Χωρίς τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη ὁ νοῦς σκοτίζεται καί δέν εἶναι κατάλληλος χῶρος γιά νά ἐπιλάμψει τό θεϊκό φῶς, τό ὁποῖο φωτίζει ἀναλογικά τούς Χριστιανούς κατά τόν βαθμό τῆς καθάρσεώς τους.
Ὁ
φωτισμός αὐτός δέν εἶναι αἰσθητός οὔτε διανοητικός, ἀλλά πραγματικός θεϊκός
φωτισμός, ἐνέργεια φωτιστική τοῦ Θεοῦ.
Τό φῶς τῆς Θείας Μεταμορφώσεως δέν ἦταν κτιστό καί αἰσθητό, ἀλλά θεϊκό καί ἄκτιστο, μέσῳ τοῦ ὁποίου οἱ Ἀπόστολοι εἶδαν πράγματι τήν θεϊκή δόξα, τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τήν κρυπτομἐνη κάτω ἀπό τήν ἀνθρώπινη φύση του.
Ὅλοι, γραμματισμένοι καί ἀγράμματοι, σοφοί καί ἄσοφοι,
μποροῦν νά ἀγωνισθοῦν γιά νά φθάσουν στήν τελειότητα καί νά ἰδοῦν τό θεϊκό φῶς,
γιατί ἡ τελειότητα ἀποκτᾶται ὄχι μέ τή
σοφία καί τή μάθηση, ἀλλά μέ τήν τήρηση
τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ· εἶναι κάθαρση ὄχι ἀγνοίας, ἀλλά κάθαρση παθῶν.
---------------------------------
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ., ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ - ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου