«Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῷ ἀπόλλυμαι!».
Μέ βάση αὐτό τό «μίσθιοι» ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κάνει διάκριση τριῶν κατηγοριῶν χριστιανῶν, τριῶν κατηγοριῶν ἀνθρώπων. Καί λέει ὅτι ὑπάρχουν οἱ δοῦλοι, ὑπάρχουν οἱ μισθωτοί, ὑπάρχουν καί οἱ υἱοί.
... Δοῦλοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀπό φόβο. Φοβοῦνται τήν κόλαση. Ποιός φοβᾶται σήμερα τήν κόλαση; Ὁ Θεός στέλνει μηνύματα, καταστροφές, κατολισθήσεις, πλημμύρες. Δέν φοβᾶται κανένας!
Ἄν ἐφοβοῦντο οἱ ἄνθρωποι, θά ἦταν σέ μιά κατάσταση χριστιανικῆς τελειότητος. Εἶναι μιά βαθμίδα τελειότητος ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι κακό πρᾶγμα ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ.
... Ἡ δεύτερη βαθμίδα τελειότητος εἶναι οἱ μίσθιοι, οἱ μισθωτοί. Οἱ μισθωτοί εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἐλπίζοντας σέ ἀνταπόδοση, σέ μισθό, σέ ἀνταμοιβή.
... Καί τρίτη τάξις εἶναι οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ, τά παιδιά τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ὄχι ἀπό φόβο, οὔτε ἐλπίζοντες σέ κάποια ἀμοιβή, ἀλλά τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀπό ἀγάπη μόνον πρός τόν Θεό. Ἐπειδή τό εἶπε ὁ Θεός, γι’ αὐτό καί ἐγώ τό τηρῶ ἀπό ἀγάπη καθαρή.
... Ὁ ἄσωτος, λοιπόν, υἱός, ἐδῶ, λέγει: «Πόσοι μίσθιοι τοῦ
πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῷ ἀπόλλυμαι;». Συγκλονίσθηκε μέ τήν σκέψη αὐτή καί γύρισε πίσω· ἐπέστρεψε ὁ ἄσωτος υἱός.
Καί ἐνῷ ἦταν ἀκόμη πολύ μακριά, τόν εἶδε ὁ
πατέρας του καί, ὅπως μᾶς περιγράφει τό Εὐαγγέλιο, «ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν».
-------------------------------------
Ἀπό τό ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ τοῦ Α.Π.Θ., «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.
Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς
Σε ευχαριστούμε για ακόμα μία φορά ευλογημένε Γιατρέ μου, για τα Πνευματικά μαργαριτάρια που μας ανεβάζεις, μέσα από μεγάλους Αγωνιστές και Αγίους της Πίστεως μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σώμα μας το ταΐζουμε, η ψυχή μας όμως λιμοκτονεί.
Μας δίνεις τροφή για περισσότερη εμβάθυνση και περισηλογισμό, μιας και μπαίνουμε στο Στάδιο των Αγώνων της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Μας λέει ο πατέρας Θεόδωρος Ζήσης:
Ποιός φοβᾶται σήμερα τήν κόλαση;
Ὁ Θεός στέλνει μηνύματα, καταστροφές, κατολισθήσεις, πλημμύρες. Δέν φοβᾶται κανένας!
Πράγματι κανένας δεν έχει σήμερα φόβο Θεού και κολάσεως, για αυτό και τρέμει όλους τους άλλους τους φόβους.
Μας λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης:
Ουαί ημάς, αλίμονο σε εμάς. (Και απευθύνεται πρώτα στον εαυτό του).
Θεέ μου, τι κίνδυνοι με περιβάλλουν στη ζωή μου!
Όταν υποχωρώ στις απαιτήσεις της σαρκός, γίνομαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου.
Θα κάνω μία παρένθεση.
Για να δούμε μέσα σε λίγες σειρές ποιος είναι αυτός ο Άγιος Ιωάννης της Κροστράνδης πού μας μιλάει για υποχωρήσεις τις σαρκός του.
Ο Άγιος Ιωάννης θεωρούσε κάθε γεγονός της ζωής του ως σημείο εκ Θεού και γι’ αυτό, μετά από αποκαλυπτικό ενύπνιο δέχθηκε να νυμφευθεί την θυγατέρα του πρωθιερέα του Καθεδρικού Ναού της Κροστάνδης, εγκαταλείποντας τα όνειρα για ιεραποστολικές περιοδείες στη μακρυνή Κίνα, για να γίνει ιεραπόστολος στην ίδια του την Πατρίδα του.
Την ήμερα του γάμου του, είπε στην γυναίκα του: «Λίζα, ευτυχισμένες οικογένειες υπάρχουν πολλές. Ας θέσουμε τους εαυτούς μας στην υπηρεσία του Θεού».
Και μέχρι τέλους της ζωής τους, φύλαξαν τέλεια παρθενία, αποκαλώντας «αδελφό» η «αδελφή» ο ένας τον άλλο.
Κλείνει η παρένθεση.
Αν λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης με αυτόν τον Βίο του που διαβάσαμε.
Ουαί ημάς, αλίμονο σε εμένα.
Τι θα πρέπει να πούμε εμείς που είμαστε βουτυγμένοι μέσα στον βούρκο της αμαρτίας;
Δεν ζούσε μόνος του, είχε μία υπέροχη σύζυγο δίπλα του, κι όμως δεν στάθηκε αυτό εμπόδιο για την παρθενία του.
Πράγματι υπάρχουν πολλά πράγματα ακατάληπτα, πώς μπόρεσε ισοβίως να αντισταθεί σε αυτόν τον πειρασμό;
Αυτό κατορθώνεται μόνο με τη Χάρις του Θεού, ανθρωπίνως είναι αδύνατο.
Θα συνεχίσω με ένα δεύτερο σκέλος.
Ματθ. 10,30 ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού ο Πατήρ σας προνοεί ακόμη και δια τα σπουργίτια, πόσω μάλλον θα προνοή για σας πού είστε παιδιά του;
Σκεφθήτε ότι αι τρίχες της κεφαλής σας είναι γνωσταί και αριθμημέναι από τον Θεόν.
(Αυτός σας παρακολουθεί και εις τας πλέον ασημάντους λεπτομερείας της ζωής σας).
Γιατί ανέβασα αυτό το χωρίο από την Αγία Γραφή;
Για να το κατανοήσουμε απόλυτα, ότι δεν υπάρχει τύχη στον κόσμο.
Κανένας άνθρωπος δεν γνωρίζει πόσες τρίχες έχει το κεφάλι του, όμως ο Θεός νοιάζεται ακόμα και για αυτό.
Δεν πέφτει ούτε μία τρίχα από το κεφάλι μας εάν δεν το επιτρέψει και δεν το γνωρίζει ο Θεός.
Και αυτό έχει άμεση σχέση με το Άρθρο που μας ανέβασε ο Γιατρός μας.
Θα ξανά αντιγράψω το ίδιο από το Άρθρο:
Ποιός φοβᾶται σήμερα τήν κόλαση;
Ὁ Θεός στέλνει μηνύματα, καταστροφές, κατολισθήσεις, πλημμύρες.
Τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς να το επιτρέψει ο Θεός.
Ο Μέγας Βασίλειος μας λέει: ότι όλα αυτά δεν είναι κακά, το μόνο κακό είναι η αμαρτία.
Πριν ξεκινήσω να γράφω, θα τονίσω ένα πράγμα.
Ο πόνος είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο.
Χωρίς τον πόνο, σωτηρία δεν υπάρχει.
Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων, επέτρεψε ο Θεός τον πόνο για να μας ξαναβάλει αυτήν την φορά όμως στην Βασιλεία των Ουρανών.
Χωρίς τον πόνο κανένας δεν στρέφει το βλέμμα του στον Ουρανό.
Πριν ακριβώς από δύο χρόνια, στις 28 φεβρουαρίου 2023 σημειώθηκε μία ανείπωτη τραγωδία.
Ήταν Τρίτη, η επόμενη ημέρα μετά την Καθαρή Δευτέρα, και επέστρεφαν οι περισσότεροι από εκδρομή που είχαν πάει στο καρναβάλι της Πάτρας για αυτό και στην πλειονότητα ήτανε νέα παιδιά.
Όλοι ζητούμε να βρεθούν οι πραγματικά ένοχοι, δηλαδή οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της τραγωδίας και να μπουν στην φυλακή.
Όμως αναρωτήθηκε κανένας γιατί το επέτρεψε ο Θεός;
Γιατί επέτρεψε να συμβεί τέτοιο φρικτό δυστύχημα;
Εδώ γνωρίζει ακόμα και μία τρίχα αν πέσει από το κεφάλι μας, ο Ίδιος μας το διαβεβαιώνει.
Παρόλο που το επέτρεψε φύλαξε πάλι ο Θεός και για ένα δευτερόλεπτο δεν έγινε μέσα στο τούνελ γιατί δεν θα υπήρχε ούτε ένας ζωντανός, και θα μιλούσαμε για εκατοντάδες νεκρούς.
Την απάντηση την αφήνω σε εσάς, αν και μας την είχε πει ο πρώην Μητροπολίτης Αμβρόσιος, που πέσανε όλοι οι αγαπούληδες και τα παπαγαλάκια να τον φάνε.
Και εμείς αντί να συνετιστούμε, τι κάνουμε;
Όχι απλώς τα ίδια αλλά και χειρότερα, ακόμα και στην Θεσσαλονίκη μας, θέλουν να διοργανώσουν μετά από 34 ολόκληρα χρόνια επαίσχυντο καρναβάλι στην Αγιοτόκο πόλη του Αγίου Δημητρίου.
Και σε πολλές άλλες πόλεις που δεν γνωρίζουν καρναβάλι.
Οι Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη ήταν το στόμα του Θεού, επειδή τους έλεγαν την αλήθεια και τα δεινά που πρόκειται να τους βρουν γινότανε αντιπαθείς στον λαό σε τέτοιο σημείο που φτάνανε να τους φωνεύσουν.
Όμως οι ψευδοπροφήτες που χάιδευαν τα αυτιά τους και τους λέγαν ότι μη φοβόσαστε δεν θα συμβεί τίποτα, τους είχαν σε μεγάλη εκτίμηση.
Όμως τα αποτελέσματα ήταν οδυνηρά αιχμαλωσίες και τόσα άλλα βάσανα.
Εμείς σήμερα τι επιζητούμε, να μας χαϊδεύουν το αυτί ή να μας το τραβάν;
Αυτός που μας χαϊδεύει το αυτί να ξέρετε δεν μας αγαπάει.
Όταν ένα παιδάκι πάει να ανέβει τα κάγκελα για να πέσει στο κενό.
Η μάνα του από κάτω ουρλιάζει, κατέβα κάτω γιατί θα σε σκοτώσω.
Ακούει η (καλή) γειτόνισσα και λέει, καλέ μην το τρομάζεις το παιδάκι.
Ποια αγαπάει το παιδάκι; η μάνα του που λέει θα το σκοτώσει αν δεν κατέβει ή η (καλή) γειτόνισσα;
Και θα κλείσω με το τρίτο σκέλος για τον άσωτο υιό.
Το ξανατονίζω αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πόνος είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία που δίνει ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας στον άνθρωπο.
Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε όταν έμαθε ότι έχει καρκίνο.
Δεν ωφελήθηκα τόσο σε όλη την ζωή μου μέσα από την άσκηση, όσο ωφελήθηκα μέσα από τον καρκίνο.
Θα κάνω μία ερώτηση.
Αν ο άσωτος υιός δεν έφτανε σε αυτήν την δυστυχία και σε αυτό το κατάντημα, ωστε να μην έχει ούτε να φάει, και να χορταίνει με ξυλοκέρατα, θα σκεφτόταν ποτέ να γυρίσει στον πατέρα του;
Πριν καταντήσει να ταΐζει τους χοίρους, είχε γίνει ο ίδιος χοίρος.
Έπεσε σε κάθε ακαθαρσία και κάθε πάθος, στα οποία μπορούν και οι άνθρωποι όπως οι χοίροι να κυλιούνται στη λάσπη των παθών τους.
Όταν βουλιάξουμε μέσα στην αμαρτία τότε ο διάβολος αποκτάει δικαιώματα επάνω μας και χωρίς την βοήθεια του Θεού είναι αδύνατον να του ξεφύγουμε.
Ο Θεός βλέπει στο κάθε άνθρωπο την προαίρεση του και αναλόγως ενεργή.
Αυτό που έγραψα για τα Τέμπη ίσως σε κάποιους φανεί σκληρό.
Όμως αν ο Θεός, στον πρώτο μετά τον Έναν πού είναι ο Απόστολος Παύλος που οδήγησε εκατομμύρια ψυχές στον Χριστό και όλη η ζωή του ήταν φυλακίσεις μαστιγώσεις και ξύλο του έδωσε..
«Ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι»
Δηλαδὴ ἀπεσταλμένος τοῦ διαβόλου, πονηρὸ πνεῦμα. Μάλιστα ἦταν τόσο ἐνοχλητική, ὥστε τὸν «κολάφιζε», ὅπως γράφει, ἦταν δηλαδὴ σὰν νὰ τὸν χτυποῦσε στὸ πρόσωπο.
Αν αυτό έδωσε στον Πρώτοκορυφαίο Απόστολο Παύλο που έφτασε μέχρι τρίτου ουρανού, τι πρέπει να δώσει σε εμάς τους ταλαίπωρους;
Πόσο μᾶς ταπεινώνουν ἡ φτώχεια καὶ ἡ στέρηση, ἡ ἀδικία, τὸ πένθος καὶ ἰδιαίτερα ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ πόνος!
Μᾶς βοηθοῦν νὰ ἀποβάλουμε τὸ ὑψηλὸ φρόνημα, τὴ ματαιοδοξία μας, τὴ σκληροκαρδία μας.
Προσγειωνόμαστε στὴν πραγματικότητα. Ἐμβαθύνουμε στὴν ἀλήθεια ποὺ διακήρυξε ὁ Κύριος, ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. ιε´ 5).
Οἱ θλίψεις τελικὰ εἶναι ἀπόδειξη ὄχι ὅτι δὲν μᾶς θέλει ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅτι μᾶς ἀγαπάει πολύ. Δὲν εἶναι τιμωρίες ἀλλὰ εὐεργεσίες.
Είναι εξέχουσα η στιγμή, κατά την οποία ο άνθρωπος «έρχεται εις εαυτόν».
Ας μετανοήσουμε και εμείς όπως ο άσωτος υιός του Ευαγγελίου.
Αυτό ζητάει ο Χριστός από εμάς.
Και θα κλείσω με αυτό που γράφει στην τελευταία σειρά ο ευλογημένος Γιατρός μας:
«ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν».
Δεν λέει τον εφίλησεν, αλλά τον κατεφίλησεν.
Δηλαδή τον (έπνιξε) στα φιλιά.
Ιδιαίτερα τονίζεται το στοιχείο της χαράς του πατέρα, δηλαδή του Θεού, και του γιου του που επιστρέφει στο σπίτι.
Αχ και να γνωρίζαμε την αγάπη που μας έχει ο Χριστός.
Έλεγε ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης:
Χριστέ μου μη μου δίνεις άλλη χαρά γιατί θα σπάσει η καρδιά μου.
Όχι δως μου, αλλά μη μου δίνεις Κύριε.
Σταμάτα έλεγε Κύριε δεν αντέχω άλλο.
Πω, πω, μπορούμε αυτό να το φανταστούμε;
Και να μην ξεχνούμε ποτέ την ευχούλα.
Αυτή είναι το οξυγόνο της ψυχής μας.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
«Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν»