Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Στό Κρυφό Σχολειό τοῦ χθές καί τοῦ σήμερα

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης

 

"Ἀπ᾿ ἔξω μαυροφόρ᾿ ἀπελπισιά,
πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστό σκοτάδι
καὶ μὲσα στὴ θολόχτιστη ἐκκλησιὰ
(στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ
τὴν ὄψη τοῦ σχολειοῦ)
τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ
τρεμάμενο τὰ ὄνειρα τὰ ἀναδεύει
καὶ γύρω τὰ σκλαβόπουλα μαζεύει. "
(Ἰωάννης Πολέμης)

«Μόνοι των οἱ Ἕλληνες ἐφρόντιζαν διὰ τὴν παιδείαν, ἡ ὁποία ἐσυνίστατο εἰς τὸ νὰ μανθάνουν τὰ κοινὰ γράμματα καὶ ὀλίγην ἀριθμητικὴν ἀκανόνιστον. Ἐν ἐλλείψει δὲ διδασκάλου, ὁ ἱερεὺς ἐφρόντιζε περὶ τούτου. Ὅλα αὐτὰ ἐγίνονταο ἐν τῷ σκότει καὶ προφυλακτὰ ἀπὸ τοὺς Τούρκους.»
 

Αὐτὰ λέει ὁ Φώτιος Χρυσανθακόπουλος ἢ Φωτάκος. Ὁ ὑπασπιστὴς τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Τί ἄλλαξε ἀπὸ  τότε; Τίποτα. Τοῦρκοι τότε. Τουρκόσποροι τώρα. Πασᾶδες καὶ ἀλῆδες τότε, τουρκόφιλοι καὶ τουρκόδουλοι τώρα,  γιουσουφάκια τότε, γιουσουφάκια τῆς νέας τάξης πραγμάτων τώρα, Νενέκοι καὶ Γούσηδες διαχρονικοί, προσκυνημένοι πάντα στὸ συμφέρον, ἄγονται καὶ φέρονται ἀπὸ ἰδιοτέλεια, ὑπόδουλοι στὸν φόβο καὶ στὴ σπάθα τοῦ κατακτητῆ.
 

Ὁ Ἕλληνας τοῦ '21 (χάριν οἰκονομίας μὲ τὸ ΄21 ἐννοοῦμε  τὴν πολυαίωνη τουρκοκρατία) φρόντιζε γιὰ τὰ γράμματα ὅπως ξέρουμε, ὄχι μόνο ἀπ᾿ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Φωτάκου ἀλλὰ καὶ τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ  πολλῶν ἄλλων  ἡρώων τοῦ '21.
 

Ὅσο κι ἂν θέλουν καὶ καταγίνονται οἱ γυμνοσάλιαγκες τοῦ νεοταξικοῦ βάλτου, ποὺ ἠθική τους καὶ ἀξία τους εἶναι ἡ διαστροφὴ καὶ οἱ ἰδιοτροπίες τοῦ πάτρωνά τους, νὰ ἀκυρώσουν ἱστορικὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Κρυφοῦ Σχολειοῦ, τόσο ἔρχονται οἱ ἱστορικὲς πηγὲς καὶ τοὺς διαψεύδουν.
 

"Μόνοι των.....ὁ ἱερεὺς ἐφρόντιζε περὶ τούτου".
 

Φρόντιζαν οἱ Ἕλληνες τοῦ τότε. Φρόντιζαν νὰ μάθουν γράμματα σπουδάματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα. Καὶ  ὅπου ἔλειπαν οἱ δάσκαλοι συμπλήρωνε τὸ ράσο. Τὸ βλογημένο ράσο.
 

Κάτω ἀπ᾿ τὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ καὶ τοῦ κεριοῦ, μὲς στὴ λιβανισμένη ἀτμόσφαιρα, φωτίζονταν τὰ παιδικὰ μυαλουδάκια.
 

Τό ᾿λεγε ὁ Πατροκοσμάς
 

«Καλύτερα νὰ ἔχῃς εἰς τὴν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικὸν παρὰ νὰ ἔχῃς βρῦσες καὶ ποταμούς, διότι ἡ βρύσις ποτίζει τὸ σῶμα, τὸ δὲ σχολεῖον ποτίζει τὴν ψυχήν, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὲς ἐκκλησίες, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὰ μοναστήρια."
 

Καὶ τὰ παιδιὰ μορφώνονταν κι οἱ ἐκκλησιὲς ἄνοιγαν καὶ τὰ μοναστήρια ἀνθοῦσαν. Ἐθνικὸ φρόνημα καὶ πυλῶνες ὀρθοδοξίας.
 

Ἔτσι ἡ ἐλπίδα τῆς λέφτερης πατρίδας σιγόκαιγε στὰ σωθικὰ τοῦ Ἕλληνα. Κι αὐτὴ ἡ φλογίτσα, ὑπαδαυλιζόταν ὑπὸ τὸ φῶς τῶν καντηλιῶν, ὑπὸ τὴν ὀσμὴ τοῦ θυμιάματος καὶ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν πίστη σὲ Χριστὸ καὶ Παναγιά. Κι ἔγινε πυρκαγιὰ ποὺ κατέκαψε τὰ σπαρτά, ὁλάκαιρη τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκιὰ καὶ κάπνισε ὅλο τὸν κόσμο.
 

Κι ἐκεῖνο τὸ φεγγαράκι τὸ λαμπρὸ ποὺ ἀπὸ τότε ἔφεγγε τὸ δρόμο στὰ μαθητούδια τοῦ  '21, ποὺ ἔφεγγε στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων, φέγγει ἀκόμα καὶ σήμερα σὲ κάποιες ψυχές.
 

Τῶν πραγματικῶν Ἑλλήνων ποὺ ζοῦν κι ἀναπνέουν γιὰ Ἑλλάδα καὶ Χριστό.
 

Αὐτῶν ποὺ ἀψήφισαν μιαρὲς ἐντολὲς κυβερνητικές, ὁδηγίες καὶ προτροπὲς λυκοποιμένων νὰ μὴν πλησιάσουν ἐκκλησιὲς σὲ καραντῖνες. Νὰ ἀποφύγουν τὸν "μολυσματικὸ" Χριστὸ (ἄπαγε Κύριε τῆς βλασφημίας). Νὰ ἀποφύγουν τὰ Ἅγια Εἰκονίσματα, τὰ μυροβλύζοντα λείψανα.
 

Μὰ αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες οἱ πανάξιοι ἀπόγονοι τῶν μαθητῶν ἐκείνων, ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ, διέσχιζαν ὁδούς, χωράφια, σοκάκια μὲ ὅπλο τὴν εὐχή, στὴν πλησιέστερη ἀγρυπνία, οἱονεὶ Κρυφὸ Σχολειό, γιὰ νὰ μετάσχουν στὰ Ἄχραντα Μυστήρια. Κι ὁ Κύριος εὐλογοῦσε. Ὅπως τότε ποὺ τὸ γιαταγάνι τοῦ Τούρκου ἔπιπτε δριμὺ στὸν τράχηλο τοῦ Ἕλληνα.
 

Τώρα ἡ μάθηση ὑποχρεωτική, ἀνθελληνικὴ καὶ πλούσια προσφερόμενη. Τόσο πλούσια ὥστε νὰ ἐπιτύχει το στόχο της. Τὸν πλήρη ἀφελληνισμὸ τοῦ μαθητικοῦ πληθυσμοῦ, τὴν σκότιση τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς, τὸν ἐκμαυλισμὸ καὶ τὴν ψυχικὴ ἀλλοτρίωση τοῦ Ἕλληνα.
 

Μὰ ὁ πραγματικὸς Ἕλληνας ἀνθίσταται. Ἀπέχει ἀπ᾿ τὸ μεσαιωνικὸ σύστημα ἀπαιδίας καὶ σκοταδισμοῦ, ὑπὸ τὸν φόβο δικαστικῶν διώξεων καὶ κυρώσεων.
 

Αὐτὸς ὁ Ἕλληνας  ποὺ φέρει μέσα του ἐκείνη τὴν ἴδια φλόγα τοῦ προγόνου του, φροντίζει ὁ ἴδιος ὅπως τότε, γιὰ τὰ "γράμματα" τῶν τέκνων του. Νέο Κρυφὸ Σχολειὸ  γέννησε ἡ ἀνάγκη καὶ ἡ πνευματικὴ ἔνδεια ποὺ ἐγκατέστησαν οἱ νέοι Νενέκοι, φραγκολεβαντίνοι, οἱ Ἐφιάλτες κι οἱ Κωλέττηδες  τοῦ σήμερα.
 

Παλιὰ ἀναγνωστάρια ποὺ μιλᾶνε γιὰ Θεὸ καὶ Πατρίδα, Ψαλτήρια καὶ Εὐαγγέλια ποὺ ἀποκαλύπτουν τὴν Ἀλήθεια στὸν ἀμούστακο Ἕλληνα. Αὐτὴ τὴν Ἀλήθεια ποὺ οἱ ἐντεταλμένοι ὑπάλληλοι τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἔθνους, ποὺ θέλουν νὰ ὀνομάζονται κυβερνῆτες,  θέλουν νὰ στερήσουν ἀπ᾿ τίς παιδικὲς ψυχές, συνεργεῖα τῆς ἱεραρχίας. Τῆς ξεπεσμένης διοικούσας ἐκκλησίας.
 

Μὰ ἡ φλόγα ἀργοκαίει. Κι ὅλο καὶ περισσότερο θεριεύει. Μέχρι νὰ γιγαντωθεῖ καὶ νά ᾿ρθει καὶ πάλι ὁ καιρὸς ποὺ θὰ τὰ  κάνει ὅλα στάχτη.
Στάχτη, γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα.


Ἐμπρός! Ὁλόρθοι, ἀτρόμαχτοι.
 

Μαυρίλα. Ἀστροπελέκι.
 

Μὰ τὸ σπαθὶ γοργάστραψε,
 

καὶ νά! ἡ βροντὴ τουφέκι!
 

Ἐμπρός! (Κωστῆς Παλαμᾶς)

______________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ 

«Πᾶνος»