Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
εὐκοπώτερον γὰρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον
εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν... (Λουκ. 18,25)
Νὰ περάσει ἡ καμήλα ἀπὸ τὸ κεφάλι τῆς βελόνας εἶναι εὐκολότερο, ἀπὸ ἕναν πλούσιο στὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν! Τὸ εἶπε ὁ Κύριος! Ὁ Κύριος τῆς ἀγάπης, ὁ Ποιμὴν ὁ καλός, λέγει συχνὰ μέσα στὸ Εὐαγγέλιό Του ρήματα ποὺ μᾶς πονοῦν μὰ καὶ μᾶς κάνουν νὰ ἀποροῦμε!
Βέβαια ὑπάρχει μιὰ μετάφραση (ἡ ὁποία παρουσιάζεται ἀπὸ κάποιους ὁμοίως ὀρθὴ) τοῦ συγκεκριμένου χωρίου, ποὺ μιλᾷ γιὰ κάμιλον, δηλαδὴ γιὰ τὸ καραβόσχοινο ποὺ δένει τὰ καράβια στὴν προκυμαία. Καὶ ἔτσι θέλουμε νὰ φανταζόμαστε αὐτὸ τὸ χοντρὸ σχοινί, νὰ ξεφτίζει λίγο- λίγο κάθε φορὰ ποὺ ἕνας πλούσιος ἐλεεῖ, μέχρι νὰ ἀποσυντεθεῖ ὁλότελα σὲ μυριαρίθμητες λεπτὲς τριχιὲς καὶ μιά-μιὰ νὰ περνᾶνε ὅλες διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος...
Μόνο ποὺ πρέπει κάθε τέτοιο λεπτὸ νῆμα, νὰ τὸ βοηθᾷ νὰ τρυπώσει ἡ καθαρὴ ἐλεημοσύνη, ἡ ἀψεγάδιαστη ἀγαθοεργία, ἡ ἔμπονη συμπαράσταση, ἡ ἐν Χριστῷ ὀρθοπραξία μας... διαφορετικὰ θὰ ἔχουμε ἐνώπιόν μας, ἕνα ἐξάμβλωμα Χριστιανικῆς τάχα ἀρετῆς... τὴν χορεύουσα φιλανθρωπία, γιὰ τὴν ὁποία εἴχαμε ἀκούσει νὰ μιλᾷ ὁ μέγας Ἱεροκήρυκας τοῦ Παραδείσου (σ.σ.Δημήτριος Παναγόπουλος)...
Νὰ δώσουμε ἐλεημοσύνη γιὰ τοὺς ἀναγκεμένους, ἀλλὰ νὰ συνδυάζεται τὸ ποσὸ μὲ ἕνα γλεντάκι, ἕναν φιλανθρωπικὸ χορό, μὲ φωτογράφους, μὲ δημοσιεύσεις καὶ ἐντυπωσιακὲς ἐμφανίσεις στὸ χαλὶ τῶν... φιλανθρώπων εὐεργετῶν... καὶ ἐκεῖνο τὸ «μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. 6,3) πῶς ἄραγε θὰ συζευχθεῖ; Ὁ Ποιμὴν ὁ καλὸς τὸ εἶπε καὶ αὐτό! Καὶ ἄντε νὰ κάνουμε οἰκονομία καὶ νὰ προβάλλουμε τοὺς ἐλεήμονες, ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση... ἄν οἱ εἰσφορὲς τους προέρχονται ἀπὸ ἔργα ἀγαθά, θὰ μᾶς ἀπασχολήσει ἄραγε;
Γιατί θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι κανεὶς δὲν θὰ ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐλεηθεῖ ἀπὸ ἔσοδα ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἔργα φαῦλα καὶ Θεομίσητα... τὸ καλὸ δὲν εἶναι καλὸ ἂν δὲν γίνεται καλῶς! «Τὸ καλὸν οὔκ ἔστι καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται» λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος! Δὲν ἁγιάζει ὁ σκοπὸς τὰ μέσα! Τὸ Παύλειο: «τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα» ἁγιάζεται μόνο ὅταν τελεῖται ἐν Χριστῷ καὶ ἐν ἀληθείᾳ καὶ ὄχι ἐν ἀναισχυντίᾳ! Μὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ φαῦλα χρήματα συντηροῦνται τόσα εὐαγῆ ἱδρύματα τῆς Μητροπόλεως, τόσοι ἄνθρωποι καθημερινὰ τρῶνε, τόσοι γέροντες στεγάζονται, τόσα ὀρφανὰ τρέφονται καὶ σπουδάζουν!
Ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, θαρρεῖς πὼς εἶναι δύσκολο γιὰ τὸν Ἅγιο Θεό, τὸν μέγα Προνοητὴ νὰ οἰκονομήσει ὅλους αὐτοὺς τοὺς παραπάνω ἐμπεριστάτους; Εἶπε ποτὲ ὄχι, ἀρνήθηκε ποτὲ κανεὶς ἀπὸ ὅλους αὐτούς, μιὰ γενναία δωρεὰ προερχόμενη ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἐγνωσμένα Θεομαχοῦν;
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σὰν ἔχτιζε τὸ μοναστηράκι τῆς Ἁγίας Τριάδας στὴν Αἴγινα (ἀπὸ διήγηση Δ. Παναγόπουλου) ὡς συνήθως ἀναζητοῦσε χρήματα γιὰ νὰ πληρώσει τοὺς μάστορες καὶ τὰ ὑλικά! Σὲ μιὰ τέτοια περίσταση ἂν καὶ πολὺ εἶχε ἀνάγκη τὰ χρήματα εἶδε νὰ πλησιάζει στὴν πύλη τῆς Μονῆς μιὰ καλοβαλμένη κυρία. Πρὶν ἐκείνη προλάβει κἂν νὰ τοῦ μιλήσει ὁ Ἅγιος της λέει: -Καλῶς ἤρθατε κυρία Ἑλένη μὲ τίς 3000 δραχμὲς στὴν τσάντα σας! Ὄντως ἡ πλούσια ἐκείνη γυναῖκα ἀνέβηκε γιὰ νὰ προσφέρει αὐτὸ τὸ τεράστιο γιὰ τότε ποσὸ στὸ Γέροντα γιὰ τίς ἐργασίες!
Καὶ συνέχισε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: -Δὲν γίνονται ἀποδεκτὰ τὰ χρήματά σου, γιατί συνεχίζεις νὰ ἔχεις μῖσος καὶ νὰ μὴ μιλιέσαι μὲ κοντινούς σου ἀνθρώπους! Πήγαινε λοιπὸν πρῶτα νὰ συγχωρεθεῖς μὲ αὐτοὺς καὶ ἔπειτα ξανάρχεσαι ἐδῶ!
Ἔφυγε τὸ λοιπὸν ἡ κυρία Ἑλένη καὶ ξαναεπέστρεψε στὴν Μονὴ μετὰ ἀπὸ μῆνες! Τὴν ὑποδέχτηκε καὶ πάλι ὁ Ἅγιος καὶ αὐτὴ τὴν φορὰ βλέποντας τὴν διόρθωσή της, τῆς ὑπέδειξε νὰ ρίξει τὰ χρήματα τῆς δωρεᾶς στὸ παγκάρι τοῦ Ναοῦ. Μεγάλο τὸ μάθημα ἀπὸ τοῦτο τὸ περιστατικό! Καὶ ἀπὸ ἕνα ἀκόμα, ποὺ εἶναι ἀρκετὰ γνωστό:
Μιὰ ἀπὸ τίς πλέον διάσημες ἑταῖρες τῆς ἀρχαίας Θήβας ἦταν ἡ Φρύνη. Αὐτὴ κάποτε προθυμοποιήθηκε νὰ πληρώσει ἀποκλειστικὰ τὰ ἔξοδα γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση ὅλων τῶν τειχῶν τῆς πόλης, τὰ ὁποῖα εἶχαν καταστραφεῖ ἀπὸ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο! Ἀπαίτησε μόνο σὰν ἀναγνώριση τῆς τεράστιας προσφορᾶς της, νὰ ἀναγραφεῖ σὲ σημεῖο ἐμφανὲς πάνω στὰ τείχη ἡ φράσῃ: «Καταστράφηκαν ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο, ἐπισκευάστηκαν ἀπὸ τὴ Φρύνη τὴν ἑταίρα».
Ἡ πρότασή της ἀπορρίφθηκε ἀπὸ τοὺς Θηβαίους! Μοιάζει κι αὐτὸ τὸ περιστατικό, μὲ ἐκεῖνο τὸ ψαλμικὸ ποὺ ἀκούγεται σὲ κάθε ἑσπερινό, τό... «Ἔλεον δὲν ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλὴν μου...» (Ψαλμ.140)
Ἱλαρὸς μὰ καὶ ἄμωμος πρέπει νὰ ᾿ναι ὁ δότης! Οὔτε γιὰ νὰ προβληθεῖ, οὔτε γιὰ νὰ φωτογραφηθεῖ, οὔτε κἂν γιὰ νὰ φοροελαφρυνθεῖ... Δὲν εἶναι μόνο ὁ ἄπληστος πλοῦτος ποὺ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο γιὰ ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ τήρηση πάσης δικαιοσύνης... εἶναι καὶ ὁ ἱδρῶτας καὶ ὁ κόπος καὶ ἡ καθαρὴ καρδιὰ ποὺ τὸν συνοδεύει καὶ κυρίως ἡ καθαρὴ καρδιὰ καὶ τὸ Θεάρεστο ποὺ ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἡ προσφορὰ τοῦ πλουσίου μὰ καὶ τοῦ καθενὸς μας κουβαλᾷ!
Γιὰ νὰ περάσουμε ἀπέναντι, γαντζωμένοι ἔστω ἀπ᾿ τὰ ξεφτίδια τοῦ Θείου ἐλέους...
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή. Μὲ ἀφορμὴ μιὰ φράση ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς ΙΓ Λουκᾶ.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή. Μὲ ἀφορμὴ μιὰ φράση ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς ΙΓ Λουκᾶ.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Αδελφέ μου Νώντα συγχαρητήρια για τα άρθρα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε λίγες σειρές, βαθύτατα νοήματα.
Μακάριοι ( ευτυχισμένοι), αυτοί που τα κατανοούν.
Νὰ δώσουμε ἐλεημοσύνη γιὰ τοὺς ἀναγκεμένους, ἀλλὰ νὰ συνδυάζεται τὸ ποσὸ μὲ ἕνα γλεντάκι, ἕναν φιλανθρωπικὸ χορό, μὲ φωτογράφους, μὲ δημοσιεύσεις καὶ ἐντυπωσιακὲς ἐμφανίσεις στὸ χαλὶ τῶν... φιλανθρώπων εὐεργετῶν...
Θα μείνω σε αυτό που γράφεις και δυστυχώς πολύ λίγοι το καταλαβαίνουν:
Ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, θαρρεῖς πὼς εἶναι δύσκολο γιὰ τὸν Ἅγιο Θεό, τὸν μέγα Προνοητὴ νὰ οἰκονομήσει ὅλους αὐτοὺς τοὺς παραπάνω ἐμπεριστάτους;
Αυτός που ταΐζει τα μυριάδες πετεινά του ουρανού, δεν θα τάιζε και εμάς;
Τότε γιατί υπάρχουν πεινασμένοι και παιδάκια που πεθαίνουν από την πείνα;
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός σε κλάσμα του δευτερολέπτου μπορεί να εξαφανίσει την πείνα από όλο τον κόσμο.
Τότε γιατί δεν το κάνει; ( Αναρωτιούνται οι κοντόφθαλμοι).
Γιατί θέλει να γίνουμε συνεργοί Του και όμοιοι Του.
Να γίνουμε οικτίρμωνες και ελεήμονες όπως ο Ουράνιος Πατέρας μας.
Και να κερδίσουμε την Αιώνια Βασιλεία, δηλαδή την σωτηρία μας.
βλέπουμε ότι ο θάνατος δεν ξεγελιέται, αλλά το σημαντικότερο δεν δωροδοκείτε ότι και να του προσφέρεις.
Και όλοι αυτοί οι ταλαίπωροι που θησαύριζαν πατώντας επί πτωμάτων και αφήνοντας εκατομμύρια παιδάκια να πεθαίνουν από την πείνα.
Έρχεται η ώρα που τρέμουν όπως το φθινοπωρινό φύλλο που είναι έτοιμο να πέσει.
Η παρούσα ζωή διαρκεί όσο το ανοιγόκλεισμα από μία κατσαρόλα που βράζει. ένα πούφ είναι.
Αν ερχόταν Άγγελος από τον ουρανό και κάθε 1.000 χρόνια έπαιρνε μία σταγόνα από τους απέραντους ωκεανούς κάποτε εις τον αιώνα του αιώνος θα τελείωναν.
Η κόλασις δεν θα τελειώσει ποτέ, γιατί απλά δεν θα υπάρχει πλέον ο χρόνος.
Για αυτό ας μετανοούμε και ας κάνουμε το καλό κάθε μέρα.
Γιατί εκεί όπου θα μας βρει ο θάνατος, εκεί και θα κριθούμε.