(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ἐπιτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ὑπαπαντή σημαίνει ὑποδοχή (ὑπαντῶ =ὑποδέχομαι).
Ὑπαπαντή σημαίνει ὑποδοχή (ὑπαντῶ =ὑποδέχομαι).
Μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγειστής Λουκᾶς, ὅτι ἀφοῦ συμπληρώθηκαν 40 ἡμέρες ἀπό τήν γέννηση τοῦ Κυρίου μας, ἔφεραν τόν Χριστό ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παναγία εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Γιά ποιό λόγο; «Παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ». Γιά νά Τόν παρουσιάσουν στόν Κύριο. Καί γιά ποιόν ἄλλο λόγο; Ἐπίσης γιά νά προσφέρουν θυσία, νά εὐχαριστήσουν.
Αὐτή ἡ πράξη ἦταν διδακτική γιά ὅλους ἐμᾶς, ἔγινε γιά ‘μᾶς, γιά νά γνωρίζουμε εἰς τούς αἱῶνας τῶν αἰώνων ὅτι εἴμαστε δημιουργήματα καί πλάσματα τοῦ Θεοῦ καί ἑπομἐνως ὅλη ἡ ὕπαρξή μας πρέπει νά παρατίθεται, νά προσφέρεται, νά παρουσιάζεται στό Θεό.
Καί λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών». Ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος στά Ἱεροσόλυμα, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν Συμεών. Ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος. «Καί ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καί εὐλαβής». Νά, λοιπόν, ποιά εἶναι τά χαρίσματα, τά στολίδια, ἡ τιμή, ὁ στέφανος ἑνός ἀνθρώπου. Δέν εἶναι τά ἀξιώματα, τά χρήματα, τά πλούτη.
Αὐτή ἡ πράξη ἦταν διδακτική γιά ὅλους ἐμᾶς, ἔγινε γιά ‘μᾶς, γιά νά γνωρίζουμε εἰς τούς αἱῶνας τῶν αἰώνων ὅτι εἴμαστε δημιουργήματα καί πλάσματα τοῦ Θεοῦ καί ἑπομἐνως ὅλη ἡ ὕπαρξή μας πρέπει νά παρατίθεται, νά προσφέρεται, νά παρουσιάζεται στό Θεό.
Καί λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς: «Ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών». Ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος στά Ἱεροσόλυμα, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν Συμεών. Ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος. «Καί ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καί εὐλαβής». Νά, λοιπόν, ποιά εἶναι τά χαρίσματα, τά στολίδια, ἡ τιμή, ὁ στέφανος ἑνός ἀνθρώπου. Δέν εἶναι τά ἀξιώματα, τά χρήματα, τά πλούτη.
Τί εἶναι; Εἶναι ἡ δικαιοσύνη καί ἡ εὐλάβεια. «Καί ὁ ἄνθρωπος οὗτος» ὁ Συμεών ὁ πρεσβύτης «δίκαιος καί εὐλαβής». Δίκαιος ἀπέναντι τῶν ἀνθρώπων, μέ ἀγάπη, μέ καλωσύνη, μέ ἐπιείκεια, ὄχι μέ ἐγωϊσμούς καί μέ θυμούς, καί εὐλαβής ἀπέναντι στό Θεό. Ἡ δικαιοσύνη στίς σχέσεις μας ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί ἡ εὐλάβεια πρός τόν Θεό εἶναι τά κατεξοχήν δύο γνωρίσματα τῆς ἀνθρωπιᾶς.
Ὁ Συμεών ὁ πρεσβύτης ἀξιώθηκε στά γεροντικά του χέρια νά κρατήσει τόν Θεό, νά κρατήσει τήν θεότητα. Πῶς ἦλθε ὁ Συμεών τήν ὥρα ἐκείνη πού πῆγε ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ τό βρέφος στόν Ναό; Ἦλθε καθοδηγούμενος ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. «Καί ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τό ἱερόν».
Καί τί εἶπε; «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου, δέσποτα, ...». Κύριέ μου, Θεέ μου, τώρα μπορεῖς νά μέ πάρεις, νά μοῦ δώσεις ἀπολυτήριο ἀπ’ αὐτή τή ζωή.
Γιά ποιό λόγο; «ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου...». Γιατί εἶδα τόν Σωτῆρα.
Καί ἐμεῖς μποροῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία μέ τά Μυστήρια νά δοῦμε, νά ζοῦμε καθημερινά τή σωτηρία μας.
___________________________
Ὁ Συμεών ὁ πρεσβύτης ἀξιώθηκε στά γεροντικά του χέρια νά κρατήσει τόν Θεό, νά κρατήσει τήν θεότητα. Πῶς ἦλθε ὁ Συμεών τήν ὥρα ἐκείνη πού πῆγε ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ τό βρέφος στόν Ναό; Ἦλθε καθοδηγούμενος ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. «Καί ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τό ἱερόν».
Καί τί εἶπε; «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου, δέσποτα, ...». Κύριέ μου, Θεέ μου, τώρα μπορεῖς νά μέ πάρεις, νά μοῦ δώσεις ἀπολυτήριο ἀπ’ αὐτή τή ζωή.
Γιά ποιό λόγο; «ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου...». Γιατί εἶδα τόν Σωτῆρα.
Καί ἐμεῖς μποροῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία μέ τά Μυστήρια νά δοῦμε, νά ζοῦμε καθημερινά τή σωτηρία μας.
___________________________
Ἀπό τό ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.
Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς
Φώτης Μιχαήλ ἰατρός
«Πᾶνος»
Μία καλή κουβέντα που θα πούμε στον άλλον κρατάει μόνο μία στιγμή, όμως ο άλλος θα την θυμάται για πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι είναι σαν τα βιβλία,
κάποιοι σε ξεγελούν με το εξώφυλλο
κι οι άλλοι σε εκπλήσσουν με το περιεχόμενό τους...
Πρώτα ο Θεός η συνέχεια αύριο..
Δεν αρκεί η εξωτερική ομορφιά για να είμαστε όμορφοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εσωτερική ομορφιά είναι αυτή που μετράει πολύ περισσότερο.
Αν η ψυχή του Αδερφού μας χάνεται και δεν ξέρει που να ακουμπήσει, ας γίνουμε εμείς βάλσαμο.
Να μάθουμε πρωτίστως να ακούμε να νιώθουμε τον άλλον και μετά αν μπορούμε να τον συμβουλέψουμε.
Ποτέ να μην χαιρόμαστε με τα παθήματα του άλλου (γιατί όπως λέει και ο Μακαριστός πατέρας Αθανάσιος Μυτιληναίος, θα αφήσει ο Θεός αυτόν και θα πιάσει εσένα).
Κάποια στιγμή, στη ρόδα που λέγεται ζωή, θα είσαι εσύ κάτω κι εκείνος πάνω.
Δε θα θες να σε πατήσει, έτσι δεν είναι;
Ο ερχομός του Υιού του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, το έργο Του, τα πάθη Του για το ανθρώπινο γένος υπερβαίνουν με το μεγαλείο και τη λάμψη τους όλες τις υπόλοιπες αποδείξεις για την αγάπη του Θεού.
Τα χείλη Του μας είπαν ότι ο Θεός μας αγαπά όπως και Εκείνον·
τα έργα Του μας το μαρτύρησαν·
τα πάθη Του μας το επισφράγισαν.
Εάν η μητέρα δεν αγαπούσε το παιδί, θα μπορούσε άραγε το παιδί να αγαπά τη μητέρα;
Αν ο Θεός δεν αγαπούσε τον άνθρωπο, θα μπορούσε ο άνθρωπος να αγαπά τον Θεό;
Αλλά ο Θεός από την αρχή –και πριν από την αρχή- αγαπά τον άνθρωπο· από αυτό προέρχεται και η φυσικότητα της αγάπης του ανθρώπου για τον Θεό.
Εντολή καινούργια σας δίνω: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο.
Καθώς αγάπησα εσάς, έτσι κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλο.
Με αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε δικοί μου μαθητές, αν αγάπη έχετε ο ένας για τον άλλο.
Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό, ο Κύριος μας έκανε και ένα βήμα παραπέρα.
«Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς ὑμῶν», είπε ο Χριστός.
«Ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε;»