ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ (Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στήν Κοζάνη) - (Βιβλίο Α΄ - Μέρος 76ο)

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ

ΕΔΩ EINE O AΓΩN, EKEI EINE H ANAΠAYΣIΣ

Kύμη τῇ 9 Σεπτεμβρίου 1950

Ἔλαβα καὶ τὸ τελευταῖον σας γράμμα
Ὁ Κύριος ἀσφαλῶς ἠγάπησε τὸν ἄγγελόν Του, διὰ τὸν μικρὸ Θεόδωρο- καὶ τὸν ἔλαβε πλησίον Του, διὰ ν’ ἑνώση τὴν ἀθώα του φωνὴ μὲ τὴν φωνὴ τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ποὺ ὑμνοῦν μελωδικῶς καὶ ἀκαταπαύστως τὴν Ἁγίαν Tριάδα. Mήτηρ καὶ υἱὸς ζοῦν τώρα εἰς μακάριον κόσμο τῶν πνευμάτων· βλέπουν καθαρότερα τώρα τὶς τρικυμίες, μέσα εἰς τις ὁποῖες παλεύει ὁ Eὐθύμιος, καὶ δέονται ὑπὲρ ὅλης τῆς οἰκογενείας σου, ἵνα οδηγήση όλα τα μέλη τῆς οικογενείας εις τόν λιμένα τῆς σωτηρίας ο Κύριος.

Εκεῖ εινε η ανάπαυσι εδῶ εινε ὁ ἀγών – Μετ’ ὀλίγον, ὅταν διὰ τὶς ἁμαρτίες ὅλων μας νέαι θλίψεις θὰ εὕρουν τὸ ταλαίπωρον ἔθνος μας καὶ τὰ ὄρη θὰ σείωνται ἐκ ρίζης καὶ αἱ πόλεις θὰ καίωνται ὡς πυροτεχνήματα….. ―Ὦ Κύριε! Ἀπομάκρυνε τὴν μάστιγά Σου!- τότε θὰ μακαρίσωμεν ἐκείνους ποὺ ἀπέθανον ἐν Kυρίω.―

―Ὁ καιρὸς τῆς ζωῆς μας, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶνε «συνεσταλμένος», πολὺ ὀλίγος, καὶ μέσα εἰς τὸν ὀλίγον αὐτὸν χρόνον ἔχομεν νὰ ἐκτελέσωμεν ὕψιστον ἔργον τήν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας. Μετ᾽᾽ ὀλίγον κόνις, σκιά, ὄνειρον… Ἂς ἐργασθῶμεν λοιπὸν μὲ ζῆλον.

Ἐπιμένατε εἰς τὴν γραμμὴν ποὺ ἐχαράξατε.

Κτυπήσατε ἀλύπητα τὴν ἀμέλειαν, ἡ ὁποία νεκρώνει τὴν πνευματικὴν ζωὴν καὶ παραπέμπει εἰς τὸ αὔριον ὅ,τι πρέπει να γίνη σήμερον. Εἶνε λυπηρὸν τὸ σήμερον νὰ τὸ παίρνη ὁ διάβολος καὶ τὸ αὔριον, τὸ ἀβέβαιον, νὰ τὸ δίδωμεν εἰς τὸν Kύριον.―

―Δὲν εἶνε ἀνάγκη ν’ ἀνακατεύετε πολλά. Εὐαγγέλιον καὶ Πράξεις. Ἀφοσιωθῆτε τώρα εἰς τὴν μελέτην τοῦ βιβλίου τῶν Πράξεων, ὸ βαθύτερον νόημα τῶν γραφομένων. Καὶ ἕνας στίχος, ὅταν τὸν αἰσθανθῶμεν, ἀρκεῖ νὰ μᾶς σώση, νὰ μᾶς ἀνοίξη τὸν παράδεισο, νὰ μᾶς ἀποκαλύψη μυστήρια ποὺ δὲν βλέπουν οἱ ἄπιστοι ποὺ εἶνε τυφλοί.

―Είπατε εἰς τὸν ἀγαπητὸν Γιῶργον, ὅτι οὔτε «Nικάνορα» ἔλαβα οὔτε ἐφημερίδα «Ἐμπρός», εἰς τὴν ὁποίαν ἔγραφεν ὁ Παπαζήσης, ὅν καὶ πάλιν εὐχαριστῶ, διότι δὲν παύει νὰ μνημονεύῃ τῆς ἀγάπης μου. ―Νὰ μοῦ τὰ στείλετε―

Χαιρετισμοὺς θερμοὺς εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀδελφούς, τοὺς ὁποίους παρακαλῶ νά μείνετε ενωμένοι, διότι μίαν μικρὰ ὁμὰς πιστῶν δύναται νὰ διαλύση συντάγματα δαιμόνων καὶ ν’ ἀνακαινίση χωριὰ καὶ πόλεις. Ἄχ! πότε θὰ δωμεν τοιούτους χριστιανούς;―

Εὔχεσθε καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ παλαίοντος πρὸς πολλὰς δυσκολίας. Ἡ ὑγεία μου, ὡς φαίνεται, βαίνει βελτιουμένη. Ἡ ἐργασία μου ἀκόμη ἐδῶ δὲν ἄρχισε. Διότι μόλις σήμερον θὰ τακτοποιηθῶ εἰς δωμάτιον κλπ.

Μὲ πατρικὴν ἀγάπην
καὶ ἐγκαρδίους εὐχὰς

Αυγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Συνεχίζεται

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἀνδρονίκης Π.  Καπλάνογλου 

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄»
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)

 

Πηγή:https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«Πᾶνος»