ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν προέρχονται ἀπὸ πολιτισμένους λαούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀπολίτιστους και βαρβάρους. Ἅγιοι ἐπίσης ἀναδείχτηκαν καὶ μεγάλοι κακοῦργοι, οἱ ὁποῖοι μετανόησαν καὶ ἄλλαξαν ζωή. Στὴν κατηγορία αὐτὴ ἀνήκει καὶ ὁ ἅγιος Βάρβαρος ὁ Μυροβλήτης.
Ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα καὶ καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Ἀφρικῆς. Ἦταν μεγαλόσωμος, μελαψὸς στὴν ὄψη καὶ θηριώδης στὸ χαρακτῆρα. Προφανῶς τὸ θρήσκευμά του ἦταν τὸ Ἰσλάμ, ἢ ἡ εἰδωλολατρία. Ἀπὸ μικρὸς εἶχε προσκολληθεῖ σὲ μιὰ ἄγρια πειρατικὴ συμμορία, ἡ ὁποία ἔκανε ἐπιδρομὲς σὲ παραλιακὲς περιοχὲς τῆς μεσογείου, ληστεύοντας, λεηλατῶντας καὶ σκορπίζοντας τὸν τρόμο καὶ τὸ θάνατο, ὅπου περνοῦσαν. Συχνὰ λεηλατοῦσαν καὶ μέρη τῆς Ἑλλάδος, κύρια τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Δυτικῆς Στερεᾶς.
Σὲ μιὰ ἀπὸ τίς ἐξορμήσεις τῆς συμμορίας βρέθηκαν στὸ Ξηρόμερο τῆς Ἀκαρνανίας καὶ ἀνηφορίζοντας πρὸς τὸ βουνὸ Περγαντί, λήστευαν, σκότωναν καὶ κατέστρεφαν τὰ χωριὰ τῆς περιοχῆς. Ὅμως οἱ Ἀκαρνᾶνες, οἱ ὁποῖοι φημίζονταν γιὰ τὴν ἀνδρεία τους, συνασπίσθηκαν καὶ ἀντέδρασαν δυναμικά. Τοὺς ἔστησαν καρτέρι στὸ χωριὸ Δραγαμέστο (σημερινὸ Καραϊσκάκη), ὅπου νίκησαν τοὺς πειρατὲς καὶ τοὺς σκότωσαν ὅλους, ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν, ὁ ὁποῖος πρόλαβε καὶ τοὺς ξέφυγε καὶ κρύφτηκε σὲ παρακείμενο ἀμπέλι. Γιὰ πολὺ καιρὸ κρυβόταν στὰ γύρω ἀπόκρημνα μέρη, ζῶντας σὰν θηρίο. Γιὰ νὰ ζήσει συνέχισε νὰ κλέβει καὶ νὰ ληστεύει τοὺς κατοίκους, Μάλιστα οἱ ἀντίξοες συνθῆκες τὸν ἔκαμαν πιὸ αἱμοβόρο καὶ ἀδίστακτο καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔγινε ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆς περιοχῆς.
Ὅμως ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας, γνώριζε πὼς μέσα στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς του, ἔκρυβε σπίθα μετάνοιας καὶ διάθεση σωτηρίας. Γι᾿ αὐτὸ τὸν ὁδήγησε στὸν τόπο, ὅπου πράγματι βρῆκε τὴ σωτηρία. Περιπλανώμενος στὰ χωριὰ τοῦ Ξηρομέρου, ἔφτασε τὸ χωριὸ Τρύφος καὶ στὴν τοποθεσία Νύσσα, ὅπου ὑπῆρχε ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Εἶδε τὸν ἱερέα Ἰωάννη Νικοπολίτη νὰ μπαίνει στὸ ναὸ νὰ λειτουργήσει καὶ σκέφτηκε ὅτι ἦταν εὐκαιρία νὰ τὸν ληστέψει, καὶ νὰ σκοτώσει τὸν ἱερέα, γιὰ νὰ μὴν τὸν προδώσει. Ἀλλὰ ὥσπου νὰ καταστρώσει τὸ σχέδιό του ὁ ἱερέας εἶχε προχωρήσει στὴ Θεία Λειτουργία. Ὁ βάρβαρος ληστὴς μπῆκε στὸ ναό, μὲ ἄγριες διαθέσεις, ἀλλὰ ἐκεῖ τὸν περίμενε μιὰ θαυμαστὴ ἔκπληξη. Εἶδε τὸν εὐλαβῆ λειτουργὸ νὰ στέκεται μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα, νὰ μὴν πατᾶ στὴ γῆ, νὰ τὸν λούζει ἕνα ἐκτυφλωτικὸ φῶς καὶ νὰ τοῦ παραστέκουν δύο φωτόμορφοι νεαροί. Μιὰ ἄρρητη εὐωδία εἶχε πληρώσει τὸ ναὸ καὶ ἄγγελοι ἔψελναν γλυκύτατες μελωδίες! Ἀλλὰ ἡ ἔκπληξη συνεχίστηκε πιὸ θαυμαστή. Εἶδε οὐράνια φωτεινὰ ὄντα νὰ κατεβάζουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἕνα χαριτωμένο βρέφος καὶ νὰ τὸ τοποθετοῦν ἐπάνω σὲ δίσκο στὴν Ἁγία Τράπεζα. Μετὰ τὸν καθαγιασμὸ τῶν Τιμίων Δώρων εἶδε ἔντρομος τὸν ἱερέα νὰ παίρνει μαχαίρι καὶ νὰ σφάζει τὸ βρέφος καὶ νὰ χύνει τὸ αἷμα του σὲ χρυσὸ ποτήρι καὶ τὸ σῶμα του νὰ τὸ τοποθετεῖ σὲ χρυσὸ δίσκο. Μετὰ τὴ Θεία Μετάληψη εἶδε νὰ ἀνοίγει ἡ στέγη του ναοῦ καὶ τὰ οὐράνια ὄντα νὰ μεταφέρουν στὸν οὐρανὸ ἀκέραιο τὸ βρέφος!
Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ φαινόμενο τὸν συντάραξε. Κατάλαβε ὅτι αὐτὸς ὁ ἐλεεινὸς ληστὴς ἀξιώθηκε νὰ γίνει θεατὴς θεϊκοῦ γεγονότος, προφανῶς γιὰ τὴ μεταστροφὴ καὶ μετάνοιά του. Χωρὶς νὰ τὸ σκεφτεῖ πολύ, πῆρε τὴ μεγάλη ἀπόφαση νὰ μετανοήσει. Ἡ καρδιά του μαλάκωσε, τὰ ἄγρια καὶ αἱμοβόρα ἔνστικτά του ἡμέρεψαν. Πίστεψε ὅτι ἡ πίστη τῶν Χριστιανῶν ἦταν ἡ ἀληθινὴ πίστη καὶ πὼς ὁ ἴδιος βρισκόταν σὲ πλάνη καὶ σὲ κτηνώδη ζωή. Ὥσπου νὰ τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία, ἀναλογίστηκε τὴν ἁμαρτωλὴ ζωὴ του καὶ ἄρχισε νὰ κλαίει μὲ γοεροὺς κλαυθμοὺς ἀληθινῆς μετάνοιας καὶ συντριβῆς.
Πλησίασε ἕρποντας πρὸς τὸν ἱερέα, ὅπου γονατιστὸς μπροστά του ἐξομολογήθηκε τὰ πολλὰ κρίματά του, διαβεβαιώνοντάς τον ὅτι θέλει νὰ ἀλλάξει πορεία ζωῆς καὶ τὸ σπουδαιότερο νὰ γίνει χριστιανός! Ὁ ταπεινὸς καὶ εὐλαβὴς π. Ἰωάννης, τοῦ μίλησε μὲ καλωσύνη καὶ ἁπλότητα, διαβεβαιώνοντας τον ὅτι ὁ Χριστὸς δέχεται ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμα καὶ τοὺς πλέον ἁμαρτωλούς, ἀρκεῖ νὰ μετανοήσουν εἰλικρινά. Πρώτη φορά ἄκουσε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τὰ λόγια τοῦ ἱερέα τὸν παρηγόρησαν καὶ μαλάκωσαν τὸν ταραγμένο ψυχικό του κόσμο.
Ἀφοῦ τὸν κατήχησε ὁ π. Ἰωάννης, τὸν βάπτισε καὶ τὸν ρώτησε πιὸ ὄνομα ἤθελε νὰ τοῦ δώσει. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: Βάρβαρος, γιὰ νὰ τοῦ θυμίζει τὸν παλιὸ ἁμαρτωλό του βίο καὶ νὰ βρίσκεται ἔτσι σὲ διαρκῆ μετάνοια. Τοῦ χάρισε καὶ μιὰ Ἁγία Γραφή, ἡ ὁποία ἔγινε τὸ ἀγαπημένο ἀνάγνωσμα τοῦ νεοφώτιστου. Μάλιστα γνώρισε στὸν ἱερέα ὅτι ἤθελε νὰ γίνει μοναχὸς καὶ νὰ ζήσει ὡς ἐρημίτης.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ γύριζε ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ φώναζε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς φωνῆς του «Εἶμαι Χριστιανός»! Ἀνέβαινε στὰ ψηλώματα καὶ στὰ βράχια καὶ ἐπαναλάμβανε αὐτὴ τὴ φράση, νὰ τὴν ἀκούσουν ὅλοι! Ἡ γοερὴ κραυγή του τάραζε τὴν ἡσυχία τῆς ἐρημιᾶς. Κατοικία του ἔκανε τίς σπηλιὲς τῶν γύρω βουνῶν καὶ τροφή του τὰ ἀγριόχορτα. Προσευχόταν ἀδιάκοπα καὶ ξενυχτοῦσε θρηνῶντας γιὰ τὸν πρότερο ἁμαρτωλό του βίο. Σύντομα φάνηκαν τὰ σημάδια ἁγιότητας σ᾿ αὐτόν. Ἡ φήμη του εἶχε διαδοθῆ στὴ γύρω περιοχή, ὅπου ἔτρεχαν νὰ πάρουν τὴν εὐλογία του. Ἐχθροί του δὲν ἦταν πλέον οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ οἱ φθονεροὶ δαίμονες, οἱ ὁποῖοι τοῦ εἶχαν κηρύξει ἀνελέητο πόλεμο. Εἶχαν ἐγκατασταθεῖ μόνιμα πέριξ τοῦ σπηλαίου του καὶ δὲν τὸν ἄφηνα νὰ ἡσυχάσει, μὲ τοὺς συνεχεῖς θορύβους, ἀλαλαγμοὺς καὶ οὐρλιαχτά. Τὸν ἀπειλοῦσαν καὶ τὸν ἔβριζαν, λέγοντάς του: «γιατί μᾶς καῖς; Πότε θὰ σταματήσεις τίς προσευχὲς καὶ τίς νηστεῖες; Γιατί ἦρθες ἐδῶ στὴ ἔρημο νὰ μᾶς βασανίζεις;». Ὁ ἅγιος συνέχιζε μὲ ἀδιαφορία τὸν πνευματικό του ἀγῶνα, καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸν π. Ἰωάννη. Μάλιστα γιὰ νὰ ἐπιτείνει τὴν ἀσκητικότητά του φόρεσε βαριὲς ἁλυσίδες, τριῶν πήχεων μάκρος, γιὰ νὰ τιμήσει τὴν Ἁγία Τριάδα. Τίς ἔφερε ἀδιάκοπα καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο λόγο, νὰ θυμᾶται πὼς μὲ αὐτὲς κάποτε ἔδενε τὰ ἀθῶα θύματά του, αὐτοτιμωρούμενος γιὰ τὰ ἐγκλήματά του.
Ζοῦσε σὰν ἀγρίμι στὰ δάση, ντυμένος μὲ κουρέλια χειμῶνα καλοκαίρι. Οἱ κάτοικοι τοῦ Τρύφου πήγαιναν συχνὰ γιὰ νὰ πάρουν τὴν εὐχὴ του καὶ νὰ τὸν συμβουλευτοῦν. Τὸν παρακαλοῦσαν νὰ ἐγκατασταθῇ στὸ χωριό, μὰ ἐκεῖνος ἀρνιόταν κατηγορηματικά. Στὸ χωριὸ πήγαινε ὅταν ἤθελε νὰ κοινωνήσῃ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Στὴ σπηλιὰ ἔζησε τρία χρόνια, ὅπου καθάρθηκε καὶ ἔγινε σὰν ἄγγελος τοῦ Θεοῦ. Κάποια στιγμὴ ἔλαβε τὴν πληροφορία ἀπὸ τὸ Θεὸ ὅτι ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ ἀφήσει τὰ ἐγκόσμια. Μιὰ οὐράνια χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση πλήρωσε τὴν ψυχή του, διότι θὰ ἀναχωροῦσε γιὰ τὴν αἰωνιότητα, νὰ συναντήσει τὸ Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴ τῆς ψυχῆς του. Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε σημαδιακός. Κάποιο πρωὶ βγῆκε ἀπὸ τὴ σπηλιὰ του νὰ συλλέξει χόρτα γιὰ τὸ λιτὸ φαγητό του. Ὅμως στὴν περιοχὴ εἶχαν μεταβεῖ κάποιοι κυνηγοὶ ἀπὸ τὴ Πρέβεζα, γιὰ νὰ κυνηγήσουν θηράματα. Διέκριναν πίσω ἀπὸ τοὺς θάμνους νὰ κινεῖται κάτι ζωντανό. Νομίζοντας ὅτι ἦταν κάποιο θήραμα, τὸ τόξευσαν. Ὅταν ὅμως πλησίασαν εἶδαν πὼς ἐπρόκειτο γιὰ ἄνθρωπο. Ἦταν ὁ ὅσιος Βάρβαρος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νὰ τελειώσει τὴ ζωή του μὲ τὸν τρόπο ποὺ κάποτε τέλειωνε τὰ θύματά του! Οἱ κυνηγοὶ πῆραν τὸ σῶμα καὶ πῆγαν στὸ χωριὸ Τρύφος, νὰ τὸ παραδώσουν στοὺς κατοίκους. Ἐκεῖνοι εἶδαν μὲ ἔκπληξη ὅτι ἦταν ὁ ἅγιος ἐρημίτης τῆς περιοχῆς τους. Ἦταν 23 Ἰουνίου. Παρέλαβαν τὸ ἅγιο σκήνωμα καὶ τὸ ἔθαψαν μὲ τιμές.
Ἀπὸ τὴν ἴδια στιγμὴ ἄρχισαν τὰ θαύματα. Μιὰ τυφλὴ γυναῖκα, ἡ ὁποία βασανίζονταν ἑπτὰ χρόνια θεραπεύτηκε. Πλῆθος σωματικῶν καὶ ψυχικῶν ἀσθενῶν ἔτρεχαν στὸν τάφο τοῦ ἁγίου καὶ λάμβαναν τὴ θεραπεία τους. Ὁ τάφος τοῦ ἁγίου ἔρεε γιὰ χρόνια ἁγιασμένο μύρο, μὲ τὸ ὁποῖο χρίονταν οἱ πιστοὶ καὶ θεραπεύονταν ἀπὸ ἀρρώστιες. Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστος (14ος αἰῶνας) καὶ ὁ Ἰωσὴφ Βρυένιος (15ος αἰῶνας) μᾶς πληροφοροῦν πὼς μὲ τὸ μύρο αὐτὸ ἔχριαν οἱ Βούλγαροι τοὺς βαπτιζομένους. Ὁ Κων/νος Ἀκροπολίτης ἀναφέρει τὴ θεραπεία τῆς κόρης του ἀπὸ λέπρα. Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἅγιος πῆρε τὸ ὄνομα μυροβλύτης.
Τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου τὸ ἅρπαξε ὁ Βενετὸς ἀξιωματοῦχος Σκλαβοῦνος τὸ 1571 καὶ τὸ μετέφερε στὴν Ἰταλία, ὅπου ἐξαφανίστηκε. Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ὑπάρχει στὸ μικρὸ ἰταλικὸ χωριὸ San Barbaro (Ἅγιος Βάρβαρος). Τὸ ἱερὸ λείψανο εἶχε τὴν τύχη πλῆθος ἱερῶν λειψάνων, τά ὁποῖα ἅρπαζαν οἱ αἱρετικοὶ παπικοὶ καὶ τὰ μετέφεραν στὴ Δύση, κάνοντας ἀπίστευτες ἀγοραπωλησίες μὲ αὐτά, στοὺς δεισιδαίμονες πιστούς τους. Στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας χάθηκε καὶ ἡ ἁλυσίδα τοῦ ἁγίου, ὅταν οἱ τοῦρκοι κατέλαβαν τὸ Ξηρόμερο.
Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 23 Ἰουνίου, μὲ ἐπίκεντρο τὸ χωριὸ Τρύφος Ξηρομέρου Αἰτωλοακαρνανίας, τὸν ὁμώνυμο ναὸ τοῦ ἁγίου, ὅπου ὑπάρχει ὁ τάφος του.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου