Γράφει ὁ Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἀντάξιοι ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, οἱ νεότεροι Ἕλληνες, κληρονόμοι εὐλαβεῖς τῆς Ἱερᾶς παρακαταθήκης καὶ τῶν μεγάλων ὑποθηκῶν των, εὐγνωμόνως κάθε ἐπέτειο συγκεντρώνονται εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, καὶ στὴ συνέχεια παρακολουθοῦν παρέλαση τῶν Ε.Δ. γιὰ νὰ ἀποτίσουν μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ φόρον τιμῆς πρὸς ὅλους τοὺς ἐπωνύμους καὶ ἀνωνύμους Ἥρωάς μας τοῦ ἔπους τοῦ '40.
Ἡ Ἑλλὰς μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συνθήκης τῆς Λοζάνης τὸν Ἰούλιο τοῦ 1923, ἐπεδόθη εἰς τὴν ὀργάνωση καὶ ἀνόρθωση τῆς χώρας ἐκ τῶν ἐρειπίων, τὰ ὁποῖα ἐπισωρεύτηκαν ἐπ᾿ αὐτῆς μετὰ τὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο καὶ τὴν Μικρασιατικὴ ἐκστρατεία. Ἐπίσης ἡ Ἑλλὰς ἐπιθυμοῦσα νὰ ζήσει ἐν εἰρήνῃ ἀπερίσπαστος, χάραξε ἐξωτερικὴ πολιτικὴ ἀποσκοποῦσα στὴν ἐκκαθάριση τῶν διαφορῶν μετὰ τῶν γειτόνων καὶ διὰ διαφόρων Συμφωνιῶν ἐπέτυχε τὴν κατοχύρωση τῶν καλῶν σχέσεων.
Ἡ Ἰταλία πρὸς ἐπίτευξη τῶν ἐπιδιώξεών της (Βαλκάνια - Μεσόγειος), κατέλαβε τὴν 7ην Ἀπριλίου τοῦ 1939 τὴν Ἀλβανία μετὰ ἀπὸ μικρὰ ἀντίσταση τῶν στρατευμάτων τοῦ Βασιλέως Ζώγου.
Τὴν 10ην Ἰουνίου τοῦ 1940 ἡ Ἰταλία κήρυξε τὸν πόλεμο κατὰ τῆς Ἀγγλίας. Ἀπὸ τότε ἀρχίζει καὶ τὴν προσπάθεια ἐξεύρεσης δικαιολογιῶν καὶ ἀφορμῶν γιὰ ἐπίθεση ἐναντίον μας.
Οἱ προκλήσεις τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἔγιναν πιὸ συχνές. Τὰ Ἰταλικὰ ἀεροσκάφη παραβιάζουν σχεδὸν καθημερινὰ τὸν ἑλληνικὸ ἐναέριο χῶρο. Ἀποκορύφωμα αὐτῶν ἦτο, ὁ ἄνανδρος τορπιλισμὸς ἀπὸ Ἰταλικὸ ὑποβρύχιο τὴν 15η Αὐγούστου τοῦ 1940, τοῦ εὔδρομου «ΕΛΛΗ», τὸ ὁποῖο εὑρίσκετο στὸν ὅρμο τῆς νήσου ΤΉΝΟΥ πρὸς ἀπόδοση τιμῶν λόγῳ τῆς ἐπετείου τῆς Ἑορτῆς τῆς Θεομήτορος.
Τὸ Φθινόπωρο τοῦ 1940, ἡ προοπτικὴ τῆς Ἱστορίας, ἦταν ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ζοφερή. Οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης εἶχαν ὑποδουλωθεῖ ἢ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ὑποκύψουν στὸ φάσγανο (ξίφος) τῆς ἀκράτητης βίας. Ἡ Γερμανία σάρωνε τὰ σύνορα τῶν ἠπειρωτικῶν ἐπικρατειῶν, προχωροῦσε στὴν κοσμοϊστορικὴ ἐγκαθίδρυση, καινούργιας ἐποχῆς, σφραγισμένης ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Γερμανικοῦ λαοῦ καὶ τοῦ ἐμπνευσμένου ἀρχηγοῦ του.
Εἶναι καὶ σήμερα ἀπορίας ἄξιον, ὅσα ὁδήγησαν τὴν ἀνθρωπότητα πρὸς τὴν ἀλλοφροσύνη ἐκείνη καὶ εἶναι τραγικὸ δίδαγμα, ἡ ὀλέθρια συνέπεια τῆς ἀβελτηρίας τῶν Δυτικοευρωπαϊκῶν τότε κυβερνήσεων, τῆς ἠθικῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς πολιτικῆς μυωπίας, ἀντίκρυ στὸν ἀνερχόμενο ἐθνικοσοσιαλισμὸ παρὰ τὶς διακηρυγμένες ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀρχηγό των, ἐγκληματικὲς προθέσεις του. Ἡ τότε ψύχωση τοῦ Ἀντικομουνισμοῦ στὴν Εὐρώπη τοῦ Μεσοπολέμου, παρέχει ἴσως ἐξήγηση, πῶς ἔγινε ὥστε καὶ πολύπειροι πολιτικοὶ τῆς Ἀγγλίας ἀφέθηκαν νὰ βαυκαλιστοῦν ἀπὸ τὴν ἕωλη γνώμη ὅτι ἡ ἐθνικοσοσιαλιστικὴ Γερμανία θὰ ἦταν προπάντων προπύργιο ἢ ἀκόμη καὶ ἀνέξοδο στράτευμα στὴν ὑπηρεσία τοῦ Ἀντικομουνισμοῦ.
Στὴν ζοφερότατη αὐτὴ ἀτμόσφαιρα τῆς Ἱστορίας σήμανε ἡ ὥρα τῆς μεγάλης δοκιμασίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Τὴν 3η πρωινὴ ὥρα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, τὸ τελεσίγραφο ποὺ προσκόμισε ὁ πρέσβης τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ΓΚΡΑΤΣΙ, ἐπισκεφθεὶς τὸν πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννη Μεταξᾶ εἰς τὴν οἰκία του, ἦταν λιτὸ καὶ ξεκάθαρο, ἡ φασιστικὴ Ἰταλία ἐζήτη «Γῆν καὶ Ὕδωρ», τότε ὁ πρωθυπουργὸς ἀπήντησε ΟΧΙ ἐκφράζοντας ἀπόλυτα τὴν ἀταλάντευτη βούληση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, σύμφωνα μὲ τὶς ὑπαγορεύσεις τῆς ἠθικῆς κληρονομιᾶς, μεστὴ ἀπὸ ἡρωικὲς ἀρνήσεις ὑποταγῆς.
Ἡ ἐπίθεση τῶν Ἰταλικῶν στρατευμάτων ἄρχισε τὴν αὐγὴ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 σὲ δύο μέτωπα, ΗΠΕΙΡΟΥ καὶ ΠΙΝΔΟΥ. Σχέδιο τῶν Ἰταλῶν ἦταν νὰ ξεχυθοῦν στὴν πεδιάδα τῆς Θεσσαλίας μέχρι τὸ Αἰγαῖο, νὰ ἀποκόψουν τὴν Ἑλλάδα στὰ δύο καὶ ἔτσι νὰ ματαιώσουν τὴν Γενικὴ Ἐπιστράτευσή της. Τὸ Ἑλληνικὸ σχέδιο προέβλεπε ἀρχικὰ ἄμυνα ἐπὶ τῶν παραμεθορίων ὀχυρωμένων περιοχῶν καὶ στὴν συνέχεια μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς Γενικῆς Ἐπιστρατεύσεως τὴν ἔναρξη ἐπιθετικῶν ἐπιχειρήσεων.
Καὶ ὅμως, ἀντίκρυ στὴν ἀπρόκλητη ἐπιδρομὴ τοῦ ἐχθροῦ, σφυρηλατήθηκε ἀκαριαία ἡ ἐθνικὴ ὁμοψυχία τῶν Ἑλλήνων. Ἀποδείχτηκε τότε ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἠθικὰ βαθύπλουτος καὶ πολιτικὰ ὑπερώριμος, φάνηκε ἀνενδοίαστος νὰ ἐκπληρώσει ἀκέραια τὸ ἠθικὸ χρέος του ὡς λαὸς προικισμένος μὲ τὰ πρωτοτόκια τῆς ἐλευθερίας, νὰ προασπιστεῖ δηλαδὴ τὴν ἐθνικὴ ἐλευθερία του μέχρις ἐσχάτων καὶ παράλληλα τὴν πολιτικὴ ἐλευθερία ὅλων τῶν λαῶν τῆς οἰκουμένης.
Τὸ θαῦμα ἔγινε, τὸ Ἑλληνικὸ Σχέδιο ἐπιχειρήσεων ἐπέτυχε, καὶ ἀπὸ τὶς 14 Νοεμβρίου 1940 ἄρχισε ἡ προέλαση τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ὁ ὁποῖος κατόρθωσε μέχρι τὰ μέσα Μαρτίου 1941 νὰ φθάσει βαθιὰ μέσα στὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ νὰ καταλάβει περιοχές, σφραγισμένες μὲ τὴν παρουσία Ἑλλήνων ἀπὸ αἰῶνες. Ἡ νίκη ἔστεψε τὰ Ἑλληνικὰ ὅπλα στὸν πολυαίματο ἀλλὰ δίκαιο ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἀνέπνευσε καὶ μαζί του ἀνέπνευσαν οἱ λαοὶ καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν τῆς Εὐρώπης.
Ἐνῶ, εἶχε παύσει νὰ μαίνεται ἡ θύελλα τοῦ πολέμου στὴν Βόρεια Ἤπειρο, ἄλλα σύννεφα συσσωρεύονται πυκνὰ στὸν ἑλληνικὸ οὐρανὸ καὶ προμηνύουν τὴν ἔκσπαση νέας καταιγίδας.
Ἡ ἀπρόβλεπτη γιὰ τὸν Ἄξονα ἐξέλιξη τοῦ Ἑλληνο-Ἰταλικοῦ πολέμου, ἀπετέλεσε μεγάλο κώλυμα στὴν πραγματοποίηση τῆς ἀποφάσεως τοῦ ΧΙΤΛΕΡ γιὰ νὰ ἐκστρατεύσει κατὰ τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Ἔτσι, ἀποφασίστηκε ἡ ταυτόχρονη ἐπίθεση τῶν Γερμανῶν ἀπὸ τὸ ἔδαφος τῆς Συμμάχου των, Βουλγαρίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Γιουγκοσλαβίας.
Ἡ ἐπίθεση τῆς 12ης Γερμανικῆς Στρατιᾶς ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος ἄρχισε τὴν 05:15 ὥρα, τῆς 6ης Ἀπριλίου τοῦ 1941, χωρὶς οὔτε κἂν νὰ τηρηθοῦν οἱ συνήθεις διπλωματικὲς διαδικασίες.
Τὰ Ἑλληνικὰ Στρατεύματα τῆς Ε/Β μεθορίου προέβαλλαν πείσμονα ἀντίσταση, παρὰ τὴν συντριπτικὴ ὑπεροχὴ τῶν Γερμανῶν, ἀναγκασθέντα τὴν 9η Ἀπριλίου νὰ συνθηκολογήσουν ὅταν ἔγινε πλέον ἡ διάσπαση τοῦ Γιουγκοσλαβικοῦ μετώπου καὶ τὰ Γερμανικὰ στρατεύματα διὰ τῆς κοιλάδας τοῦ Ἀξιοῦ ποταμοῦ εἰσήρχοντο εἰς τὴν Θεσσαλονίκη.
Ἡ κατάληψη τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὰ Γερμανικὰ στρατεύματα ὁλοκληρώθηκε τὴν 31η Μαΐου τοῦ 1941 μὲ τὴν κατάληψη καὶ τῆς νήσου Κρήτης.
Βαρύτατο ἦταν τὸ τίμημα τοῦ Ἑλληνο-Ἰταλικοῦ πολέμου καὶ τῆς Γερμανικῆς εἰσβολῆς τὰ ἔτη 1940-1941. Ὁ πόλεμος αὐτὸς στοίχισε τὴν ζωὴ καὶ τὸν ἀκρωτηριασμὸ χιλιάδων ἀτόμων.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ἐλέχθησαν πολλὰ Ἡρωικὰ καὶ διθυραμβικὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τοὺς τότε ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου (ΧΙΤΛΕΡ ΤΣΩΡΤΣΙΛ - ΝΤΕ ΓΚΩΛ - ΡΟΥΣΒΕΛΤ - Ρ.Σ. ΜΟΣΧΑΣ κ.λ.π.). Ἀλλὰ δυστυχῶς ὅ,τι ὁ Ἕλλην Μαχητὴς κέρδισε στὸ πεδίο τῆς Μάχης χάθηκαν στὶς πολιτικὲς τράπεζες τῶν διαπραγματεύσεων
Ἑορτάζοντας σήμερα τὴν 81η ἐπέτειο τῆς ἐποποιίας τοῦ '40, ἂς ἀποτίσουμε ἐλάχιστο φόρο τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης στοὺς νεκροὺς ἥρωες.
Ἡ θυσία τους ἂς γίνει κάποτε γιὰ ἐμᾶς χρέος ἑνότητας καὶ προσήλωσης στὰ ἰδανικὰ τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Δημοκρατίας.
Βαρύτατες οἱ ὑποχρεώσεις μας ἔναντι αὐτῆς τῆς ἀνεκτίμητης Ἐθνικῆς κληρονομιᾶς. Ἰδιαίτερα ἡ νέα γενιά, ἡ ἐλπίδα τοῦ ΑΥΡΙΟ, πρέπει νὰ ἐνστερνισθεῖ τὰ διδάγματα τῆς ἐποποιίας τοῦ '40, καὶ νὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι μόνο μὲ τὴν Ἐθνικὴ ἑνότητα, τὴν Ἱστορικὴ μνήμη τοῦ λαοῦ μας καὶ τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα θὰ διαφυλάξουμε αὐτὴν τὴν ἱερὴ πατρίδα.
Τέλος ἂς εὐτυχήσουν οἱ ἐρχόμενες γενεὲς νὰ ἔχουν τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτικὴ Ἐλευθερία χωρὶς τὴν φρίκη τοῦ πολέμου, νὰ ὑπάρξουν ὅμως ἀξίες τῆς Εἰρήνης, ποὺ θὰ κρατήσουν προπάντων ὑψηλὰ τὴν ἠθικὴ στάθμη τοῦ βίου τῶν Ἑλλήνων.
Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἀντγος ἐ ἀ.
Ἐπίτιμος Δκτης τῆς Σ.Σ.Ε.
Ἐπίτιμος Δκτης τῆς Σ.Σ.Ε.
____________________________
Ἡ προσθήκη τῶν φωτογραφιῶν
εἶναι τοῦ ἱστολογίου μας
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου