Ἀντώνης Ἀντωνᾶς: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ 1974

 

Τοῦ Ἀντώνη Ἀντωνᾶ.
 

Ἡ Βουλὴ τῶν Ἀντιπροσώπων τῆς Κύπρου ἔχει ὁρίσει τὴν 29η Ὀκτωβρίου κάθε ἔτους ὡς Ἡμέρα Ἀγνοουμένων. Πρόκειται γιὰ ἕναν ἐλάχιστο φόρο τιμῆς στὸ δρᾶμα χιλιάδων οἰκογενειῶν τοῦ κυπριακοῦ ἑλληνισμοῦ ποὺ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς τουρκικῆς στρατιωτικῆς εἰσβολῆς τοῦ 1974, δολοφόνησαν, ἐκτόπισαν καὶ ξερίζωσαν ἀμάχους ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ...
 

«Σήμερα, ἡμέρα μνήμης τῶν ἀγνοουμένων, θυμόμαστε καὶ τιμοῦμε τὰ ἀγαπημένα μας πρόσωπα. Μὲ εὐθύνη καὶ πίστη στεκόμαστε δίπλα στὶς οἰκογένειες τῶν ἀγνοουμένων μας ὑποσχόμενοι νὰ συνεχίσουμε γιὰ ὅσο χρειαστεῖ τὸν ἀγῶνα γιὰ διακρίβωση τῆς τύχης ἑνὸς εκάστου.βίαια ὅποιον στάθηκε ἐμπόδιο στὰ σχέδιά τους.» Ν. Ἀναστασιάδης.
 

Ἡ ΜΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ.
 

Φώτο ἀπὸ ἐγκαίνια τὸ 2018.
 

Τὸ μνημεῖο ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ ἄγαλμα τῆς Μάνας, σὲ φυσικὸ μέγεθος, κατασκευασμένο ἀπὸ ἠφαιστειογενὴ πετρώματα (λάβα) Σαντορίνης καὶ περιβάλλεται ἀπὸ 42 καὶ 1619 ἠφαιστιογενεῖς πέτρες μὲ τὴν κάθε μιὰ νὰ ἀναγράφει τὸ ὄνομα τοῦ καθενὸς ἀγνοουμένου τῶν περιόδων 1963 - 1964 καὶ 1974. Tοποθετήθηκε στὴν εἴσοδο τοῦ Τύμβου Μακεδονίτισσας στὴν Λευκωσία, ὅπου βρίσκονται μνήματα Κυπρίων καὶ ἐξ Ἑλλάδος ἀξιωματικῶν καὶ ὁπλιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν κατὰ τὴ τουρκικὴ εἰσβολὴ τοῦ 1974, ὑπερασπιζόμενοι τὴν ἀνεξαρτησία καὶ τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα τῆς Κ.Δ.
 

Τὸ μνημεῖο ἀποτελεῖ δωρεὰ τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἄμυνας τῆς Ἑλλάδας, καὶ γιὰ τὴν ὑλοποίηση τοῦ ἔργου ὑπῆρξε συνεργασία μὲ τὸ κυπριακὸ ὑπουργεῖο Ἄμυνας.   Τὸ μνημεῖο ἔγινε στὴν βάση σχεδιαστικῆς πρότασης τοῦ ὑποπτέραρχου (Ι) ἐ.ἀ. τῆς Ἑλληνικῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, Νίκου Ἤμελλου, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τὸν ἐξ Ἑλλάδος γλύπτη, Ἀχιλλέα Βασιλείου, πρὸς τιμή τους ἐργάσθηκαν ἀφιλοκερδῶς. ΕΥΓΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ.
 

Σχεδιαστικά, τὸ μνημεῖο ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ ἄγαλμα τῆς Μάνας, σὲ φυσικὸ μέγεθος, κατασκευασμένο ἀπὸ ηφαιστειογενὴ πετρώματα (λάβα) Σαντορίνης. Τὸ ἄγαλμα περιβάλλεται ἀπὸ 42 καὶ 1619 ἠφαιστιογενεῖς πέτρες μὲ τὴν κάθε μιὰ νὰ ἀναγράφει τὸ ὄνομα του καθενὸς ἀγνοουμένου.
 

ΤΙΜΗΤΙΚA ΠΟΝΗΜΑΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑTA. (Ἀναδημοσιεύσεις ἀπὸ ἱστορικὰ βιβλία ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ, ΕΣΧΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ, ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ κ.ἄ.  τοῦ Ἀ. Ἀντωνᾶ)
ΣΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
 

τοῦ Ἀντώνη Ἀντωνᾶ.
 

Μὲ Κεφαλαῖα.

ΜΕ ΠΟΝΟ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ,
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ.
ΑΚΟΥΜΠΙΣΜΕΝΕΣ ΞΑΓΡΥΠΝΕΣ,
ΟΙ ΠΟΝΕΜΕΝΕΣ ΜΑΝΕΣ,

ΣΤΗ ΚΑΓΚΕΛΕΝΙΑ ΕΞΩ ΠΟΡΤΑ,
ΜΕΣ΄ΤΑ ΛΙΟΠΥΡΙΑ, ΤΗΝ ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ….
ΣΚΟΥΡΙΑΣΕ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ, ΛΥΓΙΣΕ Η ΠΟΡΤΑ,
ΤΟ ΣΚΟΥΡΙΑΣΑΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ,

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΛΥΓΙΣΕ,
ΚΥΡΤΩΣΑΝ ΟΙ ΜΑΡΑΖΩΜΕΝΕΣ ΜΑΝΕΣ,
ΑΠ΄ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΣΠΛΑΧΝΩΝ ΤΟΥΣ.
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΑΝ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ,

ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΑΝ,
ΚΑΙ ΑΝ ΓΟΝΑΤΟΥΣΑΝ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ,
ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΙΚΕΣΙΑ,
ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ.

ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΣΕΚΤΑ,
ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑΝ ΑΛΛΟ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ,
ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΑΙΩΝΙΑ, ΣΤΕΡΕΨΑΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥΣ,
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ, Ν΄ΑΝΑΠΑΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ,

ΚΛΕΙΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕ ΠΙΚΡΑ, ΕΦΥΓΑΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ,
ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΖΟΥΝ, ΓΥΡΩ, ΟΛΟΓΥΡΑ ΚΑΙ ΨΑΧΝΑΝ
ΤΟΥΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΡΙΖΩΜΈΝΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ,
ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ,
ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΚ ΕΛΑΤΩ ΒΡΟΝΤΟΦΏΝΑΖΑΝ,
ΚΑΙ ΗΡΩΙΚΑ ΕΠΕΦΤΑΝ ΞΑΝΑ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΝ,
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΑΝ ΜΕ ΠΕΙΣΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ.

ΤΙ ΨΑΧΝΕΤΕ ΠΟΝΕΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΤΗ ΓΗ;
ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΑΝΕΒΕΙΤΕ, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΑΣ
ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΜΏΣΕΤΕ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ,
ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ,
ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ,

ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ,
ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΝ ΞΑΝΑ, Ν΄ΑΝΑΠΑΥΘΟΥΝ
ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΜΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ.

ΠΥΡΡΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΧΑΡΑΣ ΑΝΑΜΙΚΤΑ ΜΕ ΛΥΠΗ,
ΣΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΑ ΑΓΙΟΧΩΜΑΤΑ ΠΕΦΤΟΥΝ,
ΧΕΙΜΑΡΡΟΙ ΘΕ ΝΑ ΓΕΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ,
ΣΤΑ ΤΑΡΑΓΜΕΝΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΘΕ ΝΑ ΠΝΙΞΟΥΝ,
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ ΘΑ ΡΙΞΟΥΝ.

ΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ Ο ΠΟΝΟΨΥΧΟΣ ΘΕΟΣ,
ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ, ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΝΟ ΦΥΓΑΝ,
ΝΑ ΑΠΟΤΑΞΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΤΗΝ ΛΥΠΗ ΤΗΝ ΑΝΕΙΠΩΤΗ
ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΜΟ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΠΟΥ ΠΗΓΑΝ …
 Α.Α.

Οἱ νεκροὶ ἀδελφοί μας ἥρωες.
(Ποίηση, λυρικὴ καὶ ἐπική)

Τοῦ Ἀντώνη Ἀντωνᾶ.

Ἀφιερωμένο τιμῆς ἕνεκεν στὸν ἥρωα ἀδελφό μου, Χριστάκη Ἀντωνᾶ καὶ τοὺς συμπολεμιστές του Ἕλληνες καὶ Ἑλληνοκύπριους, ποὺ τὴν ζωή τους πρόσφεραν ἀντίδωρο θυσίας, ἀλλὰ καὶ ἀθανασίας.

Οἱ νεκροί μας ἀδελφοὶ ἥρωες. Ἐσχάτη Ἱκεσία.


Ἡ μέρα ἐσκοτείνιασε,
ὁλικὴ ἔκλειψη ὁ ἥλιος ἔχει..

Μαῦροι καπνοὶ ὑψώνονται,
τοὺς οὐρανοὺς καλύπτουν.

Τὰ λεύτερα πουλιὰ τὰ θεόθρεφτα,
τῆς Κύπρου, μαζὶ μὲ τὰ περιστέρια,
μαυρισμένα, φοβισμένα φεύγουν.

Φεύγουν τὰ εἰρηνικὰ ἄσπρα περιστέρια,
φεύγουν, φεύγουν τρομαγμένα.

Μαῦρα κοράκια, νεκρικά, σὰν χάροντες,
πετοῦν πιά, στοὺς οὐρανούς μας μένουν,
μαζὶ μὲ τὰ τουρκικὰ ἀεροπλάνα,
ποὺ βόμβες σὲ γυναικόπαιδα σπέρνουν.

Ἡ νύχτα ποὺ φεγγαρόφωτη ἦταν,
μ᾿ ὁλόγιομο λαμπρὸ φεγγάρι,
κακὸς οἰωνός, ἔκλειψη εἶχε καὶ αὐτό.

Μαύρισ᾿ ἡ νύχτα, ἀβυσσαλέο σκότος,
χάθηκαν τὸ φεγγάρι καὶ τ᾿ ἀστέρια.

Οἱ Κύπριοι ἥρωες, ὄρθιοι τὰ τὰνκς,
μὲ τὰ παλιὰ μαρτίνια πυροβολοῦν.

Τὰ τούρκικα τὰνκς τοὺς κανονιοβολοῦν,
μ᾿ αὐτοὶ μένουν στὶς θέσεις τους ἀκλόνητοι,
ποὺ ἡ πατρίδα, τοὺς ὅρκισε, νὰ ὑπερασπιστοῦν,
ποτὲ μὴν κάνουν πίσω, οἱ ριζωμένοι βράχοι.

«Τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδόσω»,
ὁρκιστήκανε καὶ τὸν ὅρκο τὸν τιμήσανε.

Πληγωμένα κατακαμένα, τὰ ουρανόφταστα,
παλληκάρια, πεισματικὰ ὄρθια συνεχίζουν νάναι.

Ἡρωικὰ νὰ πολεμοῦν, τὰ τιμημένα,
σκαλοπάτια ἀνεβαίνοντας τῆς λευτεριᾶς.

Ἀπὸ τὰ τὰνκς περικυκλώθηκαν,
ἀλλὰ ποτὲ δὲν παραδόθηκαν.

Καὶ ὅταν ἡ μοιραία στιγμή,
ἀναπάντεχα ἔρχεται,
μὲ ὀδύνη τὴν τελευταία πνοή,
ἀρχίζουν νὰ ἀφήνουν.

Τοὺς Τούρκους δὲν μποροῦν
πιὰ μ᾿ αὐτοθυσία νὰ πολεμοῦν.

Κάποιοι τοὺς ἐγκατέλειψαν.
Σφαῖρες ἄλλες δὲν ἔχουν,
μία μόνο, γιὰ τὸν ἑαυτό τους φύλαξαν...

Ψυχομαχοῦν, ἱκετεύουν καὶ προσεύχονται,
δὲν θέλουν γιὰ νὰ φύγουν,
τοὺς Τούρκους θέ᾿ νὰ πολεμοῦν.

Βοήθεια γιὰ νἄρθει, μάταια προσδοκοῦν!
Πέφτουν κορμιὰ λεβέντικα, αἱματοβρεγμένα,
μὲ τὰ χώματα, τὰ ἱερὰ τῆς Κύπρου σμίγουν.

Ἡ τιμημένη δόξα, μὲ τὸν χάροντα,
χέρι - χέρι, γιὰ τὰ πάνθεα οὐράνια, ὠδεύουν...

Ἁγιάζεται τὸ αἷμα τους,
τὰ λεβεντοκορμιά τους,
τὰ πολεμοκαπνισμένα,
ποὺ μυροφόρες νύφες τ᾿ ἀλείψανε,
ἕτοιμα στὴν ἀθανασία,
στὸν παράδεισο νὰ πᾶν.

Μὲ μύρα ἀθάνατα τῆς θεᾶς,
Κύπριδας Ἀφροδίτης καμωμένα.

Σὲ κύπελλο, ἀπ᾿ τοῦ Τρόοδους,
τὸ χρυσόδενδρο, τὴν Λατζιά*,
τὰ χρυσοπράσινα φύλλα καμωμένο.

Ἀπ᾿ τῆς Κερύνειας τὰ γιασεμιά,
τὰ μοσχομυρισμένα ρόδα.

Τῆς Μόρφου τοὺς λεμονανθούς,
τῶν κυκλάμινων, τῶν γλαδιόλων.

Τοῦ Πενταδάκτυλου τοῦ Διγενή

Ἀκρίτα, θρυλικοῦ βουνοῦ, ἀπόσταγμα,
ἀγριολούλουδων, ἀνεμώνων,
γλιστροκουμαριάς, δάφνης, ἄλλιου,
τῆς ἄνθεμις, τοῦ κρόκου τῆς Ἀφροδίτης.

Τῶν λυγερόκορμων κυπαρισσιῶν
τοῦ Κυπαρισσόβουνου τ᾿ ἄρωμα,

Τῆς Μεσαρκάς τά φούλια,
τῶν μεθυστικῶν νυχτολούλουδων,
τῆς ζουλατζιάς, τῆς ἀροδάφνης.

Τῆς Ἀμμοχώστου τό θαλασσινό,
ἄρωμα τῆς Σαλαμίνας,
μέ τήν χρυσή τήν ἄμμο.

Τοῦ Καρπασιοῦ τοῦ θυμαρίσιου,
τοῦ χαμομηλιοῦ ἄρωμα,
αἰώνιο κρᾶμα μύρου ἀθανασίας.

Νεκρά τά σώματα τά ἱερά,
ὄχι νεκρές οἱ ψυχές τους,
πλανῶνται μέχρι σήμερα,
σάν ἄσβεστοι κομῆτες πεντάχρυσοι,
πάνω ἀπ᾿ τῆς Κύπρου τ᾿ ἄπειρο,
τοῦ ὁλόφωτου ξάστερου οὐρανοῦ.

Σάν λαμπάδες μέ ἱερή φλόγα Ἁγίου Φωτός,
μετέωρα κρεμασμένες στόν θόλο,
τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα, τῆς σκλαβωμένης,
Ἁγίας Καρπασίας, πολιορκημένη ἑκκλησιά.

Τό πνεῦμα τους, ἀγέρηδες δυνατούς,
μελτέμια θά σηκώσει, σίφουνας,
καταιγίδα, θά γενεῖ κάποια στιγμή,
τούς Τούρκους ν᾿ ἀποδιώξει.

Ἡ Κύπρος, τά μαῦρα σύννεφα,
σκλαβιᾶς σύντομα θά τά σπρώξει...

Τιμημένα καί ἔνδοξα νέα μας παλληκαριά,
πού τήν ζωή σας δώσατε στήν ἡρωική πατρίδα...

Αὐτή ἡ μικρή Κύπρος σας, ἡ πολύπαθη,
ἀλλά ἡρωική καί περήφανη,
πάντα θά σᾶς θυμᾶται,
θά σᾶς εὐγνωμονεῖ,
πού μέ τό αἷμα σας τό ἱερό,
τό αἷμα τῆς ὑπέρτατης θυσίας,
τήν γῆ της τήν ποτίσατε,
ἀθάνατη ἔγινε, ἁγίασμα τήν βρέχει.

Νέα βλαστάρια ἀναγέννησης,
φυτρώνουν παλληκάρια,
τῆς δικῆς σας αὐτοθυσίας,
τιμῆς κι᾿ εὐψυχίας.

Οὔριοι ἄνεμοι ἐλευθερίας, στή Κύπρο,
θά φυσήξουν, τά μαῦρα σύννεφα,
καί τούς κατακτητές, θέ᾿ ν᾿ ἀποτραβήξουν.

Τά λευκά εἰρηνικά περιστέρια πάλι,
τόν οὐρανό τῆς Κύπρου θέ᾿ νά πλημμυρίσουν.
Ὦ! νεκροί μας, τιμημένοι ἔνδοξοι ἀδελφοί,
δικά μας ἀδέλφια, ἡρωικά παλληκάρια...
Αἰωνία σας ἡ μνήμη...
Α.Α.
 

Οἱ ἥρωες.

Μέσα σέ βόλια καί ὀβίδων κρότους,
ἔπεσαν τά νιᾶτα μές στόν ἀνθό τους.

Πᾶνε λεβέντες πᾶνε κορμιά,
κι ἄγνωστα τά θάψαν στήν ἐρημιά.

Κανείς δέν ξέρει πού τά ᾿χουν θάψει,
κανείς δέν πῆγε γιά νά κλάψει
κανείς δέν ἔκαψε γι᾿ αὐτά λιβάνι,
κανείς δέν ἔμπλεξε γι᾿ αὐτά στεφάνι.
Ἀνώνυμ᾿ ἥρωες ἄγνωστοι τάφοι,
κανένας ὄνομα σ αὐτούς δέ γράφει,
μήτε τό χῶμα τους φιλοῦνε χείλη,
σταυρό δέν ἔχουνε μήτε καντήλι.

Μόνο μιᾶς κόρης μαργαριτάρια,
κυλοῦν σέ τάφους πού κάποια μέρα,
θά γίνουν κόσμου προσκυνητάρια,
καί φάροι Νίκης γιά μιά μητέρα ........ Γ. Σουρρή.
 

Καρτεροῦμεν μέραν νύχταν
νά φυσήσει ἕνας ἀέρας
στοὺν τόν τόπον πο ᾿ν καμένος
τζι' ὲν θωρεῖ ποτέ δροσιάν
Γιά νά φέξει καρτεροῦμεν
τό φῶς τζιήνης τῆς μέρας
πο ᾿ν νά φέρει στόν καθ᾿ ἕναν
τζιαὶ δροσιάν τζαὶ ποσπασιάν
Τοῦ Δ. Λιπέρτη.
 

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ,  ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΑΙΜΑ,  ΤΟΥΣ ΩΣ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΩΡΟ, ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑ.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ  ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΗΡΩΩΝ.

ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ.

Τοῦ Ἀντώνη Ἀντωνᾶ, ἀδελφοῦ ἐθνομάρτυρα. 

«Πᾶνος»