Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Κάποια Σαρακοστή, παραμονὴ Σαββάτου Ἁγίου Θεοδώρου μὲ τὸ θαῦμα τῶν κολλύβων, στὸ μεσόνυχτο τὴν ὥρα ποὺ τέλευε τὸν κανόνα της στὶς 3, σὲ δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ της κοντὰ στὸ εἰκονοστάσι της, ἡ μακαριστὴ Χριστοκήρυκας Ἀθηνᾶ Σιδέρη, ἄκουσε μιὰ ἀντρικὴ φωνὴ νὰ τὴν καλῇ. Χωρὶς νὰ ταραχτῇ ρώτησε ποιός εἶναι... Ἐκεῖνος τῆς ἀπάντησε:
-Εἶμαι ὁ Παναγιώτης! (κάποιος γνωστὸς γιατρὸς τῆς μακαριστῆς Ἀθηνᾶς)
-Τί θέλετε;
-Ὅταν ἤμουν στὴ γῆ, εἶχα ἔρθει στὸ σπίτι σας...καὶ ἐσεῖς ἀρρωστήσατε καὶ ἐγώ σᾶς πρόσφερα τὶς ἰατρικές μου γνώσεις... Σᾶς παρακαλῶ! Εἶμαι πολὺ ἄσχημα! Παραθέστε τράπεζα καὶ γιὰ μένα ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλους( καὶ ἄρχισε νὰ λέῃ ὀνόματα)! Ἐγὼ εἶμαι κάπως καλύτερα ἀπὸ ἐκείνους καὶ μπορῶ νὰ σᾶς μιλῶ!
-Νὰ ᾿ναι εὐλογημένο!
Πηγαίνω στὸ γραφεῖο τοῦ παιδιοῦ μου καὶ τοῦ λέω:
-Πεῖτε μου καὶ ἄλλα ὀνόματα! Μοῦ εἶπε πολλά! Ἤδη εἶχε φτάσει τὸ χαρτὶ στὴ μέση! Γονάτισα...Γέμισε ὅλο τὸ χαρτί!
Ξεκίνησε νὰ ὑπαγορεύῃ ὀνόματα καὶ ἡ κυρία Ἀθηνᾶ γέμισε μιὰ μεγάλη κόλλα ἀναφορᾶς! Ἀμέσως ἔπειτα πῆγε καὶ ἑτοίμασε τὸ στάρι της! Τὸ πρωὶ τὸ πῆγε στοὺς πατέρες, στὸν κοιμητηριακὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, μαζὶ μὲ τὰ ὀνόματα! Ἐκεῖνοι ὁλοπρόθυμοι τέλεσαν καὶ γιὰ αὐτοὺς μνημόσυνο!
Λίγες ἑβδομάδες ἀργότερα....
Τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς πήγαινα στὴν Ἐκκλησία. Στὸ προαύλιο βλέπω ἕναν ἄνθρωπο καλοντυμένο. Ἐξέφραζε τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο, μὲ τὴν εὐπρέπεια (δὲν σχολιάζω τὸ ντύσιμό του) ἀλλὰ σέ... ἐνέπνεε ἡ ὅλη παρουσία του. Στηριζόταν σὲ δυὸ μπαστουνάκια.
-Θέλετε νὰ σᾶς βοηθήσω νὰ ἀνεβεῖτε τὰ σκαλιά; Πλησίασα καὶ τοῦ εἶπα: Χριστὸς Ἀνέστη!
-Ἀληθῶς Ἀνέστη!
-Θέλετε νὰ σᾶς βοηθήσω;
-Ὄχι Ἀθηνᾶ!
Ἀπὸ τὴν ἀπέναντι πλευρὰ τοῦ προαυλίου τῆς Ἐκκλησίας, ἔρχονταν πολλοὶ γνωστοί μου ἄνθρωποι... φιλενάδες μου μὲ τοὺς συζύγους τους. Ἐγὼ μιλοῦσα μὲ τὸν ἀνάπηρο κύριο. Μοῦ μίλησαν ἐκείνη τὴν ὥρα... μοῦ εἶπαν Χριστὸς Ἀνέστη, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν μποροῦσα νὰ διακόψω αὐτὸν τὸν χαρμόσυνο διάλογο καὶ δὲν μπόρεσα οὔτε τὰ μάτια μου νὰ σηκώσω νὰ τοὺς δῶ... καὶ περνοῦσαν καὶ ἐγὼ σκεφτόμουν, πῶς καὶ δὲν ἔρχονται νὰ μὲ βοηθήσουν νὰ βάλουμε τὸν ἄνθρωπο μέσα στὸν Ναό; Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση γιατί ἦταν πολὺ φίλες μου... Συνέχισα νὰ μιλῶ μαζί του...
-Ξέρετε τὸ ὄνομά μου;
-Σὲ γνωρίζω!
-Ἐλᾶτε λοιπὸν νὰ σᾶς βοηθήσω!
-Ὄχι Ἀθηνᾶ! Τὰ μνημόσυνα ποὺ μᾶς ἔκανες μᾶς ἔφεραν ἐδῶ! Τοῦ χρόνου θὰ εἶμαι μέσα Ἀθηνᾶ! Ἐκεῖ δὲν θὰ σὲ δῶ! Ἀλλὰ ἦρθα σήμερα νὰ σὲ δῶ καὶ νὰ σοῦ πῶ πὼς εἶμαι ὁ Παναγιώτης!
Τοῦ ξαναλέω Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ἐκεῖνος μοῦ λέει:
-Ἀκούω καὶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀκοῦνε καὶ ὅλοι! Συνέχισε (νὰ μᾶς μνημονεύῃς) μὴν σταματήσεις...
-Δῶστε μου μιὰ εἰκόνα! Ἐπιτρέπεται;
-Ἐγὼ καθόμουν σὲ χαλάσματα ἀραχνιασμένα... σὲ μιὰ καρέκλα ποὺ δὲν εἶχε ψαθί...
Ἔτσι μοῦ εἶπε! Ὑπέρλογα εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ σᾶς λέω, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια! Εἶμαι ἐπιφυλακτικὴ νὰ σᾶς τὰ πῶ! Εἶναι ὁ Ἅγιος Πορφύριος ποὺ σᾶς τὰ λέει! Πήγαμε στὴν περιφορὰ τῆς Εἰκόνας... Ἦρθαν οἱ φιλενάδες μου... Μὲ πειράζανε!
-Καλά, ἔχεις μιὰ μύτη πολὺ ψηλή! Σοῦ εἴπαμε Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ἐσὺ δὲν καταδέχτηκες νὰ μᾶς μιλήσῃς!
-Συγγνώμη, δὲν σᾶς ἄκουσα, γιατί μιλοῦσα μὲ τὸν ἀνάπηρο τὸν ἄνθρωπο!
-Ποιόν ἀνάπηρο;
-Μιλοῦσα μὲ ἕναν Κύριο
μὲ κουστούμι, εὐπρεπισμένο μὲ δυὸ μπαστουνάκια!!
-Δὲν εἴμαστε καλά!
Δὲν τὸν εἶχε δεῖ κανείς! Αὐτὴ εἶναι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ!
-Εἶμαι ὁ Παναγιώτης! (κάποιος γνωστὸς γιατρὸς τῆς μακαριστῆς Ἀθηνᾶς)
-Τί θέλετε;
-Ὅταν ἤμουν στὴ γῆ, εἶχα ἔρθει στὸ σπίτι σας...καὶ ἐσεῖς ἀρρωστήσατε καὶ ἐγώ σᾶς πρόσφερα τὶς ἰατρικές μου γνώσεις... Σᾶς παρακαλῶ! Εἶμαι πολὺ ἄσχημα! Παραθέστε τράπεζα καὶ γιὰ μένα ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλους( καὶ ἄρχισε νὰ λέῃ ὀνόματα)! Ἐγὼ εἶμαι κάπως καλύτερα ἀπὸ ἐκείνους καὶ μπορῶ νὰ σᾶς μιλῶ!
-Νὰ ᾿ναι εὐλογημένο!
Πηγαίνω στὸ γραφεῖο τοῦ παιδιοῦ μου καὶ τοῦ λέω:
-Πεῖτε μου καὶ ἄλλα ὀνόματα! Μοῦ εἶπε πολλά! Ἤδη εἶχε φτάσει τὸ χαρτὶ στὴ μέση! Γονάτισα...Γέμισε ὅλο τὸ χαρτί!
Ξεκίνησε νὰ ὑπαγορεύῃ ὀνόματα καὶ ἡ κυρία Ἀθηνᾶ γέμισε μιὰ μεγάλη κόλλα ἀναφορᾶς! Ἀμέσως ἔπειτα πῆγε καὶ ἑτοίμασε τὸ στάρι της! Τὸ πρωὶ τὸ πῆγε στοὺς πατέρες, στὸν κοιμητηριακὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, μαζὶ μὲ τὰ ὀνόματα! Ἐκεῖνοι ὁλοπρόθυμοι τέλεσαν καὶ γιὰ αὐτοὺς μνημόσυνο!
Λίγες ἑβδομάδες ἀργότερα....
Τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς πήγαινα στὴν Ἐκκλησία. Στὸ προαύλιο βλέπω ἕναν ἄνθρωπο καλοντυμένο. Ἐξέφραζε τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο, μὲ τὴν εὐπρέπεια (δὲν σχολιάζω τὸ ντύσιμό του) ἀλλὰ σέ... ἐνέπνεε ἡ ὅλη παρουσία του. Στηριζόταν σὲ δυὸ μπαστουνάκια.
-Θέλετε νὰ σᾶς βοηθήσω νὰ ἀνεβεῖτε τὰ σκαλιά; Πλησίασα καὶ τοῦ εἶπα: Χριστὸς Ἀνέστη!
-Ἀληθῶς Ἀνέστη!
-Θέλετε νὰ σᾶς βοηθήσω;
-Ὄχι Ἀθηνᾶ!
Ἀπὸ τὴν ἀπέναντι πλευρὰ τοῦ προαυλίου τῆς Ἐκκλησίας, ἔρχονταν πολλοὶ γνωστοί μου ἄνθρωποι... φιλενάδες μου μὲ τοὺς συζύγους τους. Ἐγὼ μιλοῦσα μὲ τὸν ἀνάπηρο κύριο. Μοῦ μίλησαν ἐκείνη τὴν ὥρα... μοῦ εἶπαν Χριστὸς Ἀνέστη, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν μποροῦσα νὰ διακόψω αὐτὸν τὸν χαρμόσυνο διάλογο καὶ δὲν μπόρεσα οὔτε τὰ μάτια μου νὰ σηκώσω νὰ τοὺς δῶ... καὶ περνοῦσαν καὶ ἐγὼ σκεφτόμουν, πῶς καὶ δὲν ἔρχονται νὰ μὲ βοηθήσουν νὰ βάλουμε τὸν ἄνθρωπο μέσα στὸν Ναό; Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση γιατί ἦταν πολὺ φίλες μου... Συνέχισα νὰ μιλῶ μαζί του...
-Ξέρετε τὸ ὄνομά μου;
-Σὲ γνωρίζω!
-Ἐλᾶτε λοιπὸν νὰ σᾶς βοηθήσω!
-Ὄχι Ἀθηνᾶ! Τὰ μνημόσυνα ποὺ μᾶς ἔκανες μᾶς ἔφεραν ἐδῶ! Τοῦ χρόνου θὰ εἶμαι μέσα Ἀθηνᾶ! Ἐκεῖ δὲν θὰ σὲ δῶ! Ἀλλὰ ἦρθα σήμερα νὰ σὲ δῶ καὶ νὰ σοῦ πῶ πὼς εἶμαι ὁ Παναγιώτης!
Τοῦ ξαναλέω Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ἐκεῖνος μοῦ λέει:
-Ἀκούω καὶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀκοῦνε καὶ ὅλοι! Συνέχισε (νὰ μᾶς μνημονεύῃς) μὴν σταματήσεις...
-Δῶστε μου μιὰ εἰκόνα! Ἐπιτρέπεται;
-Ἐγὼ καθόμουν σὲ χαλάσματα ἀραχνιασμένα... σὲ μιὰ καρέκλα ποὺ δὲν εἶχε ψαθί...
Ἔτσι μοῦ εἶπε! Ὑπέρλογα εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ σᾶς λέω, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια! Εἶμαι ἐπιφυλακτικὴ νὰ σᾶς τὰ πῶ! Εἶναι ὁ Ἅγιος Πορφύριος ποὺ σᾶς τὰ λέει! Πήγαμε στὴν περιφορὰ τῆς Εἰκόνας... Ἦρθαν οἱ φιλενάδες μου... Μὲ πειράζανε!
-Καλά, ἔχεις μιὰ μύτη πολὺ ψηλή! Σοῦ εἴπαμε Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ἐσὺ δὲν καταδέχτηκες νὰ μᾶς μιλήσῃς!
-Συγγνώμη, δὲν σᾶς ἄκουσα, γιατί μιλοῦσα μὲ τὸν ἀνάπηρο τὸν ἄνθρωπο!
-Ποιόν ἀνάπηρο;
-Μιλοῦσα μὲ ἕναν Κύριο
μὲ κουστούμι, εὐπρεπισμένο μὲ δυὸ μπαστουνάκια!!
-Δὲν εἴμαστε καλά!
Δὲν τὸν εἶχε δεῖ κανείς! Αὐτὴ εἶναι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ!
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐκπομπὴ μὲ τίτλο: «Οἱ ψυχὲς ποὺ περιμένουν»
Νώντας Σκοπετέας
Νώντας Σκοπετέας
ΥΓ: Στὸ ξεκίνημα αὐτῆς τῆς συνταρακτικῆς ὁμιλίας ἕνας πρόλογος ποὺ μαρτυρᾷ τὰ θαύματα καὶ τὰ θαυμάσια τοῦ Θεοῦ...
Ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἐμφανίζεται καὶ εὐλογεῖ τὸ ἀκροατήριο...
Ἡ μακαριστὴ Ἀθηνᾶ Σιδέρη (ἡ μόνη ποὺ τὸν βλέπει ὑποστατικὰ) ξεσπᾶ σὲ δάκρυα δοξολογικά....
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου