Ἡ Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἔδιωξε τήν πανώλη ἀπό τήν Ρώμη.

 

Τό 510μ.Χ. ἔπεσε στή Ρώμη μεγάλο θανατικό, τόσο πού πέθαιναν τήν ἡμέρα δύο χιλιάδες ἄνθρωποι. Ὁ Πάπας λοιπόν τοῦ καιροῦ ἐκείνου (ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Διάλογος) ἔδωσε ἐντολή νά βγάλουν τή Σεβάσμια Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τήν ὁποία ἱστόρισε ὁ Ἀπόστολος Λουκᾶς, καί νά κάμουν Λιτανεία καί δέηση πρός τόν Κύριο νά σταματήσει ὁ θάνατος. 

Καθώς λοιπόν πήγαινε ὁ Ἀρχιερεύς εἰς τήν Εἰκόνα, παρακαλώντας τήν πολυεύσπλαχνο Μητέρα νά εὐμενίσει τόν Δεσπότη, νά καταπαύσει τό θυμό καί τή δίκαιη ἀγανάκτησή Του, ἔβλεπαν ὅλοι, ἀπό ὅπου καί ἄν περνοῦσε ἡ Ἁγία Εἰκόνα, νά φεύγει ἡ φθορά τοῦ ἀέρος, καί νά ἀφανίζεται μπροστά ἀπό τή σεβάσμια Εἰκόνα Αὐτῆς, σάν σύννεφο, πού τό διώκει βίαιος ἄνεμος καί ἔμενε ἡ ἀτμόσφαιρα γαλήνια καί λαμπρότατη.

Ἀφοῦ λοιπόν γύρισαν ὅλη τήν Πόλη, καί τελείωσαν τίς εὐχές, βλέπει ὁ Ἅγιος ἕναν Ἄγγελο νά στέκει πάνω στόν πύργο, πού τόν ὀνομάζουν Ἀδριανοῦ καί Κρησκεντίου, νά σκουπίζει ἕνα ματωμένο ξίφος καί νά τό βάζει στή θήκη. Κατάλαβε λοιπόν ὅτι διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σταμάτησε ὁ θυμός τοῦ Δεσπότου καί ἡ ἀγανάκτηση.

Ἀπό τότε ἕως καί σήμερα δέν λέγεται πλέον ὁ πύργος ἐκεῖνος τοῦ Ἀδριανοῦ ἤ Κρησκεντίου, ἀλλά τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ, στοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἔκτισαν Ναό εἰς ἐνθύμησιν αὐτοῦ τοῦ θαύματος τῆς Θεομήτορος˙ Αὐτῆς ταῖς πρεσβείαις νά λυτρωθοῦμε κι ἐμεῖς τοῦ αἰωνίου θανάτου τῆς αἰωνίου κολάσεως.  

Πηγή:https://wra9.blogspot.com/

«Πᾶνος»