Πολλοί δικαίως υποστηρίζουν ότι η υπάρχουσα σήμερα οικονομική και πνευματική κρίση, οι διάφορες ασθένειες κλπ. είναι αποτέλεσμα της δικής μας απομακρύνσεως από τον Θεό. Μπορεί κατά το άγιο Βάπτισμα να αποταχθήκαμε τον σατανά και μαζί μ’ αυτόν τα όργανά του, δηλαδή τους μάγους και τις μάγισσες, αλλά μετά να επανερχόμαστε σε παλιές συνήθειες και να ζητούμε τη βοήθειά τους.
«Πόσο χαρούμενα σκιρτούσε η καρδιά, όταν, βαδίζοντας στο σκιερό δάσος, αντίκριζες στο τέλος του δρόμου το καμπαναριό της σκήτης και μετά, στη δεξιά πλευρά, το ταπεινό κελί του στάρετς! Πόσοι άνθρωποι έφταναν εκεί κάθε μέρα! Πώς πήγαιναν και πώς έφευγαν! Πήγαιναν θλιμμένοι κι έφευγαν χαρούμενοι. Οι απελπισμένοι είχαν βρει την ελπίδα. Οι άθεοι είχαν βρει την πίστη. Οι ταραγμένοι είχαν βρει την ειρήνη.
» Γιατί; Επειδή εκεί υπήρχε ο στάρετς, η πηγή κάθε παρηγοριάς και κάθε ευλογίας. Δεν τον ένοιαζε ούτε το όνομα του ανθρώπου ούτε η κοινωνική του θέση, παρά μόνο η ψυχή του. Γι’ αυτήν την πολύτιμη ψυχή θυσιαζόταν, για να τη σώσει, για να τη φέρει στον δρόμο του Θεού.
μὲ θέμα:
« ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ:
Ἡ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 8-4-1984]
[ Β 111 ]
Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, τὴν Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τὴν ἔχει ἀφιερωμένη εἰς τὴν ὁσία Μαρία τὴν Αἰγυπτία. Δὲν εἶναι ἡ μνήμη της σήμερα. Εἶναι τὴν 1η Ἀπριλίου. Ἀλλὰ τὴν τοποθετεῖ, ὅπως τοποθετεῖ καὶ τίς μνῆμες ἄλλων, τίς προηγούμενες Κυριακές, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ἔχει μία Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως καὶ μία Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀκριβῶς γιατί θέλει κάτι νὰ προβάλει. Καὶ αὐτὸ ποὺ θέλει νὰ προβάλει ἡ Ἐκκλησία, εἶναι τοῦτο: Ὅτι ὁ βίος τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας ὑπῆρξε πανάθλιος. Ὁ καρπὸς τῆς μετανοίας της καὶ τῶν δακρύων της, ὅμως, τὴν εἰσήγαγε εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔγινε ἁγία. Συνεπῶς θέλει νὰ πεῖ μὲ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας: «Μὴν ἀπογοητεύεστε. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἕνα σκάμμα, εἶναι ἕνα στάδιον, εἶναι ἕνα πεδίον ἀγῶνος. Ἀγωνιστεῖτε, μετανοήσατε, δακρύσατε, κλάψατε καὶ θὰ συγχωρηθεῖτε· ὄχι μόνο θὰ συγχωρηθεῖτε, ἀλλὰ καὶ θὰ ἁγιασθεῖτε. Ὄχι μόνο θὰ ἁγιασθεῖτε, ἀλλὰ καὶ θὰ δικαιωθεῖτε. Δηλαδὴ θὰ ἀναγνωριστεῖτε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ἀγαπημένα, ζῶντας μέσα στὴν αἰωνιότητα, μαζὶ μὲ Ἐκεῖνον».
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ἡ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 27-3-1988]
(Β193)
Τὸ τέλος, ἀγαπητοί μου, τῆς ἐπιγείου ζωῆς καὶ δράσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι κοντά. Ἤδη οἱ ἐχθροί Του ἔχουν δείξει φανερὰ πιὰ τίς διαθέσεις τους τίς φονικές. Καὶ ὁ Κύριος γνωρίζει πλέον ποιά εἶναι ἡ πορεία. Ἐξάλλου γι᾿ αὐτὴν τὴν πορεία ἦλθε εἰς τὸν κόσμον αὐτόν. Τὴν πορείαν τῆς θυσίας.
Ε΄ ΚΥΡΙΑΚH ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΑΡΕΣΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΣΩΤΗΡΙΑ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ
Ὑπάρχουν μερικὰ θαλάσσια μέρη ποὺ τρέφουν μεγάλα κητώδη θηρία. Ὅσοι λοιπὸν πλέουν σὲ αὐτὰ τὰ μέρη κρεμοῦν κώδωνες στὰ πλευρὰ τῶν πλοίων, ὥστε τὰ θηρία τρομαγμένα ἀπὸ τὸν ἦχο τους νὰ φεύγουν. Καὶ τοῦ δικοῦ μας βίου ἡ θάλασσα τρέφει πολλὰ καὶ φοβερότερα θηρία, τὰ πονηρὰ πάθη δηλαδὴ καὶ τοὺς ἐφόρους τῶν παθῶν, τοὺς δαίμονες, ποὺ εἶναι πονηρότεροι. Ἐπιπλέει σὲ αὐτὴ τὴ θάλασσα σὰν πλοῖο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ ἀντὶ γιὰ κώδωνες ἔχει τοὺς πνευματικοὺς διδασκάλους, ὥστε μὲ τὸν ἱερὸ ἦχο τῆς διδασκαλίας τοὺς νʼ ἀπομακρύνει τὰ νοητὰ θηρία. Αὐτὸ προφανῶς προτυπώνοντας ἡ στολὴ τοῦ Ἀαρῶν, εἶχε εὔηχους κώδωνες ραμμένους στὰ ἄκρα της καὶ σύμφωνα μὲ ὅσα εἶχαν θεσμοθετηθεῖ, ἔπρεπε νὰ ἀκούγεται ὁ ἦχος τους, ὅταν λειτουργοῦσε ὁ Ἀαρῶν.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Ματθ.20,20-28]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ
Σὲ τόσο μεγάλο βαθμὸ ἔφθασε ἡ ἀδυναμία τῶν μαθητῶν νὰ ἀντιληφθοῦν καθαρὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου γιὰ τὸ ἐπικείμενο Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασή Του, ὥστε εὐθὺς ἀμέσως νὰ Τὸν πλησιάσουν οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ νὰ συζητήσουν μαζὶ Του γιὰ τὴν πρωτοκαθεδρία ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ τοὺς παραχωρήσει στὸ μέλλον· διότι, ὅπως ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος, εἶπαν τότε στὸν Κύριο: «Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου(:Ὅταν ἔλθεις στὴ δόξα σου καὶ ἀνεβεῖς στὸν ἐπίγειο βασιλικὸ θρόνο τοῦ Δαβίδ, βάλε μας νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας στὰ δεξιά σου κι ὁ ἄλλος στ᾿ ἀριστερά σου)»[Μᾶρκ.10,37].
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Ἑβρ.9,11-14]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου(:Ὁ Χριστὸς ἦλθε ὡς ἀρχιερέας τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν, τῶν ἀγαθῶν δηλαδὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καὶ εἰσῆλθε στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων μέσα ἀπὸ μία ἀνώτερη καὶ τελειότερη σκηνή, ποὺ δὲν κατασκευάστηκε ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων. Δηλαδὴ δὲν εἰσῆλθε μέσα ἀπὸ μία ἐπίγεια σκηνή, ὅπως ἦταν ἡ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου, ἀλλὰ δεδομένου ὅτι τὸ σῶμα Του ἦταν ἡ σκηνὴ καὶ κατοικία τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀσυγκρίτως ἀνώτερη καὶ τελειότερη, εἰσῆλθε μέσα ἀπὸ τὴ σκηνὴ αὐτὴ τοῦ σώματός Του)»[Ἑβρ.9,11].
– Ποια είναι η δύναμη της αγιορείτικης προσευχής; Μπορεί πραγματικά να σώσει τον κόσμο;
– (Χαμογελώντας.) Κάθε άνθρωπος μπορεί να σώζεται σε κάθε τόπο και με κάθε προσευχή. Δεν μπορούμε να πούμε ότι ισχύει μόνο για την αγιορείτικη ή την αγιοτοπική ή για κάποια άλλη προσευχή. Δεν εξαρτάται από τον τόπο και από τη μορφή. Οποιαδήποτε προσευχή μπορεί να σώσει τον κόσμο.
Εμείς προσευχόμαστε αδιαλείπτως στον ουράνιο Πατέρα λέγοντας: «και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού» (Ματθ. 6:13). Ζητάμε δηλαδή από τον ουράνιο Πατέρα να μην μας αφήσει σε πειρασμούς πάνω από τις δυνάμεις μας, και να μας σώσει απ’ όλες τις γεμάτες δολιότητα παγίδες τού διαβόλου. Επομένως σε κάθε ώρα πειρασμού πρέπει να προσευχηθούμε επίμονα, με δάκρυα, με νηστεία και με συντριβή καρδιάς. Οι άγιοι Πατέρες μας συστήνουν να λέμε διαρκώς την ευχή του Ιησού, ιδιαίτερα κατά την ώρα του πειρασμού, διότι το όνομα του Κυρίου σαν ξίφος βγάζει και κόβει από τις καρδιές μας τους πειρασμούς του εχθρού.
