(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Μέ βάση τήν Παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, μποροῦμε νά ἀντλήσουμε τά ἑξῆς σπουδαῖα καί μεγάλα μηνύματα:
...Πρῶτον, ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια ἀχρηστεύει καί ἀφανίζει τήν ἀρετή, ἐνῷ ἡ ταπείνωση ἀφανίζει τήν ἁμαρτία καί μᾶς σώζει.
Ὁ Διάβολος βρίσκει πολλούς τρόπους γιά νά μᾶς ὁδηγήσει μακριά ἀπό τόν Θεό· βρίσκει τό εὐάλωτο σημεῖο τοῦ καθενός ἀπό μᾶς. Ὅταν κανένας εἶναι φιλήδονος, τόν παρασύρει μέ τήν πορνεία. Ὅταν εἶναι ἄσπλαχνος, τόν παρασύρει μέ τήν φιλαργυρία. Μέ τούς ἁγίους καί τούς ἐναρέτους τί γίνεται; Τό εὐάλωτο σημεῖο τῶν ἁγίων καί τῶν ἐναρέτων εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια.
...Ἕνα δεύτερο μήνυμα, τό ὁποῖο μποροῦμε νά πάρουμε ἀπό τήν παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου εἶναι ὅτι πρέπει νά ἐλέγχουμε, νά κρίνουμε καί νά κατακρίνουμε μόνον τούς ἑαυτούς μας· νά ἔχουμε τήν αὐτομεμψία, ὄχι τήν αὐτοδικαίωση. Νά κατακρίνουμε τούς ἑαυτούς μας καί ὄχι τούς ἄλλους.
...Ἕνα τρίτο μήνυμα εἶναι τό νά πιστεύουμε πώς ὅ,τι κατορθώνουμε πνευματικά, στόν ἀγῶνα μας γιά τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, δέν εἶναι ἀποκλειστικά δικό μας κατόρθωμα, ἀλλά εἶναι τῆς χάριτος καί τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ. Ἄν ὁ Θεός δέν μᾶς βοηθήσει, ἐμεῖς δέν κάνουμε τίποτε! Ἄν δέν βοηθήσει ὁ Θεός νά οἰκοδομήσουμε τήν ἁγιότητά μας, ἄδικα προσπαθοῦμε.
...Ἕνα τέταρτο σημεῖο εἶναι αὐτό πού ἔχει σχέση μέ τόν τρόπο πού προσευχόμαστε. Ἡ προσευχή μας πρέπει νά γίνεται μέ ταπείνωση, ὄχι μέ ὑπερηφάνεια οὔτε μέ πολλά λόγια. Ἡ προσευχή μας πρέπει νά εἶναι σύντομη καί ταπεινή, βραχύλογη. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας καθόρισε ὡς τήν συντομότερη προσευχή τό «Κύριε ἐλέησον». Ἡ καλύτερη προσευχή εἶναι τό «Κύριε ἐλέησον»! Ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ! Καί ἐπίσης νά ἔχουμε συναίσθηση, ἰδιαίτερα στήν προσευχή πού κάνουμε μέσα στό ναό, τῆς ἱερότητος καί τῆς ἁγιότητος τοῦ χώρου.
...Τώρα , λοιπόν, πού ἀρχίζει αὐτή ἡ περίοδος τοῦ Ἁγίου Τριωδίου, ἄς σκεφτοῦμε ὅλοι μας, ἰδιαίτερα ὅσοι νομίζουμε ὅτι ἔχουμε καταφέρει κάποιες ἀρετές, ὅτι δέν εἴμαστε τίποτε. Καί ἀντί νά ἔχουμε αὐτή τήν ὑψηλή γνώμη γιά τόν ἑαυτό μας, νά ἐπαναλαμβάνουμε αὐτό πού λέγει ὁ τελώνης: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἐλέησόν με».
------------------------------------
Ἀπό τό ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.
Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς
Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός
«Πᾶνος»
Ο πατέρας Θεόδωρος Ζήσης είναι ο μεγαλύτερος γνώστης της Πατρολογίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν έχει αρκεστεί μόνο στις γνώσεις του και στο να τις εντρυφήσει στους άλλους, αλλά τις κάνει πράξη με κάθε κόστος.
Γνωρίζουμε όλοι τους αγώνες του όταν ήταν να έρθει ο τρεις κατάρατος πάπας.
Και τους διωγμούς που υπέστη μετά.
Ο Χριστός μας είπε ότι από τους καρπούς γνωρίζουμε το δέντρο και από τα έργα του ανθρώπους.
Χωρίς την Χάρις του Θεού είμαστε ένα μηδέν.
Μόνο στον ταπεινό έρχεται η Χάρις του Θεού και ταπεινός δεν είναι αυτός που ταπεινολογεί.
Η αληθινή ταπείνωση δεν μιλάει, δεν λέει ταπεινολογίες, δηλαδή «είμαι αμαρτωλός, ανάξιος, ελάχιστος πάντων …».
Φοβάται ο ταπεινός μήπως με τις ταπεινολογίες πέσει στην κενοδοξία. Η Χάρις του Θεού δεν πλησιάζει εδώ.
Αντίθετα η Χάρις του Θεού βρίσκεται εκεί όπου υπάρχει αληθινή ταπείνωση, η θεία ταπείνωση, η τελεία εμπιστοσύνη στον Θεό.
Η εξάρτηση από Εκείνον.
Αυτό έχει μεγάλη αξία να οδηγείσαι απ’ τον Θεό, να μην έχεις κανένα θέλημα. … Αυτή είναι η πραγματική ελευθερία.
Να καίγεσαι για τον Θεό. Αυτό είναι το παν.
Αν νικηθείς απ’ τον Θεό, υποδουλώνεσαι σ’ Αυτόν και ζεις στην ελευθερία των τέκνων του Θεού …
Χρειάζεται βέβαια και λίγη προσπάθεια, αλλά η άκρα ταπείνωση δεν αποκτιέται με τις προσπάθειες και τον αγώνα μόνο. Είναι αποτέλεσμα Χάριτος.
«Ο κάθε άνθρωπος έχει τρεις χαρακτήρες.
Αυτόν που νομίζει ότι έχει, αυτόν που λένε οι άλλοι ότι έχει, και αυτόν που πραγματικά έχει»!
Εμείς αλήθεια, ποια ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας;
Έχουμε την τελεία εμπιστοσύνη στον Θεό;
Αξία έχουν τα γραφόμενά μας, όταν τα γράφουμε πρωτίστως για τον εαυτό μας.
Όταν έχουμε δοκάρι στο μάτι μας, πως θα βγάλουμε την αγγίδα από το μάτι του αδερφού μας;
Ευλογημένε Γιατρέ μου όλη η σωτηρία μας από μία πρόταση που αντέγραψες εξαρτάται:
«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἐλέησόν με».
Και έχουμε πραγματική συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας μόνο όταν έρθουν οι θλίψεις και οι δοκιμασίες επάνω μας, ο πόνος μας ταπεινώνει και μόνο τότε συναισθανόμαστε πραγματικά την αμαρτωλότητά μας και ότι ξεπληρώνουμε αμαρτίες.
(Όταν υποφέρουμε θυμόμαστε τις αμαρτίες που έχουμε κάνει).
Υ.Γ. Όποιος δεν έχει δει τα επεισόδια στο mega του Αγίου Παϊσίου τον προτρέπω το συντομότερο να τα δει.
Θα δούμε στην πράξη τι σημαίνει Αληθινή Ταπείνωση και τέλεια εμπιστοσύνη στον Θεό.
Πατώντας στο chrome, mega επεισόδια Αγίου Παΐσιου Β κύκλος από εκεί τα είδα.
Να τονίσω κάτι ακόμα πού είναι και το σπουδαιότερο από το απόσπασμα που ανέβασε ο ευλογημένος Γιατρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι λέω ότι είναι το σπουδαιότερο γιατί είναι ο καρπός δηλαδή η καρποφορία μας.
Η προσευχή μας πρέπει νά γίνεται μέ ταπείνωση, ὄχι μέ ὑπερηφάνεια οὔτε μέ πολλά λόγια.
Ἡ προσευχή μας πρέπει νά εἶναι σύντομη καί ταπεινή, βραχύλογη.
Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας καθόρισε ὡς τήν συντομότερη προσευχή τό «Κύριε ἐλέησον».
Ἡ καλύτερη προσευχή εἶναι τό «Κύριε ἐλέησον»! Ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ!
Και μόνο από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο πνευματικότητα έχουμε μέσα μας.
Αν έχουμε συνέχεια στο νου και στην καρδιά μας τον Χριστό και την Παναγία μας.
Αν μας έρχεται συνέχεια στο στόμα μας η ευχούλα.
Τα επεισόδια του Αγίου Παϊσίου αυτό μας τονίζουν.
Την ευχούλα Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.
Ο Άγιος Παΐσιος ποτέ δεν βάδιζε χωρίς να λέει την ευχούλα.
Πραγματικά σε πολλά σημεία θα βουρκώσετε.