Νώντας Σκοπετέας: Δέν φυλακίζεται Ἡ Ζωή...

 «...Ἐπὶ τῆς φυλακῆς μου στήσομαι καὶ ἐπιβήσομαι

ἐπὶ πέτραν καὶ ἀποσκοπεύσω τοῦ ἰδεῖν

τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ καὶ τί ἀποκριθῶ ἐπὶ τὸν ἔλεγχόν μου...»( Ἀμβ. 2,1)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

«...Πηγὴ Ζωῆς ἕνα κενὸ μνημούρι! Βαβαὶ τῆς ὀξυμωρείας! Ὄλβιος τάφος! Δέχθηκε ὡς ὑπνοῦντα, Τὸν Δημιουργὸ τῶν ἁπάντων καὶ ἀναδείχθηκε ὁ ἀτίμητος καὶ ἀδαπάνητος θησαυρὸς τῆς ζωῆς μας! Μακάριος καὶ πλούσιος ἕνας τάφος! Πόσο παράδοξο τοῦτο ἠχεῖ! Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ᾿ ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ...! 

 

Δὲν εἶναι ἄγονος ὁ βράχος! Σταλάζει νάματα Ἀθανασίας! Ποτὲ κάτι ἄδειο δὲν ἦταν τόσο πλῆρες! Ἕνας τάφος νὰ γίνεται ἀφετηρία καὶ ἀπαρχή! Ξεκίνημα Ζωῆς! Ἡ Ζωὴ ἐν τάφῳ! Δὲν εἶναι θρηνητικὸ τραγούδι αὐτό! Εἶναι παιᾶνας ἀναστάσιμος καὶ μητρικὴ κοιλία! Καὶ πόσοι ἀκόμα γεννήθηκαν ...τέτοιοι παράξενοι παιᾶνες ἀπ᾿ τὸ κενὸ τρισόλβιο μνῆμα! Διὰ τοῦ Σταυροῦ  ἡ χαρά! Θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν! Νεκρὸς Ζωαρχικότατος!  

 

Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ἅδου τὴν καθαίρεσιν! Σὲ δοξάζομεν, Τὸν τῆς φθορᾶς καθαιρέτην! Διὰ θανάτου τὸ θνητόν, διὰ ταφῆς τὸ φθαρτὸν μεταβάλεις! Ἄφραστον θαῦμα! Ὦ τῶν θαυμάτων τῶν καινῶν.... ....Κενὸς ὁ τάφος, γεμᾶτες ἀπὸ Χριστὸ καὶ Τὴν Ἀγάπη, μυριαρίθμητες ψυχὲς ποὺ θυσίασαν καὶ θυσιάζουν τὸ τώρα τοῦ νῦν αἰῶνος γιὰ τὴν ἀληθινὴ Ζωή!  Ἄν δὲν ὑπῆρχε τὸ κενὸ μνημεῖο ὅλοι θὰ θρηνούσαμε γιὰ τὸ μηδὲν μας... τὴν μὴ ὕπαρξή μας! Ἀγέννετοι καὶ Ἀγέννητοι θὰ ἤμασταν! Καὶ αὔριο θὰ πεθαίναμε... ...Ὁ Ζωοδότης,  Ἡ Ζωή, Ἡ  Αὐτοζωή, δὲν μποροῦσε νὰ ἐγκλωβιστεῖ στὸν τάφο! Καὶ ἐμεῖς ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, πόσο ἐγκληματοῦμε ἀπέναντι στὴν Ἀθάνατη ψυχή μας ὅταν τὴν φυλακίζουμε, ὅταν τὴν ἐνταφιάζουμε... στὴν καταδίκη τοῦ θανάτου, σὲ ἕνα σκοτάδι χωρὶς τέλος...

Νεκρωμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ψυχή μου! Ἐσένα ποὺ δημιούργησε ὁ Θεὸς Λόγος μὲ τὰ χέρια Του! Ἀνάστα! Μὴν καθεύδεις! Καὶ τὸ δικό σου τωρινὸ μνῆμα, ἄδειο νὰ μείνει παντοτινὰ  ὅπως Ἐκείνου! Οὐκ ἔστιν ὧδε! Νεκρὴ ἦν καὶ ἀνέζησε! Ἔτσι ἂς πληροφορηθεῖ ὁ μισόψυχος! Βεβαίωσέ το καὶ ἐσὺ ψυχή μου! Καταργήθηκε ὁ θάνατος! Καὶ ἔγινε τὸ Πάσχα τὸ Σωτήριο, τὸ πέρασμα ἀπ᾿ τοῦ θανάτου τὸ σκότος καὶ τὴν φθορά, στὴν ἀφθαρσία τῆς ἀτελεύτητης Ζωῆς!...» Δὲν φυλακίζεται Ἡ Ζωή! (Ἀποσπάσματα ἀπὸ κείμενο τοῦ γράφοντος μὲ τίτλο: «Ποτὲ κάτι ἄδειο δὲν ἦταν τόσο πλῆρες!  Χριστὸς Ἀνέστῃ ψυχή μου!».
 

Πάσχα τὸ μέγα καὶ Ἱερότατο! Πανήγυρις Πανηγύρεων! Λύτρον λύπης! Χαρᾶς Εὐαγγέλια! Πάσχα Τερπνόν! Ἀγαλλίαση καὶ Εὐφροσύνη! Ἔχουν κυλήσει γιὰ πολλοὺς ἀμέτρητα πλέον τέτοια πανηγύρια! Καὶ σὰν τὰ ἀνακαλοῦν στὴ θύμησή τους, ἕνα χαμόγελο στὰ χείλη ζωγραφίζεται! Καὶ πόσες εἰκόνες δὲν περνοῦν ἀπὸ μπροστά τους! Πάντερπνες ἡμέρες Κυρίου! Διακαινήσιμες Ἑβδομάδες, Κυριώνυμες! Κάθε μέρα Πάσχα! Χαρμόσυνες συνάξεις! Πρόσωπα ἱλαρὰ καὶ ἀγαπημένα! Χριστὸς Ἀνέστῃ! ὅλοι νὰ ἀναφωνοῦν! Ἐλεύθερα καὶ πανευφρόσυνα! Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων! Πάσχα τῶν Ἑλλήνων! Λίγα περισσότερα πλέον ἀπὸ 40, αὐτὰ τὰ γηθόσυνα γιορτάσια ποὺ ἡ ψυχή μας νοσταλγεῖ μὲ τὴ βοήθεια τῆς μάνας μνήμης! Ἰδίως ἐκεῖνα τῶν παιδικῶν μας χρόνων! Ἀνέμελα, ξέγνοιαστα, ἀθῶα! Ἐκεῖ στὴν πατρογονική μας γῆ τῆς Μάνης! Ἀρχὲς δεκαετίας τοῦ 1980! 

 

Κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς πείσει τότε πὼς ἦταν δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν τέτοια μέρα Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι δίπλα μας, στή ...γειτονιά μας, ποὺ περνοῦσαν αὐτὴν τὴν πιὸ χαρούμενη λιόλουστη καὶ μοσχοβολημένη μέρα τῆς Λαμπρῆς καὶ τῆς Ἄνοιξης,  πίσω ἀπό τὰ σίδερα τῆς φυλακῆς, μόνο καὶ μόνο γιατί πίστευαν μὲ ὅλην τὴν θέρμη τῆς ψυχῆς τους ὅτι ὁ Χριστός μας Ἀναστήθηκε! Καὶ σίγουρα δὲν ἤμασταν μόνο ἐμεῖς τὰ παιδιὰ ἀνυποψίαστα, ἀλλὰ καὶ ἡ πλειονότητα τῶν λαμπριάτικων εὐωχουμένων... ὅταν ἐμεῖς ἀνέμελοι συνεορτάζαμε, ἔχοντάς τα ὅλα τόσο οἰκεῖα, εὐπρόσιτα καὶ σὲ πλησμονή, μὰ καὶ σὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία (ποιός νὰ μᾶς τὸ ᾿λεγε τότε, ὅτι αὐτὸ θὰ ἐτίθετο ὄχι ἁπλὰ ὑπὸ αἵρεση ἀλλὰ καὶ θὰ περιστελλόταν-ἀπαγορευόταν κάποτε  διὰ νόμου), δίπλα μας ἀκριβῶς ὑπῆρχαν φυλακισμένοι ἱερεῖς, ποὺ τελοῦσαν Θεῖες λειτουργίες στὰ κρυφὰ καὶ ὑπὸ τῶν φόβο τῶν βασανιστῶν τους, μὲ ἕνα κομμάτι ξερὸ ψωμὶ γιὰ μεταβολὴ στὸν Ἄρτο τῆς αἰωνιζούσης Ζωῆς καὶ μὲ τὰ σώματά τους γιὰ Ἅγιες Τράπεζες! 

 

Κι ὅμως τὸ μόνο ποὺ δὲν τοὺς ἔλειπε ἦταν ἡ Ἀναστάσιμη Χαρά! Πάσχα τοῦ 1981! Ὄχι τόσο παλαιά! Στὴν ὑγρὴ καὶ σκοτεινὴ φυλακὴ τοῦ Βουκουρεστίου! Ἐκεῖ θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἡ μνήμη! Ἀφοῦ διερράγησαν τὰ αἰώνια δεσμὰ τοῦ Ἅδη, πῶς θὰ μποροῦσαν αὐτὰ τὰ δεσμὰ τῶν μισόθεων καὶ Θεομάχων νὰ φυλακίσουν τὴν αἰώνια Ἄνοιξη, τὴν ἴδια Τὴν Ζωή; 

 

Τὴν μνήμη μας θὰ  μεταλάβει μὲ Χριστὸ μιὰ μεγάλη Ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα τοῦ 20ου αἰῶνα! Ὁ π. Γεώργιος Κάλτσιου! Παγκόσμια ἡ ἀκτινοβολία του! Ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθόδοξης πίστης! Διωγμένος καὶ βασανισμένος ἀπάνθρωπα ὅσο λίγοι! Ἀμνησίκακος καὶ ὑπομονετικὸς ὅσο οἱ Ἅγιοι! Ἄφθαρτο τὸ σῶμα του μετὰ τὴν ἐκταφή του! Εἶναι ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ μας, πηγὴ ἀφθαρσίας, γιὰ ὅσους δρόσιζαν πάντοτε τίς ψυχές τους μὲ τὸ καινὸν πόμα...

Νώντας Σκοπετέας

Πάσχα 2023

Μὲ ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή, ὅπου ἐπὶ τὸ πλεῖστον διαβάζονται κεφάλαια ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο τοῦ κ. Χαραλάμπους Ἄνδραλη μὲ τίτλο: «ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» (ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΑΡ)

Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»