Σάββατο 1 Μαρτίου 2025

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: Ἡ ἀρετή τῆς νηστείας

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου, τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Κατά τήν Κυριακή τῆς Τυροφάγου, καί στά δύο ἀναγνώσματα, καί στό εὐαγγελικό καί στό ἀποστολικό, γίνεται λόγος γιά τήν μεγάλη σημασία πού ἔχει ἡ ἀρετή τῆς νηστείας.

Ἀπόστολος Παῦλος στήν Πρός Ρωμαίους ἐπιστολή μᾶς λέγει: «Ἀδελφοί, ὥρα ὑμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι», εἶναι καιρός πλέον πνευματικά νά ἀφυπνισθοῦμε. Ἡ νύχτα αὐτοῦ τοῦ βίου προχωράει καί ἡ μέρα τῆς Κρίσεως εἴτε τοῦ θανάτου μας εἴτε τῆς Δευτέρας Παρουσίας πλησιάζει.

Καί ἡ σύστασή του: «ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός, ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως έπιπατήσωμεν»· ἄς παρατήσουμε, λοιπόν, τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἄς ντυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός, εἰς τρόπον ὥστε σάν σέ ἡμέρα νά περιπατοῦμε εὐσχημόνως, περιποιημένοι πνευματικά, μέ καλό σχῆμα.

Πῶς; «Μή κώμοις καί μέθαις, μή κοίταις καί ἀσελγείαις, μή ἔριδι καί ζήλῳ»· ὄχι μέ συμπόσια καί γλεντοκόπια καί ἄσματα πορνικά· αὐτό σημαίνει τό «κώμοις». Κῶμος εἶναι τό γλέντι μετά ἀσμάτων ἀσέμνων. «Μή κώμοις καί μέθαις», ὄχι μέ γλεντοκόπια αἰσχρά καί μέ μεθύσια, «μή κοίταις καί ἀσελγείαις», ὄχι μέ παράνομα  κρεβάτια καί ἀσέλγειες, «μή ἔριδι καί ζήλῳ».

Γιά νά μᾶς δείξουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες πόσο ὠφέλιμο φάρμακο εἶναι ἡ νηστεία στήν ἀνθρώπινη φύση καί πόσο πάλι κακό εἶναι καί αἰσχρό ἡ ἀδηφαγία καί ἡ πολυφαγία, μᾶς ἔβαλαν στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή τή μνήμη τῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδάμ ἀπό τόν Παράδεισο. Ἡ πρώτη ἐντολή πού ἐδωσε ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους στόν Παράδεισο, ἦταν ἡ ἐντολή τῆς νηστείας. Ἀπ’ ὅλα τά δένδρα θά φᾶτε, ἀπό ἐκεῖνο ὅμως τό δένδρο δέν θά φᾶτε.

Ἡ ἀνάμνηση τῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδάμ ἐκ τοῦ Παραδείσου ἔχει σάν στόχο νά διδάξει, κατά τήν εἴσοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Σαρακοστῆς, ὅτι πρέπει νά ὑποδεχθοῦμε τή νηστεία μέ χαρά, ὥστε νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία καί τή θέωση, τίς ὁποῖες ἀστόχησε νά ἐπιτύχει ὁ Ἀδάμ.

Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «καί ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί Αὐτός ἀφοῦ νήστευσε σαράντα ἡμέρες, ἔτσι μετά ἀπό νηστεία σαράντα ἡμερῶν  ἄρχισε νά παλαίει μέ τόν Διάβολο, στούς γνωστούς πειρασμούς. ... παρακαλῶ τήν ὑμετέραν ἀγάπην, ἐπειδή γνωρίζετε τό κέρδος, πού παρέχει ἡ νηστεία, μή ραθυμήσετε, μή ἀμελήσετε νά νηστέψετε».

---------------------------------------

Ἀπό τό τρίτομο ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.
 

Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς

«Πᾶνος»

2 σχόλια:

  1. Χωρίς νηστεία που είναι το μέσον είναι αδύνατον να πετύχουμε το σκοπό που είναι η σωτηρία μας.

    Ἄλλωστε ὁ Μ. Βασίλειος λέει ὅτι ἡ νηστεία εἶναι συνομήλικη μὲ τὴν ἀνθρωπότητα γιατὶ ἡ πρώτη καὶ μόνη ἐντολὴ ποὺ δόθηκε στὸν ἄνθρωπο μέσα στὸν Παράδεισο, ἦταν ἡ ἐντολὴ τῆς νηστείας!

    Ἡ νηστεία τῶν τροφῶν, βοηθᾶ στὴν ἰσχυροποίηση τῆς θέλησής μας.

    Ἐκούσια ἀπέχουμε ἀπὸ μιὰ τροφὴ ποὺ τὴν βλέπουμε, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ λέμε ὄχι καὶ νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ μιὰ κακία ποὺ δὲν τὴν βλέπουμε!

    Φαίνεται ότι το δεινότατο τούτο δαιμόνιο είναι της ακολασίας, αφού άλλοτε μεν ρίπτει τον κατειλημμένο στη φωτιά (διότι τέτοιοι είναι οι αλλόκοτοι και αναίσθητοι έρωτες), άλλοτε δε τον βυθίζει στα ύδατα διά της αδηφαγίας και των αμέτρων και αφθόνων πότων και συμποσίων.

    «τοῦτο τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» (Ματ. 17, 21).
    Αὐτὸ τὸ εἶδος τῶν δαιμονίων δὲν ἐκδιώκεται παρὰ μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία.
    Καὶ σὲ μιὰ πιὸ ἐλεύθερη ἀπόδοση.
    Όχι μόνο αὐτὸ τὸ εἶδος τῶν δαιμόνων, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ εἶδος τῶν πειρασμῶν, ἐκεῖνο τὸ εἶδος τῶν δοκιμασιῶν, τῶν ἁμαρτιῶν, τῶν κακῶν συνηθειῶν καὶ κακῶν λογισμῶν.


    Κι ὅταν ὁ Κύριος καθορίζει τὸν τρόπο, ποιὸς ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει τὴν ἀποτελεσματικότητά του;

    Πάρε, λοιπόν, ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Κυρίου, αὐτὸ τὸ διπλὸ ὅπλο, τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας καὶ ξεκίνα νὰ μαθαίνεις νὰ τὸ χρησιμοποιεῖς.
    Προστατεύοντας τὴν πνευματικότητά σου, προσανατολίζοντάς την πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, διώχνοντας “δαιμόνια” (τὰ δικά σου, τῶν δικῶν σου, τῶν γύρω σου…) καὶ βαζίζοντας πρὸς τὴν Βασιλεία Του.

    Θα γράψω κάτι ακόμα μιας και μας δίνει τροφή ο ευλογημένος Γιατρός μας, μέσα από τον πατέρα Θεόδωρο Ζήση.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μας λέει ο πατέρας Θεόδωρος Ζήσης μέσα από τον Πρώτοκορυφαίο Απόστολο Παύλο:

    εἶναι καιρός πλέον πνευματικά νά ἀφυπνισθοῦμε.
    Ἡ νύχτα αὐτοῦ τοῦ βίου προχωράει καί ἡ μέρα τῆς Κρίσεως εἴτε τοῦ θανάτου μας εἴτε τῆς Δευτέρας Παρουσίας πλησιάζει.

    Ο Απόστολος Παύλος είναι το στόμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

    Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς λέει:
    «Περιπατείτε έως το φως έχετε, ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη»
    (Ιω. 12:35).
    Ακόμα έχετε το φως του Χριστού, ακόμα έχετε τη δυνατότητα να πηγαίνετε στον Ιερό Ναό, να ακούτε τις εντολές, να ακούτε το Ευαγγέλιο.
    Να περπατάτε μέσα σ’ αυτό το φως.
    Γιατί, όταν έλθει ο θάνατος, το φως αυτό θα σβήσει για σας.
    Πέραν του τάφου δεν υπάρχει μετάνοια και θα πάρετε ανταπόδοση σύμφωνη με όσα έχετε κάνει στη ζωή σας.

    Περπατάτε λοιπόν στο φως όσο έχετε το φως, για να μη σας καταλάβει το σκοτάδι, το σκοτάδι το αιώνιο, το σκοτάδι του θανάτου.

    Ο Απόστολος Παύλος λέει: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6:2).
    Τώρα, όσο ζούμε, είναι για μας καιρός ευπρόσδεκτος, καιρός σωτηρίας.
    Τώρα πρέπει να σκεφτόμαστε τη σωτηρία μας και να προετοιμαζόμαστε για την Αιώνια Ζωή.
    Αυτό κάνουν όλοι οι Χριστιανοί, όλοι όσοι αγαπάνε τον Χριστό.

    Ας δούμε τι έκανε και ένας άλλος Γιατρός που αγαπάει τον Χριστό.

    Πριν 70 χρόνια ζούσε στην Αγία Πετρούπολη ένας Γιατρός που λεγόταν Γαάζ.
    Αυτός υπηρετούσε στις φυλακές και είχε καρδιά αγαθή, καρδιά γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη για τους ανθρώπους.
    Από τη θέση του, του γιατρού των φυλακών, προσπαθούσε όσο μπορούσε να βοηθήσει τους δυστυχισμένους ανθρώπους που κρατιούνταν εκεί.
    Έβλεπε πως έστελναν στα κάτεργα αλυσοδέσμιους κατάδικους, γνώριζε ότι θα περπατήσουν με τα πόδια χιλιάδες βέρστια μέχρι να φτάσουν στη Σιβηρία και η καρδιά του έσφιγγε από τον πόνο.
    Για να αισθανθεί τον πόνο τους μια φορά φόρεσε στα πόδια του αλυσίδες και περπατούσε μ’ αυτές ώρες στην αυλή του σπιτιού του.

    Όταν βρισκόταν στην κλίνη του θανάτου, ο Άγιος αυτός άνθρωπος και Γιατρός, είπε στους συγκεντρωμένους γύρω του ανθρώπους τα εξής θαυμαστά λόγια, τα οποία πρέπει να τα βάλουμε καλά στον νου μας:
    «Να βιάζεστε να κάνετε καλό για τους άλλους».
    Να βιάζεστε γιατί ο θάνατος όλους μάς περιμένει.
    Να μην είστε επιπόλαιοι, να είστε Πιστοί μέχρι θανάτου και θα σας δώσει ο Θεός τον στέφανο της ζωής.

    Πολλοί από μας έχουν ζωή που δεν αρμόζει στους Χριστιανούς.
    Πολλοί είναι βεβαρημένοι με διάφορες αμαρτίες, πολλοί έχουν ξεχάσει τον λόγο του Θεού:
    «Το κέντρον του θανάτου η αμαρτία» (Α’ Κορ. 15:56).
    Ο θάνατος πληγώνει αυτόν που είναι δούλος της αμαρτίας.
    Τότε, αν είμαστε τόσο αδύναμοι, αν το ένδυμα της ψυχής μας είναι όλο μαύρο από τις αμαρτίες μας, δεν είμαστε και εμείς σαν τα σκυλιά, δεν πρέπει και εμείς να κράζουμε προς τον Θεό, όπως έκραζε εκείνη η Χαναναία γυναίκα; «Κύριε, είμαι σαν το σκυλί, αλλά ελέησόν με!»

    Η "Ευχή" είναι το απόσταγμα της νηπτικής διδασκαλίας των Πατέρων της Εκκλησίας,

    Ας κράζουμε και εμείς όλη μέρα.

    "ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ."
    Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.
    Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

    Εύχομαι καλή και ευλογημένη Αγία Σαρακοστή σε όλες και όλους. Αμήν.

    Υ.Γ. συνέχιζε να μας δίνεις πνευματική τροφή ευλογημένε Γιατρέ μας μέσα από το ευλογημένο Ιστολόγιο μας.



    ΑπάντησηΔιαγραφή