Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*
Ὅλο καὶ συχνότερα γίνονται ἀναφορὲς τελευταῖα ἀπὸ πολιτικοὺς παράγοντες, στρατηγικοὺς ἀναλυτές, ἀκαδημαϊκούς, διπλωμάτες, μέλη διαφόρων περίεργων «δεξαμενῶν σκέψης» κλπ, γιὰ συνεκμετάλλευση μὲ τὴν Τουρκία τῶν ἐνεργειακῶν μας πόρων στὸ Αἰγαῖο καί τὴν Ἀν. Μεσόγειο. Ἄλλοτε τὸ θέμα τίθεται ἀπερίφραστα καὶ ἄλλοτε μὲ μισόλογα καὶ ὑπονοούμενα, πάντως σὲ κάθε περίπτωση μὲ τρόπο ποὺ δημιουργεῖ ἀνησυχία καὶ προβληματισμὸ στοὺς Ἕλληνες πολῖτες καὶ ἰδιαίτερη ἱκανοποίηση στὴν Τουρκία καὶ τίς ΗΠΑ, γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους.
Συγκεκριμένα στὴν Τουρκία, οἱ ἀναφορὲς γιὰ συνεκμετάλλευση ἀπὸ κορυφαῖα διακομματικὰ στελέχη προκαλοῦν ἱκανοποίηση διότι περίπου ἀπὸ τὸ 1973 ἐποφθαλμιᾷ παράνομα ἐνεργειακοὺς πόρους ποὺ ἀνήκουν στὴν Ἑλλάδα μὲ βάση τὸ Διεθνὲς Δίκαιο. Στὶς ΗΠΑ ὁμοίως, αὐτὲς οἱ ἀναφορὲς ἐξυπηρετοῦν τὴν πολιτική τους στάση στὰ ἑλληνοτουρκικά. Τοῦτο διότι θεωροῦν ὅτι βοηθῶντας τὴν Τουρκία νὰ ἐκμεταλλευτεῖ τοὺς ἐνεργειακοὺς πόρους ποὺ δὲν δικαιοῦται, τῆς προσφέρει τὸ «ἑλκυστικὸ ἀντίδωρο» γιὰ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴ Ρωσία καὶ νὰ ἐπανέλθει ἐνεργὰ καὶ «συνεργάσιμη στὸ μαντρὶ» τῆς Δύσης, δηλαδὴ τοῦ ΝΑΤΟ, δηλαδὴ τῶν ΗΠΑ. Μάλιστα τώρα, ποὺ μετὰ τὸ τραγικὸ συμβὰν τῶν σεισμῶν ἡ Τουρκία «γονάτισε» οἰκονομικὰ καὶ ἡ βοήθεια ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ «ὀρθοποδήσει» εἶναι πολλὲς δεκάδες δὶς δολλάρια, ἡ μόνη «πηγὴ» βοηθείας εἶναι ἀπὸ τὴ Δύση. Ἔτσι, ἡ «παροχὴ» τῆς συνεκμετάλλευσης» τῶν ἐνεργειακῶν πόρων τῆς Ἑλλάδος, θεωρεῖ ὁ ἀμερικανικὸς παράγοντας ὅτι θὰ προσέφερε οἰκονομικὸ καὶ γεωπολιτικὸ ὄφελος, τόσο στὴν Τουρκία, ὅσο καὶ στὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴ Δύση γενικότερα.
Ἄς ἐπικεντρωθοῦμε ὅμως σὲ μερικὰ χαρακτηριστικὰ γεγονότα ποὺ ἱστορικὰ σχετίζονται μὲ τὸ θέμα τῆς «συνεκμετάλλευσης» τοῦ Αἰγαίου ἀπὸ πλευρᾶς Τουρκίας. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1973 παραχώρησε ἡ χώρα μας σὲ ἑταιρεία τὸ δικαίωμα ἐξόρυξης καὶ ἐκμετάλλευσης πετρελαίου στὸ κοίτασμα «Πρίνος» τῆς Θάσου. Ἡ Τουρκία ἀντιδρῶντας, παραχώρησε ἀμέσως μετὰ καὶ αὐτὴ δικαιώματα ἔρευνας καὶ ἐκμετάλλευσης στὸ Αἰγαῖο, ἐκτὸς τῶν τουρκικῶν χωρικῶν ὑδάτων, δυτικά τῶν νήσων τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου. Τὸ 1974 εἴχαμε τὴν εἰσβολὴ τῆς Τουρκίας στὴν Κύπρο.
Τὸ 1975 ἄρχισε πάλι νὰ παίρνει διαστάσεις τὸ θέμα. Οἱ Πρωθυπουργοὶ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας κ.Κ. Καραμανλῆς καὶ Ντεμιρὲλ ἀντίστοιχα, συναποφασίζουν στὶς Βρυξέλες νὰ παραπέμψουν τὸ θέμα τῆς ὑφαλοκρηπῖδας κατόπιν συνυποσχετικοῦ στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Χάγης. Ἡ Τουρκία βέβαια ὑπαναχωρεῖ διεκδικῶντας ἀπὸ τότε ὅτι, πέραν τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στὰ 6 ν.μ, ἡ ἐκμετάλλευση τῶν ἐνεργειακῶν πόρων πρέπει νὰ γίνει 50-50 μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἀγνοῶντας κατάφορα τὸ Διεθνὲς Δίκαιο ἀλλὰ καὶ τὴν ἐθνική μας κυριαρχία. Αὐτὴ ὅμως ἦταν μόνο ἡ ἀρχή. Ἄς ξαναθυμηθοῦμε δύο ἀκόμη ἐνδιαφέροντα γεγονότα ποὺ ἀφοροῦν τὴν ἐκμετάλλευση τῶν ἐνεργειακῶν πόρων Αἰγαίου καὶ Ἄν. Μεσογείου.
Τὸ πρῶτο ἀφορᾷ στὴ Συμφωνία τῆς Μαδρίτης τὸν Ἰούλιο τοῦ 1997. Οἱ ΗΠΑ προετοίμασαν ἀθόρυβα τὸ ἔδαφος ὥστε στὸ περιθώριο τῆς συνόδου τοῦ ΝΑΤΟ καὶ ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψη τῆς Μάντιλν Ὀλμπράϊτ, ὁ κ. Κώστας Σημίτης καὶ ὁ κ. Σουλεϊμὰν Ντεμιρὲλ συμφώνησαν γιά: «σεβασμὸ τῆς κυριαρχίας τῆς κάθε χώρας, σεβασμὸ τῶν Ἀρχῶν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου καὶ τῶν Διεθνῶν Συνθηκῶν, σεβασμὸ στὰ νόμιμα, ζωτικὰ συμφέροντα καὶ ἐνδιαφέροντα της κάθε χώρας στὸ Αἰγαῖο, τὰ ὁποῖα ἔχουν μεγάλη σημασία γιὰ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία τους,............».
Μὲ τὴν Συμφωνία αὐτὴ ἐπισήμως ἀναγνωρίζεται μὲ ὑπογραφὴ τῆς Ἑλλάδος, ὅτι ἡ Τουρκία ἔχει νόμιμα καὶ ζωτικὰ συμφέροντα στὸ Αἰγαῖο. Τὸ βιβλίο τῶν Μιχάλη Ἰγνατίου καὶ Νίκου Μελέτη, «Ἡ συμφωνία ποὺ "γκρίζαρε" τὸ Αἰγαῖο - Ἀπὸ τὰ Ἴμια στὴ Μαδρίτη», εἶναι ἀποκαλυπτικὸ γιὰ τίς κινήσεις τῆς τουρκικῆς καὶ τῆς ἀμερικανικῆς πλευρᾶς. Παράλληλα, ἀναδεικνύεται ἡ ἀγωνία τῶν Ἀμερικανῶν νὰ βροῦν τρόπο ὥστε νὰ ἀποτραπεῖ μιὰ νέα καὶ γενικευμένη πλέον σύγκρουση μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας ποὺ θὰ τίναζε στὸν ἀέρα τὴ νοτιοανατολικὴ πτέρυγα τοῦ ΝΑΤΟ. Ἀνάλογοι φόβοι ὑπάρχουν καὶ σήμερα κατὰ μείζονα λόγο καθ᾿ ὅσον ὁ πόλεμος στὴν Οὐκρανία μαίνεται καὶ ἡ συνοχὴ καὶ ἡ διεύρυνση τοῦ ΝΑΤΟ πρέπει νὰ εἶναι ἐξασφαλισμένη.
Τὸ δεύτερο γεγονὸς σχετίζεται μὲ τὴν ἀναφορά, στὶς 8 Φεβρουαρίου τοῦ 2005, τῆς προέδρου τῆς Βουλῆς κ. Ἄννα Ψαρούδα - Μπενάκη, ὅταν ἀνακοίνωσε τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ψηφοφορίας τῆς Ὁλομέλειας τῆς Βουλῆς ποὺ ἐξέλεξε τὸν κ. Κάρολο Παπούλια στὸ Ἀνώτατο Πολιτειακὸ Ἀξίωμα. Ἡ κ. Πρόεδρος τῆς Βουλῆς εἶπε τότε κατὰ τὴν προσφώνηση:
«Ἀναλαμβάνετε, κ. Πρόεδρε, τὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας, γιὰ μία πενταετία, ὅπου θὰ σημειωθοῦν σημαντικὰ γεγονότα καὶ ἐξελίξεις: ...........τὰ ἐθνικὰ σύνορα καὶ ἕνα μέρος τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας θὰ περιορισθοῦν χάριν τῆς εἰρήνης, τῆς εὐημερίας καὶ τῆς ἀσφάλειας στὴ διευρυμένη Εὐρώπη, τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ πολίτη θὰ ὑποστοῦν μεταβολές, ........».
Τί ἐννοοῦσε ἡ κ. Πρόεδρος ὅταν ἀναφερόταν, μᾶλλον ὡς προειδοποίηση, στὸν περιορισμὸ τῶν ἐθνικῶν συνόρων καὶ τὸν περιορισμὸ τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας, «χάριν τῆς εὐημερίας, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀσφάλειας στὴ διευρυμένη ΕΕ»; Πῶς ὅριζε ἄραγε ἡ κ. Πρόεδρος τὴν «εἰρήνη», «τὴν ἀσφάλεια» καὶ τὴν «εὐημερία» μέσα σὲ μιὰ περιορισμένη ἐθνικὴ κυριαρχία;
Μήπως ὁ περιορισμὸς αὐτὸς τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας ἀναδύεται τώρα ἀπὸ τὴν προφανῆ πίεση τῶν ΗΠΑ πρὸς τὴν Ἑλλάδα γιὰ συνεκμετάλλευση στὸ Αἰγαῖο καὶ τὸ μήνυμα αὐτὸ ἀναπαράγεται ὅλο καὶ συχνότερα, μετὰ τοὺς σεισμοὺς στὴν Τουρκία καὶ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀμερικανοῦ ΥΠΕΞ στὶς δύο χῶρες; Μήπως ἡ συνεκμετάλλευση τῶν ἐνεργειακῶν μας πόρων μὲ τὴν Τουρκία προωθεῖται ἀπὸ τίς ΗΠΑ γιὰ νὰ ἀποτραπεῖ, ἀφ᾿ ἑνὸς μέν, μιὰ γενικευμένη σύγκρουση μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας ποὺ θὰ διέλυε τὴν ΝΑ Πτέρυγα καὶ ὄχι μόνο, τοῦ ΝΑΤΟ, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ, νὰ ἀποσπαστεῖ ἡ Τουρκία ἀπὸ τὴ ρωσικὴ ἐπιρροὴ καὶ νὰ προσέλθει «ἐλεγχόμενη», «συνεργάσιμη» καί «γονατισμένη» οἰκονομικὰ στὴ Δύση;
Κατόπιν τῶν παραπάνω, λόγῳ τῶν ἐπικείμενων ἐθνικῶν ἐκλογῶν, θὰ πρέπει τὰ κόμματα ποὺ συμμετέχουν στὴν ἐκλογικὴ ἀναμέτρηση νὰ κάνουν σαφεῖς τίς θέσεις τους στοὺς Ἕλληνες ψηφοφόρους στὰ καίρια αὐτὰ ἐθνικὰ θέματα. Κυρίως τώρα, μετὰ τὴν ὕποπτη «φιλολογία» ποὺ ἀναπτύσσεται ἀπὸ σημαίνοντα κομματικά τους στελέχη.
Νὰ μᾶς ἐξηγήσουν δηλαδὴ ἂν ἡ μὴ ἐξάσκηση τοῦ δικαιώματός μας γιὰ ἐπέκταση τῆς ὑφαλοκρηπῖδας μας στὰ 12 ν.μ, εἶναι ρεαλιστικὴ θέση ἢ φοβία ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τοῦ casus belli τῆς Τουρκίας; Ἐπίσης, ὅταν ἀναφέρονται στὴν συνεκμετάλλευση στὸ Αἰγαῖο χωρὶς νὰ ἔχει προηγηθεῖ ὁριοθέτηση τῆς ὑφαλοκρηπῖδας - ΑΟΖ, πῶς ἀκριβῶς θεωροῦν ὅτι μποροῦν νὰ ἐξαχθοῦν τὰ μερίδια γιὰ κάθε χώρα; Ἢ μήπως ἐννοοῦν νὰ χαρίσουμε γιὰ ἐκμετάλλευση στὴν Τουρκία τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία μας στὸ μισὸ Αἰγαῖο, ἀνατολικὰ τοῦ 25ου μεσημβρινοῦ, γιὰ νὰ μὴ γίνει πόλεμος;
Ὅταν ἀναφέρονται γιὰ συνεκμετάλλευση τῶν ἐνεργειακῶν πόρων στὴν Ἀνατ. Μεσόγειο, ὅπου καὶ τὸ τόξο Κύπρος - Σύμπλεγμα Μεγίστης- Ρόδος- Κάρπαθος -Κάσος καὶ Κρήτη, τί ἀκριβῶς θὰ μοιράσουμε καὶ μὲ ποιούς; Μήπως θὰ διαμοιράσουμε τοὺς ἐνεργειακοὺς πόρους τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῆς Αἰγύπτου ἢ τοὺς δικούς μας καὶ τῆς Κύπρου μὲ τὴν Τουρκία; Καὶ αὐτὸ στὴν πολιτική μας λέγεται ρεαλισμὸς ἢ ἐθνικὴ αὐτοκτονία;
Κατόπιν τῶν παραπάνω φαίνεται ὅτι μὲ τὴν «φιλολογία» τῆς συνεκμεταλλεύσεως, ὑποβόσκει τὸ ἀφήγημα τῆς ὑποχωρητικότητας σὲ θέματα ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ ἀπεμπόλησης ζωτικῶν ἐθνικῶν συμφερόντων δῆθεν γιὰ τὴ διασφάλιση τῆς εἰρήνης στὴν περιοχή.
Νὰ ὑπενθυμίσουμε λοιπὸν ὅτι, παλιὰ καὶ πρόσφατη ἱστορία δείχνει ποιό κατάντημα περιμένει τὰ κράτη ποὺ οἱ ἡγεσίες τους ἀποδέχτηκαν νὰ ὑποχωροῦν ἀπὸ τὰ ἐθνικά τους δίκαια καὶ νὰ διασύρουν τὴν ἐθνική τους ἀξιοπρέπεια καὶ τιμὴ δῆθεν στὸ βωμὸ τῆς εἰρήνης. Στὸ τέλος ὄχι μόνο δὲν ἐξασφάλισαν τὴν εἰρήνη, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν ἐθνική τους ἀξιοπρέπεια καὶ τιμή, ἔχασαν καὶ τὴν κρατική τους ὑπόσταση.
* Ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης εἶναι Ἀντιστράτηγος (ἐ.ἀ.) Ἐπίτιμος Διοικητὴς Β΄ Σώματος Στρατοῦ
______________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου