π. Ἰουστίνος Πίρβου: Ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καί ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

 Τό νά εἶσαι σήμερα ἐπίσκοπος, σημαίνει νά γίνεις μάρτυρας.
(π. Ἰουστῖνος Πίρβου)


Ἀποσπάσματα ἀπό τίς διδαχές τοῦ ὁμολογητοῦ καί μάρτυρος Ρουμάνου γέροντος πατρός Ἰουστίνου Πίρβου:

Ἡ ζωή τῆς Ἀνατολῆς κυλάει μέσα στήν ταπείνωση καί τήν ἄσκηση, τόν καημό καί τό μαρτύριο, ἐνῷ ἡ Δύση ζεῖ ἀφομοιωμένη ἀπό τό ρεῦμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ οὐμανισμοῦ, τοῦ λεγόμενου ‘’ἀνθρωπισμοῦ’’.
 

Ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση ἦταν τό ἀποκορύφωμα αὐτοῦ τοῦ ‘’ἀνθρωπισμοῦ’’ καί τοῦ μηδενισμοῦ. Ὁ ἀθεϊσμός καί ὁ κομμουνισμός εἶναι δικά της βλαστάρια, παιδιά της. ‘’Τέλειο κράτος’’ οὔτε ὑπῆρξε οὔτε καί θά ὑπάρξει ποτέ.
 

Ἔστησαν ἕνα κατάλληλο περιβάλλον, στό ὁποῖο ἀναπτύχθηκε ἡ μασονία καί ὅλο τό πολιτικό καί κοινωνικό κακό. Ἀκόμα καί ὁ οἰκουμενισμός ἀποτελεῖ ἐργαλεῖο τῆς μασονίας. Ὁ οἰκουμενισμός (ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ) συμβαδίζει μέ τήν παγκοσμιοποίηση.
 

Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμα, διότι αὐτοί μιλοῦν στό ὄνομα μίας ‘’ἀγάπης’’ ἐκτός Χριστοῦ, ἡ ὁποία σέ ὁδηγεῖ ἐκτός τῆς Ἀλήθειας.                                     

 

Οἱ οἰκουμενιστές ἀπογυμνώνουν τόν Χριστιανισμό ἀπό τήν ὀμορφιά τῆς Θείας Χάριτος. Ὁ Θεός ἔφυγε ἀπ’ αὐτούς κι ἔμεινε μόνον ὁ ἑαυτός τους. Θέλουν νά διαγράψουν τόν Θεό ἀπό τόν κόσμο καί ἀπό τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου μέ ὁποιοδήποτε μέσον.                                                                                   

 

Ὁ οἰκουμενισμός καί ἡ παγκοσμιοποίηση εἶναι οἱ πρόδρομοι τῶν Καιρῶν τῆς Ἀποκάλυψης.
 

Ὀφείλουμε νά ὑπερασπιστοῦμε, ἀκόμη καί μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς μας, τίς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Γιά ἐμᾶς εἶναι ἱερή παρακαταθήκη ἡ μαρτυρία Πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ ὁποία ὁρίσθηκε ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐάν ἐμεῖς ἀποκηρύξουμε αὐτές τίς ἀποφάσεις, ἀποκηρύσσουμε καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Στό θέμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς δογματικῆς ἀλήθειας δέν χωράει ἀμφιβολία.
 

Οἱ ἱεράρχες μας, ὅταν έκλέγονται στήν Ἐπισκοπή τους, δεσμεύονται μέ τήν ὑποχρέωση νά σεβαστοῦν διά βίου τήν ὀρθή Πίστη καί τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἐάν καταπατοῦν τόν ὅρκο τους, τότε δέν εἶναι πλέον ἐπίσκοποι, ἀφοῦ δέν ὑπακούουν στούς ἀνωτέρους τους, δηλαδή στούς Ἁγίους Πατέρες.
 

Ἐμεῖς δέν ὑπακοῦμε σέ ‘’κλέφτες καί ληστές’’ (Ἰω. 10.8). Ὑπακοῦμε στήν φωνή τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποία ὁμιλεῖ μέσῳ τῶν θεοφόρων ἁγίων Πατέρων, ὄχι μέσῳ μυαλῶν μεθυσμένων ἀπό τίς χρυσιποίκιλτες ἐπισκοπικές μίτρες.
 

Οἱ συμβιβασμοί τῶν ἱεραρχῶν μας δέν γίνονται ἐξ αἰτίας μίας δογματικῆς πεποίθησης. Αὐτοί ξέρουν πολύ καλά τήν ἀλήθεια. Φέρονται ἔτσι λόγῳ πολιτικῶν συμφερόντων. Δέν ἔχουν τήν δύναμη νά ἀντισταθοῦν, ἐπειδή τό νά εἶσαι σήμερα ἐπίσκοπος, σημαίνει νά γίνεις μάρτυρας. Ἐμεῖς ἔχουμε τό χρέος νά τούς ἀφυπνίσουμε καί νά προσευχόμαστε γι’ αὐτούς. Ὅσοι παραμένουμε Ὀρθόδοξοι, δέν ἀποδεχόμαστε τίς πλάνες τους καί τούς συμβιβασμούς τους.

 
 
Ἀντιγραφή ἀπό τό βιβλίο μέ τόν τίτλο «Ζωή Θυσιαζόμενης Ἀγάπης, Γέρων Ἰουστῖνος Πίρβου».

 

Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ καὶ μεταφορὰ 

στὸ πολυτονικὸ Φώτης Μιχαήλ 

«Πᾶνος»