Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, ὅταν εἶναι ἀνάγκη νά ὐπερασπισθοῦν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων Του…

Πόσοι Xριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! 

 

Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν την δόξα του Θεού και των Αγίων Του ενώπιον ”τῶν υἱῶν τοῦ αἰῶνος τούτου” που την βλασφημούν!

Ἐλεημοσύνη - Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ὅποιος δὲν ἐλεεῖ γενναιόδωρα τοὺς φτωχοὺς (παρ’ ὅλο ποὺ ἔχει τέτοια δυνατότητα), δὲν ἔχει σταθερὴ ἐλπίδα στὸν Κύριο. Αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ δώσει, ἀλλὰ δὲ δίνει καθόλου, δὲν ἔχει πίστη, φοβᾶται μήπως πτωχέψει, ἂν καὶ σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Προφήτη ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν ἀφήνει τὸ δίκαιο καὶ οἱ ἀπόγονοί του δὲ ζητᾶνε ψωμί.

* * *

Κοντὰ στὸν Ἐπουράνιο Πατέρα ὄχι μόνο τὰ παιδιά Του, ἀλλὰ καὶ οἱ μισθωτοί, ἔχουν περίσσιο ψωμί, καὶ οἱ εὐεργεσίες ποὺ κάνει γιὰ μᾶς εἶναι πάντα μεγάλες, ποὺ δέ μᾶς ἀξίζουν. Νὰ μιμεῖσαι καὶ ἐσὺ τὸν Ἐπουράνιο Πατέρα. Νὰ ἔχεις καὶ ἐσὺ ἄφθονη τροφὴ καὶ νερό, ὄχι μόνο γιὰ τὰ δικά σου παιδιὰ ἢ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχεις στὴ θέση τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς μισθωτούς.

Οι καρποί της Θείας Μετάληψης όταν λαμβάνεται άξια. - Αγ.Ιωάννου Κρονστάνδης

Μένω κατάπληκτος και θαυμάζω το μεγαλείο των αγίων του Θεού Μυστηρίων και την ιδιότητα τους να παρέχουν ζωή. 

Υπήρχε κάποια γριούλα, πού είχε αιμό­πτυση και είχε ολότελα εξασθενίσει, γιατί δεν έπαιρνε τροφή. Χάρη στη Θεία Μετάληψη των Άχραντων του Χρίστου Μυστηρίων, με τα όποια την κοινώνησα, άρ­χισε να αναλαμβάνει την ίδια εκείνη ήμερα. 

Κάποια νε­αρή γυναίκα, πού πλησίαζε ν' αποθάνει, κοινώνησε τα 'Αχραντα Μυστήρια και αμέσως μετά, την ίδια εκείνη ήμερα, άρχισε να αναλαμβάνει, να τρώγει, να πίνει και να όμιλεί, ενώ προηγουμένως, ευρισκόμενη σχεδόν σε α­μνησία, παράδερνε έντονα και δεν έτρωγε ούτε έπινε ο­τιδήποτε. Δόξα στα ζωοποιά και φρικτά Σου Μυστή­ρια Κύριε.

Το μέγα όνομα της Αγίας Τριάδος - Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

«Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας Αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν» (Ιω. 4:24).

Ο Θεός είναι πνευματικό ον, από το Οποίο τα πάντα πήραν την ύπαρξή τους· χωρίς το Οποίο τίποτε δεν είναι δυνατόν να νοηθεί· από το Οποίο τα πάντα έχουν την καταγωγή, τη συνέχεια, τη ζωή και τη συντήρησή τους· το Οποίο είναι απείρως μεγαλύτερο από κάθε τόπο και χρόνο· το Οποίο δεν είχε ποτέ ούτε αρχή ούτε τέλος· ενώπιον του Οποίου τα πάντα είναι σαν να μην υπάρχουν· το Οποίο βρίσκεται παντού και δεν περιορίζεται από κανέναν τόπο, ούτε άτομο, ούτε όρος, ούτε ουράνιο σώμα, ούτε τη θάλασσα, ούτε τον αέρα· το Οποίο προαιώνια γεμίζει κάθε τόπο, και με τη δύναμή Του συντηρεί τα πάντα· είναι πανταχού παρόν, σε κάθε σημείο τόπου, το οποίο μπορούμε να φαντασθούμε, και περιλαμβάνει απεριόριστα κάθε τόπο.

Με μία λέξη ο Θεός είναι ο Ων· υπάρχει δηλαδή, τρόπον τινά, μόνος· είναι ο Μόνος ο Οποίος υπάρχει πραγματικά.

Ἡ Νηστεία μᾶς ἀποδεικνύει ὅλην τήν πανουργίαν, καί τήν μοχθηρίαν τῶν ἀσωμάτων πνευμάτων. - Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης

Ἡ Ἐκκλησία μας εἰσέρχεται εἰς τήν Μεγάλην καί Ἁγίαν Τεσσαρακοστήν διά τό Πάσχα.

Αὐτή πρέπει νά συνδυάζεται μέ: 1ον) Τήν μετάνοιαν, 2ον) Τήν ταπεινότητα καί τήν συντριβήν τῆς σατανικῆς ὑπερηφανείας, 3ον) Τήν ἐξαφάνισιν τῆς μοχθηρίας, ἡ ὁποία εἶναι τό τέκνον τῆς κολάσεως, 4ον) Τήν νέκρωσιν τῶν παθῶν καί ὡς ἐκ τούτου τήν νέκρωσιν τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, 5ον) Τήν συντριβήν  6ον) Τήν ἐξομολόγησιν, 7ον) Τήν διόρθωσιν τῆς ζωῆς, μισοῦντες πᾶσαν ἁμαρτίαν σκέψεως, λόγου καί πράξεως
καί 8ον) Τήν Νηστείαν, τήν ὁποίαν κάμνομεν οἱ πολλοί, ἀλλά δέν γνωρίζομεν πόσο καλός διδάσκαλος εἶναι αὐτή.

Η στάσις του αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης έναντι των μη ορθόδοξων ομολογιών

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης, Ρῶσος ἱερεύς, Πνευματικὸς καὶ θερμουργὸς κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου. Ἤκμασε στὰ τέλη τοῦ περασμένου αἰῶνος καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ παρόντος. Προορατικὸς καὶ θαυματουργός.

Ἠναλώθη στὴν καθημερινὴ διακονία τοῦ πάσχοντος λαοῦ. Χριστομίμητος ἡ ἀγάπη του. Αὐτὴ ἡ ἁγία ἀγάπη τὸν ἀναγκάζει νὰ πῆ τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ποὺ σώζει καὶ γιὰ τὴν αἵρεση καὶ ἑτεροδοξία ποὺ δὲν ἐξασφαλίζουν τὴν σωτηρία.

Σύμφωνα μέ τοὺς λόγους τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. «μόνο ὅποιος μετέχει τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ κατανοεῖ τὴν ἀληθινὴ φύσι τῆς Ἐκκλησίας».

Ποιὸς ἄλλος, λοιπόν, κατενόησε καλύτερα τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κρονστάνδης, τοῦ ὁποίου τὴν ἁγιότητα χαρακτήριζε ἡ εὐλαβεστάτη, συχνὴ καὶ μάλιστα καθημερινὴ τέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας; Ἀπὸ αὐτὴν ἐνεπνέετο γιὰ τὴν μεγάλη ποιμαντική του διακονία. Αὐτὴ ἦταν ἡ πηγὴ τῆς ὑψηλῆς, ἐμπειρικῆς του θεολογίας.

Ἁγία Γραφὴ - Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Εἶναι φῶς καὶ δύναμη

 Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι φωστήρας ποὺ λάμπει μέσα στὸ σκοτάδι αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Πόσους ἀνθρώπους ἔχει φωτίσει! Πόσοι ἄνθρωποι ἄντλησαν ἀπ’ αὐτὴ τὴ δύναμη τοῦ λόγου τους! Ὅλοι οἱ μεγάλοι ἐκκλησιαστικοὶ ρήτορες, ὅλοι οἱ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς, τὰ ἔργα τῶν ὁποίων τόσο πολύ μᾶς εὐφραίνουν, καὶ ὁ λόγος τῶν ὁποίων εἶναι τόσο γλαφυρὸς καὶ ὡραῖος, πῆραν τὴ δύναμή τους ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή.

* * *

        Ὅταν ἀρχίζει νὰ σὲ καταλαμβάνει ἡ ταραχὴ ἢ ὁ φόβος, διάβασε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ κάποιο περισσότερο παρηγορητικὸ κεφάλαιο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο ἢ κάποια ἐπιστολὴ τῶν Ἀποστόλων, γιὰ παράδειγμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς Κορινθίους (τελευταῖο ἢ προτελευταῖο κεφάλαιο ἢ κάποιο ἄλλο), πᾶρε θάρρος καὶ ἡ ταραχὴ θὰ σὲ ἀφήσει. Ἡ χαρὰ τῆς πίστης θὰ εἰσέλθει στὴν καρδιά σου.

Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας; (Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Να τι θα πει, με απλά λόγια:

Βλέπεις έναν φτωχό που ζητάει ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αδελφό σου και ελέησέ τον, αντικρίζοντας στο πρόσωπό του τον ίδιο τον Χριστό.

Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον όπως θα δεχόσουνα τον Κύριο, αν σου χτυπούσε την πόρτα. Αγκάλιασέ τον με την αγάπη σου, φιλοξένησέ τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα.

Βλέπεις έναν κληρικό; Αναγνώρισέ τον ως ποιμένα των λογικών προβάτων του Χριστού, που έργο του είναι να αναγεννά πνευματικά και να καθοδηγεί τους ανθρώπους προς την αιωνιότητα. 

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης: Αυτογνωσία

“Δοκίμασόν με, ο Θεός, και γνώθι την καρδίαν μου, έτασόν με και γνώθι τας τρίβους μου. Και ίδε ει οδός ανομίας εν εμοί, και οδήγησόν με εν οδώ αιωνία” (Ψαλμ. 138, 23-24). 

Από τότε που ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε, οι άνθρωποι σκοτίστηκαν τόσο πολύ στο ίδιο το κέντρο της ύπαρξής τους (την καρδιά), που πολύ συχνά δεν έχουνε συνείδηση ή συναίσθηση της πανταχού παρουσίας του Θεού· κι έτσι, έχουνε την εντύπωση πως τέσσερεις τοίχοι με μια οροφή από πάνω, τους κρύβουνε από Εκείνον, που όλα τα γεμίζει με την παρουσία Του και που βλέπει ακόμη και όποιον κρύβεται σε κάποιο τόπο μυστικό. 

“Ει κρυβήσεταί τις εν κρυφαίοις, και εγώ ουκ όψομαι αυτόν; Μη ουχί τον ουρανόν και την γην εγώ πληρώ; λέγει Κύριος” (Ιερεμ. 23,24). “Γυμνός ειμι, και εκρύβην” (Γεν. 3, 10), είπε ο Αδάμ κρυπτόμενος από τον Θεό. Ωστόσο, όχι, αυτό σε τίποτα δεν τον ωφέλησε· ο Θεός τον έβλεπε.

Ποιός ὁ σκοπός τῆς νηστείας καί τής μετανοίας; (Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ἀπὸ τὴν 15ην Νοεμβρίου εἰσήλθομεν εἰς τὴν νηστείαν διὰ τὰ Χριστούγεννα. Κατὰ τὴν περίοδον τῆς νηστείας οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἐπιδίδονται εἰς πολλαπλασίως μεγαλυτέραν πνευματικὴν ἄσκησιν ἀπὸ τὴν συνηθισμένην, ἐνῶ καταφεύγουν εἰς τὸ ἱερὸν μυστήριον τῆς Ἐξομολογήσεως – Μετανοίας.

Ἡ Ἐξομολόγησις ὅμως πρέπει νὰ εἶναι εἰλικρινής, βαθεῖα καὶ πλήρης. Ὡς γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, Πρωθιερεὺς τὴς Κρονστάνδης, εἰς τὸ βιβλίον του «ἡ ἐν Χρι στῷ Ζωῇ». 

«Η συνεχής προσπάθεια για εκκοπή του μετεωρισμού και καθαρά προσευχή» - Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Προσπάθησε να ευαρεστείς στον Θεό σε όλα και πάντοτε και να σκέπτεσαι τη σωτηρία της ψυχής σου από την αμαρτία και το διάβολο και την υιοθεσία της από τον Θεό.

Όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι: κάνε το σημείο του σταυρού και λέγε: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». 

Επίσης: «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς· και, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου».

Όταν πλένεσαι, είτε στο σπίτι σου είτε στα λουτρά, λέγε: «Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι».

Ο Θεός είναι κοντά μας - Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Αληθινά ο Χριστός ζει μέσα μου. Ο Πανάγιος είναι οικείος σ’ εμένα… Στην παραμικρή ακαθαρσία της καρδιάς, στο παραμικρό φύτρωμα του σπόρου της αμαρτίας, με προτρέπει να καθαριστώ, να διώξω την αμαρτία από την ψυχή μου. 

Αλλά, αλίμονο, και ο σατανάς είναι παρών. Κάθε στιγμή είναι έτοιμος να με καταπιεί. Με διεκδικεί από τον Θεό.

✶✶✶

Οι πρωτόπλαστοι, στους οποίους η εικόνα του Θεού δεν είχε φθαρεί ακόμη από την αμαρτία, είχαν νου φωτεινό, ο οποίος χωρίς κόπο γνώριζε όλα όσα υπήρχαν γύρω του. 

Ο ίδιος ο Κύριος ήταν το φως των σκέψεών τους. Η γνώση του Θεού ήταν η πρώτη γνώση τους. Η καρδιά τους ήταν πλημμυρισμένη από αγάπη προς τον Θεό και προς τα πλάσματά Του. Γι’ αυτό ήταν μακάριοι. Οι πρώτοι άνθρωποι ζούσαν με τον Θεό, ανέπνεαν με τον Θεό, ευημερούσαν με τον Θεό.

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης: Αποφθέγματα 4.

Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας; «Να τι θα πει, με απλά λόγια: Βλέπεις ένα φτωχό που ζητά ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ’ αυτόν τον αδελφό σου, και ελέησέ τον με την πεποίθηση ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον ίδιο τον Χριστό. 

Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος, γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον πάλι όπως θα δεχόσουν τον Κύριο, αν σου χτυπούσε την πόρτα. Αγκάλιασέ τον με την αγάπη σου, φιλοξένησέ τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα.» 

Για την σχέση με τους αγνώστους: «Τον κάθε άνθρωπο που σε πλησιάζει, να τον δέχεσαι με καλοσύνη και με χαρούμενη διάθεση, ακόμη κι αν είναι ένας επαίτης ή μια πτωχή γυναίκα.

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης: Αποφθέγματα 3.

Για την εντολή των «καλών έργων»: «Εγώ την εννοώ ως εξής: «Ούτω λαμψάτω το φώς υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 5:16). 

Αφήστε λοιπόν, τον κόσμο να ιδεί τα καλά σας έργα, για να δοξάσει γι’ αυτά τον Κύριο. Θα πάρουν έτσι οι άνθρωποι ένα ζωντανό παράδειγμα και θα πεισθούν γι’ αυτά τα έργα. 

Απ’ αυτήν όμως πρέπει να τα κρύβετε (κι έδειξε με το δάχτυλο του την καρδιά). Απ’ αυτήν, όλα πρέπει να μένουν κρυφά «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. 6:3). Με το «αριστερά» εννοεί στην πραγματικότητα την γνώμη, που έχομε για τον εαυτό μας και την ματαιοδοξία.»

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης: Αποφθέγματα 2

Για την προσευχή: Ι). «Η σωτηρία και η προσευχή δεν βρίσκονται στα πολλά λόγια, αλλά στην κατανόηση και στην θέρμη της καρδιάς. Το σπουδαιότερο πράγμα, που πρέπει να θυμάσαι κατά την διάρκεια της ημέρας είναι ότι πρέπει να έχεις συνεχή μνήμη Θεού, να κάνεις δηλαδή μυστική νοερά προσευχή. 

Κι εγώ ο ίδιος δεν έχω καιρό να παρευρίσκομαι σε μακρές μοναστηριακές ακολουθίες, αλλά όπου κι αν πάω, είτε με τα πόδια είτε με το πλοίο, είτε με την άμαξα καθιστός ή ξαπλωμένος, δεν μ’ εγκαταλείπει ποτέ η σκέψη του Θεού.

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης: Αποφθέγματα 1

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης (1829-1908)

Για την καρδιά: «Η καρδιά είναι ο πρώτος παράγοντας στη ζωή μας. Η καρδιακή γνώση προηγείται της νοησιαρχικής. Η καρδιά βλέπει άμεσα, αστραπιαία, ενιαία. 

Αυτή η γνώση της καρδιάς μεταδίδεται στο νου, και μέσα στο νου χωρίζεται σε μέρη, αναλύεται σε συστατικά. Η αλήθεια ανήκει στη καρδιά και όχι στο νου. Στον εσωτερικό άνθρωπο και όχι στον εξωτερικό… 

Στη κατάσταση της απιστίας για κάτι αληθινό και άγιο, η καρδιά συνήθως γεμίζει από στενοχώρια και φόβο. Αντίθετα στην ειλικρινή πίστη νοιώθει χαρά, ηρεμία, άνεση και ελευθερία. Η αλήθεια φανερώνεται και θριαμβεύει στις καταστάσεις της καρδιάς…

Μήτηρ Θεού (Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης)

«Η Μητέρα του Θεού είναι ένα σώμα, ένα αίμα και ένα πνεύμα με τον Σωτήρα, αφού είναι η Μητέρα Του. Ω, πόσο απερίγραπτη είναι η ανταμοιβή της! Έγινε Μητέρα του Ίδιου του Θεού, δίνοντάς Του την άχραντη σάρκα της, τρέφοντάς Τον με το γάλα της, σηκώνοντάς Τον στα χέρια της, ντύνοντάς Τον και θωπεύοντάς Τον. Ποιος μπορεί να περιγράψει το μεγαλείο της Υπεραγίας Θεοτόκου;

»Βλέποντας την εικόνα της Θεοτόκου, να θαυμάζεις το πόσο τέλεια ενώθηκε η Θεότητα με την ανθρωπότητα. Έτσι, να αναλογίζεσαι την ανθρώπινή σου αξία και να ζεις ανάλογα με την ιδιότητά σου σαν παιδί του Θεού και σαν κληρονόμος της αιώνιας μακαριότητας.

Η Εξομολόγησις είναι σταυρός, αληθώς σταυρός!

Τόσον ὁ πνευματικὸς βλέπει καὶ αἰσθάνεται τῶν ἀνθρώπων τὴν βαθεῖαν ἀμάθειαν, τὴν ἄγνοιάν των διὰ τὰς ἀληθείας τῆς θρησκείας καὶ τὰς ἁμαρτίας των, τὴν λιθίνην των ἀναισθησίαν, ὥστε ὀφείλει νὰ προσεύχεται δι᾿ αὐτοὺς μὲ θέρμην μεγίστην καὶ νὰ τοὺς διδάσκῃ ἡμέραν καὶ νύκτα, εὐκαίρως καὶ ἀκαίρως. 

Ὤ, ὁποία ἄγνοια! Μερικοὶ δὲν γνωρίζουν καὶ Αὐτὴν ἀκόμη τὴν Παναγίαν Τριάδα· δὲν γνωρίζουν ποῖος εἶναι ὁ Χριστός· δὲν γνωρίζουνδιατί ζοῦν ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ ὁποῖον πλῆθος ἁμαρτιῶν!

Καὶ ὅμως ζητοῦμεν πλουτισμόν, ἀνάπαυσιν· δὲν ἀγαπῶμεν τὴν ἐργασίαν, ἐξερεθιζόμεθα ὅταν ὑπάρχῃ ἐργασία περισσοτέρα τοῦ συνήθους! 

Πνευματικές διδαχές του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης

Όπως ο Τριαδικός Θεός είναι μια ύπαρξη, έτσι πρέπει να είμαστε κι εμείς ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος, ένας νους, μια θέληση, μια καρδιά, μια καλοσύνη, χωρίς την παραμικρή κοινωνία με το κακό.

✶✶✶

Εκείνος που αγαπά τον Θεό και ενώνεται μαζί Του, κατά φυσική συνέπεια αγαπά και τον πλησίον και ενώνεται μαζί του. Γιατί ο πλησίον είναι εικόνα του Θεού.

 ✶✶✶

Περισσότερο απ’ όλα να μαθαίνετε τη γλώσσα της αγάπης, την πιο ζωντανή, την πιο εκφραστική γλώσσα. Χωρίς αυτήν, η γνώση ξένων γλωσσών δεν παρέχει καμιάν ουσιαστική ωφέλεια.

Η σπατάλη είναι κλοπή της περιουσίας των φτωχών γιατί το πλεόνασμά μας ανήκει σ’ αυτούς… Πρέπει να ευεργετούμε και να βοηθούμε ακατάπαυστα τους συνανθρώπους μας, πρέπει να τους ευεργετούμε όλους, χωρίς να ξεχωρίζουμε πρόσωπα ή καταστάσεις… Τίποτα δεν δίνουμε από τα δικά μας, γιατί όλα προέρχονται από τον Θεό.

Πώς άρχισε να θαυματουργεί ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908).

Ξεκίνησα μ’ αυτόν τον τρόπο: Κάποιος στην Κροστάνδη αρρώστησε. Ζήτησαν την βοήθεια της προσευχής μου.

Εγώ είχα την συνήθεια να μην αποκρούω καμιά παράκλησι. Άρχισα λοιπόν να προσεύχωμαι, αναθέτοντας τον ασθενή στο έλεος του Θεού και ζητώντας με θέρμη την εκδήλωσι του θείου θελήματος.

Ήλθε τότε σε μένα μια εξαιρετικά ευλαβής ηλικιωμένη γυναίκα, που πέρασε όλη την ζωή της θεάρεστα. Η γυναίκα αυτή μου ζήτησε επίμονα να προσευχηθώ όχι αόριστα για τον ασθενή, αλλά ειδικά για την θεραπεία του.

Ενθυμούμαι ότι ξαφνιάσθηκα: “Πώς εγώ μπορώ να έχω τέτοια τόλμη”;