Ἄν ἀκούσει κάποιος κάποιες δημόσιες συζητήσεις κάπου, θὰ καταλάβει τί ζημία ἔχουν κάνει καὶ κάνουν αὐτοὶ καὶ οἱ ὅμοιοί τους γιὰ τοὺς λεγόμενους ἀποτειχισμένους καὶ ἔχουν καὶ κάποιο δίκιο μὲ τὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ. Ἁπλὰ ἀρνοῦνται τὴν ἔννοια τῆς πραγματικῆς ἀποτείχισης. Λόγῳ ἐγωισμοῦ, ὄχι ἄγνοιας. Διότι τοὺς ἔχουν ἐξηγηθεῖ τὰ πάντα ἀναλυτικά.
Ἀναφέρονται σὲ ὅσους θεωροῦν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐκκλησία καὶ κάνουν δικό τους θυσιαστήριο καὶ μάχονται μετὰ μεταξύ τους. Αὐτοὶ ναί, εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας. Καὶ τσουβαλιάζονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι καὶ διασύρονται καὶ παρεξηγοῦνται. Ἕνα κοινὸ τῆς κατηγορίας τῶν μὴ σκεπτομένων καὶ τῶν τεμπέληδων. Τῆς ἀκηδίας ποὺ βαριοῦνται νὰ ἀνοίξουν βιβλίο, διαδίκτυο καὶ τὴν καρδιά.
Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἀποτείχιση. Ἡ ἀποτείχιση εἶναι θεολογικὸς ὅρος, ἀκολουθεῖ αὐστηρά τὸν 15ο Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου τοῦ 861 τοῦ Μεγάλου Φωτίου καί τὸν 31ο Ἀποστολικό, ὅπου ὁ ἀποτειχισμένος μένει στὴν ἐπισκοπὴ ποὺ ἀνήκει ἄσχετα ἂν δὲν μνημονεύει τηρῶντας τοὺς ὅρους καὶ προϋποθέσεις τοῦ Κανόνα, 1. Νὰ κηρύττεται αἵρεση ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο δημόσια (γυμνὴ τὴ κεφαλή). 2. Νὰ εἶναι ἡ αἵρεσή του κατεγνωσμένη ἔστω ἀπὸ ἕναν ἅγιο. 3. Νὰ μὴν ὑπάρχει ἀκόμη συνοδικὴ καταδίκη (Διότι ἂν ὑπῆρχε ἡ ἀποτείχιση εἶναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, ὑποχρεωτική). 4. Ἀποτείχιση πρὸς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο (Δὲν πᾶμε ἀλλοῦ διότι ἂν πᾶμε κάνουμε σχίσμα). 5. Εἶναι δυνητικὴ διότι ἂν δὲν ἦταν θὰ ὑπῆρχε ποινὴ ἂν δὲν γίνονταν. Ὑπάρχει ὅμως ἔπαινος γιά τοὺς τολμῶντες. Αὐτὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις.
Ἡ ὀρθὴ δηλαδὴ ἀποτείχιση ὄχι μόνο δὲν σὲ βγάζει ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ἀλλὰ ἐπαινεῖσαι καὶ συνάμα προστατεύεις ἄλλους ἀπὸ τὴν αἵρεση δηλαδὴ ἀπὸ τὸν θάνατο. Καὶ δίνεις καὶ μιὰ ἐλπίδα στὸν αἱρετίζοντα ἢ αἱρετικὸ βλέποντας τὸν ἄδειο ναό, νὰ συνετιστεῖ καὶ νὰ συνέλθει. Σχεδὸν ἀδύνατο τοὐλάχιστον ἱστορικὰ ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα πεθαίνει λένε τελευταῖα. Μὲ ἁπλὰ λόγια, τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά. Ἁπλούστατα. Ἁπλά, νὰ μπορεῖς νὰ σκέφτεσαι. Δυστυχῶς τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι δὲν σκέφτονται. Καὶ στὰ λεγόμενα ἐμβόλια τὸ ἴδιο πρόβλημα: Μυαλοῦ, ἐκπαίδευσης καὶ Παιδείας.
Βέβαια δυνητικὴ ἄχρι καιροῦ ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡμερομηνία λήξεως διότι διαφορετικὰ εἶναι κοροϊδία ἡ συνεχὴς μνημόνευση αἱρετικοῦ ἐπισκόπου ποὺ κηρύττει δημόσια τὴν κατεγνωσμένη αἵρεσή του, ἄσχετα μὲ τὴ δυνητικότητα. Καὶ πάλι ἁπλὴ λογική.
Καὶ φυσικὰ ἡ διακοπὴ μνημόνευσης ἀφορᾷ ρασοφόρους ἱερωμένους. Γιὰ τοὺς λαϊκοὺς λέγεται διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὴν αἴσθηση ὅτι ναὶ μὲν δὲν τοὺς κάνω παρέα γιὰ τὸ δικό μου τὸ συμφέρον μέχρι νὰ καταδικαστοῦν συνοδικὰ ἀλλὰ μέχρι τὴν ὁριστικὴ καταδίκη τους τὰ Μυστήρια ποὺ τελοῦν εἶναι κανονικὰ καὶ οἱ ἴδιοι κανονικοί. Ὅπως δὲν μπορῶ νὰ χειροτονίσω, δὲν μπορῶ καὶ νὰ καθαιρέσω. Διαφορετικὰ θὰ γίνονταν μπάχαλο. Μόνο νὰ ἐλέγχω δημόσια καὶ μόνο γιὰ θέματα πίστεως ποὺ χωρὶς τὴν ὀρθὴ πίστη κολάζομαι δηλαδὴ πεθαίνω ὁριστικά. Καὶ πάλι ἁπλὴ λογική. Πόσο πιὸ ἁπλά; Ἀλλὰ ἡ βλακεία περίσσεψε καὶ πρέπει νὰ διευκρινίζονται τὰ ἁπλὰ καὶ αὐτονόητα ὅσο πιὸ ἁπλὰ καὶ παραστατικὰ σὰν νὰ ὁμιλεῖς σὲ μωρά. Ὄχι βέβαια ὅτι θὰ καταλάβουν ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι καταγεγραμμένο ἱστορικὰ καὶ νὰ ἐκπληρώνει τὸ σοφότατο «...μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ...» ποὺ στὴ συγκεκριμένη περίπτωση ἔχει καταντήσει μετὰ μίαν καὶ δευτέραν δεκαετίαν. Ἄς εἶναι κι ἔτσι. Κάποτε ὅμως νὰ τελειώνει. Καλὴ Σαρακοστή.
Ἀναφέρονται σὲ ὅσους θεωροῦν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐκκλησία καὶ κάνουν δικό τους θυσιαστήριο καὶ μάχονται μετὰ μεταξύ τους. Αὐτοὶ ναί, εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας. Καὶ τσουβαλιάζονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι καὶ διασύρονται καὶ παρεξηγοῦνται. Ἕνα κοινὸ τῆς κατηγορίας τῶν μὴ σκεπτομένων καὶ τῶν τεμπέληδων. Τῆς ἀκηδίας ποὺ βαριοῦνται νὰ ἀνοίξουν βιβλίο, διαδίκτυο καὶ τὴν καρδιά.
Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι ἀποτείχιση. Ἡ ἀποτείχιση εἶναι θεολογικὸς ὅρος, ἀκολουθεῖ αὐστηρά τὸν 15ο Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου τοῦ 861 τοῦ Μεγάλου Φωτίου καί τὸν 31ο Ἀποστολικό, ὅπου ὁ ἀποτειχισμένος μένει στὴν ἐπισκοπὴ ποὺ ἀνήκει ἄσχετα ἂν δὲν μνημονεύει τηρῶντας τοὺς ὅρους καὶ προϋποθέσεις τοῦ Κανόνα, 1. Νὰ κηρύττεται αἵρεση ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο δημόσια (γυμνὴ τὴ κεφαλή). 2. Νὰ εἶναι ἡ αἵρεσή του κατεγνωσμένη ἔστω ἀπὸ ἕναν ἅγιο. 3. Νὰ μὴν ὑπάρχει ἀκόμη συνοδικὴ καταδίκη (Διότι ἂν ὑπῆρχε ἡ ἀποτείχιση εἶναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, ὑποχρεωτική). 4. Ἀποτείχιση πρὸς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο (Δὲν πᾶμε ἀλλοῦ διότι ἂν πᾶμε κάνουμε σχίσμα). 5. Εἶναι δυνητικὴ διότι ἂν δὲν ἦταν θὰ ὑπῆρχε ποινὴ ἂν δὲν γίνονταν. Ὑπάρχει ὅμως ἔπαινος γιά τοὺς τολμῶντες. Αὐτὲς εἶναι οἱ προϋποθέσεις.
Ἡ ὀρθὴ δηλαδὴ ἀποτείχιση ὄχι μόνο δὲν σὲ βγάζει ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ἀλλὰ ἐπαινεῖσαι καὶ συνάμα προστατεύεις ἄλλους ἀπὸ τὴν αἵρεση δηλαδὴ ἀπὸ τὸν θάνατο. Καὶ δίνεις καὶ μιὰ ἐλπίδα στὸν αἱρετίζοντα ἢ αἱρετικὸ βλέποντας τὸν ἄδειο ναό, νὰ συνετιστεῖ καὶ νὰ συνέλθει. Σχεδὸν ἀδύνατο τοὐλάχιστον ἱστορικὰ ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα πεθαίνει λένε τελευταῖα. Μὲ ἁπλὰ λόγια, τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά. Ἁπλούστατα. Ἁπλά, νὰ μπορεῖς νὰ σκέφτεσαι. Δυστυχῶς τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι δὲν σκέφτονται. Καὶ στὰ λεγόμενα ἐμβόλια τὸ ἴδιο πρόβλημα: Μυαλοῦ, ἐκπαίδευσης καὶ Παιδείας.
Βέβαια δυνητικὴ ἄχρι καιροῦ ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ἡμερομηνία λήξεως διότι διαφορετικὰ εἶναι κοροϊδία ἡ συνεχὴς μνημόνευση αἱρετικοῦ ἐπισκόπου ποὺ κηρύττει δημόσια τὴν κατεγνωσμένη αἵρεσή του, ἄσχετα μὲ τὴ δυνητικότητα. Καὶ πάλι ἁπλὴ λογική.
Καὶ φυσικὰ ἡ διακοπὴ μνημόνευσης ἀφορᾷ ρασοφόρους ἱερωμένους. Γιὰ τοὺς λαϊκοὺς λέγεται διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὴν αἴσθηση ὅτι ναὶ μὲν δὲν τοὺς κάνω παρέα γιὰ τὸ δικό μου τὸ συμφέρον μέχρι νὰ καταδικαστοῦν συνοδικὰ ἀλλὰ μέχρι τὴν ὁριστικὴ καταδίκη τους τὰ Μυστήρια ποὺ τελοῦν εἶναι κανονικὰ καὶ οἱ ἴδιοι κανονικοί. Ὅπως δὲν μπορῶ νὰ χειροτονίσω, δὲν μπορῶ καὶ νὰ καθαιρέσω. Διαφορετικὰ θὰ γίνονταν μπάχαλο. Μόνο νὰ ἐλέγχω δημόσια καὶ μόνο γιὰ θέματα πίστεως ποὺ χωρὶς τὴν ὀρθὴ πίστη κολάζομαι δηλαδὴ πεθαίνω ὁριστικά. Καὶ πάλι ἁπλὴ λογική. Πόσο πιὸ ἁπλά; Ἀλλὰ ἡ βλακεία περίσσεψε καὶ πρέπει νὰ διευκρινίζονται τὰ ἁπλὰ καὶ αὐτονόητα ὅσο πιὸ ἁπλὰ καὶ παραστατικὰ σὰν νὰ ὁμιλεῖς σὲ μωρά. Ὄχι βέβαια ὅτι θὰ καταλάβουν ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι καταγεγραμμένο ἱστορικὰ καὶ νὰ ἐκπληρώνει τὸ σοφότατο «...μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ...» ποὺ στὴ συγκεκριμένη περίπτωση ἔχει καταντήσει μετὰ μίαν καὶ δευτέραν δεκαετίαν. Ἄς εἶναι κι ἔτσι. Κάποτε ὅμως νὰ τελειώνει. Καλὴ Σαρακοστή.
___________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
ὁ π. Θεόδωρος στὸ ἄρθρο του «Ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ὄχι ἀπὸ τὴ Ἐκκλησία» μιλώντας γιὰ τὸν 15ο Κανόνα:
ΑπάντησηΔιαγραφή...ὁ ἐπιβεβλημένος σωτήριος, κανονικὸς καὶ ἁγιοπατερικὸς δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι ἡ ἀκοινωνησία, ἡ διακοπὴ δηλαδὴ τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται συνυπεύθυνοι καὶ συγκοινωνοὶ τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης.
«Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαὶ φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» (Μάρκου Εὐγενικοῦ, Ὁμολογία τῆς ὀρθῆς πίστεως ἐκτεθεῖσα ἐν Φλωρεντίᾳ 5, Patrologia Orientalis 17, 442).
«...Ὁμοίως καὶ οἱ λαϊκοί, τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μὴ πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ Θεός... Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν, ἵνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς...ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» ( Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).
«Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρός ᾖ καί μή πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; Εἰ μέν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε, αὐτόν καί παραίτησαι, μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών· εἰ δέ βίου ἕνεκεν μή περιεργάζου» (ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος PG, 63 231).
«Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστίˑ φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καὶ ἀποπηδᾶν δεήσει... φῦγε τὴν κοινωνία αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν ὁμιλίαν ὡς ἰὸν ὄφεως.. (ΕΠΕ 12, 400, 31).
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (P.G. 35, 33-ΒΕΠΕΣ 33, 199)
Βλέπετε, κ. Σαραντίδη; Καμία δυνητικότητα στὰ λόγια τῶν Ἁγίων. Καὶ ἐπειδὴ εἴπατε ὅτι δὲν ὑπάρχει ποινή, γιατὶ ἔτσι σᾶς δασκάλεψαν νὰ λέτε (κρίμα ποὺ παρότι νοήμων δὲν καταλαβαίνετα αὐτὰ ποὺ διαβάζετε) οἱ Ἅγιοι καὶ ἐδῶ σᾶς διαψεύδουν
Μᾶλλον ἐσὺ ποὺ σπεύδεις νὰ προσβάλλεις σὲ δασκάλεψαν καὶ δὲν καταλαβαίνεις τί διαβάζεις.
ΔιαγραφήΠοῦ κολλᾶνε ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔγραψες μὲ τὴν δυνητικότητα ἤ τὴν ὑποχρεωτικότητα τοῦ 15ου κανόνα ὅπως καὶ γιὰ τίς ποινές;
Ἀκόμα καὶ σὲ αὐτὰ ποὺ ἔγραψες, τίς ποινὲς καὶ τὴν ὑποχρεωτικότητα ποῦ τὰ εἶδες;
Μᾶλλον ἑρμηνεύεις κατὰ τὸ δοκοῦν.
Τὸ ὅτι πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε τοὺς λόγους τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Πατέρων ἀλλιῶς δὲν θὰ μποῦμε εἰς τὴν Βασιλεία του, δὲν σημαίνει ὅτι μᾶς ὑποχρέωσε κιόλας, ἀντιθέτως μᾶς ἄφησε ἐλεύθερους νὰ ἀποφασίσουμε μόνοι μας..
Ὅσο γιὰ τίς ποινὲς ποὺ ἀναφέρει ὁ ἀρθρογράφος δὲν ἔχουν καμμία σχέση μὲ αὐτὰ ποὺ ἔγραψες.
Μᾶλλον νὰ ρίξεις τὴν ὑπερηφάνειά σου καὶ τὴν ἐμπάθειά σου χρειάζεται, γιὰ νὰ διακρίνεις καὶ νὰ ἑρμηνεύσεις τοὺς κανόνες.
Δεν είσαι μόνο Ανώνυμος αλλά και Ανόητος διότι απομονώνεις φράσεις του π. Θ. Ζήση και αποκρύπτεις υπόλοιπες. Και από πού το είδες καλαμαρά μου ότι υποστηρίζω τη δυνητικότητα άνευ όρων και μπαίνεις στο μυαλό αγίων να μας πεις τι θέλουνε να πούνε; Πες γυμνοσάλιαγκα, πρώτα το όνομά σου και κατόπιν άλλα.
ΔιαγραφήΕΝ ΠΡΩΤΟΙΣ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη κατάρα, ορθόδοξοι Χριστιανοί που βαπτίστηκαν στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και έλαβαν ΟΝΟΜΑ να υπερασπίζονται τα της Ορθοδοξίας ως ΑΝΩΝΥΜΟΙ… Μεγάλο Κρίμα, μεγάλη αμαρτία!