.jpg)
Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Ξανὰ ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου μπροστά μας. Πέραν τῶν ὑπολοίπων ποὺ λέγονται, γιὰ αὐτὴν τὴ μεγαλειώδη παραβολή, εἶναι θαρροῦμε καὶ ἡ πλέον προσφιλής, καθὼς ἡ πλειονότητα τῶν Χριστιανῶν μποροῦν εὐχερῶς νὰ τὴν μεταφέρουν, νὰ τὴν διηγηθοῦν στοὺς ἄλλους... Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέμε, τὴν ξέρουμε ἀπ' ἔξω καὶ ἀνακατωτά... Εἶναι ὅμως στ’ ἀλήθεια ἔτσι;
Σὲ ὅλα τὰ ρήματα τῆς αἰωνίου ζωῆς, τὰ εὐαγγελικά, πρέπει νὰ ἐφαρμόζουμε τὴν μέθοδο τῆς Ἰεριχοῦς! Τὴν δίδασκε συχνά -πυκνὰ ὁ μέγας ἑρμηνευτὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὁ μακαριστὸς πατὴρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος.
Δυὸ ἑκατομμύρια Ἰσραηλῖτες κατ΄ ἐντολὴ Θεοῦ στὸν Ἰησοῦ του Ναυή, περιδιάβαιναν κυκλωτικὰ τὰ τείχη τῆς Ἰεριχοῦς, τελείως ἀμίλητοι, χωρὶς ἄχνα. Ἐκκωφαντικὴ σιωπή! Γιὰ ἕξι ἡμέρες ἔκαναν ἕναν κύκλο τὴν ἡμέρα! Τὴν ἕβδομη μέρα, ἔκαναν ἕξι φορὲς τὸν γῦρο καὶ πάλι βουβοί! Ἐντὸς τῆς πόλης τρόμος καὶ ἔκσταση! Πανικός! Κάτι τρομακτικὰ πρωτόγνωρο! Δυὸ ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σὲ ἀπόλυτη νεκρικὴ σιωπή!
Τὴν ἕβδομη μέρα λοιπόν, στὸν ἕβδομο κατὰ σειρὰ κύκλο, οἱ Ἰσραηλῖτες ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ πορεύονταν σὲ ἀπόλυτη νεκρικὴ σιωπή, ξεκίνησαν ἀπότομα καὶ ὁμοθυμαδὸν νὰ ἀλαλάζουν, μὲ τὶς σάλπιγγες παράλληλα νὰ ἠχοῦν! Ὁ νέος πανικὸς ποὺ προκάλεσαν, ἔκανε ἀπὸ μόνα τους τὰ τείχη τῆς ὀχυρωμένης πόλης, νὰ πέσουν ἀμαχητί!
Ἔτσι ἔλεγε καὶ ὁ Πατὴρ Ἀθανάσιος, ἐνεργοῦσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, (προφανῶς καὶ ὁ ἴδιος) οἱ ἑρμηνευτὲς τοῦ Εὐαγγελικοῦ-Ἁγιογραφικοῦ λόγου! Συνεχής, σιγηλὴ ὑπομονὴ καὶ πολιορκία τῶν Θείων ρημάτων, μέχρι νὰ λάμψουν μέσα τους! Καὶ ἔπειτα δοξολογικὸς ἀλαλαγμός!
Ὕστερα καὶ ἀπὸ ἀναρίθμητες ἀναγνώσεις, κάποια στιγμὴ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν εὐλογημένη σιωπηλὴ ἐπίμονη καὶ ὑπομονετικὴ πολιορκία, θὰ ἐγκολπωθοῦμε πανηγυρίζοντας, ὅλα τὰ θεῖα μηνύματα τὰ σωτήρια, κατακτῶντας τὴ σωτηρία γνώση!
Καὶ συμπλήρωνε τὴν ψυχωφελῆ... ἐφεύρεσή του ὁ μακαριστὸς Ἅγιος Γέροντας, μὲ τὸ ψαλμικὸ ἀπὸ τὸν 125ο: «Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι»
Ἡ μέθοδος τῆς Ἰεριχοῦς ἐν προκειμένῳ στὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, θὰ ἐφαρμοστῇ γιὰ ἕναν ἐπιπλέον λόγο! Οἱ περισσότεροι ἐπαναλαμβάνουμε αὐτὴ τὴν ἡμέρα ὅτι ἑορτάζουμε ὡς Ἄσωτοι! Εἰλικρινὰ ὅμως τὸ ἐννοοῦμε αὐτό, ἢ μόνο ταπεινόσχημα τὸ ψελλίζουν τὰ χείλη καὶ μόνο; Ἴσως λοιπόν, ἐμβαθύνοντας καὶ πολιορκῶντας τὴν παραβολὴ αὐτή, τὸ Εὐαγγέλιο μέσα στὸ Εὐαγγέλιο, κάποια στιγμὴ νὰ πέσουν τὰ τείχη τῆς Ἰεριχοῦς καρδιᾶς μας καὶ νὰ συναισθανθοῦμε τὸ μέγεθος τῆς ἀποστασίας μας, τὸ τόσο μακρινό της ἀποδημίας μας, τὸ μεγαλεῖο τῆς ἐπιστροφῆς μας, τὸν σωτήριο φόβο γιὰ νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦμε ποτὲ ξανὰ ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ φιλεύσπλαχνου Πατέρα, τὸ πανηγύρι καὶ τῶν ἀλαλαγμὸ γιὰ τὸ ἔλεος τοῦ Ζωοδότη!
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου