.jpg)
Ἡ ἀθανασία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ σύλληψή του μέσα στὴν κοιλία τῆς μητέρας του.
Καὶ πότε ἀρχίζει ὁ παράδεισος καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου;
Ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ γιὰ τὸ θεϊκὸ ἀγαθὸ ἢ γιὰ τὸ δαιμονικὸ κακό, γιὰ τὸν Θεὸ ἢ γιὰ τὸν διάβολο.
Καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζουν ἐδῶ ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συνεχιστοῦν αἰώνια στὴν ἄλλη ζωή.
Τί εἶναι ὁ παράδεισος;
Εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Ἅμα ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἐντός του τὸν Θεό, εἶναι ἤδη στὸν παράδεισο, γιατί ὅπου εἶναι ὁ Θεὸς ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.
Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος κατέβηκε στὴ γῆ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ παράδεισος ἔγινε ἡ ἀμεσότερη πραγματικότητα γιὰ τὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο.
Ἐπειδή, ὅπου εἶναι ὁ Χριστὸς ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.
(Ἁγ.Ιουστίνου Πόποβιτς)
Καὶ πότε ἀρχίζει ὁ παράδεισος καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου;
Ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ γιὰ τὸ θεϊκὸ ἀγαθὸ ἢ γιὰ τὸ δαιμονικὸ κακό, γιὰ τὸν Θεὸ ἢ γιὰ τὸν διάβολο.
Καὶ ὁ παράδεισος μὰ καὶ ἡ κόλαση τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζουν ἐδῶ ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συνεχιστοῦν αἰώνια στὴν ἄλλη ζωή.
Τί εἶναι ὁ παράδεισος;
Εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Ἅμα ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἐντός του τὸν Θεό, εἶναι ἤδη στὸν παράδεισο, γιατί ὅπου εἶναι ὁ Θεὸς ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.
Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος κατέβηκε στὴ γῆ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ παράδεισος ἔγινε ἡ ἀμεσότερη πραγματικότητα γιὰ τὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο.
Ἐπειδή, ὅπου εἶναι ὁ Χριστὸς ἐκεῖ καὶ ὁ παράδεισος.
(Ἁγ.Ιουστίνου Πόποβιτς)
Ξενύχτησα στὴν πόρτα σου καὶ σιγοτραγουδῶ
Ἐδῶ εἶναι ὁ Παράδεισος κι ἡ κόλαση ἐδῶ...
Ὡραῖο ἆσμα, μὲ τὴν φωνὴ τῆς ἀξέχαστης Βασιλικῆς... Ἡ γνωστὴ Θεολογία τῶν τραγουδιῶν...
Ἐδῶ εἶναι ὁ Παράδεισος κι ἡ κόλαση ἐδῶ...
Ὡραῖο ἆσμα, μὲ τὴν φωνὴ τῆς ἀξέχαστης Βασιλικῆς... Ἡ γνωστὴ Θεολογία τῶν τραγουδιῶν...
Πόσα πνευματικὰ μηνύματα δὲν περνοῦν (ἀνάλογα μὲ τὴν προαίρεση κάθε ἀκροατῆ) οἱ στίχοι τῶν τραγουδιῶν. Εἴτε θετικά, εἴτε ἀρνητικά! Ἀνάλογα μὲ τί αὐτιὰ τὸ ἀκούει κανείς, ἔτσι καὶ τὸ εἰσπράττει. Γιατί ἂν τὸ ἀκούσει μὲ ἀπονεκρωμένη τὴν πνευματικὴ ἀκοή, θὰ ἠχήσῃ τότε ἕνα διαφορετικό... Φάγωμεν καὶ πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν... καὶ θὰ συνεχίσῃ ξέφρενα νὰ γλεντάει τὴ ζωὴ ἀφοῦ ὅλοι δυὸ μέτρα παίρνουν γῆ...
Ἄλλος ὅμως μπορεῖ νὰ ἀκούσῃ καὶ κυρίως νὰ βιώσῃ, ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος, πὼς ἂν δὲ δεῖς τὸν Χριστὸ ἀπὸ αὐτὴν τὴ ζωὴ δὲν θὰ τὸν δεῖς καὶ στὴν ἄλλη...
Ἀπὸ ἐδῶ ἀρχίσουμε νὰ ζοῦμε τὴν κόλαση ἢ τὸν Παράδεισο. Καὶ εἴμαστε ἐμεῖς, ὡς αὐτοκατάκριτοι, ποὺ κοινοποιοῦμε στὴν ψυχή μας τὴν ἔξωσή της, ἀφοῦ πρὶν καὶ πάλι ἐμεῖς ἀποκλειστικά, μὲ τὸ δικό μας χέρι ἔχουμε συντάξει τὴν ἐτυμηγορία γιὰ τὴν καταδίκη μας... Αὐτοὶ ποὺ βιώνουν ἀπὸ ἐδῶ τὸν Παράδεισο, θὰ μᾶς διαβεβαιώσουν ὅτι τώρα θὰ ἀποφασίσουμε γιὰ τὸ τί θὰ ζήσουμε καὶ στὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἐπέκεινα...
Πολλοί στὶς μέρες μας συμφωνοῦν (ἔτσι νομίζουν τοὐλάχιστον) μὲ αὐτὸ ποὺ ἔγραψε ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος καὶ λὲν ὅτι ἐγὼ αἰσθάνομαι ἐντός μου τὸν Θεὸ καὶ μάλιστα τὸν κοινωνῶ τακτικά... Καὶ ἂν τοὺς πεῖς ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος, θὰ σὲ ποῦν ἐπικίνδυνο ἀναχρονιστή, ποὺ δὲν σέβεται τὸ δικαίωμα τοῦ συνανθρώπου του. Ἂν τοὺς πεῖς ὅτι ἡ ἀφαίρεση ὀργάνων ἀπὸ ἄνθρωπο ποὺ ὁ Κυριεύων σὲ ζωὴ καὶ θάνατο Θεὸς κρατᾶ ἀκόμα στὴ ζωή, εἶναι ἐπίσης ἔγκλημα θὰ σὲ ποῦν ἄσπλαχνο καὶ ἀνοικτίρμονα, ποὺ δὲν σκέφτεσαι ὅσους θὰ σωθοῦν...
Και πάλι ὁ Θεὸς ποὺ πιστεύουν καὶ κοινωνοῦν, μπαίνει στὸ περιθώριο, στὴν ἄκρη, παρατηρητὴς καὶ ἀμέτοχος, δίχως δύναμη νὰ πράξῃ τὸ ὑπέρλογο. Τελικά, μᾶλλον ἐντὸς δὲν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλὰ κάποιος ποὺ ἀρέσκεται στὸ νὰ Τὸν ἀντιποιεῖται... Καὶ μᾶλλον ἔνθεος καὶ πιστός, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ φιλότιμο προσπαθεῖ νὰ ἐφαρμόσῃ στὸ ἀκέραιο τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου.
Δὲν εἴμαστε σίγουρα ὅλοι ΕΜΕΙΣ (μὲ πρῶτο τὸν γράφοντα) ποὺ ἔχουμε ἕναν Θεὸ στὰ μέτρα μας, ὅλοι ΕΜΕΙΣ ποὺ προσπαθοῦμε νὰ βολευτοῦμε καὶ καθησυχάζοντας τὴ συνείδησή μας, ἐπιδεικνυόμαστε ὡς πιστεύοντες ἀλλὰ μὲ μέτρο, λογικὴ καὶ κυρίως ἀνθρωπαρέσκεια...
Κάθε ἄνθρωπος ἔλεγε ὁ Τερτυλλιανός, (ἁλιευμένο ἀπὸ ὀμίλημα τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου) ἔχει φύσει Χριστιανικὴ ψυχή! Καὶ εἶναι προορισμένη αὐτὴ ἡ ψυχὴ νὰ ζήσῃ ἀπὸ ἐδῶ τὸν ἑτοιμασμένο καὶ γιὰ ἐκείνην Παράδεισο... Καὶ ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης, ἔλεγε σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς χιλιάδες ἐπιστολές του, κάτι ἀληθινὰ συνταρακτικὸ καὶ συναφές. Ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτα χειρότερο ἀπὸ τὸ νὰ ἁμαρτάνῃς καὶ νὰ μὴν τὸ αἰσθάνεσαι... Ἀπονεκρωμένη ἡ ψυχή σου ζεῖ ἀπὸ ἐδῶ τὴν ἀπουσία τοῦ Φωτός. Στὸ ἐκεῖ τὸ Φῶς ποὺ ἄλλους θὰ καταυγάζῃ ἐσένα θὰ σὲ καίει...
Μὴ γένοιτο!
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου