Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι: Ερωτήματα για την αγάπη

Μου φαίνεται ότι κανένας δεν με αγαπάει, γι’ αυτό νιώθω ένα κενό στην ψυχή μου. Τι μου συμβαίνει;

Απάντηση: Οι σημερινοί άνθρωποι υποφέρουν πολύ και παθαίνουν πολλά, επειδή θέλουν να τους αγαπούν και όχι να αγαπούν. Αλλά ο Κύριος είπε, «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω. 13:34), ακόμα και τους εχθρούς σας (Ματθ. 5:44), όχι να ζητάτε αγάπη από τους άλλους. Τέτοια απαίτηση είναι εγωιστική, φίλαυτη. Μη νοιάζεσαι, λοιπόν, αν σε αγαπούν. Αγαπάς εσύ τον Χριστό και τους ανθρώπους; Αν τους αγαπάς πραγματικά, δεν θα νιώθεις στην ψυχή σου κανένα κενό, αλλά, απεναντίας, πληρότητα ειρήνης και χαράς.

Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι: Οι εχθροί μας στον αγώνα της σωτηρίας

Στον αγώνα της σωτηρίας τρεις είναι οι εχθροί μας: η σάρκα, ο κόσμος και ο διάβολος. Αυτοί με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας τραβήξουν μακριά από τον Θεό, να μας βγάλουν από τον δρόμο Του, να μας ρίξουν στην αμαρτία και να μας στερήσουν τη σωτηρία. Γι’ αυτό πρέπει ακατάπαυστα και σθεναρά να αγωνιζόμαστε εναντίον τους με όλα τα πνευματικά όπλα που μας έχουν δώσει ο Θεός και η Εκκλησία Του.

Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι: Η αναγκαιότητα της προσευχής

Η Αγία Γραφή επισημαίνει την αναγκαιότητα της προσευχής τόσο με πολλά παραδείγματα όσο και με σχετικές νουθεσίες. Στην Παλαιά Διαθήκη συναντάμε επανειλημμένα τους ανθρώπους του Θεού να προσεύχονται, όπως τον Αβραάμ (Γεν. 12:8· 13:4· 26:25), τον Ιακώβ (Γεν. 32:9-12· 33:20), τον Μωυσή (Εξ. 33:12-23), τον Δαβίδ (Β’ Βασ. 7:18-29· 22:1-51), τον Σολομώντα (Γ’ Βασ. 8:22-55· Β’ Παραλ. 6:12-42), τον Ηλία (Γ’ Βασ. 18:36-37,42), τον Ιωσαφάτ (Β’ Παραλ. 20:5-12), τον Ιερεμία (Ιερ. 17:12-18· 18:19-23), τον Δανιήλ (Δαν. 9:419), τους Τρεις Παίδες (Δαν. Ύμνος: 1-67) και άλλους. Στην Καινή Διαθήκη κορυφαίο παράδειγμα προσευχής είναι ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Εβρ. 5:7· Ματθ. 14:23· Μαρκ. 1:35· 6:46· Λουκ. 6:12· 9:18· 11:1· 22:41-45), ο οποίος συχνά περνούσε νύχτες ολόκληρες με προσευχή προς τον Πατέρα Του. Αλλά και τους μαθητές Του συμβούλευε να μένουν άγρυπνοι και να προσεύχονται, χωρίς να αποκάμνουν (Ματθ. 26:41· Λουκ. 18:1). Γιατί;

Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι: Μνησικακία, φθόνος, υποκρισία

Η μνησικακία είναι ένα ολέθριο πάθος – δηλητήριο της ψυχής και σαράκι του νου, διαρκή αμαρτία και άυπνη παρανομία το ονομάζει ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. Το πάθος αυτό συντηρεί στη μνήμη μας το κακό που μας έκανε, πραγματικά ή φανταστικά, κάποιος συνάνθρωπός μας και μας παρακινεί σε εκδίκηση. Ο μνησίκακος, όπως επισημαίνει ο Σολομών, οδηγείται στον πνευματικό θάνατο, γιατί είναι παραβάτης του θείου νόμου, του νόμου της αγάπης (Παροιμ. 12:28· 21:24).

Η μνησικακία, λένε οι πατέρες, γεννιέται από την οργή, κι αυτή πάλι από τον εγωισμό και το μίσος. Γι’ αυτό, όποιος αποκτάει ταπείνωση και αγάπη, απαλλάσσεται από την οργή· και όποιος απαλλάσσεται από την οργή, θανατώνει τη μνησικακία. Και πρέπει όλοι να τη θανατώσουμε, αν ζει μέσα μας, αλλιώς δεν θα βρούμε έλεος από τον Θεό. Γιατί λέει ο σοφός Σειράχ:

Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι: Η χριστιανική υπομονή

Γέρων   Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

 

Κάθε θλίψη, κάθε δοκιμασία, κάθε συμφορά που μας βρίσκει, με παραχώρηση του Θεού, ονομάζεται μεταφορικά “σταυρός” (Ματθ. 16:24· Μαρκ. 8:34· Λουκ. 9:23). Χριστιανική υπομονή, λοιπόν, κάνει όποιος σηκώνει δίχως βαρυγκώμια αυτόν το σταυρό. Όποιος δεν τον σηκώνει, δεν είναι αληθινός μαθητής του Χριστού, όπως είπε ο ίδιος (Ματθ. 10:38· Λουκ. 14:27), και δεν έχει θέση στη βασιλεία Του. Ο απόστολος Παύλος, άλλωστε, το βεβαιώνει: «Αν υπομένουμε, μαζί Του και θα βασιλέψουμε» (Β’ Τιμ. 2:12). Όμοια και ο άγιος Ιάκωβος: «Μακάριος ο άνθρωπος που δέχεται με υπομονή τις δοκιμασίες! Γιατί, αν τις περάσει με επιτυχία, θα κερδίσει το βραβείο της αιώνιας ζωής που υποσχέθηκε ο Θεός σ’ όσους Τον αγαπούν» (Ιακ. 1:12).

✶✶✶

Πόσες βαθμίδες υπομονής υπάρχουν;

Για την δευτέρα παρουσία του Χριστού και την τελική Κρίση - Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

 

Είναι άγνωστο πότε θα γίνει η δευτέρα παρουσία του Χριστού και η τελική Κρίση. Ο Χριστός δεν θέλησε να το φανερώσει, αν και ρωτήθηκε από τους μαθητές Του (Ματθ. 24:3). «Ποια μέρα και ποια ώρα θα έρθει το τέλος, κανένας δεν το ξέρει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Πατέρας μου», αποκρίθηκε (Ματθ. 24:36). Έδωσε, πάντως, ορισμένα σημάδια, τα οποία βλέποντας θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε ότι ο ερχομός Του πλησιάζει. Τα σημάδια αυτά είναι:

1. Η κήρυξη του Ευαγγελίου σε όλα τα έθνη της γης: «Πρώτα θα κηρυχθεί σ’ όλη την οικουμένη αυτό το ευαγγέλιο για τη βασιλεία του Θεού, για να το ακούσουν όλοι τα έθνη, κι ύστερα θα έρθει το τέλος» (Ματθ. 24:14).
2. Η μεταστροφή των Εβραίων στο Χριστιανισμό: «Δεν θα με δείτε πια, ως την ώρα που θα πείτε: “Ευλογημένος Αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο!”» (Ματθ. 23:39).
3. Η μεγάλη αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό και το νόμο Του: «Δεν θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία» (Β’ Θεσ. 2:3).

Η αγάπη προς τον Θεό - † Γέροντος Ευστρατίου Γκολοβάνσκι

Ποια είναι τα γνωρίσματα της αληθινής αγάπης προς τον Θεό;

Η αληθινή αγάπη προς τον Θεό είναι σταθερή και αταλάντευτη τόσο στην ευτυχία όσο και στη δυστυχία, τόσο στη χαρά όσο και στη θλίψη. «Τι μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;», λέει ο απόστολος Παύλος. «Μήπως τα παθήματα, οι στενοχώριες, οι διωγμοί, η πείνα, η γύμνια, οι κίνδυνοι ή ο μαρτυρικός θάνατος; 

Ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις, ούτε παρόντα, ούτε μέλλοντα, ούτε κάτι άλλο, είτε στον ουρανό είτε στον Άδη, ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού» (Ρωμ. 8, 35∙ 38-39). «Γιατί όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο και όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για χάρη του Κυρίου» (Ρωμ. 14, 8).

Η αδιάλειπτη προσευχή - Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

«Δεν ξέρετε πως είστε ναός του Θεού και πως το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;» μας ρωτάει ο απόστολος Παύλος (Α’ Κορ. 3:16). Αφού, λοιπόν, όλοι οι χριστιανοί είμαστε ζωντανοί ναοί του Θεού, δεν πρέπει να γίνουμε οίκοι αδιάλειπτης προσευχής και δοξολογίας Εκείνου;

Υπάρχει, όμως, κι άλλος ένας λόγος, για τον οποίο οφείλουμε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα: Ο σατανάς με τα όργανά του και τους υπηρέτες του μας πολεμάει συνέχεια. Όμοια μας πολεμάει και η σάρκα, που εναντιώνεται στο πνεύμα. Μ’ αυτούς τους ισχυρούς εχθρούς δεν μπορούμε να τα βάλουμε μόνοι μας. Γι’ αυτό πρέπει να οπλιστούμε με την προσευχή.

Παντού και πάντοτε μπορούμε να προσευχόμαστε με το νου και το πνεύμα. Και στο δρόμο και στη δουλειά και στο τραπέζι και στο κρεβάτι και στην πολυκοσμία και στη μόνωση μπορεί να θυμάται κανείς τον Θεό, να Τον ευχαριστεί, να Τον δοξάζει και να ζητάει τη βοήθεια Του. Κι Εκείνος, ως φιλάνθρωπος και πολυέλεος, είναι πάντα έτοιμος να μας ακούσει και να μας συντρέξει.

Για τη φοβερή Κρίση - Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Την ημέρα της Κρίσεως δεν θα απολογηθούμε για το αν υπήρξαμε πλούσιοι ή φτωχοί, διάσημοι ή άσημοι, έξυπνοι ή απλοϊκοί. Θα λογοδοτήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήσαμε τα τάλαντα, τα χαρίσματα, δηλαδή, που πήραμε από τον Πλάστη μας. 

Αν το δούλο της ευαγγελικής παραβολής, που το ένα και μοναδικό του τάλαντο το έκρυψε στη γη, ο κύριός του τον επιτίμησε αυστηρά –«δούλε πονηρέ και οκνηρέ!…» (Ματθ. 25:26)–, τι θα πει, άραγε, ο δίκαιος Κριτής στον άνθρωπο εκείνο που πήρε πέντε ή δέκα τάλαντα και τα αχρήστεψε όλα με την αδιαφορία και τη ραθυμία του;

Πώς θα ζουν οι δίκαιοι στη βασιλεία των ουρανών μετά τη φοβερή Κρίση;

Ποιος είναι πραγματικά ορθόδοξος χριστιανός - Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Πιστεύει σωστά στον Χριστό και, επομένως, είναι πραγματικά ορθόδοξος χριστιανός εκείνος που ανεπιφύλακτα αποδέχεται όσα Εκείνος, ο Θεάνθρωπος, μας αποκάλυψε για τον εαυτό Του, όταν ζούσε ανάμεσά μας. 

Το περιορισμένο, όμως, μυαλό του ανθρώπου δεν αρκεί για την πλήρη κατανόηση της ευαγγελικής αλήθειας, γι’ αυτό είναι απαραίτητος ο θείος φωτισμός. 

Ο Κύριός μας, όταν δει καλή προαίρεση, χαρίζει την αληθινή πίστη, την οποία και τελειοποιεί (βλ. Εβρ. 12:2). Αυτός είναι το μοναδικό θεμέλιο της πίστεώς μας. «Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο εκτός απ’ αυτό που υπάρχει και που είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορ. 3:11).

-Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι: Ό,τι αποκαλυφθεί εδώ, στην Εξομολόγηση, δεν θα αποκαλυφθεί εκεί, στην Κρίση.

Στην Εξομολόγηση δεν πρέπει να φοβόμαστε ούτε να ντρεπόμαστε. Ο φόβος και η ντροπή είναι αισθήματα άλογα, που προέρχονται είτε από το διάβολο είτε από τον εγωισμό μας. 

Ο πνευματικός, που επιτελεί το Μυστήριο, ούτε με το λογισμό του δεν πρόκειται να σε κρίνει για τα αμαρτήματά σου. Είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός να κρίνει άλλον αμαρτωλό; 

Γιατί και ο πνευματικός αμαρτωλός άνθρωπος είναι, άνθρωπος που φοβάται, όπως όλοι, την κρίση του Θεού και εξομολογείται τακτικά τα δικά του αμαρτήματα.

Για το Μυστήριο της Μετάνοιας-Εξομολογήσεως - Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Είναι μεγάλη η ωφέλεια της ψυχής μας από το Μυστήριο της Μετάνοιας-Εξομολογήσεως, με το οποίο συγχωρούνται τα αμαρτήματα που διαπράττουμε μετά το Βάπτισμα. 

Εξαιτίας της αμαρτίας χάνουμε την αθωότητα που αποκτήσαμε με το Βάπτισμα· με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση αποκτούμε πάλι αυτή την αθωότητα. 

Εξαιτίας της αμαρτίας στερούμαστε τη χάρη του Θεού· με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση την αποκτούμε πάλι. Εξαιτίας της αμαρτίας αιχμαλωτιζόμαστε από το διάβολο· με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση αποκτούμε πάλι την ελευθερία μας. 

Για τη νηστεία - Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Η σωματική νηστεία είναι ένα βοηθητικό μέσο που μας χορηγεί η Εκκλησία μας, προκειμένου να ελευθερωθούμε από τα πάθη. Αν η νηστεία δεν συντελεί στην κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη, τότε είναι μάταιη και ανώφελη. 

Αλήθεια, τι νόημα έχει το να αποφεύγει κανείς κάποιες τροφές και ταυτόχρονα να επιδίδεται ανεξέλεγκτα σε διάφορες κακίες και αμαρτίες, που μολύνουν την ψυχή; Σε μια τέτοια μολυσμένη ψυχή δεν πρόκειται ποτέ να αναπαυθεί το Πνεύμα του Θεού. 

Για την Εξομολόγηση - Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

Στην Εξομολόγηση δεν πρέπει να φοβόμαστε ούτε να ντρεπόμαστε. Ο φόβος και η ντροπή είναι αισθήματα άλογα, που προέρχονται είτε από το διάβολο είτε από τον εγωισμό μας. 

Ο πνευματικός, που επιτελεί το Μυστήριο, ούτε με το λογισμό του δεν πρόκειται να σε κρίνει για τα αμαρτήματά σου. Είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός να κρίνει άλλον αμαρτωλό; 

Γιατί και ο πνευματικός αμαρτωλός άνθρωπος είναι, άνθρωπος που φοβάται, όπως όλοι, την κρίση του Θεού και εξομολογείται τακτικά τα δικά του αμαρτήματα.