ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ (Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στήν Κοζάνη) - (Βιβλίο Α΄ - Μέρος 34ο)

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ

 

Χριστιανικον Φυλλαδιον (Κατοχῆς) – Κοζάνη, τη 4 Mαρτίου 1944. Αριθμ. Φυλ. 1

+Η ΑΛΗΘΕΙΑ+

– «Ὑπέρ πάντα νικᾶ ἡ ἀλήθεια. Μένει καί ἰσχύει εἰς τόν αἰῶνα καί ζῆ καί κρατεῖ εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος» (Παλαιά Διαθήκη).
– «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τη ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ).

____________________________________

Διευθυντής – Αρχιμ. Αυγουστῖνος Ν. Καντιώτης – Ιεροκήρυξ

ΑΛΗΘΕΙΑ

Ἡ ἀνθρώπινη ψυχή διψᾶ τήν ἀλήθειαν. Εἶναι ἔμφυτος ἡ δίψα αὐτή, βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Εἶναι τόσον βαθειά, ὥστε ὁ ἄνθρωπος ζητῶν καί ἐρευνῶν νά εὕρη τήν ἀλήθειαν παραμερίζει ἄλλας φυσικάς, ἐπιτακτικάς ἀνάγκας πού ἔχει τό σῶμα. Λησμονεῖ τήν τροφήν, τόν ὕπνον, τήν ἀνάπαυσιν καί ἄϋπνος πιέζει τόν ἑαυτόν του, ἐντείνει τάς διανοητικάς του δυνάμεις, ἀγωνίζεται νά πλησιάσει νά κατακτήσει τήν ἀλήθειαν. Καί ὅταν τήν εὕρει ἤ νομίσει ὅτι τήν εὗρε, ώ! τότε ποῖος ἠμπορεῖ νά περιγράψει τήν χαράν του; Σάν ἄλλος Ἀρχιμήδης γεμᾶτος χαρά εἶναι ἕτοιμος καί αὐτός νά φωνάξει: Εὗρον! Εὗρον!
 

Ἀλλά ἡ ἀλήθεια, ὅπως λέγει ἀρχαῖον λόγιον, εἶναι δυσθήρατος, δηλαδή δύσκολα ἀνακαλύπτεται καί συλλαμβάνεται. Ἡ φωλεά της εἶναι κτισμένη εἰς τό πανύψηλον τῆς ἀρετῆς Ὄρος. Τίς δύναται νά ἀναβεί; Ἐμπόδια φράσσουν τήν ἄνοδον, πυκνή ὁμίχλη σκεπάζει πολλάκις τάς ὑπωρείας τοῦ Ὄρους, αὐτοχειροτόνητοι ὁδηγοί παραπλανοῦν τούς ἐρευνητάς. Τά μονοπάτια εἶναι πολλά καί ἡ μυστική ὁδός πού ὁδηγεῖ εἰς τήν κορυφήν τῆς ἀληθείας εἶναι κρυμμένη ἀπό τούς πολλούς. Δι’ αὐτό ὁ ἄνθρωπος μόνος του ἐρευνῶν νά λύσει τά ὕψιστα προβλήματα περί Θεοῦ, περί ἀνθρώπου, περί ἄλλης ζωῆς πέραν τοῦ τάφου, περιέπεσε καί περιπίπτει εἰς λαβύρινθον ἀλληλοσυγκρουομένων γνωμῶν, θεωριῶν καί ὑποθέσεων, ὥστε ὁ μελετῶν τήν ἱστορίαν τῆς φιλοσοφίας ἀναγκάζεται πολλάκις νά συμφωνήσει μέ τήν γνώμην ἐκείνου τοῦ σοφοῦ, ὅστις εἶπεν ὅτι ἡ ἱστορία τῆς φιλοσοφίας δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἱστορία τῶν πλανῶν τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος.

Καί ἐάν ἀκόμη παραδεχθῶμεν ὅτι ἀπό τήν κοπώδη αὐτήν ἔρευναν εὑρίσκει ὁ ἄνθρωπος κάτι – τί, τό κάτι αὐτό τό μεγαλοποιεῖ τόσον πολύ, ὥστε ἐνῶ, ὅπως λέγει ὁ Νεύτων, αὐτό πού εὗρε εἶναι ἕνα κογχύλιον ἁλιευμένο ἀπό τον ἀχανῆ τῆς ἀληθείας ὠκεανόν, ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος τό θεωρεῖ ὅτι εἶναι ὁλόκληρος ἀλήθεια, πού θά σαρώσει ὅλα τά ψεύδη. Ἀλλά δέν περνᾶ πολύς χρόνος καί νέα θεωρία ὑποστηριζομένη ἀπό ἄλλους ἔρχεται νά ἐνταφιάσει τήν προηγουμένην, ἶνα καί αὐτή ἡ νέα μετ’ ὀλίγον γίνει παλαιά καί ἀφοῦ λάμψει ὡς προσωρινόν μετέωρον εἰς τόν ὁρίζοντα τῶν ἰδεῶν, ἐνταφιασθεῖ ἀδόξως κάτω ἀπό τά ἐρείπια τῶν ἀνθρωπίνων θεωριῶν, οἱ δέ ὀπαδοί τῆς Ὕλης καί Πυρρωνικής φιλοσοφίας πού ἀμφιβάλλουν ἐάν ὑπάρχει ἀλήθεια, ἐάν εἶναι δυνατόν νά εὑρεθεῖ ἡ ἀλήθεια θά εἶναι ἕτοιμοι μέ τό στόμα ἑνός Ποντίου Πιλάτου νά κινήσουν χλευαστικῶς τήν κεφαλήν των καί νά ἐπαναλάβουν τήν ἐρώτησιν: «Τί ἐστίν ἀλήθεια;»

Τί ἐστίν ἀλήθεια; Εἰς τό ἐρώτημα αὐτό τῆς ἀνθρωπότητος ἦλθε ν’ ἀπαντήσει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καί ἐάν κατά τήν ὥραν τῆς Δίκης Του δέν ἀπήντησεν εἰς τόν Πιλάτον, δι οὔς λόγους γνωρίζει Ἐκεῖνος, ἀπήντησε ὅμως μυριάκις εἰς τήν ζωήν Του. Ἀπήντησε ὁ Ἰησοῦς μέ τά θαύματά Του τῶν ὁποίων ζωηράν εἰκόνα μας δίδουν οἱ ἱεροί Εὐαγγελισταί. Ἀπήντησεν μέ τήν διδασκαλίαν Του, ἡ ὁποία παρ’ ὅλα τά πλήγματα τῶν ψευδοφιλοσόφων καί τῶν ψευδοεπιστημόνων ἐξακολουθεῖ νά λάμπει ὡς ὁ ἥλιος καί νά ἑλκύει ὀλοέν ζωηρότερον ἀπό γενεᾶς,γενεάς εἰς γενεάν τό ἐνδιαφέρον τῶν εὐγενῶν ψυχῶν. Ἀπήντησε μέ τήν Ἁγίαν Του ζωήν, ζωήν ἀφθάστου ἁγιότητος, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἀποκαλύπτονται καί οἱ ἐχθροί Του, οἱ σταυρωταί Του. Καί δι’ αὐτό ὁ Ἰησοῦς ἔχων συνείδησιν τῆς μοναδικῆς Του ἀποστολῆς ἐν τῷ κόσμῳ, γνωρίζων πόθεν ἔρχεται καί πού ὑπάγει, Θεός ἅμα καί ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος, ἀπευθύνεται πρός ὅλους πού διψοῦν τήν ἀλήθειαν καί λέγει, χωρίς νά ὑπάρχει ὁ κίνδυνος κανείς νά τόν διαψεύσει:

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Νέοι! Ὅσοι, ζητοῦντες τήν πηγήν, ἀντί νά εὕρητε αὐτήν, εὑρήκατε τέλματα θεωριῶν, ρυάκια ἰδεολογικῶς ἀκάθαρτα, ὅπου ὑπάρχουν τά νοσογόνα τοῦ ψεύδους μικρόβια: ὅσοι, ἀντί νά πίνετε τό κρυστάλλινο νερό τῆς ἀλήθειας πίνετε τό δηλητήριον, πού σᾶς προσφέρει ἡ σημερινή ἔκφυλος κοινωνία καί πού εἰς τήν ἀρχήν σας φαίνεται ἠδύποτον, ἀλλά εἰς τό τέλος ἐγκλείει τόν θάνατον: ὅσοι ἔχετε δοκιμάσει τήν ἀπογοήτευσιν, διότι μέ τά χάπια, πού σοῦ ἔδωκαν οἱ ἄνθρωποι δέν εὑρήκατε καμμίαν ἐσωτερικήν γαλήνην, καμμίαν λύσιν εἰς τά ἀγωνιώδη τῆς ψυχῆς ἐρωτήματα, παραμερίσατε τά ἐμπόδια, πλησιάσατε. Ἰδού πηγή, ὁ Χριστός. Αὐτός εἶναι ὁ Δρόμος, πού πρέπει ὅλοι νά ἀκολουθήσωμεν. Αὐτός εἶναι ἡ Ἀλήθεια, πού πρέπει νά ἀκούσωμεν: ἡ Ζωή πού ἀξίζει νά ζήσωμεν. Ἔξω ἀπό τόν Ἰησοῦν καί τήν ἁγίαν Του θρησκείαν δέν ὑπάρχει σωτηρία.

Τό μικρόν αὐτό φυλλάδιον, πού ἐκδίδουν οἱ χριστιανοί νέοι της Κοζάνης μέ τόν τίτλον «ἡ ἀλήθεια» αὐτόν τόν μοναδικόν σκοπόν ἔχει: Νά προσφέρει ἕνα μικρόν ποτήριον ἀνέτος ἀπό τό ἀθάνατον ἐκεῖνο Νερό τῆς ἀληθείας, πού ἔφερεν εἰς τόν κόσμον ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Καί μία ἀκόμη ψυχή νέου ἐάν πρόκειται νά δροσισθεῖ ἀπό τά ζωογόνα νάματα τοῦ Χριστοῦ καί νά αἰσθανθεῖ ὅτι δια κάτι ἀνώτερον ἐγεννήθη εἰς τόν κόσμον τοῦτον, ὁ σκοπός τῆς ἐκδόσεως τοῦ φυλλαδίου θά ἔχει ἐπιτύχει. Διότι ὁ κερδίζων μίαν ψυχήν νέου ὑπέρ τῆς Ἀληθείας κερδίζει μίαν μάχην διά μίαν καλλιτέραμ ζωήν τῆς αὔριον.

 

Συνεχίζεται

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἀνδρονίκης Π.  Καπλάνογλου 

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄»
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)

 

Πηγή:https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«Πᾶνος»