Πάνω ἀπὸ τὶς Καρυές, πρὸς τὸ Βατοπέδι, εἶναι τὸ Κελλὶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «Φανερωμένου». Ἐκεῖ ἀσκήτευαν ἕξι «Χατζη-Γεωργιάτες» μὲ Γέροντα τὸν μεγαλύτερο παραδελφό τους, Γερο-Ευλόγιο. Ἀργότερα δέ, εἶχαν προστεθῆ ἄλλοι δύο ἀδελφοὶ στὴν Συνοδία τους, ὁ Πατὴρ Παχώμιος καὶ ὁ Πατὴρ Γεώργιος, καὶ ἔγιναν ἐγγόνια τοῦ Χατζη-Γεώργη.
Χαίρεται κανείς, ὅταν βλέπη αὐτὴ τὴν ἁγία Πατερικὴ συνέχεια καὶ θεία μετάδοση τῆς Καλογερικῆς, ἀπὸ τοὺς Ὁσίους Παπποῦδες στὸν Ὅσιο Πατέρα Χατζη-Γεώργη, καὶ ἀπὸ τὸν Πατέρα στὰ παιδιὰ καὶ στὰ ἐγγόνια! Ἀξίζει, φυσικά, νὰ γράψη πολλὰ γι᾿ αὐτούς, ὅπως καὶ γιὰ τὸν Γέρο-Ευλόγιο. Ἐπειδὴ ὅμως ἔγραψε καὶ ἕνας Πατέρας ἀπὸ τὴν Σιμωνόπετρα, πατριώτης του, γι᾿ αὐτὸ ἐγὼ θὰ περιοριστῶ μόνο σ᾿ ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, πῶς πάλευε με τοὺς δαίμονες μέχρι τὰ βαθιά του γεράματα ὁ ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ Γερο-Ευλόγιος!
Ὅταν εἶχε γεράσει πιὰ ὁ Γέροντας, ἀφοῦ εἶχε περάσει τὰ ἑκατὸ του χρόνια, καθόταν σ᾿ ἕναν καναπὲ καὶ ἔλεγε συνέχεια τὴν εὐχή. Μιὰ μέρα λοιπὸν οἱ δύο ὑποτακτικοί του, ὁ Πατὴρ Παχώμιος καὶ ὁ Πατὴρ Γεώργιος, εἶχαν πάει νὰ μάσουν ἐλιές, καὶ ὁ Γέροντας ἔκλεισε τὴν πόρτα καὶ ἀκουμπισμένος στὸν καναπὲ ἔλεγε τὴν εὐχή. Γιὰ μιὰ στιγμὴ ἄκουσε πολὺ θόρυβο μέσα στὸ κελλί του καὶ διέκοψε τὴν εὐχή.
Ὅρμησαν τότε ἐπάνω του τριάντα δαίμονες, τὸν πέταξαν κάτω στὸ πάτωμα καὶ τὸν ἔδειραν γερά. Φυσικά, δὲν μποροῦσε νὰ σηκωθῆ πιὰ τὸ Γεροντάκι μετὰ ἀπὸ τόσο πολὺ ξύλο! Ὅταν ἔγινε μεσημέρι, γύρισαν οἱ Πατέρες ἀπὸ τὴν δουλειὰ καὶ φώναζαν τὸν Γέροντα νὰ τοὺς ἀνοίξη τὴν πόρτα. Ἀλλὰ ποῦ νὰ ἀκούση τό καημένο Γεροντάκι καὶ πῶς νὰ σηκωθῆ στὴν κατάσταση ποὺ βρισκόταν.
Ὁ Πατὴρ Γεώργιος, ἀνήσυχος, πέρασε ἀπὸ ἕνα παραθυράκι, ἄνοιξε τὴν πόρτα, καὶ προχώρησαν καὶ οἱ δύο Πατέρες μὲ ἀγωνία στὸ κελλὶ τοῦ Γέροντα. Ἀλλὰ τί νὰ ἰδοῦν; Τὸν Γερο-Ευλόγιο πεσμένο στὸ πάτωμα, χτυπημένο καὶ νὰ τοὺς λέη ψύχραιμα:
- Ἀκοῦς! Τριάντα δαίμονες μαζεύτηκαν, γιὰ νὰ μὲ δείρουν! Δὲν ἦταν ἕνας καὶ δύο!
Στὸ κελλί του εἶχε ἕναν ξύλινο Σταυρὸ κρεμασμένο καὶ μπροστά του συνήθως προσευχόταν. Κάποτε, τὴν ὥρα ποὺ προσευχόταν, ἦρθε ἕνας διάβολος ἀπὸ τὸ παράθυρο, γιὰ νὰ πειράξη τὸν Γέροντα.
Βλέπει ξαφνικὰ ὁ Γερο-Ευλόγιος τὸν Σταυρὸ νὰ ξεκρεμιέται μόνος του, νὰ πλησιάζη τὸν διάβολο, καὶ νὰ ἐξαφανίζεται ἀμέσως ὁ ἔξω ἀπὸ ἐδῶ. Μετὰ εἶδε πάλι τὸν Σταυρὸ μόνο του νὰ ξανακρεμιέται στὴν θέση του.
Ἔτσι ἀγωνιζόταν ὁ Γερο-Ευλόγιος μέχρι τὰ ἑκατὸν οκτώ του χρόνια. Καὶ ἀφοῦ ὡρίμασε πιὰ πνευματικὰ καὶ ἔπρεπε νὰ ἀναχωρήση ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ζωὴ γιὰ τὴν αἰώνια μὲ τὸν πνευματικό του πλοῦτο, ἔλαβε πληροφορία ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἑτοιμασθῆ καὶ νὰ ἑτοιμάση καὶ τὰ Καλογέρια του, δίνοντας τὶς τελευταῖες του συμβουλὲς μαζὶ μὲ τὴν εὐχή του:
- Ἐγώ, Καλογέρια μου, φεύγω πιά, πηγαίνω κοντὰ στὸν Ἅγιο Ἀντώνιο. Ἀργότερα θὰ ἔρθετε κι ἐσεῖς ἐκεῖ κοντά, στὸν Παράδεισο. Ἐσύ, Πάτερ Γεώργιε, θὰ ζήσης ὀγδόντα χρόνια.
Ζήτησε μετὰ καὶ κοινώνησε καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ ὁ εὐλογημένος τοῦ Θεοῦ Ευλόγιος στὶς 11-4-1948.
Ὁ Πατὴρ Γεώργιος λοιπόν, ὅταν ἔκλεισε τὰ ὀγδόντα, ἔλεγε:
- Ἐφέτος θὰ πεθάνω· ἔτσι μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας.
Ὁ γιατρὸς βλέποντας τὴν δυνατὴ κράση του, τοῦ ἔλεγε:
- Ἐσὺ θὰ ζήσης ἄλλα τριάντα χρόνια.
Μόλις ἔκλεισε τὰ ὀγδόντα ὁ Πατὴρ Γεώργιος, ἔκλεισε καὶ τὰ μάτια του, καὶ ὅλοι θαύμασαν!
Ἀπὸ τὸ βιβλίο (Ἁγιορεῖται Πατέρες & Ἁγιορείτικα – Γέροντος Παϊσίου) - Ἔκδοση Ἱεροῦ Ἠσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης
«Πᾶνος»
Αδερφέ μου Πάνο δεν ξέρω πως σε φώτισε ο Θεός και ανέβασες αυτό το άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το κελί του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμενου που πηγαίνω εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.
Το κελί βρίσκεται στην περιοχή καψάλα που είναι πάνω από τις Καρυές.
Εκείνη η περιοχή είναι γεμάτη από σκορπιούς.
Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα σκορπιούς και τόσο μεγάλους, ακόμα και μέσα στο κελί που κοιμόμαστε.
Μετά τη διάλυση της μεγάλης συνοδείας των Χατζη-γεώργηδων, στον Άγιο Γεώργιο των Φανερωμενο ήρθαν έξι αδερφοί με Γέροντα το μεγάλο τους παραδερφό πατηρ Παχώμιο.
Ο πατήρ Ευλόγιος όμως ήταν η ψυχή της συνοδείας.
Χαρακτηριστικό της ζωής του Γέροντος Ευλόγιου ήταν ότι,
ενώ σε όλους τους άλλους ήταν επιεικείς στο θέμα της νηστείας και της εν γένει πνευματικής ζωής, στον εαυτό του ήταν πολύ αυστηρός και απαιτητικός.
Επί 13 χρόνια δεν κατέλυσε καθόλου λάδι κατά την συνήθεια και αγωγή που είχε λάβει από τον Χατζη-γιώργη. (Το ακούτε Αδερφοι μου 13 χρόνια αλάδωτο φαγητό, ούτε μία σταγόνα λάδι και εμείς δεν μπορούμε μία μέρα).
Τουλάχιστον ας τον μοιάσουμε να είμαστε επιεικείς με τους άλλους και αυστηροί με τον εαυτό μας στα πνευματικά θέματα.
Θα γράψω κάτι ακόμα μήπως δεν το πάρει ολόκληρο.
Και θα κλείσω με αυτό, με τον Γέροντα Ευλόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις νύχτες αγρυπνούσε κάνοντας πολλές μετάνοιες και εξασκώντας τη νοερά προσευχή.
Αργότερα έγινε γνωστό ότι όλα αυτά τα χρόνια προσευχόμενος φωτιζόταν από ένα θείο φως που ήταν σαν ομπρέλα επάνω από το κεφάλι του.
Μετά την συνοδεία του Γέροντος Ευλογίου, για πάρα πολλά χρόνια το κελί ερημώθηκε.
Όταν πήγε ο σημερινός ασκητής ο πάτερ Ισαάκ, υπήρχε μόνο ο Ιερός Ναός και αυτός μισογκρεμισμένος τα κελιά είχαν πέσει τελείως.
Ο διάβολος πολέμησε τόσο πολύ τον Γέροντα Ευλόγιο, το ξύλο που έφαγε από τους δαίμονες, τέτοιον πόνο δεν μπορεί να προκαλέσει ανθρώπινο χέρι.
Ο τελευταίος Μοναχός του Κελιού,ο πατήρ Γεώργιος την έζησε αυτήν την ιστορία και την έλεγε στους συμμοναστές του, για να τους ενισχύσει στον πνευματικό αγώνα. (Το ίδιο διαβάζοντας να ενισχυθούμε και εμείς).
Και του είχε πει ο δαίμονας δεν θα αφήσω πέτρα πάνω στην πέτρα.
Ο Ασκητής που ζει σήμερα στο κελί, όταν πρωτοπήγε έβαλε ένα νάιλον με τέσσερα ξύλα μέσα στο ναό, για να κοιμάται από κάτω, γιατί μέσα τρέχανε νερά από παντού.
Είχε μία πετρογκάζ αλλά όταν χιόνιζε, το χιόνι σκέπαζε τα σακούλια με τις φακές και τα φασόλια και προσπαθούσε να τα βρει πού είναι.
Φυσικά εγώ δεν έχω σχέση με αυτά, απλά τα διηγούμαι.
Δεν μου αρέσει ποτέ να κάνω διαφήμιση, αλλά έχει εκδόσει ένα ψυχωφελές βιβλίο
Ο ΆΓΙΟΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ Ο ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΙΑΣΜΈΝΑ ΓΕΡΟΝΤΆΚΙΑ ΤΟΥ.
Δεν αναφέρει τίποτα για τον εαυτό του και αυτά που έγραψα τα άκουσα από άλλους αν και πολύ λίγα τα βίωσα και εγώ.
(Το θαύμα που έκανε ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος στους ληστές που μετανόησαν πήρε την προσωνύμια ( ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΟΣ ).
Είναι αρκετά μεγάλο για να το διηγηθώ.
Άγιε Γεώργιε Τροπαιοφόρε και Φανερωμένε πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών.
Να έχουμε και την ευχή από τα αγιασμένα Γεροντάκια σου. Αμήν.
Ἀδελφέ μου Χρῆστο σὲ εὐχαριστοῦμε πολὺ γιὰ τὰ τόσο ὡραῖα ποὺ γράφεις καὶ συνάμα μᾶς πληροφορεῖς.
ΔιαγραφήὉλόκληρο ἄρθρο ἔγραψες.
Αδερφέ μου Πάνο οι ευχαριστίες είναι σε σένα και στην σύζυγό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί εσείς μας πληροφορείται με τον κόπο σας να ανεβάζετε όλα αυτά τα άρθρα.
Και φυσικά ο κόπος σας δεν πάει χαμένος.
ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς
Θα ανεβάσω και ένα βίντεο από τον Ασκητή πάτερ Ισαάκ.
(Από τον Άγιο Γεώργιο τον Φανερωμένο).
Δείτε το μέχρι το τέλος αξίζει!
Μακάρι να αποκτήσουμε όλοι μας αυτήν την διάκριση και να μην είμαστε απόλυτοι.
Επειδή όλοι οι Αδερφοί μας δεν είναι ίδιοι στην Πίστη, ας βρεθούμε στην θέση τους και ας τους στηρίξουμε.
Γιατί και η Πίστη που έχουμε είναι Δώρον του Αγίου Πνεύματος και όχι κατόρθωμα δικό μας. (Κι αν φύγει από πάνω μας η Χάρις του Αγίου Πνεύματος θα γίνουμε οι χειρότεροι όλων, αυτό μην το ξεχνάμε ποτέ).
Δείτε και την ομιλία για τις μάσκες
https://youtu.be/osxMqNbvJEg