Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐπιλέγει ἡ Ἐκκλησία μας τὰ ἀναγνώσματα αὐτὴν τὴν περίοδο, τοποθετεῖ τὴν δράση τοῦ Κυρίου «παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας» (Ματθ., δ’ 18), ὄχι ἀσφαλῶς τυχαῖα.
Ὁ Κύριος, ἀμέσως μετὰ ἀπὸ τὴν σύλληψη τοῦ Ἰωάννου, γιὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν ἐχθρικὴ Ἰουδαία, «ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν…καὶ ἐλθὼν κατώκησεν εἰς Καπερναούμ, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, εἰς τὴν Γαλιλαίαν τῶν ἐθνῶν» (ὅ.π. 12-15). Ἔτσι, χάρη στὴν εὐεργετική Του δράση καὶ στὸ κοσμοσωτήριο ἔργο Του, «ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα» (Ματθ., δ’ 16), σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦ Ἡσαΐου.
Ξεκίνησε, μάλιστα, τὴν διδασκαλία Του μὲ τὰ λόγια τοῦ Προδρόμου Του: «μετανοεῖτε﮲ ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (ὅ.π. 17) καὶ ἀπευθύνθηκε στοὺς δικούς του μαθητές. Πράγματι, οἱ δύο πρῶτοι κληθέντες ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀναφέρουν οἱ συνοπτικοὶ Εὐαγγελιστές, Σίμων Πέτρος καὶ Ἀνδρέας, ὑπῆρξαν πρῶτα μαθητὲς τοῦ Προδρόμου καί, κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ἀκολούθησαν τὸν Κύριο καθ’ ὑπόδειξη τοῦ διδασκάλου των: «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ … ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν» (Ἰωάν., α’ 27).
Ἔτσι, οἱ πρωτόκλητοι, ἀφοῦ εἶχαν ἤδη μαθητεύσει κοντὰ στὸν Πρόδρομό Του καὶ εἶχαν κάνει τὴν πρώτη γνωριμία μὲ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, συναπαντῶνται καὶ πάλι τώρα μαζί Του καὶ ὁ Κύριος τοὺς καλεῖ ὁριστικὰ κοντά Του: «Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ., δ’ 20).
Ἑπομένως, τὸ τωρινό των κάλεσμα, ποὺ ἀναφέρει ὁ Ματθαῖος, εἶναι ἡ δεύτερη κλήση, ὅπως λέει καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, στὴν ὁποία ἀνταποκρίνονται πρόθυμα οἱ τέσσερις πρῶτοι μαθητές, οἱ αὐτάδελφοι Πέτρος καὶ Ἀνδρέας, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης. Οἱ δύο πρῶτοι «εὐθέως» ἄφησαν τὰ δίκτυα καὶ οἱ ἄλλοι δύο «εὐθέως» ἄφησαν τὸ πλοῖο καὶ τὸν πατέρα των (ὅ.π., 21-22).
Τὸ ζήτημα εἶναι γιατὶ ἐπιλέγει ὁ Κύριος τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἀμόρφωτους ἁλιεῖς, γιὰ νὰ «σαγηνεύσῃ» τὸν κόσμο. Μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ γνώριζαν τὴν τέχνη τοῦ ψαρέματος, ὤστε νὰ τραβήξουν στὰ δίχτυα των, νὰ σαγηνεύσουν, καὶ τοὺς λογικοὺς ἰχθῦς, τοὺς ἀνθρώπους; Ἀσφαλῶς ὄχι μόνον γι’ αὐτό.
Ὁ Κὐριος ἐργαζόταν βάσει σχεδίου, ὅπως πάντοτε. Ἐὰν ἐπέλεγε ὡς συνεργάτες Του τοὺς ἰσχυροὺς καὶ σοφοὺς τοῦ κόσμου τούτου, τότε ἐκεῖνοι, ἐὰν ὑποθέσωμε ὅτι ἀρχικὰ Τὸν πίστευαν, γρήγορα θὰ Τὸν ἐγκατέλειπαν, ὅταν θὰ διαπίστωναν ὅτι δὲν εἶχαν νὰ κερδίσουν τίποτε ἀπὸ Αὐτόν, οὔτε χρήματα, οὔτε δόξα. Ἐδῶ οἱ φτωχοὶ καὶ ταπεινοὶ ψαράδες προσδοκοῦσαν ἀπὸ τὸν Κύριο δόξα καὶ μεγαλεῖα (Ματθ., κ’ 21), μέχρι καὶ τὴν τελευταία στιγμή, πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνάληψή Του («Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ;» Πράξ., α’ 6)!
Γι’ αὐτὸ ἐπιλέγει ὁ Κύριος ἀνθρώπους ποὺ δὲν γνωρίζουν ἁπλῶς τὴν τέχνη τοῦ ἁλιεύειν, ἀλλὰ κυρίως καὶ πρωτίστως εἶναι δεκτικοὶ στὸν λόγο Του καὶ πρόθυμοι νὰ τὸν ἐφαρμόσουν. Τέτοιοι ἦταν οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ποὺ εἶχαν λάβει τὸ μέγα μάθημα τῆς μετανοίας ἀπὸ τὸν Ἰωάννη, διότι χωρὶς τὴν διάθεση τῆς μεταστροφῆς καὶ τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ προηγουμένου ἁμαρτωλοῦ βίου, καμμία οὐσιαστικὴ ἀλλαγὴ δὲν κάνει ὁ ἄνθρωπος καὶ καμμία πρόοδο στὸ ζήτημα τῆς σωτηρίας.
«Ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ., δ’ 20). Τὸ ἔργο τῆς καταρτίσεως τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου δὲν ἦταν ἀσφαλῶς οὔτε εὔκολο οὔτε ἀνεμπόδιστο. Ἐπὶ τρία περίπου χρόνια ἐκεῖνοι ποὺ ἤξεραν μόνον «νὰ καταρτίζουν τὰ δίκτυα αὐτῶν», θὰ καταρτιστοῦν ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ θὰ προετοιμαστοῦν γιὰ τὸ μεγάλο ἀποστολικό των ἔργο καὶ ἀργότερα, φωτισμένοι ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ γίνουν τὰ περιστέρια τῆς εἰρήνης, ποὺ θὰ ἀναλάβουν νὰ μεταφέρουν τὸ μήνυμά Του στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Ἄραγε, ἐμεῖς, σήμερα, θὰ ἀνταποκριθοῦμε στὸ διαχρονικὸ κάλεσμα τοῦ Κυρίου «δεῦτε ὀπίσω μου …» (Ματθ., δ’ 20) καὶ θὰ δεχθοῦμε νὰ καταρτίσωμε τοὺς ἑαυτούς μας, ὥστε νὰ γίνωμε «ποιηταὶ τοῦ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί» (Ῥωμ., β’ 13), ὅπως ἀκοῦμε στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Β’ Κυριακῆς Ματθαίου;
Ἐὰν τὸ κάνωμε καὶ μάλιστα μὲ προθυμία, ὅπως ἔκαναν ἐκεῖνοι, οἰ πρῶτοι μαθητές Του, ἡ τιμὴ καὶ τὸ ὄφελος θὰ εἶναι δικό μας, ἀφοῦ θὰ γίνωμε δικοί Του συνεργάτες πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν δική μας καί, μακάρι, ὅλων τῶν ἀνθρώπων τὴν σωτηρία. Γένοιτο!
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου