Δὲν γίνεται νὰ συμβαίνουν ὅλα αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα γύρω μας καὶ ἐμεῖς νὰ συμπεριφερόμεθα σὰν νὰ μὴν τρέχει τίποτα. Φτάσαμε στὸ σημεῖο οἱ σημερινοὶ «ἄρχοντες» μας –τοὺς ὁποίους ἐμεῖς ἐκλέγουμε χειραγωγούμενοι ἀπὸ τὴν προπαγάνδα καὶ τὴν ἰδιοτέλειά μας- νὰ περιφρονοῦν καὶ νὰ γκρεμίζουν καθημερινὰ κάθε τι ἑλληνικὸ καὶ ὀρθόδοξο καὶ ἐμεῖς ἀπλῶς νὰ παρατηροῦμε καὶ ἐνίοτε νὰ ψελλίζουμε εὐγενικὲς καὶ «θεσμικές» διαμαρτυρίες. Φτάσαν στὸ σημεῖο νὰ διασύρουν, νὰ ἐξευτελίζουν, νὰ ὑβρίζουν τὴν ἴδιο τὸν Χριστὸ, τὴν Παναγία καὶ τοὺς ἁγίους καὶ ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ ἐκθέτουν στὰ κρατικὰ ἱδρύματα τέχνης, ὡς καλλιτεχνικὲς δημιουργίες μὴ ἐπιδεχόμενες κατ᾿ οὐσίαν κριτικὴ (ἐφ᾿ ὅσον ἡ «τέχνη» εἶναι «ἀλογόκριτη») καὶ στερῶντας κάθε δυνατότητα ἀντίδράσεως σὲ ὅποιον ἔβλεπε ὅλα αὐτά τὰ αἴσχη.
Βρέθηκε ἕνας ἄνθρωπος, ὁ Νικόλαος Παπαδόπουλος, ἐκμεταλλευόμενος γιὰ καλὸ σκοπὸ ἕνα ἀπὸ τὰ προνόμια ποὺ ἔχουν οἱ βουλευτὲς, δηλαδὴ τὴν ἀσυλία, καὶ ὑπακούοντας στὴ συνείδησί του, ἀντιδρῶντας ἐμπράκτως σὲ αὐτὴ τὴν βεβήλωσι, ἀφοῦ δὲν εἶχαν κανένα ἀποτέλεσμα ὅλες οἱ νόμιμες θεσμικὲς διαμαρτυρίες του, πέταξε χάμω τὰ καλλιτεχνικά σκουπίδια ποὺ ἐξετίθεντο στὴν Πινακοθήκη. Γνωστὰ ὅλα αὐτά καὶ χιλιοσχολιασμένα. Ποιό εἶναι τὸ σημαντικό; Ὅτι κάτι διέκοψε τὸν ὕπνο τοῦ θανάτου. Ὅτι ὁ λαὸς εἶδε κάποιον νὰ κάνῃ ἐπιτέλους κάτι. Νὰ ἐνεργῇ. Νὰ ἀντιδρᾷ. Ὅτι ἀναπτερώθηκε τὸ ἠθικὸ τοῦ λαοῦ. Καὶ ὁ λαὸς ἀγκάλιασε αὐτὴ τὴν ἐνέργεια. Γιατὶ ἦταν ἡ ἐνέργεια ποὺ ἔπρεπε νὰ εἶχε κάνει ὁ ἴδιος.
Ὁ λαὸς εἶναι ὁ φύλακας τῆς πίστεως. Ὁ λαὸς πρέπει νὰ ἀντιδρᾶ καὶ στὸ πιὸ μικρὸ γιὰ νὰ μὴν ἔρθῃ τὸ μεγάλο, ἡ ἀνατροπὴ τοῦ παντός, τὸ ξεθεμέλιωμα τῶν πάντων.
«Ὁ τῆς ὑγιοῦς πίστεως καὶ τὸ βραχύτατον ἀνατρέψας, τῷ παντὶ λυμαίνεται». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG 61.622.
Ἑδῶ δὲν ἀνατρέπεται κάτι βραχὺτατον ἀπὸ τὴν πίστι. Ἀνατρέπεται συνολικῶς ὅλη ἡ πίστις. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς, ἡ Παναγία μητέρα του καὶ οἱ ἅγιοι του. Εἶναι ἡ ἀκροτάτη κατάληξις τῆς εἰκονομαχίας καὶ τοῦ σύγχρονου ἰεχωβιτισμοῦ. Εἶναι ὁ δημόσιος θρίαμβος τοῦ ἀντιχριστιανισμοῦ καὶ ἡ δημοσία διακήρυξις τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ πνεύματος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἄρα τί πρέπει νὰ κάνει ὁ λαός; Πρέπει νὰ ἀγανακτήσῃ καὶ νὰ ἀντιδράσῃ. Ἡ αἰτία τῶν παντοίων μεγάλων κακῶν, ὅπως τῆς παραπάνω ἀπολύτου ὕβρεως τῆς πίστεως, εἶναι τὸ ὅτι δὲν ἀγανακτοῦμε καὶ δὲν προσπαθοῦμε νὰ διορθώσουμε τὰ μικρά:
«Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτό ἐστι τὸ πάντων αἴτιον τῶν κακῶν, τὸ μὴ καὶ ὑπὲρ τῶν μικρῶν τούτων ἀγανακτεῖν. Διὰ τοῦτο τὰ μείζονα τῶν ἁμαρτημάτων ἐπεισῆλθεν, ὅτι τὰ ἐλάττονα τῆς προσηκούσης οὐ τυγχάνει διορθώσεως». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG 61.622.
Αὐτὸ ἔκανε καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος καὶ πέσανε πάνω του νὰ τὸν φᾶνε, νὰ διερμηνεύσουν τὶς προθέσεις του, νὰ τὸν ἐμφανίσουν σκοταδιστὴ καὶ τρομοκράτη καὶ ἐχθρὸ τῆς προόδου καὶ τοῦ ἀνθρώπου... Ἡ πράξις του ὅμως βρίσκεται στὰ παραπάνω πλαίσια, ποὺ λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυστόστομος. Τί γίνεται στὰ βαθέα τῆς ψυχῆς του, τὸ γνωρίζει ὁ Κύριος, ὁ τελικός Κριτής. Ὁ Φινεές ἀγανακτισμένος σκότωσε τοὺς δυό ἐραστὲς στὴν σκηνὴ. Φόνος διπλός. Ἀλλὰ «ἐλογίσθῃ αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην».
Ὅταν ἡ πίστις ἀνατρέπεται στὰ Κολυμπάρια καὶ στοὺς Οἰκουμενιστικοὺς συμφυρμοὺς, ὁ ἀκατήχητος λαὸς δὲν καταλαβαίνει τί συμβαίνει. Ὅταν ὅμως βλέπει τὴν Παναγία νὰ ἐμπαίζεται μὲ τσιγάρο στὸ στόμα κρατῶντας τὸν Χριστὸ ὡς σκελετὸ καὶ ὅλο αὐτὸ νὰ ἐμφανίζεται ὡς «ἔργον τέχνης» καὶ νὰ προβάλλεται μὲ τὴν ἔγκρισι τῶν τυράννων-ἀρχόντων καὶ τὴν ἀδιαφορία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγητόρων, ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἐδῶ ἀνατρέπονται τὰ πάντα. Καὶ ὅμως κάθεται πτωχευμένος καὶ ζαλισμένος καὶ τρομοκρατημένος καὶ παρακολουθεῖ τὸ γκρέμισμα τῆς πίστης του καὶ τῆς ζωῆς του μὲ «νόμιμο» καὶ «δημοκρατικό» τρόπο ἀπὸ τοὺς ἐκλεγμένους ἄρχοντές του. «Αὐτὸ εἶναι τὸ σωστὸ» τοῦ λένε. «Ἡ τέχνη εἶναι ἱερή». «Τὸ δικαίωμα τοῦ κάθε καλλιτέχνη εἶναι ἀπαραβίαστο, ἀλογόκριτο». Ἀκόμη καὶ τοῦ κάθε διεστραμμένου, ὥστε νὰ ὑβρίζῃ τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ, ὅπως τοῦ ἐκφύλου, ποὺ μὲ τὴν ἔμπνευσι τοῦ Μεγάλου Καλλιτέχνη Τοῦ Σύμπαντος, ἐτερατούργησε αὐτὰ τὰ αἴσχη. Καὶ ὑπάρχει ὁ νόμος, καὶ οἱ ἀστυνόμοι, καὶ τὰ ΜΑΤ, καὶ οἱ εἰσαγγελεῖς, καὶ οἱ δημοσιογράφοι, γιὰ νὰ ὑπερασπίζονται αὐτὰ τὰ «καλλιτεχνικὰ» δικαιώματα. Βλέπετε εἶχαν φροντίσει νὰ καταργηθῇ ὁ νόμος περὶ βλασφημίας οἱ «ἀριστεροί», αὐτοὶ ποὺ συνεργάστηκαν μὲ τοὺς «δεξιούς» γιὰ νὰ ἔρθῃ ὁ νόμος περὶ γάμου τῶν ἀνωμάλων, καὶ εἶχαν ἀνοίξει διάπλατο τὸν δρόμο στὴν δαιμονικὴ τέχνη. Καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ «πνευματικοί» καθοδηγητές; Σοβαρότης καὶ σιωπή. Ἀπόλυτοι συνεργάτες τῶν πωλητικῶν (ποὺ ἔχουν ξεπουλήσει τὰ πάντα) πολιτικῶν.
Καὶ ξαφνικὰ ἕνας ἄνθρωπος βάζει τὶς φωνὲς, πετᾶ κάτω τὰ ἔργα ποὺ ὑπαγόρευσε ὁ Μέγας Ἀρχιτέκτων Τοῦ Σύμπαντος, καὶ προσπαθεῖ νὰ ξυπνήσῃ τὸ κοιμισμένο κοπάδι ἀπὸ τὸν λήθαργό του. Καὶ βάζει καὶ αὐτὸ τὶς φωνὲς. Καὶ ἐνώνονται μὲ τὶς φωνὲς καὶ τὶς σιωπὲς ποὺ ἀκούστηκαν πρὶν μέρες γιὰ τὰ ἄλλα ἐγκλήματα, τῶν ἴδιων ἐγκληματιῶν, στὰ Τέμπη. Καὶ φοβήθηκαν οἱ ἐπίβουλοι γιὰ τὰ χειρότερα καὶ ἀπέσυραν τὰ αἴσχη.
Τὸ πλέον δραματικὸ, τὸ πλέον ἀνησυχητικό, τὸ πλέον ἀποκαρδιωτικὸ εἶναι ὅτι βρέθηκαν ἄνθρωποι, μέσα ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ κόμμα τοῦ βουλευτοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβαν τὴν συκοφάντησι καὶ τὴν σπίλωσι τοῦ βουλευτὴ καὶ τῆς ἐνέργειάς του. Ἡ φιλοδοξία, ὁ φθόνος, ἡ ἐξουσιομανία καὶ ἡ ποταπότης ὁρισμένων, αὐτοαποκαλούμενων χριστιανῶν καὶ ὑπερασπιστῶν τῆς Ρωμιοσύνης εἶναι ἀπύθμενη. Ὄχι φιλοδοξία, λάθος λέξις. Μακάρι νὰ ἦταν φιλόδοξοι. Φιλόδοξος μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας ἄξιος γιὰ ἔργα σπουδαία, τὰ ὁποία ὅμως τὰ κάνει γιὰ νὰ κερδίσῃ δόξα. Ὄχι φιλοδοξία, ἀλλὰ κενοδοξία ταιριάζει περισσότερο. Κενόδοξος, εἶναι ἕνας ἄδειος- κενὸς ντενεκὲς ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει τὴν δόξα, χωρὶς νὰ μπορῇ νὰ κάνῃ τίποτα καλό, ἐπειδὴ εἶναι ντενεκές. Τουλάχιστον αὐτὸ δείχνουν οἱ μέχρι τώρα ἐπιδόσεις τέτοιων προσώπων, ὄχι τόσο στὸ ἐπίπεδο τῶν ἀρετῶν, ποὺ δὲν τὸ γνωρίζουμε πάντοτε, ἀλλὰ σίγουρα στὸ ἐπίπεδο τῆς πολιτικῆς πράξεως τὴν ὁποία δημοσίως παρουσιάζουν.
«Οὐκ ἔστιν ὁ φιλόδοξος κενόδοξος· ὁ μὲν γὰρ ἀρετὴν ἀσκῶν, ὁ δὲ μὴ ἀσκῶν δόξαν θηρᾶται· καὶ ὁ μὲν τῆς προσηκούσης, ὁ δὲ τῆς μηδαμόθεν αὐτῷ προσηκούσης ὑπολήψεως ἐφίεται·» ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ 78.1532
Τέτοιοι ντενεκέδες κατηγοροῦν ὅσους κάνουν κάτι γιὰ νὰ φανοῦν οἱ ἴδιοι (οἱ ντενεκέδες) καὶ νὰ ἐπιβληθοῦν καὶ νὰ ὁδηγήσουν τὶς ἐξελίξεις ἐκεῖ ποὺ ἐπιδιώκουν . Φανταστεῖτε ἕνας ἀπὸ τέτοιους ντενεκὲδες νὰ εἶναι ἐκπρόσωπος τύπου κόμματος καὶ νὰ χρησιμοποιεῖ τὴν θέσι αὐτὴ γιὰ νὰ λέῃ τὰ δικά του καὶ ὄχι ὅσα θὰ εἶναι χρήσιμα γιὰ τὸ κόμμα καὶ τὸν λαό. Καὶ τὸ χειρότερο νὰ εἶναι ἀνεκτὸς καὶ νὰ συνεχίζῃ ἀνεμπόδιστος τὴ δράσι του. Ἡ μόνη κατάληξις θὰ εἶναι νὰ ἀηδιάσουν καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν οἱ ἀνιδιοτελεῖς καὶ τίμιοι ἄνθρωποι.
Μὲ κάτι τέτοιες ἀνέλπιστες(;) βοήθειες παίρνουν θάρρος οἱ θορυβηθέντες ἐπίβουλοι κυβερνῶντες καὶ σκέπτονται νὰ ξαναφέρουν πίσω τὰ ἀποσυρθέντα αἰσχρὰ ἔργα. Θἄχουν τώρα ὅπλα καὶ δικαιολογίες ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Καὶ ὅμως κατ᾿οὐσίαν δὲν εἶναι ἄλλη πλευρά. Εἶναι οἱ κρυφοὶ ὁμόφρονές τους εἰσοδιστές, ποὺ ἐπικράτησαν καὶ κυβερνοῦν τὸ καράβι μὲ τὴν ἀντίπαλη σημαία, καὶ τὸ φέρνουν πίσω στὸ λιμάνι, ἐνῷ οἱ ἐπιβάτες νομίζουν ὅτι πλέουν γιὰ τὴν ἐλευθερία. Καὶ ὅμως τὸ καράβι γι’ αὐτόν τὸν σκοπὸ ναυπηγήθηκε μὲ ἐργασία καὶ ἀνιδιοτέλεια καὶ κόπο τῶν ἄλλων ποὺ διώχτηκαν καὶ διώκονται ἀπὸ τοὺς ψευδαδέλφους. Θὰ τοὺς τὸ ἀφήσουν ἀμαχητί οἱ διωκόμενοι;
Τέτοιο καράβι, ἄν δὲν ἀλλάξει πορεία, δὲν μπορεῖ νὰ συνεχίσῃ νὰ πλέῃ καὶ θὰ βουλιάξῃ καὶ μάλιστα ὅταν ἀπευθύνεται σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶναι πρόβατα καὶ ὀπαδοὶ, οὔτε ἀναμένουν προσωπικὰ ὀφέλη, ἀλλὰ προσπαθοῦν, ὅσο εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατὸν, νὰ βοηθήσουν στὸ φρενάρισμα τῆς ἀναπόφευκτης πορείας στὸν γκρεμό. Ἡ ἀλλαγὴ στάσεως συνίσταται στὸ νὰ συνετισθοῦν οἱ ἐμφανῶς ὑπονομευτὲς ἤ ἰδιοτελεῖς, καὶ ἄν δὲν συνετίζονται νὰ ἀπομακρυνθοῦν· νὰ ἐπανέλθουν οἱ ἀνιδιοτελεῖς ἀρχικοὶ συντελεστὲς τῆς δημιουργίας τοῦ κινήματος· νὰ διαλυθῇ τὸ φαιδρὸ βουλευτήριο τῶν μισθωτῶν καὶ νὰ συσταθῇ δημοκρατικῶς ὁμάδα ἰκανῶν καὶ τιμίων ἀνθρώπων· νὰ γίνῃ ἀληθινὸ καὶ δημοκρατικὸ Συνέδριο, ὥστε νὰ ἐπανέλθῃ τὸ κίνημα στὶς ἀρχικές του βάσεις μὲ ὄργανα δημοκρατικὰ καὶ ὑπὸ λογοδοσίαν· νὰ προσπαθήσουν νὰ πλησιάσουν καὶ νὰ ἀκούσουν τὸν λαὸ καὶ ὄχι νὰ θέλουν νὰ τοῦ ἐπιβληθοῦν ἐκ τῶν ἄνω, καὶ νὰ μιλήσουν καθαρὰ καὶ ἀντρίκια καὶ ὄχι σὰν πονηρὲς ἀγγελοσκιαγμένες φιλοκατήγορες θεοῦσες κουτσομπόλες. Καὶ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, μετὰ ἀπὸ αὐτά, νὰ δράσουν, μὲ ἔργα καὶ ὄχι μὲ λόγια, γιὰ τὸ καλὸ τοῦ λαοῦ καὶ ὄχι γιὰ τὸ βόλεμα κάποιων, σὰν ἕνα, σταλινικοῦ τύπου, θρησκευτικὸ «ΚΚΕ». Δὲν ἔχει καμμία ἀξία, ἄν συσχηματισθῇ μὲ τὸ σύστημα, νὰ ὑπάρχῃ γιὰ νὰ διαχειρίζεται ἕνα μέρος τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν μποροῦν τὰ προφανῶς ἐλεγχόμενα κόμματα τοῦ συστήματος νὰ διαχειριστοῦν. Ἐγὼ, ἄν καὶ δεν συμμετεῖχα ὡς μέλος σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν προσπάθεια, παρότι θεωρῶ ἀπαραίτητη τὴν ὕπαρξί της, ὅπως καὶ ὁποιασδήποτε ἄλλης μὲ ἴδια στοχοθεσία, αὐτὰ ἔχω καταλάβει καὶ αὐτὰ φρονῶ καὶ λέγω. Ὅπου λανθάνω ἄς μὲ διορθώσουν οἱ νουνεχέστεροι καὶ ἔμπειροι τεκμηριώνοντας στερεώτερα τὶς ἀντιρρήσεις τους. Ὄχι ὅμως μὲ καρδιογνωστικὲς εἰκασίες, ὅπως αὐτὲς ποὺ διακινοῦνται.
Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, τὴν Πίστι, τὴν Ἱστορία, τὴν Παράδοσι τῶν προγόνων, τὴν κληρονομιὰ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς μας δὲν εἶναι ἀποκλειστικὴ ἰδιοκτησία καὶ διαχειριστικὸ προνόμιο κανενός, ὅπως οἱ ἰδεολογίες καὶ τὰ διάφορα χρεωκοπημένα καὶ ἐξευτελισμένα κοινωνιολογικὰ συστήματα ποὺ ἀντιπαλεύουν μεταξύ τους γύρω μας, ἀλλὰ ἔχουν κοινὴ συνισταμένη τὴν ἀπανθρωποίησι τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ὑποδούλωσί του στὰ ὁλοφάνερα σκοτεινά κέντρα ποὺ ἐπιχειροῦν τὴν παγκόσμια ἐπικράτησί τους. Εἶναι χρέος καὶ εὐθύνη τοῦ κάθε ἑνὸς ποὺ τὸ ἀντιλαμβάνεται νὰ ἀντισταθῇ, μὲ τίμημα αἵματος. Ἄν ὅσοι ἐμφανίστηκαν καὶ ἐμφανίζονται ὑπέρμαχοι τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων ἀποδεικνύονται ἀνίκανοι καὶ ἀναποτελεσματικοὶ, εἴτε λόγῳ περιορισμένων ἰκανοτήτων, εἴτε λόγῳ ὑπηρετήσεως ἄλλων σκοπιμοτήτων, αὐτὸ δὲν μειώνει τὴν τιμιότητα τῶν παραπάνω ἀξιῶν. Ἄν καταποντιστοῦν κόμματα ποὺ ἔγιναν γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τέτοιους σκοπούς, δὲν σημαίνει ὅτι ξεθώριασαν οἱ ἀξίες. Ὑπάρχουν τὰ τίμια καὶ οἱ ἀξίες καὶ περιμένουν νὰ τὶς βιώσουν καὶ νὰ τὶς ὑπηρετήσουν ἄνθρωποι καθαροί, ὅσο γίνεται, μὲ ἐλεύθερο φρόνημα, χωρὶς δειλία καὶ ταπεινά κίνητρα, καὶ μὲ ἀληθινό σεβασμὸ στὸν ἄνθρωπο, στὴν Πατρίδα καὶ στὴν Πίστι.
Ὅταν ὅμως στρεβλώνεται ὁ νοῦς καὶ φθείρονται τὰ ἤθη καὶ ἀλλοιώνονται οἱ ἔννοιες καὶ μαυρίζουν οἱ ψυχὲς καὶ γίνονται κατοικητήρια δαιμονίων, τί μποροῦμε νὰ περιμένουμε; Ὅταν δουλεύει ἕνα σύστημα καὶ διαφθείρει τὴν παιδεία, τὴν γνώσι καὶ κάθε τὶ τὸ ἀνθρώπινο καὶ φυσιολογικό, πῶς μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε; Ἤδη εἶναι ἀργά καὶ χρειάζεται μεγαλύτερος ἀγῶνας. Πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε καὶ νὰ μιμούμαστε τοὺς καλοὺς δασκάλους, τοὺς ἀγαθοὺς ποιμένες, τὰ καλὰ παραδείγματα καὶ πάντοτε νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ἀλήθεια. Καὶ νὰ μὴν φοβόμαστε κανέναν, γιατὶ ὁ ἀγώνας μας γίνεται μὲ τὴν συνέργεια τοῦ Μεγάλου Ποιμένος. Αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ, αὐτὸς τὸ σῶμα, αὐτὸς τὸ Α καὶ τὸ Ω, αὐτὸς ὁ ἔσχατος Κριτής.
«Ταῦτὰ μοι εἴρηται, ἵνα μάθητε πάντες
καλῷ διδασκάλῳ ἕπεσθαι, καὶ ποιμένα ἀγαθὸν μιμεῖσθαι, καὶ ὑπὲρ ἀληθείας ἀγωνίζεσθαι· ὁ γὰρ ὑμῶν ἀγὼν συνεργείᾳ γίνεται τοῦ
μεγάλου ποιμένος». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ PG 59 .550
Βλέπετε ὁ Μεγάλος Ποιμένας παραπέμπει στὸ μέλλον γιὰ τὶς ἀμοιβὲς, ἐδῶ ζητᾶ τὸν ἀγῶνα καὶ τὶς θυσίες, ὁ μεγάλος ἀπατεῶνας σοῦ δίνῃ προκαταβολικῶς τὶς ἀνέσεις, τὶς ἀπολαύσεις καὶ τὶς τιμές, ὁπότε πολλοὶ τὸν προτιμοῦν. Εἶναι φαρδὺς ὁ δρόμος καὶ ... πολλὰ τὰ λεφτά.... ἀλλὰ μετά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου