Κωνσταντίνος Βαθιώτης: Aπό το απροειδοποίητο (;) διαγώνισμα του κορωνοϊού στο επαναληπτικό διαγώνισμα των εκλογών

Ταυτοχρόνως η απάντηση-«απολογία» μου προς τους πλανεμένους ή πουλημένους κατηγόρους μου

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, κατηγορούμενος ως ύποπτος προδότης του ελληνικού Έθνους

Είναι άλλο πράγμα να είσαι ρομαντικός-ηλίθιος και άλλο διεφθαρμένος. Είμαι το πρώτο, αλλά προπάντων είμαι πεντακάθαρος. Κι όποιος χτυπά τους πεντακάθαρους αποδεικνύει εξ αντιδιαστολής ότι είναι πενταβρόμικος.

Ι. Εισαγωγικά

Από την στιγμή που αποφάσισα να τεκμηριώσω και να δημοσιοποιήσω την θέση μου υπέρ της αποχής¹, η οποία διαμορφώθηκε μετά από πολλή περίσκεψη και μελέτη για τις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν το καθεστώς της έξυπνης, ελληνικής και παγκόσμιας, δικτατορίας, αλλά και μετά από πολλές συναντήσεις με (όπως απεδείχθη: δήθεν) αντισυστημικούς παράγοντες, συγκέντρωσα τα πυρά πλήθους πολιτών που αμφισβήτησαν την καθαρότητα της σκέψης μου ή των προθέσεών μου.

Αίφνης, ενώ μου αναγνωριζόταν η ικανότητα να τοποθετούμαι ορθά στα θέματα της υγειονομικής διαχείρισης, διαπιστώθηκε ότι είμαι ένα μεγάλο λάθος, ή ακόμη χειρότερα: ένα βρόμικο μυαλό (!) στα θέματα των εκλογών.

Μάλιστα, από τότε που φιλοξένησα στο ιστολόγιό μου το άρθρο του Δημήτρη Δασκαλάκη με τα απολύτως εύλογα ερωτήματα που έθεσε για το κόμμα της «ΝΙΚΗΣ»², αλλά και μετά τα αμυντικά κείμενά που συνέγραψα για τα «κάλπικα Μπεχλη-μπίδια»³, καθώς και για τις υβριστικές κορώνες του «Φαίδωνα Βόρβορη»⁴, τα εχθρικά πυρά πολλαπλασιάσθηκαν.

Αλλά και όλοι όσοι διανοηθήκαμε να ταχθούμε υπέρ της λύσης της αποχής δαιμονοποιηθήκαμε ως ύποπτοι, απέχοντας ελάχιστα από το να χαρακτηρισθούμε ως προδότες του ελληνικού Έθνους.

Πυκνώνουν δε τις τελευταίες ημέρες τα κατάπτυστα δημοσιεύματα με τέτοιες αισχρές κατηγορίες εναντίον εμού, του Δημήτρη Δασκαλάκη, του Νεκταρίου Δαπέργολα, ακόμη και εναντίον του π. Στυλιανού Καρπαθίου, τα οποία αναπαράγονται με δυναμική επιδημίας από τα περίφημα “πατριωτικά ιστολόγια“⁵ (υπάρχουν, όμως, και κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις ιστολογίων που αρνούνται τον δαιμονικό διανοητικό εμβολιασμό με αυτές τις κατηγορίες) και εν συνεχεία εμφανίζονται σε δεκάδες (“πατριωτικές-χριστιανικές”) ομάδες του viber.

Άνθρωποι που έπιναν νερό στο όνομά μας ξαφνικά έγιναν απηνείς διώκτες μας, ενσταλλάζοντας στις ευκολόπιστες ψυχές των Ελλήνων αθροιστικά θανάσιμες δόσεις διανοητικού δηλητηρίου. Ω τι Θαυμαστός Ανάποδος Κόσμος!

Στην συνέχεια θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου:

Η βασική κατηγορία που αντιμετωπίζω είναι ότι, αφού τάσσομαι υπέρ της αποχής, η οποία θεωρείται δεδομένο ότι ευνοεί τα μεγάλα κόμματα, επιτελώ έναν πολύ ύποπτο ρόλο υπέρ του συστήματος. Εν τέλει, τα αφηνιασμένα κομματόσκυλα των αυτοαποκαλούμενων “πατριωτικών κομμάτων“ ανακάλυψαν ότι λειτουργώ ως μασονοπράκτορας του Κυρ. Μητσοτάκη, εκείνου δηλαδή του πολιτικού, τον οποίο επί μία τριετία επέκρινα σφοδρότατα, αποκαλώντας τον πότε πατερΚούλη Μαριονετάκη και πότε παλιάτσο με χιτλερικό μουστάκι.

Τι κι αν χύθηκε από τα χέρια μου άφθονο αντικαθεστωτικό μελάνι! Τούτες τις ώρες, η συμπαγής πλειοψηφία καρφώνει αυτά τα χέρια, πιστεύοντας ότι είμαι ένας από τους ιδανικότερους υποστηρικτές του κόμματος που, αν δεν κάνω λάθος, πρώτος απεκάλεσα Νέα Δικτατορία, πλάθοντας συναφείς όρους, όπως υγειοναζιστικό ή ιατροφασιστικό καθεστώς.

Είναι βαριές οι παρωπίδες που φορά μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να δεχθεί ότι στις μέρες μας δεν είναι όλοι πουλημένοι, αλλά ότι υπάρχουν και κάποιοι “ρομαντικοί-ηλίθιοι ιδεολόγοι” που αποφασίζουν να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους υπέρ της πατρίδας και υπέρ της Αγίας Τριάδος, διατηρώντας άσπιλη και αμόλυντη την συνείδησή τους. Κάποιοι φαντασιόπληκτοι αμαύρωσαν ακόμη και την παραίτησή μου, υποστηρίζοντας ότι ήταν κίνηση προσυνεννοημένη για να καταπνίξω ως προβατόσχημος λύκος τους γνήσιους πατριώτες! Μόνο ο διάβολος, δηλ. ο αρχιτέκτονας του θαυμαστού ανάποδου κόσμου, θα μπορούσε να τους εμβολιάσει με μια τέτοια φρικώδη ιδέα…

Στους άθλιους κατηγόρους μου εξεμώ κατάμουτρα την μία και μοναδική αλήθεια:

Είναι άλλο πράγμα να είσαι ρομαντικός-ηλίθιος και άλλο διεφθαρμένος. Είμαι το πρώτο, αλλά προπάντων είμαι πεντακάθαρος. Κι όποιος χτυπά τους πεντακάθαρους αποδεικνύει εξ αντιδιαστολής ότι είναι πενταβρόμικος.

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια τελευταία προσπάθεια να μεταδώσω στο αναγνωστικό κοινό τις κρίσιμες παραμέτρους που καθόρισαν την θέση μου υπέρ της αποχής και του συνοδού συμπεράσματος στο οποίο κατέληξα, δηλ. ότι κανένα κόμμα από εκείνα που διεκδικούν την είσοδό τους στο ελληνικό κΥνοβούλιο δεν είναι απολύτως καθαρό, ώστε να αξίζει την ιερή ψήφο μου.

Για να εξηγήσω όσο πιο παραστατικά μπορώ τους νοητικούς παράγοντες που με ώθησαν στην πρόκριση της αποχής ως της μόνης ηθικής και συνεπούς λύσης, η οποία αποσοβεί την αίσθηση του εν δυνάμει ψηφοφόρου ότι έχει εκπέσει σε έναν διαδραστικό θεατή του κΥνοβουλευτικού θεάτρου σκιών καλούμενο να επιλέξει τον καλύτερο καραγκιόζη (ας το ξαναγράψω για μία ακόμη φορά: η αποχή αυτή καθ’ εαυτή δεν είναι λύση· η ουσία της εντοπίζεται στην προπαρασκευή των επόμενων βημάτων που πρέπει να γίνουν, προκειμένου να αναχαιτισθεί ο μισάνθρωπος καλπασμός του σατανικού τρομο-κράτους), χρησιμοποιώ παραβολικά τον μηχανισμό του διαγωνίσματος, που φαντάστηκα ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων βάζει σε δύο μαθήματα: πρώτα σε εκείνο του κορωνοϊού και έπειτα σε εκείνο των εκλογών. 

Γράφω αυτό το τελευταίο κείμενο αντί απολογίας προς τους κατηγόρους μου, ώστε να κλείσει επιτέλους το συγκεκριμένο μαύρο κεφάλαιο και να επικεντρωθούμε στα πλοκάμια του νεοταξίτικου τέρατος που θα επιχειρήσει να μας στραγγαλίσει μετά μανίας, μόλις ο διανοητικά μολυσμένος ελληνικός λαός θα δώσει και πάλι εντολή διακυβέρνησης στην αντίχριστη παρέα των δικτατόρων-βασανιστών του. Αναρωτιέμαι:

Μήπως τελικά η πλειοψηφία του 40+ % κρύβει μέσα της έναν μικρό δικτάτορα, αφού θέλει να κυβερνηθεί ξανά από δικτάτορες;

Όσοι υπολαμβάνουν ότι είμαι ανίκανος να αποτολμώ εκλογικές αναλύσεις και να εκφράζω άποψη υπέρ ή κατά της αποχής, αξίζει να διαβάσουν την οιονεί “εκλογική προφητεία” που υπάρχει στο βιβλίο μου “Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης“ (εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021), το οποίο θα επανακυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες.

Στην σελίδα 151 είχα γράψει τα εξής:

«Σε αντίθεση όμως με ό,τι συμβαίνει στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο, στην πραγματική ζωή οι πολιτικοί εκβιασμοί και οι εκβιαστές κατά την άσκηση της εξουσίας όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται αλλά συνήθως επιβραβεύονται είτε από τον ίδιο τον εκβιαζόμενο λαό με επιδοκιμαστική ψήφο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, είτε από την αόρατη ελίτ που διαχειρίζεται εκ του παρασκηνίου τις τύχες του κόσμου».

Ή μήπως πρόκειται για ψευδοπροφητεία που στηρίζεται σε κάποιο… σκονάκι που μου προμήθευσε το καθεστώς Μητσοτάκη, ώστε να υποδυθώ τώρα το πρακτόρικο μαγκάκι;

Σα δε ντρεπόμαστε…

 

 

ΙΙ. Το (εκ πρώτης όψεως) απροειδοποίητο διαγώνισμα στο μάθημα του κορωνοϊού

Ο κορωνοϊός μοιάζει με ένα (εκ πρώτης όψεως) απροειδοποίητο μεγάλο διαγώνισμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μέσω του οποίου εξετάσθηκε ο καθένας από εμάς σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν βρισκόταν.

 

Ανάρτηση από τον χρήστη Reaction που έγινε στις 31 Μαρτίου 2020 στο facebook.

Όσοι έζησαν στο πετσί τους την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου που τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης μάς ενημέρωσαν ότι εξαπέλυσε ο «αόρατος εχθρός» της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους και, ειδικότερα, όσοι υπέστησαν τις ολέθριες συνέπειές της, δηλαδή την παγκόσμια συρρίκνωση των θεμελιωδών ελευθεριών και την έκπτωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κλήθηκαν στις 11 Μαρτίου 2020 να εισέλθουν υποχρεωτικώς στην αναβαθμισμένη πίστα της κατάργησης αυτών των δύο πυλώνων της εγγενούς ιδιότητας του ανθρώπου, που επήλθε με πρόσχημα την επίθεση του νέου «αόρατου εχθρού», αυτήν την φορά όχι από μια τρομοκρατική οργάνωση αλλά από έναν «τρομοκράτη ιό».

Τα θέματα του διαγωνίσματος στο μάθημα του κορωνοϊού ήταν πανεύκολα. Οι Νεοταξίτες εξεταστές είχαν φροντίσει να χρησιμοποιούν επί 19 χρόνια συνταγή-καρμπόν για την καταπολέμηση της γνήσιας, διεθνούς τρομοκρατίας:

Όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως ύποπτοι, ώστε να αποσοβηθεί το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα που θα έφερνε το νέο αιματοκύλισμα σε κάποια γωνιά του πλανήτη.

Καίτοι, όμως, η συνταγή αποδεικνυόταν πάντοτε αποτυχημένη, αφού, παρά τα εκάστοτε προληπτικά μέτρα, τα τρομοκρατικά χτυπήματα συνέβαιναν το ένα μετά το άλλο, οι υπερεθνικοί μάγειρες συνέχιζαν να την εφαρμόζουν εναντίον των απανταχού υπόπτων λαών σε ολοένα και πιο αυστηρή εκδοχή. Με αυτό το σκεπτικό, συχνά-πυκνά, οι ποινικές νομοθεσίες των κρατών άρχισαν, κατά το μάλλον ή ήττον, να μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερού.

Όταν, λοιπόν, οι φιλεύσπλαχνοι εξεταστές μας αποφάσισαν ότι ήταν η κατάλληλη γι’ αυτούς ώρα να βάλουν το νέο μεγάλο διαγώνισμα της 11ης Μαρτίου 2020 σε όλες τις τάξεις της υφηλίου (ως προηγούμενο διαγώνισμα υπονοείται εκείνο της 11η Σεπτεμβρίου 2001), κάποιοι από τους εξεταζομένους, προτού αρχίσουν να γράφουν τις απαντήσεις, κοιτούσαν πολύ προσεκτικά πώς ακριβώς κουνούσαν οι εξεταστές τα χείλη τους, καθώς υπαγόρευαν τα θέματα, επιπλέον δε, είχαν θέσει υπό το μικροσκόπιο την κινησιολογία τους.

Έτσι, η μερίδα αυτή των διαγωνιζομένων (όπως απεδείχθη: μια ισχνή μειοψηφία) ήταν σε θέση να διαπιστώσει τον παγκόσμιο συντονισμό των κυβερνήσεων, τα μέλη των οποίων έμοιαζαν με μαριονέτες που καθοδηγούνταν από κάποιον αόρατο μαριονετίστα.

Ταυτοχρόνως, εντόπιζε πλήθος κραυγαλέων αντιφάσεων τόσο σε ό,τι αφορά την νέα και την παλαιά ρητορική (στην Ελλάδα ήταν προφανές το χάσμα ανάμεσα στην αδιαφορία όλων των προηγούμενων ετών για την υγεία και την ζωή των πολιτών και στο όψιμο ενδιαφέρον να μην πεθάνει ούτε ένας από τους παππούδες, τις γιαγιάδες και εν γένει τα αγαπημένα μας πρόσωπα) όσο και τις αλληλοαναιρούμενες θέσεις των ειδικών (στην αρχή οι μάσκες ήταν περιττές ή και επικίνδυνες, μετά έγιναν απαραίτητες παντού, και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις ήταν υποχρεωτική η χρήση όχι μόνο μίας αλλά δύο μασκών!).

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και σωρεία άλλων παραλογισμών, όπως π.χ. ότι ο κορωνοϊός κολλούσε όταν κάποιος ήταν όρθιος σε εστιατόριο, όχι όμως και όταν καθόταν, ή ότι έπρεπε να φορά μάσκα μέσα σε ταξί ή σε αστικά λεωφορεία, όχι όμως και όταν ταξίδευε με το ΚΤΕΛ!

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο φασισμός με τον οποίο αντιμετωπίζονταν όσοι «αιρετικοί» τολμούσαν να εκφράζουν διαφορετική άποψη από εκείνη που επέβαλε το κυρίαρχο ρεύμα: Είτε αποκαθηλώνονταν οι αναρτήσεις τους από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε ψυχιατρικοποιούνταν οι ίδιοι ως ψεκασμένοι ή πανίβλακες. Υπήρχε, φυσικά, και μια πολύ χειρότερη κατηγορία: εκείνη των διωγμένων «αρνητών» που σύρθηκαν στα ποινικά δικαστήρια!

Όσοι διαγωνιζόμενοι διέθεταν παρατηρητικότητα κατέληξαν, λοιπόν, γρήγορα στο συμπέρασμα ότι οι εμπνευστές των θεμάτων του απροειδοποίητου διαγωνίσματος ήσαν ασύλληπτα πρόχειροι και απρόσεκτοι. Επομένως, όταν έφθασαν στην ερώτηση-παγίδα του διαγωνίσματος, που θύμιζε παράφραση του γνωστού σαιξπηρικού διλήμματος, δηλαδή «το κάνεις ή δεν το κάνεις το εμβόλιο;», απάντησαν γεμάτοι σιγουριά με ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ!

Τότε, οι «αρνητές του εμβολίου» ένιωσαν την ανάγκη να βοηθήσουν τους υπόλοιπους εξεταζομένους να απαντήσουν σωστά σε αυτήν την κεφαλαιώδους σημασίας ερώτηση, προκειμένου να μην πατήσουν την μπανανόφλουδα και από το πέσιμο χάσουν άδικα την ζωή τους.

Φυσικά, το μεγάλο στοίχημα για τους διαγωνιζομένους ήταν η στιγμή της απειλής αποβολής από την τάξη όσων είχαν απαντήσει στην ερώτηση-παγίδα με το μεγαλοπρεπές ΟΧΙ. Οι καλά διαβασμένοι ήξεραν ότι, αν έμεναν αμετακίνητοι στην αρνητική τους απάντηση, επιλέγοντας να είναι τα «σκληρά καρύδια» της υπόθεσης και όχι τα «φοβικά ασπόνδυλα», στο τέλος θα δικαιώνονταν.

Μόλις που χρειάζεται να επισημανθεί ότι η ορθή απάντηση στην ερώτηση-παγίδα δεν προϋπέθετε ιατρικές γνώσεις, αλλά κοινή λογική και στοιχειώδη παρατηρητικότητα. Ως εκ τούτου, το θέμα του εμβολίου δεν αφορούσε την σωματική, αλλά την «πνευματική και ηθική υγεία» των διαγωνιζομένων.

Όποιος διέθετε διαύγεια σκέψης και, ταυτοχρόνως, αντιστασιακό φρόνημα, θα περνούσε επιτυχώς τις εξετάσεις. Αντιθέτως, για όποιον διέθετε μυαλό που καλυπτόταν από πέπλο πνευματικής ομίχλης, όντας παγιδευμένο σε έναν πληκτικά επαναλαμβανόμενο τρόπο ζωής, άγευστο υπερφυσικών ανησυχιών, η παταγώδης επιτυχία ήταν προεξοφλημένη. Εξαιρέσεις, βεβαίως, πάντοτε υπάρχουν, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

ΙΙΙ. Το δεύτερο (επαναληπτικό) διαγώνισμα στο μάθημα των εκλογών

Κι αφού οι εξετάσεις κρατούν εδώ και τρία χρόνια, λειτουργώντας σαν κόσκινο για το σύνολο της ανθρωπότητας, ήρθε η ώρα για τους πολίτες κάποιων χωρών, όπως της Ελλάδας, να γράψουν το δεύτερο (επαναληπτικό) διαγώνισμα, αυτήν την φορά στο μάθημα των εκλογών. Με νωπή την εξεταστική εμπειρία των γελοίων θεμάτων στο μάθημα του κορωνοϊού, που, όμως, απεδείχθησαν λαιμητόμος για την συμπαγή πλειοψηφία, οι διαγωνιζόμενοι απέτυχαν και πάλι παταγωδώς.

Δεν μπόρεσαν ούτε τώρα να αντιληφθούν ότι οι εκλογές περιέχουν ερωτήματα πολλαπλών επιλογών που, όμως, είναι κι αυτά παγίδες. Αφ’ ης στιγμής στήνονται οι κάλπες, οι διαγωνιζόμενοι ερωτώνται από το σύστημα ΤΙ θα ψηφίσουν, ενώ το κρίσιμο ερώτημα είναι ΑΝ πρέπει να ψηφίσουν. Όπως, δηλαδή, στο μάθημα του κορωνοϊού οι διαγωνιζόμενοι ρωτήθηκαν από το σύστημα «ποιο εμβόλιο θα κάνουν», ενώ το υποκρυπτόμενο, κεφαλαιώδους σημασίας ερώτημα ήταν «αν θα κάνουν ή δεν θα κάνουν το εμβόλιο», έτσι και στο μάθημα των εκλογών οι διαγωνιζόμενοι καλούνται πρωτίστως να απαντήσουν «αν πρέπει ή δεν πρέπει να ρίξουν το φακελάκι» και όχι «ποιο κόμμα θα ψηφίσουν».

Το μυστικό της σωστής απάντησης για τους διαγωνιζομένους στο μάθημα των εκλογών είναι παρόμοιο με εκείνο που οδηγούσε στην επιτυχημένη επίδοση στο μάθημα του κορωνοϊού. Απαιτείται δηλαδή από τους εξεταζομένους να κοιτούν πολύ προσεκτικά πώς ακριβώς κουνούν οι εξεταστές-κομματικοί υποψήφιοι τα χείλη τους, καθώς υπαγορεύουν τα θέματα, επιπλέον δε, να θέσει υπό το μικροσκόπιο την προπαγανδιστική κινησιολογία τους. Όποιος ακολουθήσει αυτήν την συμβουλή θα συνειδητοποιήσει ότι οι αντίπαλες παρατάξεις αποτελούν πολλές-διαφορετικές όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει ιδίως από τα εξής:

• Την συνεχή πλύση εγκεφάλου των εν δυνάμει ψηφοφόρων με ξύλινα συνθήματα που περιέχουν δελεαστικές, αλλά στην πραγματικότητα τετριμμένες και κούφιες υποσχέσεις για αλλαγή, δικαιοσύνη, ευημερία, πρόοδο, ανάπτυξη, ελευθερία, δημοκρατία κ.λπ., ώστε να προκαλούν τον πολιτικό ερεθισμό των χαυνοπολιτών.

• Τις πληκτικές κοκκορομαχίες ανάμεσα στους αξιοθρήνητους αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων που δήθεν σφάζονται σχετικά με το ποιος φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την κατ’ εξακολούθησιν πατριδοκτονία.

• Τον νεοταξίτικο κοινό παρονομαστή ρητορικής των κομμάτων που διεκδικούν είσοδο στην Βουλή, ο οποίος τροφοδοτείται από μια υπερεθνική ατζέντα με θέσεις π.χ. υπέρ της αποτελεσματικότητας και ασφάλειας των πειραματικών εμβολιασμών (προσοχή: είναι αδιάφορο αν αποδοκιμάζεται η υποχρεωτικότητα), υπέρ του ψηφιακού κράτους και της κατάργησης των μετρητών, υπέρ της τεχνητής νοημοσύνης, υπέρ της δήθεν ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων και της αναγνώρισης του τρίτου-ουδέτερου φύλου, υπέρ του φανατικού φεμινισμού, υπέρ της ανάγκης ένωσης των εκκλησιών, ώστε μέχρι το 2025 να επιβληθεί η παγκόσμια θρησκεία, υπέρ της ακώλυτης εισροής μεταναστών στο εσωτερικό των χωρών, υπέρ της ζωοποίησης των ανθρώπων και του εξανθρωπισμού των ζώων κ.λπ.

Όποιο κόμμα ευλογεί την νεοταξίτικη ατζέντα αλλά και όποιο κόμμα δεν τοποθετείται ρητώς κατά του συνολικού περιεχομένου της, σημαίνει ότι δεν έχει σκοπό να προσφέρει αγαθές υπηρεσίες υπέρ της πατρίδος, της ορθοδοξίας και της οικογένειας, δηλαδή των τριών πυλώνων που κρατούν όρθιο το έθνος μας (δυστυχώς, το εν λόγω τρίπτυχο καπηλεύονται όσοι αναζητούν αρνητικές συμπαραδηλώσεις σχετιζόμενες με τον ακροδεξιό χώρο), και στην πραγματικότητα αποτελεί καμουφλαρισμένο γρανάζι της παγκόσμιας δικτατορίας.

Για τον γράφοντα, η επίλυση των θεμάτων που αφορούν το μάθημα των εκλογών δεν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση όσο η επίλυση των θεμάτων που αφορούσε το μάθημα του κορωνοϊού. Διότι κατέληξα να απαντήσω στα θέματα με την λέξη ΑΠΟΧΗ, αφού προηγουμένως μελέτησα και βασανίστηκα πολύ, φλεγόμενος από την ανάγκη να βοηθήσω την πατρίδα με όλες μου τις δυνάμεις, όπως άλλωστε το είχα προαναγγείλει όταν υπέβαλα την παραίτησή μου από την θέση του αναπληρωτή καθηγητή της Νομικής Σχολής Κομοτηνής.

 

Όποιος επιθυμεί να κρατήσει στο ηλεκτρονικό αρχείο του την ραδιοφωνική προαναγγελία της παραιτήσεώς μου, θα ήταν σκόπιμο να την αποθηκεύσει στον υπολογιστή του, διότι, κατά περίεργο τρόπο, το συγκεκριμένο ηχητικό έχει καταστεί δυσεύρετο στο “δημοκρατικό“ διαδίκτυο. Να σημειωθεί εδώ ότι, όταν υπέβαλα την παραίτησή μου, με εξαίρεση το δελτίο ειδήσεων του Ν. Χατζηνικολάου στο κανάλι Antenna, το οποίο αφιέρωσε ένα περίπου λεπτό στην συγκεκριμένη είδηση, κανένας άλλος τηλεοπτικός ή ραδιοφωνικός σταθμός δεν ενημέρωσε το ελληνικό κοινό για την πράξη μου, η οποία, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω, υπήρξε μοναδική παγκοσμίως στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, και όχι μόνο. Ο επικοινωνιακός ενταφιασμός της παραίτησής μου όχι μόνο από την πλευρά των συστημικών αλλά και εκείνη των (τάχα) αντισυστημικών δημοσιογράφων θα αποδεικνύει εσαεί ότι ζήσαμε και, δυστυχώς, ζούμε ακόμη σε ένα καθεστώς παμβρόμικης δημοκρατίας, με άλλα λόγια: έξυπνης-υβριδικής-κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Αναλογιστείτε πόσοι κραυγάζουν επί τρία χρόνια υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας αλλά, ταυτοχρόνως, αρνήθηκαν να αναδείξουν την παραίτησή μου, η οποία θα ήταν βούτυρο στο αντικαθεστωτικό ψωμί τους, αλλά ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΤΕ! Ο ελληνικός λαός είχε το προνόμιο να διαθέτει έναν καθηγητή Ποινικού Δικαίου που υπέβαλε την παραίτησή του, επειδή φιμώθηκε η ακαδημαϊκή ελευθερία του από το υγειοναζιστικό καθεστώς Μητσοτάκη, το οποίο έβαλε φοιτητή της ΔΑΠ να τον καταγγείλει, αλλά ο λαός αυτός πέταξε την μπάλα στην εξέδρα… Και σαν να μην έφθανε τούτο, τώρα έχει φέρει στο εδώλιο του κατηγορουμένου τον παραιτηθέντα και τον κατηγορεί ως ύποπτο προδοσίας σε βάρος του ελληνικού Έθνους! Δεν είναι αυτό το φαινόμενο η επιτομή του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου;

Από τις συζητήσεις, όμως, που έκανα με πολλούς προέδρους και υποψηφίους μικρών κομμάτων, οι οποίοι κατά την παρελθούσα τριετία με προσέγγισαν για να μου προτείνουν να κατέλθω ως υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές, ουδείς κατάφερε να με πείσει ότι αποδοκιμάζει συλλήβδην το αντίχριστο μενού της Νέας Τάξης Πραγμάτων, έχοντας ταυτοχρόνως σημειώσει θετική επίδοση στο διαγώνισμα για το μάθημα του κορωνοϊού. Πάντοτε δε, σιγοέκαιγε η ανησυχία μιας αμείλικτης αλήθειας που τελικώς δεν μπόρεσα να ξεπεράσω: Οι δικτατορίες, τόσο οι συμβατικές όσο και οι έξυπνες, δεν είναι δυνατόν να πέσουν με φακελάκια· το σύστημα δεν είναι τόσο ηλίθιο για να επιτρέπει ανοιχτές κερκόπορτες.

Αποκαλύπτω εδώ για πρώτη φορά ότι υπήρξε ηχηρό προδερικό όνομα του (όπως απεδείχθη: δήθεν) πατριωτικού χώρου που έκλεισε ραντεβού μαζί μου και, ενώ γνώριζε ότι είχα χρονική δέσμευση, με υποδέχθηκε με μία ώρα καθυστέρηση, ώστε να απομένει ελάχιστος χρόνος προς συζήτηση. Κατά τον χρόνο αυτόν, όμως, προέκυψε ότι ο Πρόεδρος δεν γνώριζε ότι μιλούσε με έναν καθηγητή Νομικής, ο οποίος είχε δεχθεί επίθεση από το καθεστώς Μητσοτάκη και είχε υποβάλει την παραίτησή του, ενώ αναλώθηκε στο να του εξηγεί πώς προκλήθηκε το πρόβλημα με την ακρίβεια του ηλεκτρικού ρεύματος, όχι όμως και τις θέσεις του κόμματός του.

Επίσης, υπήρξε άλλο ηχηρό όνομα που λειτούργησε ως εγκλωβιστής και υπνωτιστής χιλιάδων Ελλήνων, ο οποίος σε ηλεκτρονικό του μήνυμα μού έγραψε ότι: «δεν αγαπάς τους ανθρώπους. Μόνο θαυμαστές και οπαδούς ψάχνεις και όχι φίλους και αδερφούς. Εσύ συνεχίζεις το έργο του Κλάους Σβαμπ με το να περιφρονείς τους ανθρώπους ασύστολα και να τους ονομάζεις δημόσια αγαπημένα μου πειραματόζωα, λες και εσύ είσαι ο Θεός».

Υπήρξε και άλλο φλερτ με δημοφιλές “πατριωτικό κόμμα”, το οποίο από τα τέλη του 2020 επεδίωκε διακαώς την συνεργασία μαζί μου. Εν έτει 2022 υπέβαλα σε αυτό μια ριζοσπαστική πρόταση σε ό,τι αφορά την ηγεσία του, αλλά ουδέποτε έλαβα απάντηση. Σημειωτέον ότι ο Πρόεδρός του δεν ήρθε ποτέ σε άμεση επαφή μαζί μου, αλλά στις συναντήσεις που γίνονταν εμφανίζονταν πάντοτε κάποιοι απεσταλμένοι του. Δύο περίπου μήνες προ των εκλογών δέχθηκα ξανά επίσκεψη από εκπροσώπους του εν λόγω κόμματος, αλλά αρνήθηκα οποιαδήποτε ανάμειξη, λέγοντας ότι πλέον έχω καταλήξει στην θέση ότι δεν υπάρχει άλλη σωτηρία για την Ελλάδα παρά μόνο η μαζική αποχή.

Υπάρχουν κι άλλες προσπάθειες που έγιναν με Προέδρους κομματιδίων, οι οποίοι, μετά την άρνησή μου να συμπράξω μαζί τους, με καθύβρισαν δημοσίως με ανοίκειους χαρακτηρισμούς.

Έτσι, αποφάσισα απολύτως συνειδητά να πατήσω το κόκκινο κουμπί της αποχής, ενεργώντας σαν τον Neo, τον ήρωα της ταινίας “The Matrix”, με την διαφορά ότι αυτό δεν το έκανα, όπως εκείνος, για να αφυπνισθώ, αλλά ακριβώς επειδή είχα αφυπνισθεί από τον βαθύ ύπνο του Ποινικού Δικαίου, τον οποίο κοιμόμουν επί 30 περίπου έτη. Ωστόσο, η κόκκινη επιλογή μου με έφερε αντιμέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα, εν μέρει εξίσου σκληρή όσο και εκείνη της προαναφερθείσας ταινίας:

Αίφνης διαπίστωσα ότι ο κόσμος μας είναι γεμάτος από αφηνιασμένα κομματόσκυλα, τα οποία είναι έτοιμα να κατασπαράξουν όποιον τολμήσει να τοποθετηθεί εναντίον της αγαπημένης τους ψηφοτροφής. Αυτήν την φορά φαίνεται ότι η αποθρασυμένη επιθετικότητα των οπορτουνιστικών κομματόσκυλων οφείλεται στην εκτίμησή τους ότι είναι η ευκαιρία της ζωής τους να εξασφαλίσουν πλουσιοπάροχη τροφή για μια τετραετία, υπολαμβάνοντας ότι, λόγω της αυταρχικής διακυβέρνησης του κόμματος της Νέας Δικτατορίας, αλλά και της γενικευμένης απογοήτευσης του εκλογικού σώματος απέναντι στα μεγάλα κόμματα, η ανάγκη των ψηφοφόρων για νέο αίμα θα λειτουργούσε ως ούρειος άνεμος που θα έσπρωχνε τα οπορτουνιστικά κομματόσκυλα μέσα στην πολυπόθητη λυκοφωλιά, τουτέστιν το κΥνοβούλιο.

Όπως, όμως, κατέδειξε η προηγηθείσα εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαΐου, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή χωρίς το εμβόλιο! Πάει να πει: Όσοι εμβολιάσθηκαν παίζοντας στα ζάρια την ζωή τους, είχαν χρέος να φανούν συνεπείς προς τον ριψοκίνδυνο εαυτό τους, προσκυνώντας τον μπλε ψευδο-Σωτήρα τους. Αν, αντιθέτως, τον αποδοκίμαζαν, θα έπρεπε να παραδεχθούν ότι ο εμβολιασμός τους ήταν προϊόν εξαπάτησης ή εκβιασμού (πρόκειται για το φαινόμενο της γνωστικής ασυμφωνίας). Παραλλήλως, από την μνήμη των εκλογέων εικάζεται ότι δεν έχει ακόμη σβηστεί η θλιβερή διακυβέρνηση της εποχής ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το μαύρο παρελθόν του πράσινου ήλιου.

Κάπως έτσι προέκυψε η ανάγκη των ποικιλόχρωμων κομματόσκυλων να δείξουν «μηδενική ανοχή» στην «φονική αποχή», παθαίνοντας αίφνης αμνησία για όσες αντικαθεστωτικές υπηρεσίες προσέφεραν αφειδώς κάποιοι θιασώτες της, η φωνή των οποίων καταγράφεται πλέον αλλοιωμένη στον εγκέφαλο των καρεκλοκένταυρων ως κόκκινο πανί. Και τώρα τι;

IV. Το τρίτο διαγώνισμα στο μάθημα του ψηφιακού ολοκληρωτισμού: Πέρασμα από τις Αντίχριστες Συμπληγάδες Πέτρες

Δυστυχώς τα ζοφερά σημάδια δείχνουν ότι η Ελλάδα, όπως και ολόκληρη η ανθρωπότητα, εξαιτίας της συμπαγούς πλειοψηφίας των πλανεμένων ή πουλημένων πολιτών, θα περάσει μέσα από τις φοβερές και τρομερές, Αντίχριστες Συμπληγάδες Πέτρες που έχουν χτισθεί μεθοδικά από την σατανοκίνητη Νέα Τάξη Πραγμάτων, την οποία προσκυνά η προδοτική κομματοτρόικα (ΠΑΣΟΚ / ΣΥΡΙΖΑ / ΝΔ), που, μετά την δήθεν αποκατάσταση της δημοκρατίας, κυβερνά την Ελλάδα πότε ως κυβέρνηση και πότε ως προσχηματική αντιπολίτευση.

Ανάμεσα στις Συμπληγάδες αυτές Πέτρες οι λαοί, και μάλλον πρώτος ο ελληνικός, θα κληθεί να εξετασθεί στο τρίτο διαγώνισμα που θα έχει ως θεματολογία τον ψηφιακό ολοκληρωτισμό, αρχής γενομένης από την κατάργηση των μετρητών, ενώ παράλληλα ή διαδοχικά θα τεθεί το ζήτημα της Κάρτας του Πολίτη.

Το δαιμονικό δίδυμο των Μητσοτάκη-Πιερρακάκη (θα μπορούσε συνθηματικά να γίνεται εφεξής λόγος για το εξής φαινόμενο: Κυριάκος εις το σατανικό τετράγωνο) τρίβει τα χέρια του όσο οι μερικώς, ολικώς ή φαινομενικώς αφυπνισμένοι Έλληνες επιδίδονται μετά μανίας στις κάλπικες κοκκορομαχίες!

Αυτό το τρίτο νεοταξίτικο διαγώνισμα με τα θέματα-παλούκια, το οποίο καραδοκεί να μπει στις ελληνικές τάξεις μετά την λήξη των εκλογών, θα είναι το νέο, ακόμη πιο αυστηρό, κόσκινο για όλους μας.

Προσδεθείτε και προσευχηθείτε!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το διαγώνισμα στο μάθημα του κορωνοϊού ήταν απροειδοποίητο μόνο για όσους δεν είχαν πληροφορηθεί τις κινήσεις που έκανε ο συρφετός των Νεοταξιτών λίγο προτού εμφανισθεί ο κορωνοϊός. Αντιθέτως, για όσους παρακολουθούσαν με προσοχή την νεοταξίτικη κινητικότητα (βλ. π.χ. την προσομοίωση πανδημίας στο Event 201 ή την εμβολιαστική προπαγάνδα τον Σεπτέμβριο του 2019 μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου οι διάφοροι ηγέτες φωτογραφίζονταν με μπλουζάκια που είχαν τον λογότυπο vaccines work), το διαγώνισμα είχε εμμέσως προαναγγελθεί. Για περισσότερες λεπτομέρειες επ’ αυτών βλ. στο βιβλίο ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΙΑΤΙΡΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2023, Τρίτη επικαιροποιημένη έκδοση, σελ. 270 επ.

 

___________________________________

 

1. Απέχω, άρα υπάρχω!

 

2. Οφειλόμενα ερωτήματα σε μία κάλπικη (;) «ΝΙΚΗ» 

 

3. Κάλπικα Μπεχλη-μπίδια 

 

4. Φαίδων Βόρβορης: Ένας (ακόμη) γιατρός εναντίον μας 

 

5. Εντελώς ενδεικτικά βλ.:

https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9/

https://toromaiiko.com/niki-valletai-esothen-imeteroys-christianoys-diladi-exothen-ta/

Πηγή:https://kvathiotis.substack.com/

«Πᾶνος»