(Ἀναφορὰ στὴν Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν -Βόλου)
Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Γνωρίζουμε, τονίζει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὅτι «ἔχει ὄντως μολυνθῇ ἐπικίνδυνα ἡ πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· τὸ ἐκκλησιαστικὸ κλίμα ἔχει ἀλλάξει· μεταλλαγμένα πνευματικὰ προϊόντα κυκλοφοροῦν, ἀκόμη καὶ στὸν χῶρο τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ. Αὐτὰ ἀποτελοῦν τὸ ἀληθινὸ οἰκολογικὸ πρόβλημα, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἔπρεπε νὰ ἀσχολοῦνται οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες («Θεοδρομία» - Ἀπριλ – Ἰούν. 2003, σελ. 284 καὶ 288).
Αὐτὴ τὴν πνευματικὴ μόλυνση, ποὺ ἔχει σωτηριολογικὲς συνέπειες, ἐνθαρρύνει – ἐνισχύει καὶ ἡ Μετα-Πατερική Ἀκαδημία τοῦ Βόλου, ποὺ λειτουργεῖ ὡς κίονας τῆς αἱρέσεως «οἰκουμενισμός».
Ἡ Ἀκαδημία μὴ ἀντιλαμβανόμενη τὴν Ὀρθόδοξη (αὐστηρὴ) γεωμετρία τῆς Πίστεως, σκύβει στὴν μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος, ὡς πνευματικὸ ὑποκατάστατο μιᾶς ὀρθῆς θεολογικῆς δημιουργίας, στὴν ὁποία τόσο ὑστερεῖ.
Βλέπουμε δηλ. πρωτοβουλίες τῆς ὑπὲρ τῆς «πράσινης ἀνάπτυξης» στὴ συνεργασία της μὲ τὸ παγκόσμιο δίκτυο W.W.F. (Ἑλλὰς), καινογραφοῦσα στὸ σημερινὸ λεξιλόγιο λέξεις «σύμβολα», προπαγανδιστικῆς ὑφῆς – δυναμικῆς, ὅπως:
«πράσινη ἀνάπτυξη», «πράσινη ἐνορία» κ.λ.π. Λέξεις ποὺ τὰ συμφέροντα τῶν παγκοσμιοποιητῶν – Νονῶν τῆς ἐνέργειας ἐπινόησαν.
Οἱ «πράσινες» θέσεις τῆς Ἀκαδημίας εἶναι περίεργες ἐπικοινωνιακά, ἀφοῦ ἀποσιωπᾷ ὅτι οἱ πλούσιοι εὐθύνονται γιὰ τὴν καταστροφικὴ πορεία τοῦ πλανήτη μέσα ἀπὸ τὴν μηχανοποίηση τῆς ζωῆς, μέσα ἀπὸ τὸν ρυπογόνο βιομηχανικὸ (αὐξανόμενο) πυρετὸ καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιβλαβῆ ἀνάπτυξη, δηλ. τὸν ἀνορθόδοξο τρόπο ἐκτέλεσης τῶν τεχνικῶν ἔργων – ὁδικῶν ἀρτηριῶν μὲ σκοπὸ τὸ κέρδος.
Θὰ μποροῦσε ἄριστα (ἡ Ἀκαδημία) νὰ ἀναπτύξῃ θεωρητικὰ καὶ ἀναλυτικὰ τὸ κεφάλαιο «Καπιταλισμὸς – κλιματικὴ κρίση», τὴν διασύνδεση δηλ. ἀνάμεσα στὸν Καπιταλισμὸ καὶ στὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος, μὲ προσκλήσεις σὲ εἰδικοὺς ἐρευνητὲς – ἀναλυτές.
Νὰ θυμίσουμε, ὅτι ὁ Πρόεδρος Νίξον (Η.Π.Α.) τὸ 1970 κάλεσε σὲ ἐκστρατεία γιὰ τὴν προστασία τοῦ περιβάλλοντος, ἐνῶ στὸ Βιετνὰμ πραγματοποιοῦσε «οἰκοκτονία»...
Ἂς μὴν ξεχνᾶμε καὶ τὰ ἀτυχήματα τῶν σταθμῶν ἀτομικῆς ἐνέργειας (Σοβιετικὴ Ἕνωση - Τσερνόμπιλ).
Χριστιανικά, πνευματικά, ἡ οἰκολογικὴ κρίση ἀποτελεῖ ἄλλη μιὰ ὄψη τῆς κοινωνικῆς (ἁμαρτίας) κρίσης.
Ἡ κοινωνία, τὸ περιβάλλον, ὁλόκληρη ἡ Φύση, δὲν θεραπεύονται (μόνο) μὲ τεχνοκρατικὲς μεθόδους. Δυστυχῶς, τὰ οἰκολογικὰ κινήματα περιορίζονται μόνο στὴν φυσικὴ – βιολογικὴ διάσταση τῆς ζωῆς, ἀγνοῶντας την ἁμαρτία – ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεό.
Ἡ ἀληθὴς οἰκολογία δὲν νοεῖται χωρὶς μιὰ ἀδιάσπαστη ἑνότητα Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, μιὰ πραγματικότητα ποὺ τονίζει ἡ Γραφή.
Οἱ ἀντιδράσεις τῆς Φύσης ξεφεύγουν ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν τεχνικο-ἐπιστημονικῶν ἑρμηνειῶν τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν τὸ κρίνει παιδαγωγικὰ ὁ Θεός. Στὴν Ἀποκάλυψη διαβάζουμε: «Καὶ ὁ τέταρτος (ἄγγελος) ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἥλιον· καὶ ἐδόθη αὐτῶ καυματίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐν πυρί... καὶ οὐ μετενόησαν (οἱ ἄνθρωποι) δοῦναι αὐτῶ δόξαν» (Ἀποκ. 16, 8-9).
Ὅταν ὑπάρχουν πόλεμοι, φτώχεια, ἐκτρώσεις, ἀποφυγὴ τεκνογονίας, παράνομες καὶ ἀφύσικες συμβιώσεις, διαζύγια, ἀπιστία, αἱρέσεις κλπ, τότε ἡ «πράσινη» ἐπιστημονικὴ – οἰκολογικὴ μέριμνα δὲν ἐπαρκεῖ γιὰ τὴν προστασία τῆς ζωῆς, γιὰ τὴν ἀναχαίτιση τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Δὲν σώζουν οἱ Ἀνεμογεννήτριες καὶ οἱ Φωτοβολταϊκὲς μονάδες!
Τὴν δεκαετία τοῦ 1970, ὁ οἰκολόγος Καθηγητὴς μαθηματικὸς στὸ Παρίσι Πιέρ Σαμουέλ, ἔγραψε στὸ βιβλίο του «ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ»:
«...πρέπει νὰ καταργηθοῦν καὶ τὰ εὐνοϊκὰ φορολογικὰ μέτρα γιὰ τοὺς πολυτέκνους. Ἡ χορήγηση ὁλόκληρου τοῦ μισθοῦ γιὰ ἐγκυμοσύνη καὶ γέννα πρέπει ἐπίσης νὰ καταργηθῇ· σπρώχνει τίς γυναῖκες στὸ νὰ μὴν ἐργάζονται καὶ νὰ περιορίζονται στὸ ρόλο τῆς μητέρας... καμμιὰ ἐπιχορήγηση ποὺ νὰ εὐνοεῖ τὴν τεκνοποίηση, καὶ ἡ φορολογία τῶν ἀτόμων νὰ εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὸ πόσα παιδιὰ ἔχουν. Προφανῶς, τὸν σκοπὸν αὐτὸν θὰ τὸν πλησιάζουμε κλιμακωτά.
Ἐρώτημα: Ἀλήθεια, αὐτὲς τίς θέσεις, ἐχθρικὲς γιὰ τὴν μητρότητα καὶ τὴν ζωή, τίς πρεσβεύει αὐτὸ τὸ παγκόσμιο δίκτυο W.W.F. (Ἑλλὰς) τῆς «πράσινης ἀνάπτυξης»;
Πρὶν προσθέσω μερικὲς φιλοσοφικὲς παρατηρήσεις γιὰ τὴν γλῶσσα ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἀκαδημία, νὰ τονίσω ὅτι πολλὲς φορὲς οἱ ὁμιλίες καὶ οἱ συμπροσευχὲς τῶν «πράσινων» ἐπισκόπων μὲ ἄλλους θρησκευτικοὺς ἡγέτες, θυμίζουν τὸν Ὀρφικὸ ὕμνο τῆς γῆς, ἐνῶ οἱ λόγοι τῶν πολιτικῶν γιὰ «πράσινη ἀνάπτυξη» προπαγανδίζουν στρατηγικὲς δημιουργίας νέων ἀγορῶν – ἐπιχειρηματικῶν εὐκαιριῶν, μὲ στόχο τὸ κέρδος (χρῆμα...).
Ἡ ἔννοια «γλῶσσα» συμπεριλαμβάνει κάθε μορφὴ ἐκφραστικῆς δραστηριότητας, ὅπως (π.χ.) «γλῶσσα τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς» ἢ «γλῶσσα τοῦ Σώματος» ἢ «γλῶσσα τῆς Μουσικῆς».
Εἶναι φυσικὴ πραγματικότητα ὅλα τὰ πράγματα νὰ κοινοποιοῦν στὴ νόησή μας τὸ πνευματικό τους περιεχόμενο, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ διὰ τῶν λέξεων κοινοποιήσεις ἔχουν μεγίστη βαρύτητα. Ἐκ προοιμίου νὰ τονίσουμε, ὅτι ἡ γλῶσσα τῆς Ἀκαδημίας εἶναι «Δανεικὴ», μὴ Ὀρθόδοξη (νοηματικὰ) σὲ πολλὲς πτυχές της, καθ᾿ ὅτι Μετα-Πατερική, οἰκουμενιστική. Παράδειγμα ὁ προσδιορισμὸς «Πράσινη Ὀρθοδοξία καὶ παράλληλες δράσεις» ποὺ χρησιμοποιεῖ.
Οἱ ὅροι – λέξεις «πράσινη ἐνορία» ἢ «πράσινος πατριάρχης» δὲν ἁρμόζουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς προσθετικὰ – προσθεσιακὰ στοιχεῖα στὴν ὑπόστασή της, στὸ πιστεύω της. Εἶναι σὰν ἂν ὁμολογεῖ – παραδέχεται ἡ ἀκαδημία, ὅτι χρήζει ἡ Ἐκκλησία μιᾶς ἰδιαίτερης ἐννοιακὴς πλαισίωσης σήμερα, ποὺ δὲν τὴν εἶχε μέχρι τώρα. Ἂν πάλι ἰσχυρισθεῖ, ὅτι ἁπλῶς φανερώνουμε τὴν ὑπάρχουσα οἰκολογικὴ συνείδηση τῆς Ὀρθοδοξίας, τότε πρὸς τί ἡ προσχώρηση στὴν «παγκόσμια πράσινη φιλοσοφία», ποὺ εἶναι στὴ βάση της εἰδωλολατρική, ἐνδοκοσμική, ἄθεη;
Ἀνατρέχοντας στὶς ἐργασίες τῆς Λέσχης τῆς Ρώμης (Ἀπρίλιος 1968), ὅπου ἑκατὸ (100) περίπου διανοούμενοι, ἀνώτεροι ὑπάλληλοι καὶ βιομήχανοι, ἀπὸ δέκα (10) περίπου χῶρες, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Μ.ΙΤ. (Τεχνολογικὸ Ἰνστιτοῦτο Μασσαχουσέτης), σχεδίασαν «μοντέλο του κόσμου», ξεκινῶντας ἀπὸ πέντε (5) παράγοντες καὶ τίς μεταξύ τους ἐπιδράσεις.
Αὐτοὶ οἱ παράγοντες ἦταν:
α) Πληθυσμὸς (ἔλεγχος γεννήσεων) β) Παραγωγὴ τροφίμων γ) βιομηχανικὴ παραγωγὴ δ) πηγὲς καὶ ε) Μόλυνση, θέτοντας ὡς στόχους τοὺς ἑξῆς (μέχρι τὸ 2100): 1) Ὁ πληθυσμὸς τῆς γῆς νὰ σταθεροποιηθεῖ μὲ τὸν ἔλεγχο τῶν γεννήσεων 2) Οἱ ἐπενδύσεις γιὰ τὴν παραγωγὴ βιομηχανικῶν εἰδῶν νὰ ἐλαττωθοῦν καὶ τὸ πλεόνασμα νὰ στραφῇ πρὸς τοὺς δύο ἑπόμενους τομεῖς δηλ. 3) Ὑπηρεσίες 4) Γεωργία, μὲ ταυτόχρονη προστασία τῶν ἐδαφῶν καὶ χρησιμοποίηση τῶν διαφόρων ὀργανικῶν ὑπολειμμάτων γιὰ λίπανση 5) Ἐλάττωση τῆς μόλυνσης, σχετικὰ μὲ κάθε μονάδα παραγωγῆς, στὸ τέταρτο τοῦ ὕψους της τοῦ 1970 6) Αὔξηση τῆς διάρκειας τῶν προϊόντων 7) Γενικὴ ἀνακύκλωση.
Κατέληξαν, ὅτι ἂν κι ἕνας μονάχα ἀπ᾿ αὐτούς τούς ὅρους δὲν πραγματοποιηθεῖ, τότε πρὶν ἀπὸ τὸ 2100 μᾶς περιμένει ἡ κατάρρευση (Ἀπὸ τὸ βιβλίο «οἰκολογία», τοῦ Πιέρ Σάμουέλ – Ἐκδόσεις Βέργος, σελ. 104-105).
Ἐρωτήματα: Γιὰ ποιὲς τιμὲς τῶν ἑπτὰ (7) μεταβλητῶν ὅρων ἐργάζεται – ἐγκρίνει ἢ ὄχι ἡ WWF (Ἑλλάς); Πιστεύει, ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῆς γῆς πρέπει νὰ ἐλεγχθῇ διὰ μέσου τοῦ ἐλέγχου τῶν γεννήσεων (μέθοδοι ἀντι-σύλληψης, ἐκτρώσεις) ἢ ὄχι;
Τέλος, νὰ σημειώσουμε ὅτι αὐτὴ ἡ τάση – δίψα προσθετικῆς (ἐννοιακῆς) ἀναδόμησης τῆς Ἐκκλησίας (ποὺ ἔχουμε ἀναφέρει) εἶναι ἕνα χαρακτηριστικὸ σύνδρομο τῶν αἱρέσεων καὶ ἰδίως του οἰκουμενισμοῦ. Βλέπε καὶ τίς αἱρετικὲς «προσθῆκες» στὴν Κρήτη. Ἐπίσης νὰ ὑπογραμμίσουμε, ὅτι τὰ διάφορα (χρηματικὰ) προγράμματα εἶναι αὐτὰ ποὺ ἀλλοίωσαν καὶ τὸ φρόνημα τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Πολλοὶ Ἅγιοι ἐπιδροῦσαν εὐεργετικὰ στὸ περιβάλλον καὶ στὰ ἄγρια ζῶα· ἦταν ὄντως πράσινοι, ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἄσκηση καὶ τὸ ἀγωνιστικὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου