
Εἰκάδι ἕκτῃ ἄλυπον, Ἀλύπιε, βῆς ἐπὶ οἶκον.

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι, ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κέρατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.

Νεκτάριος Δαπέργολας: «Ποιμένες» ὑπό τό κράτος παχυδερμικῆς ἀναισθησίας…

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Αὐτό θά μποροῦσε κανείς νά τό ἐκλάβει καί ὡς ἀπάντηση σέ ὅσα ἔγραφα πρόσφατα περί τῆς πλήρους σιγῆς τῶν Ἑλλαδικῶν ἐπισκόπων ἀπέναντι στόν διωγμό τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Οὐκρανίας. Νά λοιπόν ἡ ἀπάντηση: ἕνα ἀκόμη ἀρχιερατικό συλλείτουργο στήν Χαλκίδα, ὅπου μαζεύτηκαν οὔτε ἕνας, οὔτε δύο, ἀλλά 15 ἐπίσκοποι, ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, γιά νά συνεορτάσουν μέ τόν τοπικό μητροπολίτη γιά τήν ὀνομαστική του ἑορτή (1η καί 2η φωτογραφία). 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Αἱκατερίνα - Ἡ πάνσοφος μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ γυναῖκες μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἐξίσου ἡρωίδες μὲ τοὺς ἄνδρες μάρτυρες, οἱ ὁποῖες συναποτελοῦν τὴν πιὸ ἐκλεκτὴ χορεία τῶν ἁγίων. Τὸ πρόβλημα τῆς ἰσότητας τῶν δύο φύλων, λύθηκε γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας στοὺς ἁγίους Της, ὅπως καὶ ἡ σύμπλευση γνώσης καὶ πίστης.
 

Στὶς κορυφαῖες γυναῖκες μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνήκει καὶ ἡ μεγαλομάρτυς ἁγία Αἰκατερίνα. Γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια στὰ 294 ἀπὸ εἰδωλολατρικὴ οἰκογένεια καὶ ὀνομαζόταν Δωροθέα. Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Κώνστας ἢ Κέστος καὶ ἦταν ἀριστοκράτης, φρόντισε δὲ νὰ δώσει τὴ μεγαλύτερη δυνατὴ μόρφωση στὴν πανέμορφη καὶ εὐγενέστατη κόρη του. Σπούδασε στὶς πιὸ ὀνομαστὲς ἐθνικὲς σχολὲς φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, ἀστρονομία καὶ ἰατρική. Γνώριζε τὸν Πλάτωνα, τὸν Ἀριστοτέλη, τὸν Βιργίλιο καὶ ὅλους τοὺς ποιητές. Ἐπίσης κατεῖχε τίς θεωρίες τῶν ἀρχαίων ἰατρῶν Ἀσκληπιοῦ, Γαληνοῦ καὶ Ἱπποκράτη. Ἦταν πανεπιστήμων! Κάποιοι μάλιστα τὴν ταυτίζουν μὲ τὴν ἀλεξανδρινὴ φιλόσοφο Ὑπατία, λόγῳ ὁμοιότητας, ἡ ὁποία εἶχε βρεῖ τραγικὸ θάνατο, περὶ τὸ 440, σὲ μιὰ θρησκευτικὴ διένεξη.

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [:Γαλ. 3,23- 4,5] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [:Γαλ. 3,23- 4,5]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι (:Προτοῦ ὅμως ἔλθει ἡ νέα αὐτὴ κατάσταση, στὴν ὁποία ἰσχύει πλέον ἡ πίστη, ὁ νόμος μᾶς φρουροῦσε κλεισμένους καλά, σὰν νὰ ἤμασταν μέσα σὲ κάποιο φρούριο, γιὰ νὰ καταφύγουμε ἔτσι στὴν πίστη ποὺ ἔμελλε νὰ ἀποκαλυφτεῖ μετὰ ἀπὸ  καιρό)» [Γαλ. 3,23].

Εἶδες πῶς παρέστησε σαφῶς αὐτὰ τὰ ὁποῖα εἴπαμε; Διότι μὲ τίς λέξεις «ἐφρουρούμεθα» καὶ «συγκεκλεισμένοι» τίποτε ἄλλο δὲν θέλει νὰ δηλώσει, παρὰ τὴν ἀσφάλεια ἡ ὁποία δόθηκε ἀπὸ τίς ἐντολὲς τοῦ νόμου. Διότι σὰν νὰ κρατοῦσε αὐτοὺς μέσα σὲ ἕνα τεῖχος μὲ τὸν φόβο καὶ στὸ βίο τὸν σύμφωνο πρὸς αὐτόν, ὁ νόμος κρατοῦσε αὐτοὺς στὴν πίστη.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνα ἡ Μεγαλομάρτυς

 
Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος·
Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία!
Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην.

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαρτύρησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. Ἦταν εὐφυέστατη καὶ φιλομαθής. Ἤδη σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ χρονῶν κατεῖχε τὶς γνώσεις τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας καὶ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ ἦταν ἄρτια καταρτισμένη καὶ στὰ δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Κλήμης Ρώμης - Ὁ μεγάλος Ἀποστολικός Πατέρας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Μιὰ κατηγορία Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζονται «Ἀποστολικοί». Πρόκειται γιὰ τοὺς μαθητὲς καὶ διαδόχους τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι παρέλαβαν τὴν ἁγία μας πίστη ἀπὸ αὐτούς. Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Κλήμης, ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ τρίτος Ἐπίσκοπος Ρώμης.

Καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 1ου μ. Χ. αἰῶνα καὶ ἔδρασε στὰ χρόνια ποὺ βασίλευσαν οἱ αὐτοκράτορες: Δομετιανὸς (81-96), Νέρβας (96-98) καὶ Τραϊανὸς (98-117). Εἶχε κατὰ τὴν παράδοση βασιλικὴ καταγωγή. Οἱ γονεῖς του ὀνομαζόταν Φαῦστος καὶ Ματθιδία. Χάρις στὴν εὐγενῆ καταγωγή του καὶ τὴν οἰκονομικὴ ἄνεση τῆς οἰκογένειάς του ἔκαμε λαμπρὲς σπουδές. Ἔμαθε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, γενόμενος ἔτσι καὶ κοινωνὸς τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καὶ φιλοσοφίας. Μάλιστα ἡ πολυμάθειά του καὶ ἡ φιλοσοφική του κατάρτιση εἶναι ἔκδηλη στὰ συγγράμματά του.

Σοφία μπεκρῆ: Νὰ γίνωμε παιδιὰ γιὰ τὴν ἀγάπη Του

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Κατὰ τὴν ΙΓ’ Κυριακὴ Λουκᾶ, τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει τὴν περίπτωση ἑνὸς ἄρχοντος, ποὺ προσέρχεται στὸν Κύριο, «λέγων: διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. ιη’ 18). Τὸ ἴδιο περίπου περιστατικὸ ἀφηγοῦνται καὶ οἱ ἄλλοι δύο Εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος καὶ ὁ Μάρκος, μόνον ποὺ αὐτοὶ μιλοῦν για ἕναν «νεανίσκο», ποὺ πλησιάζει τὸν Κύριο μὲ τὴν ἴδια ἀπορία (Ματθ., ιθ’ 16-22, Μάρκ., ι’ 17-25). Ὅλοι οἱ ἑρμηνευτὲς Πατέρες, πάντως, τονίζουν ὅτι ὁ νεαρός - ἄρχων πλησιάζει τὸν Κύριο μὲ γνήσιο ἐνδιαφέρον, καὶ ὄχι μὲ διάθεση νὰ τὸν «ἐκπειράσῃ», ὅπως ὁ νομικός, ποὺ τοῦ ἀπευθύνει τὸ ἴδιο ἐρώτημα (Λουκ., ι’ 25). 

Ἔχει ἐνδιαφέρον, μάλιστα, νὰ δοῦμε τί προηγεῖται τοῦ διαλόγου τοῦ Κυρίου μὲ τὸν νεαρὸ ἄρχοντα. Ὁ Κύριος ἔχει μόλις εὐλογήσει μικρὰ παιδιὰ ποὺ τὰ ὡδήγησαν μπροστά Του καὶ ἔχει πεῖ μὲ νόημα ὅτι «τῶν τοιούτων (δηλ. τῶν παιδιῶν) ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ … ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν.» (Λουκ., ιη’ 15-17).  

Στο Περιστέρι γράφεται ιστορία: «Πατριάρχη θέλουμε οικουμενικό και όχι Πατριάρχη φιλο-παπικό»! (Φώτο και Βίντεο)

     

       

Μη φοβού το μικρό ποίμνιο. Σήμερα στο Περιστέρι γράφτηκε ιστορία. Με παλμό. Με δύναμη. Με αλήθεια.

Οι αδελφοί μας συγκεντρώθηκαν έξω από το Επισκοπείο της Ιεράς Μητροπόλεως γύρω στις 16:00 το απόγευμα. Περίπου οι μισοί από τους τριακόσιους του Λεωνίδα βρέθηκαν εκεί στο τσουχτερό κρύο και είχαν τις ευχές όλων μας που σκέπασαν ολόκληρη την Μητρόπολη. Η ατμόσφαιρα ήτανε ωραία διότι ο σκοπός ήτανε άγιος.

Οι αδελφοί έψαλαν Τη Υπερμάχω, Σώσον Κύριε τον λαόν Σου, Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ εκουσίως. Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι. Κατά διαστήματα ακούγονταν διευκρινήσεις ότι δεν είναι φονταμενταλιστές, φανατικοί, εξτρεμιστές (όπως τους λοιδορεί ο Μητροπολίτης), ούτε ανήκουνε σε κάποια σχισματική ομάδα. «Είμαστε πιστά τέκνα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας», φώναζαν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18,18-27] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ» [27-11-1994] (Β 308)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18,18-27]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 27-11-1994]

(Β 308)

Ἡ παρουσία τοῦ πλουσίου νεανίσκου, ἀγαπητοί μου, ποὺ ζητᾷ ἀπὸ τὸν Κύριον τί νὰ πράξει γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνιον ζωήν, ὄντως μᾶς συγκινεῖ. Ἐνῶ τὸ ἐρώτημα εἶναι ἕνα τεράστιον θέμα, «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;», ἡ ἀπάντησις τοῦ Κυρίου μοιάζει ὅτι εἶναι πολὺ πεζή. Τί τοῦ εἶπε; «Τήρησε τίς ἐντολές». Πολὺ ἁπλά. «Τήρησε τίς ἐντολές». Καὶ ὁ νεανίσκος ἴσως νόμισε περὶ μεγάλων καὶ ἐκτάκτων καὶ ἀγνώστων ἐντολῶν. Γι᾿ αὐτὸ ἐρωτᾷ: «Ποιὲς εἶναι αὐτές;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπαριθμεῖ ἐντολὲς ἀπὸ τὸν δεκάλογον, πολὺ γνωστές.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς 24 Νοεμβρίου 2024

 

Ἑωθινόν

 

Ἦχος πλ α´ - Ἑωθινόν ΙΑ´
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΚΑ´ 15 - 25

¹⁵ Ὅτε οὖν ἠρίστησαν, λέγει τῷ Σίμωνι Πέτρῳ ὁ Ἰησοῦς· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλέον τούτων; λέγει αὐτῷ· Ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· Βόσκε τὰ ἀρνία μου. ¹⁶ λέγει αὐτῷ πάλιν δεύτερον· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· Ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου. ¹⁷ λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον· Σίμων Ἰωνᾶ, φιλεῖς με; ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον, φιλεῖς με, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Βόσκε τὰ πρόβατά μου. ¹⁸ ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ὅτε ἦς νεώτερος, ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτεις ὅπου ἤθελες· ὅταν δὲ γηράσῃς, ἐκτενεῖς τὰς χεῖράς σου, καὶ ἄλλος σε ζώσει, καὶ οἴσει ὅπου οὐ θέλεις. ¹⁹ τοῦτο δὲ εἶπε σημαίνων ποίῳ θανάτῳ δοξάσει τὸν Θεόν. καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. ²⁰ ἐπιστραφεὶς δὲ ὁ Πέτρος βλέπει τὸν μαθητὴν ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς ἀκολουθοῦντα, ὃς καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ καὶ εἶπε· Κύριε, τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς σε; ²¹ τοῦτον ἰδὼν ὁ Πέτρος λέγει τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, οὗτος δὲ τί; ²² λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σύ ἀκολούθει μοι. ²³ ἐξῆλθεν οὖν ὁ λόγος οὗτος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος οὐκ ἀποθνήσκει· καὶ οὐκ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἀποθνήσκει, ἀλλ’ Ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; ²⁴ Οὗτός ἐστιν ὁ μαθητὴς ὁ μαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ γράψας ταῦτα, καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς ἐστιν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ. ²⁵ ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ’ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία. Ἀμήν. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ρώμης

Βληθεὶς ὁ Κλήμης εἰς βυθὸν σὺν ἀγκύρᾳ,

Πρὸς Χριστὸν ἥκει, ἄγκυραν τὴν ἐσχάτην.

Ἦταν Ρωμαῖος ἀριστοκράτης ἀπὸ βασιλικὸ γένος, γιὸς τοῦ Φαύστου καὶ τῆς Ματθιδίας. Ὁ Κλήμης σπούδασε ὅλες τὶς ἐπιστῆμες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἀντάμωσε τὸν Ἀπόστολο Πέτρο καὶ διδάχθηκε ἀπ’ αὐτὸν τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ θεογνωσία, ὁπότε ἔγινε θερμὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ συνέγραψε ἀρκετὰ συγγράμματα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18, 18-27] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ;» [26-11-1989] [Β 228]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 18, 18-27]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ;»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 26-11-1989]

[Β 228]

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, μᾶς διηγεῖται ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὸ περιστατικὸ ποὺ κάποιος νεαρός, ἄρχων καὶ πλούσιος, ἐρώτησε τὸν Κύριον λέγοντάς Του: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξε τὴν ὁδὸν τῶν ἀρετῶν. «Τὰς ἐντολὰς οἶδας», τοῦ λέγει, «τίς ἐντολὲς τίς γνωρίζεις». Δηλαδὴ ἡ ὁδὸς κατακτήσεως τῆς αἰωνίου ζωῆς εἶναι πάρα πολὺ γνωστή. Εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν.

Tο αφήγημα της διακυβέρνησης Τραμπ

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Αναμφίβολα ο εκλογικός θρίαμβος του Τραμπ προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα χαράς και λύπης σε ολόκληρο τον πλανήτη, γεγονός, το οποίο υπογραμμίζει την σοβούσα διαίρεση της ανθρωπότητας σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικούς κόσμους ή, ορθότερα, σε δύο «παράλληλα σύμπαντα», που προσπαθούν να στριμωχθούν κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά διάκεινται εχθρικά το ένα προς το άλλο.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 13,10-17] ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 13,10-17]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«Καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτὸν ἄρχων λέγων, Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; (:Κάποιος ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς Τὸν ρώτησε τὸ ἑξῆς: "Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;")·εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς, Τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός (:τοῦ εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς: "Ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι σὲ ἐμένα νομίζοντας ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, γιατί μὲ ὀνομάζεις ''ἀγαθό''; Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπὸ μόνος του ἀπολύτως ἀγαθὸς παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός")» [Λουκ. 18,18-19].

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 20245

Ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Ἐπίσκοπος Ἰκονίου

 
Σταλεὶς Ἀμφιλόχιε νεκρῶν ἀμφίοις,
Λόχους σκεδάζεις καὶ νεκρὸς νοουμένους.
Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ θάνατος λάβεν Ἀμφιλόχιον.

Ἦταν Καππαδόκης, σύγχρονός του Μ. Βασιλείου καὶ φίλος του.

Διακεκριμένος γιὰ τὴν  μεγάλη του μόρφωση καὶ εὐσέβεια, ἀναδείχθηκε ἐπίσκοπος Ἰκονίου τὸ ἔτος 344. Ὑπῆρξε ἄριστος ἐπίσκοπος καὶ μετεῖχε στὴ Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καὶ διέπρεψε.