Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Τὸ Τριῴδιο, στὸ ὁποῖο μόλις εἰσήλθαμε, εἶναι μιὰ μακρὰ περίοδος μὲ ἐνδιάμεσους σταθμούς, ποὺ ὁδηγοῦν κλιμακωτὰ στὴν Σταύρωση καὶ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ τὴν δική μας- αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος.
Εἶναι μελετημένη καὶ ψυχολογημένη αὐτὴ ἡ σταδιακὴ ἄνοδος, γιατί ἡ ἀνάβαση δὲν μπορεῖ νὰ γίνη διὰ μιᾶς, χρειάζεται ἡ κατάλληλη προετοιμασία, γιὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀσφαλῶς προνοήσει.
Ἀξίζει νὰ προσέξουμε ὅτι τὸ Τριῴδιο μοιάζει μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ οἱ ἐπὶ μέρους σταθμοί του ἀντιστοιχοῦν σὲ μέρη τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, στὰ ἄκρα, στὸν κορμὸ καὶ στὴν κεφαλή. Ἂς τὸ δοῦμε:
Σταθμὸς 1ος: Εἰσαγωγικὴ περίοδος: οἱ τέσσερις πρῶτες Κυριακές. Ξεκινᾶμε ἀπὸ τὰ ἄκρα καὶ ἀνεβαίνουμε. Οἱ δύο πρῶτες Κυριακές, τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ τοῦ Ἀσώτου, εἶναι Κυριακὲς πορείας. Ὁ Φαρισαῖος καὶ ὁ Τελώνης ἀνεβαίνουν στὸν ναὸ νὰ προσευχηθοῦν, καὶ κατεβαίνουν, ἀναλόγως τοῦ τρόπου τῆς προσευχῆς τους, ὁ ἕνας -ὁ Τελώνης- δικαιωμένος καὶ ὁ ἄλλος -ὁ Φαρισαῖος- ὄχι. Τὴν δεύτερη Κυριακή, ὁ Ἄσωτος, μόλις συνειδητοποιεῖ τί εἶχε καὶ τί ἔχασε, «ἀναστὰς πορεύεται» μετανοιωμένος πρὸς τὸν πατέρα Θεό, ὁ ὁποῖος ὡς εὔσπλαγχνος ποὺ εἶναι τὸν συγχωρεῖ.
Εἶναι μελετημένη καὶ ψυχολογημένη αὐτὴ ἡ σταδιακὴ ἄνοδος, γιατί ἡ ἀνάβαση δὲν μπορεῖ νὰ γίνη διὰ μιᾶς, χρειάζεται ἡ κατάλληλη προετοιμασία, γιὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀσφαλῶς προνοήσει.
Ἀξίζει νὰ προσέξουμε ὅτι τὸ Τριῴδιο μοιάζει μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ οἱ ἐπὶ μέρους σταθμοί του ἀντιστοιχοῦν σὲ μέρη τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, στὰ ἄκρα, στὸν κορμὸ καὶ στὴν κεφαλή. Ἂς τὸ δοῦμε:
Σταθμὸς 1ος: Εἰσαγωγικὴ περίοδος: οἱ τέσσερις πρῶτες Κυριακές. Ξεκινᾶμε ἀπὸ τὰ ἄκρα καὶ ἀνεβαίνουμε. Οἱ δύο πρῶτες Κυριακές, τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ τοῦ Ἀσώτου, εἶναι Κυριακὲς πορείας. Ὁ Φαρισαῖος καὶ ὁ Τελώνης ἀνεβαίνουν στὸν ναὸ νὰ προσευχηθοῦν, καὶ κατεβαίνουν, ἀναλόγως τοῦ τρόπου τῆς προσευχῆς τους, ὁ ἕνας -ὁ Τελώνης- δικαιωμένος καὶ ὁ ἄλλος -ὁ Φαρισαῖος- ὄχι. Τὴν δεύτερη Κυριακή, ὁ Ἄσωτος, μόλις συνειδητοποιεῖ τί εἶχε καὶ τί ἔχασε, «ἀναστὰς πορεύεται» μετανοιωμένος πρὸς τὸν πατέρα Θεό, ὁ ὁποῖος ὡς εὔσπλαγχνος ποὺ εἶναι τὸν συγχωρεῖ.
Οἱ ἄλλες δύο εἰσαγωγικὲς Κυριακὲς εἶναι πλέον Κυριακὲς εὐθύνης. Κρινόμαστε μὲ βάση τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο (Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω ἢ τῆς κρίσεως), θρηνοῦμε γιὰ τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ποὺ εἴχαμε καὶ χάσαμε, λόγῳ τῆς ὑπερηφανείας μας (Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς ἢ τῆς ἀναμνήσεως τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὸν Παράδεισο).
Σταθμὸς 2ος: οἱ 5 Κυριακὲς τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀντιστοιχοῦν στὸν κορμὸ τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἀγωνιστικὴ περίοδος, τὸ στάδιο, στὸ ὁποῖο εἰσέρχεται ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ νὰ κερδίση καὶ πάλι τὸν χαμένο ἀλλὰ μὴ λησμονημένο καὶ πάντοτε ποθητὸ Παράδεισο.
Πῶς;
Μέσα ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη (Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ Γρηγορίου Παλαμᾶ), ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἔργα, τὴν ἄσκηση στὴν νηστεία, στὴν προσευχή, μὲ τὴν ἔμπρακτη μετάνοια, ἀρετὲς ποὺ προβάλλονται μέσα ἀπὸ τὰ παραδείγματα τοῦ Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας καὶ κυρίως μέσα ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Σταυρωμένου Χριστοῦ, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει πρὸς ἐνίσχυσή μας στὸ μέσον τῆς περιόδου αὐτῆς (Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως).
Ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων εἶναι ὁ λαιμός, ποὺ μᾶς συνδέει μὲ τὸν 3ο καὶ τελευταῖο σταθμό, τὴν κεφαλή, τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἡ ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ στὴν κορύφωση καὶ στὴν Λύτρωση, στὰ Πάθη καὶ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.
Καὶ μὴν ξεχνᾶμε: Τὸ Τριῴδιο ξεκινάει μὲ τὴν ὑψοποιὸ ταπείνωση τοῦ Τελώνου καὶ ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ἐσχάτη ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ γίνεται «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ Σταυροῦ», γιὰ τὴν σωτηρία μας.
Ἂρα, ὁ δρόμος γιὰ τὴν Ἀνάσταση περνάει μέσα ἀπὸ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν μετάνοια.
Ἂς ἀκολουθήσουμε καὶ ἐμεῖς αὐτὸν τὸν σίγουρο δρόμο, γιὰ νὰ εὕρουμε τὴν σωτηρία μας.
Καλὸ καὶ Εὐλογημένο Τριῴδιο!
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου