Επιστολή Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα (αποσπάσματα)

Δεκέμβριος 1965 

 

Παναγιώτατε,
Ἀλληλογραφεῖτε μετὰ τοῦ Πάπα ἐν πάσῃ ἐκκλησιαστικὴ τάξει, ὡς ἐὰν ἔζωμεν εἰς τὸν Ε' μ.Χ. αἰῶνα.

Ἀνταλλάσετε μετ᾿ αὐτοῦ τρυφερᾶς περιπτύξεις καὶ ἀδελφικοὺς ἀσπασμούς. 

 

Καλεῖτε αὐτὸν «Πρῶτον Ἐπίσκοπον τῆς Χριστιανοσύνης» καὶ ὑμᾶς Αὐτὸν δεύτερον.
 

Διακηρύσσετε ὅτι «οὐδεμία διαφορὰ χωρίζει τὰς δύο Ἐκκλησίας». 

 

Συμπροσεύχεσθε μετ᾿ ἀντιπροσώπων αὐτοῦ καὶ φέρεσθε πρὸς αὐτοὺς σχεδὸν ὅπως καὶ πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους.
 

Αἴρετε ἐκ μέσου αἰωνοβίους ἀφορισμούς. (ἄρση ἀναθεμάτων)


Παναγιώτατε, τί ἐκ τῶν δύο συνέβη; Ὁ Πάπας προσεχώρησε εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ἢ Ὑμεῖς εἰς τὸν Παπισμόν;
 

Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ αἱρετικὸς Πάπας νὰ εἶναι ὁ Πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς Χριστιανοσύνης καὶ Ὑμεῖς ὁ δεύτερος;
 

Πότε ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν συνηρίθμησεν ὁμοῦ μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων τοὺς Ἐπισκόπους τῶν αἱρετικῶν;

Δογματικῆς καὶ κανονικῆς ἀκριβείας γλῶσσαν ὁμιλεῖτε ἢ εὐελίκτου διπλωματικῆς ὑποκρισίας; Ἐπίσκοπος εἶσθε ἢ διπλωμάτης;

Πῶς δ᾿ ἀκόμη εἶναι δυνατὸν νὰ αἴρωνται αἱ κανονικαὶ τῆς Ἐκκλησίας ποιναί, ὅταν τὸ ἀντικείμενον αὐτῶν (ἡ αἵρεσις) οὐ μόνον ἐξακολουθῇ νὰ ὑπάρχει, ἀλλὰ καὶ αἰσίως αὔξεται καὶ μεγενθύνεται καὶ γαυριά;
 

Παναγιώτατε, «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Πίστεως».

Ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος ἔχει ἀξίαν καὶ χρησιμότητα μόνον καὶ μόνον ὅταν ἐκπέμπη παντοῦ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς τὸ γλυκὺ καὶ ἀνέσπερον τῆς Ὀρθοδοξίας Φῶς.
 

Οἱ φάροι εἶναι χρήσιμοι ἐὰν καὶ ἐφόσον φωτίζωσι τοὺς ναυτιλλομένους, ἵνα ἀποφεύγωσι τοὺς σκοπέλους. Ὅταν τὸ φῶς αὐτῶν σβεσθῇ, τότε δὲν εἶναι μόνον ἄχρηστοι ἀλλὰ καὶ ἐπιβλαβεῖς, διότι μεταβάλλονται καὶ αὐτοὶ εἰς σκοπέλους. 

 

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ", φύλλον Δεκεμβρίου 1965
Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος

 

Διὰ τὴν ἀντιγραφὴ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

«Πᾶνος»