Τετάρτη 16 Αυγούστου 2023

Ἡ ἀγρυπνία


Ὅταν πρόκειται ν᾿ ἀρχίσεις τήν ἐργασία τῆς ἀγρυπνίας καί γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή σου στό Θεό, θά κάμεις τά ἑξῆς:

Πρῶτα θά γονατίσεις καί μετά θ᾿ ἀρχίσεις τήν προσευχή σου, ἀφοῦ προηγουμένως σφραγίσεις τήν καρδιά σου καί τά μέλη σου μέ τό ζωοποιό τύπο τοῦ σταυροῦ.

Κατόπιν θά καθίσεις λίγη ὥρα μέ σιωπή, ἕως ὅτου ἠρεμήσουν οἱ αἰσθήσεις σου καί οἱ λογισμοί σου. Ὕστερα ἀπ᾿ αὐτά θά ὑψώσεις τά χέρια καί τήν καρδιά πρός τόν Κύριο καί θά Τόν παρακαλέσεις νά δυναμώσει τήν πνευματική σου ἀσθένεια, γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή τῆς ἀγρυπνίας σου. Τά λόγια τῆς προσευχῆς σου ἄς εἶναι τά ἀκόλουθα:

«Κύριε Ἰησού Χριστέ ὁ Θεός μου, Σύ πού φροντίζεις γιά ὅλη τήν κτίση, σοῦ εἶναι γνωστά τά πάθη μου καί ἡ ἀρρώστια τῆς φύσεώς μου. Γνωρίζεις πόσο ἀδύναμος εἶμαι καί πόσο εὔκολα Σ᾿ ἐγκαταλείπω καί κάνω τό κακό.

Κύριε, λυπᾶμαι γι᾿ αὐτό.

Τό ἀναγνωρίζω.

Ἁμαρτάνω σέ Σένα πού μ᾿ ἔσωσες καί ἔχυσες τό πανάγιό Σου αἷμα πάνω στόν Σταυρό.

Εἶμαι ἕνας ταλαίπωρος πού μέ χτυπάει ὁ σατανᾶς ἀπο παντοῦ.

Ποῦ νά καταφύγω, Κύριε;

Στούς ἀνθρώπους;

μά κι αὐτοί εἶναι ἀδύνατοι.

Μόνο Ἐσύ εἶσαι ὁ Δυνατός, ὁ Ἰσχυρός.

Ἡ δύναμή Σου εἶναι μεγάλη.

Ἐσύ λοιπόν Ἀγαθέ, πού γνωρίζεις τήν ἀσθένεια τῆς φύσεώς μου καί μ᾿ ἐνισχύεις στήν ἀδυναμία μου, φύλαξέ με ἀπο τίς ταραχές τῶν λογισμῶν πού μοῦ φέρνει ὁ σατανᾶς.

Κατάστειλε τά πάθη μου, πού μέ κατακλύζουν ὅπως τά κύματα τό ναυαγό, καί ἀξίωσέ με νά προσευχηθῶ ἀπερίσπαστος ἀπό κάθε γήϊνο, πονηρό καί φθαρτό.

Νέκρωσε τίς κακές μου ἐπιθυμίες καί ἀφαίρεσε ἀπό μέσα μου κάθε κακό, ὥστε νά γευθῶ τή γλυκύτητα τῆς ἀγρυπνίας πού θά κάνω γιά νά ἑνωθῶ μαζί Σου».

Ἡ νυκτερινή προσευχή πρέπει νά γίνεται ἐλεύθερα, μέ τή συνείδηση ὅτι ἐπιτελοῦμε σπουδαῖο πνευματικό ἔργο γιά τήν ψυχή μας. Εἶναι μεγάλη εὐλογία καί πνευματική εὐφροσύνη νά συνομιλεῖ κανείς ὅλη τή νύχτα μέ τόν Θεό. Καί εἶναι καλύτερα νά παραλείψουμε κάτι ἀπό τούς ψαλμούς, παρά νά τά ποῦμε ὅλα γρήγορα καί νά μήν τά καταλάβουμε.

Ἄν κατά τήν ὥρα τῆς νυκτερινῆς προσευχῆς σοῦ κρυφομιλήσει ὁ λογισμός, λέγοντάς σου “πέστα λίγο γρήγορα, γιατί ἔχεις μεγάλο ἀγώνα να διανύσεις”, μήν τόν ἀκούσεις, γιατί προέρχεται ἀπό τόν σατανᾶ πού θέλει νά μᾶς κλέψει τόν καρπό τῆς προσευχῆς. 

Κι ἄν συνεχίσει νά σ᾿ ἐνοχλεῖ, ἐσύ περισσότερο καί μέ μεγαλύτερη δύναμη νά προσεύχεσαι στόν Κύριο. Κι ἄν πάλι σέ πολεμήσει, τότε νά γονατίσεις καί νά προσευχηθεῖς μέ τά παρακάτω λόγια:

«Χριστέ μου, δέν ἔχω σκοπό νά Σοῦ πῶ ὡραῖα καί πολλά λόγια.

Τό μόνο πού θέλω εἶναι νά μ᾿ ἐλεήσεις.

Νά καταλάβω τήν ἁμαρτωλότητά μου.

Νά γνωρίσω τήν ἐλεεινότητά μου.

Θέλω νά φτάσω κοντά Σου».

Μ᾿ αὐτά τά λόγια θά ὑποχωρήσει ὁ πειρασμός καί θά νικήσει ὁ Χριστός, ὁ ὁποίος δέχεται μέ πολλή χαρά τήν προσευχή ἐκείνων πού προσεύχονται τή νύχτα. Ἡ προσευχή τῆς νύχτας εἶναι μιά θυσία. Τήν ὥρα πού ἡ φύση μας ζητάει τόν ὕπνο καί ὅλος ὁ κόσμος κοιμᾶται, ὁ ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς σκέφτεται ὅτι περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα ἔχει ἀξία ἡ προσευχή. Ὄχι ὅτι ὁ Θεός δέν δέχεται τήν προσευχή τῆς ἡμέρας, ἀλλά γιατί ἡ προσευχή τῆς ἀγρυπνίας εἶναι θυσία τοῦ ὕπνου.

Ἄν κουράσθεις τήν ὥρα τῆς ἀγρυπνίας, μήν ἀπελπισθεῖς. Αὐτό θά τό ἐκμεταλλευθεῖ ὁ κακομήχανος διάβολος καί ὅπως κρυφομίλησε στήν Εὔα καί τήν παρέσυρε, ἔτσι θά σοῦ πεῖ καί σένα: 

«Φτάνει πιά! Τόσες ὥρες προσεύχεσαι. Δέν βλέπεις πού δέν μπορεῖς νά σταθεῖς ὄρθιος;». Ἐσύ στά δόλια ψιθυρίσματα τοῦ διαβόλου θ᾿ ἀπαντήσεις μέ τό ὄχι. «Ὄχι δέν σταματῶ! Ἄς εἶμαι κουρασμένος. Και ἄν ἡ γλώσσα μου δέν μπορεῖ νά προσευχηθεῖ, ἡ καρδιά μου βρίσκεται μαζί μέ τόν Θεό». 

Τήν ὥρα αὐτή τοῦ πειρασμοῦ χρειάζεται «ἐγρήγορση», γιατί ὁ σατανᾶς χτυπάει μέ μανία, γνωρίζοντας τό κέρδος πού θά ἔχουμε ἀπό τήν ἀγρυπνία εἴτε αὐτή εἶναι μικρή εἴτε μεγάλη.

Ἕνας ἅγιος, σαράντα ὁλόκληρα χρόνια, προσευχόταν μέ τά ἀκόλουθα λόγια:

«Ἐγώ μέν Κύριε, ὡς ἄνθρωπος ἥμαρτον, σύ δέ ὡς Θεός συγχώρησον».

Καί ὅταν ἔλεγε τά λόγια αὐτά ἔκλαιγε συνέχεια. Εἴτε εὐχαριστώντας εἴτε παρακαλώντας εἴτε δοξολογώντας, νά προσεύχεσαι ὅσο μπορεῖς ὄρθιος ὅλη τή νύχτα καί ὁ μισθός σου θά εἶναι μεγάλος.

 

Ἀπό τό βιβλίο: “Ἡ ἄσκηση στή ζωή μας”, Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Ἐκδόσεις : ''Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὡρωποῦ Ἀττικῆς"

inpantanassis

«Πᾶνος»

4 σχόλια:

  1. Αυτό δεν είναι άρθρο, αυτό είναι (αξονικός τομογράφος).

    Ένας αξονικός τομογράφος που θα μας φέρει φόβο και τρόμο αν δούμε τι υπάρχει εντός μας.

    Απευθυνόμαστε στον Κύριο μας και Θεό μας για να μας φανερώσει τι έδειξε το πόρισμα της αξονικής εξέτασης:

    (Να το λέμε κάθε βράδυ).

    «Κύριε Ἰησού Χριστέ ὁ Θεός μου, Σύ πού φροντίζεις γιά ὅλη τήν κτίση, σοῦ εἶναι γνωστά τά πάθη μου καί ἡ ἀρρώστια τῆς φύσεώς μου.
    Γνωρίζεις πόσο ἀδύναμος εἶμαι καί πόσο εὔκολα Σ᾿ ἐγκαταλείπω καί κάνω τό κακό.

    Κύριε, λυπᾶμαι γι᾿ αὐτό.

    Τό ἀναγνωρίζω.

    Ἁμαρτάνω σέ Σένα πού μ᾿ ἔσωσες καί ἔχυσες τό πανάγιό Σου αἷμα πάνω στόν Σταυρό.

    Εἶμαι ἕνας ταλαίπωρος πού μέ χτυπάει ὁ σατανᾶς ἀπο παντοῦ.

    Πράγματι!
    Αν γνωρίζαμε πόσο ταλαίπωροι είμαστε, και πρώτος όλων, ο γράφων, που με λέει συνεχώς ο Πνευματικός μου: εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.
    (Όχι στα λόγια, εκεί είμαστε όλοι πρώτοι, στα έργα, όταν επιτρέψει ο Θεός, να μας χτυπήσει ο διάβολος τους ταλαίπωρους σαν το χταπόδι).

    Γιατί όσο προχωρούμε πνευματικά, ο διάβολος χρησιμοποιεί το πιο δόλιο όπλο του, πού είναι ο εφευρέτης του.

    Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να αποβάλλει τα πάθη από πάνω του, είναι σαν να φοράει πολλά πουκάμισα και αρχίζει να τα βγάζει ένα-ένα, το τελευταίο που μένει και έχει ενωθεί με το πετσί μας, ποιο είναι;

    Η οίηση: η μεγάλη ιδέα που έχει κάποιος για τον εαυτό του.

    Η έπαρση: υπερβολική υπερηφάνεια, μεγάλη ιδέα κάποιου για τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να φέρεται περιφρονητικά ή υποτιμητικά στους άλλους· Άνθρωπος γεμάτος της απόλυτης βεβαιότητας για τις γνώσεις του.

    Η συνέχεια αφορά πρώτα τον εαυτό μου.


    Ρώτησαν τὸν ἀββᾶ Ἡσαΐα τί εἶναι ταπείνωση, κι ἐκεῖνος εἶπε:

    «Ταπείνωση εἶναι νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας πιὸ ἁμαρτωλὸ ἀπ᾿ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἐξουθενώνουμε τὸν ἑαυτό μας ὅτι τίποτε καλὸ δὲν κάναμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

    (Στα λόγια πολύ εύκολα ταπεινολογούμε τον εαυτό μας, στην πράξη για να πούμε ότι είμαστε οι χειρότεροι όλων, τηρούμε αυτά που μας λέει ο αββάς Ησαΐας, ή μόλις μας τσιγκλίσουν γινόμαστε θηρία).

    Νὰ σιωποῦμε, νὰ μὴν εἴμαστε φιλόνικοι, νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ ὑποταγή.
    Νὰ μὴ θέλουμε νὰ περάσει ὁ λόγος μας, νὰ ὑπομένουμε τὶς περιφρονήσεις.

    Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἰωάννης:

    «Ἀφήσαμε τὸ ἐλαφρὺ φορτίο, δηλαδὴ τὸ νὰ μεμφόμαστε τὸν ἑαυτό μας καὶ κουβαλᾶμε τὸ βαρύ, δηλαδὴ τὸ νὰ δικαιώνουμε τὸν ἑαυτό μας».

    Εἶπε Γέροντας:

    «Ἐὰν κάποιος θυμηθεῖ αὐτὸν ποὺ τὸν ἔθλιψε ἢ τὸν περιφρόνησε ἢ τὸν κακολόγησε ἢ τὸν ἔβλαψε, ὀφείλει νὰ τὸν φέρνει στὴ μνήμη του σὰν γιατρὸ σταλμένο ἀπ᾿ τὸν Χριστό.
    Καὶ ἔχει χρέος νὰ τὸν θεωρεῖ εὐεργέτη του.
    (Αυτοί που μας κακολογούν είναι οι πραγματικοί ευεργέτες μας).

    Διότι τὸ ὅτι στενοχωρεῖσαι, εἶναι χαρακτηριστικὸ ἄρρωστης ψυχῆς, ἂν δὲν ἤσουν ἄρρωστος, δὲν θὰ σὲ πείραζε.
    Ὀφείλεις νὰ χαίρεσαι μὲ τὸν Αδελφό, διότι αὐτός σου φανέρωσε τὴν ἀρρώστια σου, καὶ νὰ εὔχεσαι γι᾿ αὐτὸν ὡσὰν νὰ πρόκειται γιὰ ἕνα θεραπευτικὸ φάρμακο ποὺ σοῦ τό ᾿στειλε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
    Ἂν ὅμως νιώθεις μῖσος γι᾿ αὐτόν, εἶναι σὰν νὰ λὲς μέσα σου κατὰ τοῦ Χριστοῦ:

    Δὲν θέλω νὰ δεχτῶ τὰ φάρμακά σου, θέλω νὰ σαπίσω μέσα στὰ τραύματά μου»
    (Δεχόμαστε ευχάριστα τους επαίνους, αλλά με αυτούς που μας ελέγχουν νιώθουμε δυσφορία).

    Ὄργανο τοῦ Χριστοῦ ποὺ καυτηριάζει εἶναι αὐτὸς ποὺ σὲ προσβάλλει ἢ σὲ κακολογεῖ καὶ σὲ ἀπαλλάσσει ἀπ᾿ τὴν κενοδοξία.

    (Αν δεχτούμε να μας κακολογούν και να μας προσβάλλουν χωρίς να βράζουμε στο ζουμί μας, είναι ο πιο άκοπος και μεγάλος μισθός που έχουμε λάβει, γιατί καυτηριάζει την κενοδοξία μας, είναι το φάρμακο για να θεραπεύσει την ασθένεια μας).


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εαν είχαμε την σωστή και ολοκληρωμένη κατήχηση είτε από την οικογένεια, είτε από το σχολείο, είτε το κατηχητικό σχολειο, από τα παιδικά μας χρόνια, θα είχαμε βοηθηθει πολύ όσον αφορά την ταπείνωση και άλλα πολλά.Πολυ καλό το σχόλιο σας Χρήστο, ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αδερφέ εν Χριστώ, τον πρώτο ρόλο της κατηχήσεως πρέπει να τον έχει η Εκκλησία.

      Μας λέει ο Μακαριστός πατέρας Αθανάσιος Μυτιληναίος:

      Αποστολή της Εκκλησίας είναι από τη μία πόρτα να μπαίνουν κατηχουμενοι και από την άλλη να βγαίνουν Μάρτυρες .

      Χάσει τον σκοπό Της ποιος ο ρόλος της υπάρξεως Της.

      Σήμερα έχει πάψει το Ομολογιακό κήρυγμα.

      Κάποια μέρα δεν θα ακούγεται λόγος Θεού.
      Μπορεί να ακούγεται λόγος Θεού αλλά δεν θα είναι Ορθόδοξος.
      Όσο θα υπάρχουν καθιστιχαστικές καταστάσεις.
      Α δεν είναι τίποτα αυτό, ούτε εκείνο, ούτε το άλλο.

      Επίσκοπος σημαίνει φρουρός.
      Εάν σαλπίσει προ του εχθρού και ο άλλος κοιμάται αυτός είναι υπεύθυνος για την ψυχή του.
      Εάν όμως δεν σαλπίσει, από αυτόν θα ζητήσει το αίμα αυτής της χαμένης ψυχής ο Κύριος μας.

      Διαγραφή
  3. Ας δούμε πώς θα μπορέσουμε να κατορθώσουμε αυτά που μας λένε οι Άγιοι Γέροντες.

    Ξεκινούμε πάντοτε πρώτα από τα εύκολα για να μπορέσουμε μετέπειτα να προχωρήσουμε και στα δύσκολα.

    Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μάθουμε στη νηστεία, στην εγκράτεια.
    Όταν δεν μπορούμε να εγγρατέψουμε την κοιλιά μας που είναι το εύκολο, πώς θα εγγρατέψουμε τη γλώσσα μας που είναι το δύσκολο.
    Ανοίγουμε το στοματάκι μας και ξεχνάμε να το κλείσουμε.
    Όταν η γαστέρα μας είναι γεμάτη από λαχταριστά φαγητά, είναι η τροφή στο να γεννιούνται τα πάθη μας και αυτά να γεννούν τις κακίες μας.
    Ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας μας λέει να μη σηκωνόμαστε ποτέ από το τραπέζι τελείως χορτάτοι αλλά να νιώθουμε ακόμα πείνα.

    Πρώτα πρέπει να μπει χαλινό στην κοιλιά, και μετά σιγά-σιγά θα μπει και στο στόμα και στα μάτια.

    Όσο εξασθενεί το σώμα δυναμώνει η ψυχή, και αντιστρόφως ανάλογα, όσο δυναμώνει το σώμα ασθενεί η ψυχή.

    Θα επιβληθούμε στην κοιλιά μας, θα πούμε σήμερα είναι Τετάρτη, σήμερα είναι Παρασκευή, σήμερα είναι νηστεία.
    Όταν λέμε νηστεία, σημαίνει ασιτία.
    Όχι δεν τρώμε κρέας αλλά τρώμε όλα τα αφροδίσια γαρίδες χταποδάκια και δεν συμμαζεύεται. (Οι ορμές μετά πάνε σύννεφο).

    Φυσικά όταν υπάρχει θέμα υγείας κάνουμε υπακοή στον Πνευματικό μας.
    Η νηστεία είναι παθοκτόνος, όχι σωματοκτόνος.

    Όταν η κοιλιά μας είναι λιτά χορτάτη φτερουγίζει η προσευχή μας, αλλιώς φτερουγίζουν τα πάθη μας που γεννούν τις ορέξεις μας.

    Η εγκράτεια και αυτήν είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.
    Ας βϊάσουμε λίγο τον εαυτό μας και θα έρθει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος επάνω μας.

    Ακούστε και μία υπέροχη ομιλία που θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε την πώρωση που θα γίνει τοίχος στο να προσευχόμαστε.

    https://youtu.be/fO_wyX2nc2s

    ΑπάντησηΔιαγραφή