Λάμπρος Σκόντζος: Παῦλος - Ὁ Μέγας Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος δὲν ἀνῆκε στὴ χορεία τῶν δώδεκα Ἀποστόλων. Δὲ γνώρισε τὸν Κύριο ὅσο ζοῦσε στὴ γῆ, ἀλλὰ ἀποκαλύφτηκε κατόπιν σὲ αὐτὸν καὶ κλήθηκε νὰ γίνει ἀπόστολός Του, ὄντας αὐτὸς πολέμιος τῆς Ἐκκλησίας.
 

Γεννήθηκε γύρω στὸ 15 μ. Χ. στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας ἀπὸ Ἰουδαίους γονεῖς. Ὀνομαζόταν Σαούλ, ἔχοντας καὶ τὸ ρωμαϊκὸ ὄνομα Παῦλος. Οἱ εὔποροι γονεῖς του ἔδωσαν ὑψηλὴ παιδεία. Ἐπίσης τὸ ἀξιόλογο ἑλληνιστικὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς Ταρσοῦ ἐπέδρασαν θετικὰ στὴν διαμόρφωση τῆς προσωπικότητάς του. Ἀνῆκε δὲ στὴν αἵρεση τῶν Φαρισαίων.
 

Γύρω στὸ 34 μ. Χ. βρέθηκε στὴν Ἱερουσαλὴμ νὰ σπουδάζει κοντὰ στὸν ὀνομαστὸ νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ. Ὁ νεαρὸς φαρισαῖος Παῦλος ἔδειξε ἰδιαίτερο ζῆλο γιὰ τὴ διάσωση τῆς θρησκείας του. Τὸν συναντοῦμε συμμέτοχο στὸν λιθοβολισμό τοῦ Πρωτομάρτυρα Στεφάνου καὶ λίγο ἀργότερα φανατισμένο διώκτη τῶν Χριστιανῶν. Παρασυρμένος ἀπὸ τὸν ὑπέρμετρο ζήλου του καὶ τὸ μῖσος του κατὰ τῶν πιστῶν τοῦ Ἰησοῦ, ζήτησε ἀπὸ τὸν ἀρχιερέα νὰ τεθεῖ ἐπί κεφαλῆς ἀποσπάσματος, ποὺ θὰ βάδιζε πρὸς τὴ Δαμασκό, γιὰ νὰ συλλάβει τοὺς ἐκεῖ Ἰουδαίους ποὺ εἶχαν γίνει Χριστιανοὶ καὶ νὰ τοὺς σύρει δεμένους στὴν Ἱερουσαλήμ.
 

Ὅμως καθ᾿ ὁδὸν εἶδε ἕνα ἐκτυφλωτικὸ φῶς, τὸ ὁποῖο τὸν τύφλωσε. Ταυτόχρονα ἄκουσε μιὰ φωνὴ νὰ τοῦ λέγει: «Σαούλ, Σαούλ, τί μὲ διώκεις;». Ὁ τρομοκρατημένος Παῦλος ρώτησε: «ποιός εἶσαι Κύριε;» καὶ ἀπάντησε: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς τὸν ὁποῖο ἐσὺ διώκεις» (Πραξ. 9,4-6). Τὸ συγκλονιστικὸ αὐτὸ γεγονὸς συντάραξε τὸν Παῦλο, μετανόησε καὶ ἀφοῦ μπῆκε στὴν πόλη συναντήθηκε μὲ τὸν ἐπὶ κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας Ἀνανία, ὁ ὁποῖος τὸν θεράπευσε θαυματουργικὰ ἀπὸ τὴν τύφλωση, τὸν κατήχησε καὶ τὸν βάπτισε.
 

Ἀπὸ τότε ὁ Παῦλος ἔθεσε τὸν ἑαυτό του στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας. Ὕστερα ἀπὸ μιὰ ἐπιμελῆ προετοιμασία ἀνέλαβε νὰ ἐκχριστιανίσει τοὺς ἐθνικούς, δηλαδή τοὺς μὴ Ἰουδαίους. Μετὰ τὴν ἀπόσυρσή του στὴν ἔρημο τῆς Ἀραβίας καὶ μὲ συνοδεία τοῦ Βαρνάβα καὶ τοῦ Μάρκου, ξεκίνησε τὸ 48 μ. Χ. γιὰ τὴν πρώτη ἀποστολικὴ περιοδεία του. Πρῶτος σταθμός τους ἦταν ἡ Σαλαμῖνα καὶ ὕστερα ἡ Πάφος τῆς Κύπρου, ὅπου κήρυξαν καὶ ἵδρυσαν ἐκκλησίες. Κατόπιν διάβηκαν στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ περιόδευσαν στὶς πόλεις Πέργη τῆς Παμφυλίας, στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὸ Ἰκόνιο, τὰ Λύστρα, τὴν Δέρβη καὶ ἀλλοῦ. Παρ᾿ ὅλες τίς δυσκολίες ποὺ συνάντησαν καὶ τίς διώξεις ποὺ ὑπέστησαν, τὸ κήρυγμά τους σημείωσε ἐπιτυχία. Σὲ ὅλες τίς πόλεις ἵδρυσαν τοπικὲς ἐκκλησίες. Μέσῳ τῆς Ἀττάλειας ἐπέστρεψαν στὴν Ἀντιόχεια.
 

Στὴ συνέχεια ἔλαβε μέρος στὴν Σύνοδο τῆς Ἱερουσαλὴμ (48 μ. Χ.), ἡ ὁποία ἔλυσε σοβαρὰ θέματα ἱεραποστολῆς. Σὲ αὐτὴ ὁ Παῦλος ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο. Κατόρθωσε νὰ πείσει ὅτι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ τελείωσε καὶ πὼς ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἔρχεται σὲ κάθε ἄνθρωπο, ποὺ συντάσσεται μὲ τὸ Χριστό. Πὼς ὁ ἀναγκαστικὸς νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης παραχώρησε τὴ θέση του στὴν ἐλευθερία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
 

Ὕστερα μὲ συνεργάτη του τὸν Σίλα ἀναχώρησε γιὰ τὴν δεύτερη ἀποστολικὴ περιοδεία του. Μέσῳ τῆς Συρίας καὶ Κιλικίας περιόδευσε τίς πόλεις τῆς Ἀσίας Δέρβη καὶ Λύστρα. Ἐκεῖ συνάντησαν τὸν εὐσεβῆ νέο Τιμόθεο, τὸν ὁποῖον πῆραν καὶ μαζί τους. Διάβηκαν τὴν Φρυγία, τὴν Γαλατία, ἔφτασαν στὴν Μυσία καὶ ἀκολούθως στὴν Τρωάδα. Κατόπιν ὁράματος πέρασαν στὴν Μακεδονία καὶ ἵδρυσαν ἐκκλησίες στοὺς Φιλίππους, τὴν Θεσσαλονίκη, τὴν Βέροια, τὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Κόρινθο, στὴν ὁποία ἔμειναν περίπου ἑνάμισι χρόνο στὸ σπίτι τοῦ Ἀκύλα καὶ τῆς Πρισκίλας. Μὲ τὸ τέλος καὶ τῆς δεύτερης περιοδείας ὁ Παῦλος ἔφτασε στὴν Ἔφεσο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μέσῳ Καισάρειας στὴν Ἱερουσαλήμ. Κατόπιν ἐπέστρεψε στὴν Ἀντιόχεια.
 

Σύντομα πραγματοποίησε τὴν Τρίτη ἀποστολικὴ περιοδεία του. Ἐπισκέφτηκε τὴν Γαλατία, τὴν Φρυγία καὶ κατέληξε στὴν Ἔφεσο, ὅπου ἔμεινε τρία χρόνια διδάσκοντας καὶ στηρίζοντας τοὺς πιστούς. Μετὰ ἦλθε στὴν Τρωάδα, πέρασε ξανὰ στοὺς Φιλίππους, στὴν Θεσσαλονίκη, στὴν Βέροια, ἴσως στὴν Ἤπειρο καὶ τερμάτισε στὴν Κόρινθο, ὅπου ἔμεινε τρεῖς μῆνες.
 

Μέσῳ Τρωάδος, Μιλήτου και Καισάρειας ἔφτασε καὶ πάλι στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἐκεῖ συνελήφθη ὡς ταραχοποιὸς καὶ ὁδηγήθηκε σὲ δίκη. Ὡς ρωμαῖος πολίτης, ἀπαίτησε νὰ δικαστεῖ στὸ αὐτοκρατορικὸ δικαστήριο τῆς Ρώμης. Γι᾿ αὐτὸ ἀναχώρησε δέσμιος ἀκτοπλοϊκῶς γιὰ τὴν πρωτεύουσα τῆς αὐτοκρατορίας. Κοντὰ στὴ νῆσο Μελίτη ναυάγησε τὸ πλοῖο καὶ βγῆκαν στὴν ξηρὰ ὅπου κήρυξε καὶ ἵδρυσε καὶ ἐκεῖ ἐκκλησία. Τελικὰ ἔφθασε στὴ Ρώμη, ὅπου ὕστερα ἀπὸ δύο χρόνια σχετικοῦ περιορισμοῦ δικάστηκε καὶ ἀθωώθηκε.
 

Ἀπὸ τὴν Ρώμη ἔπλευσε στὴν Κρήτη, ὅπου ἀφῆκε ἐπίσκοπο τὸν συνεργάτη του Τίτο, ἀνέβηκε στὴν Κόρινθο, στὴν Μακεδονία καὶ ἐπισκέφτηκε πιθανότατα τὴν Νικόπολη τῆς Ἠπείρου τὸ Φθινόπωρο τοῦ 66 μ. Χ., ὅπου καὶ παραχείμασε. Μετὰ πέρασε καὶ πάλι στὴν Ἀσία, ὅπου ἀφῆκε τὸν Τιμόθεο, ἀφοῦ τὸν κατέστησε ἐπίσκοπο στὴν Ἔφεσο. Ἡ τέταρτη καὶ τελευταία περιοδεία τοῦ μεγάλου ἀποστόλου τερματίστηκε στὴν Ἱσπανία. Κατόπιν κατάκοπος καὶ τσακισμένος ἀπὸ τίς κακουχίες κατέληξε στὴν Ρώμη. Οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ποὺ εἶχε κηρύξει ὁ Νέρων βρισκόταν σὲ πλήρη ἐξέλιξη. Ὁ Παῦλος κατέστη ὁ κύριος στόχος τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἔτσι γύρω στὸ 67 μ. Χ. συνελήφθη καὶ ἀποκεφαλίσθηκε, σφραγίζοντας ἔτσι τὸ τιτάνιο ἱεραποστολικό του ἔργο μὲ τὸ μαρτύριό του.
 

Ὁ μεγάλος αὐτὸς Ἀπόστολος μᾶς ἄφησε καὶ δεκατέσσερις ἐπιστολές, οἱ ὁποῖες κατέχουν σπουδαία θέσῃ στὸν Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτὲς εἶναι: 1) Ἡ πρὸς Ρωμαίους, 2) πρὸς Κορινθίους Α', 3) πρὸς Κορινθίους Β΄ 4) πρὸς Γαλάτας, 5) πρὸς Ἐφεσίους, 6) πρὸς Φιλιππησίους, 7) πρὸς Κολασσαείς, 8) πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α', 9) πρὸς Θεσσαλονικεῖς Β΄,10) πρὸς Τιμόθεον Α',11) πρὸς Τιμόθεον Β΄,12) πρὸς Τίτον, 13) πρὸς Φιλήμονα καὶ 14) πρὸς Ἑβραίους.
 

Ἡ σεπτή του μνήμη ἑορτάζεται ὁμοῦ μὲ τοῦ ἄλλου κορυφαίου ἀποστόλου Πέτρου στὶς 29 Ἰουνίου.

 

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»