Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Μία χρυσή αλυσίδα με τον ένα Θεό

 

Ο Χριστός είναι αρχή (Κολ. 1:18), μεσότητα και τελειότητα· διότι αυτός που είναι στους πρώτους, είναι και στους μεσαίους και στους τελευταίους, όπως είναι στους πρώτους· διότι δεν υπάρχει σ’ αυτόν κάποια διαφορά μ’ αυτούς, όπως και δεν υπάρχει ούτε βάρβαρος, ούτε Σκύθης, ούτε Έλληνας, ούτε Ιουδαίος, αλλά ο Χριστός είναι όλα και είναι σε όλους (Κολ. 3:11).

 ✶✶✶

Η Αγία Τριάδα, καθώς διέρχεται από όλους, από τους πρώτους ως τους τελευταίους, σαν δηλαδή να διέρχεται από κάποιο κεφάλι ως τα πόδια, τους συγκροτεί όλους, τους συγκολλά δηλαδή και τους συνενώνει και τους συνδέει με τον εαυτό της, και καθώς τους συγκροτεί όλους, τους κάνει στερεούς και ακλόνητους· φανερώνεται και γνωρίζεται στον καθένα απ’ αυτούς μία και η ίδια, η οποία είναι ο Θεός, που μπροστά του και οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι, και οι πρώτοι είναι όπως οι τελευταίοι.

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: "Τὸ κάλλος τοῦ Εὐαγγελίου ἀνακαινίζει τὸν κόσμο"

 

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος μᾶς καλεῖ νὰ κατανοήσουμε ὅτι εἶναι χρέος ὅλων μας καὶ ὄχι μόνον κάποιων ὑπευθύνων ὅτι μόνον τὸ κάλλος τοῦ Εὐαγγελίου ἀνακαινίζει τὸν κόσμο. Διότι ὁ ἀπόστολος Παῦλος διὰ ὅλους τοὺς βαπτισμένους χριστιανοὺς λέγει: «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τὸν θάνατον Αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν… τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη» καὶ ὁ καθένας μας συσταυρώνεται μὲ τὸν Χριστὸν ὅταν καλῶς μεταχειρίζεται τὰ πράγματα τοῦ κόσμου καὶ δὲν τὰ καταχρᾶται.

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Ο φόβος της κολάσεως

Σε καθένα που αρχίζει να ζει κατά Θεόν, είναι ωφέλιμος ο φόβος της κολάσεως και ο πόνος που γεννιέται από αυτόν. Εκείνος που φαντάζεται ότι μπορεί να βάλει αρχή χωρίς αυτόν τον πόνο και το δεσμό, δε θεμελιώνει μόνο πάνω στην άμμο τις πράξεις του, αλλά και νομίζει ότι μπορεί να χτίσει σπίτι στον αέρα χωρίς θεμέλια, πράγμα τελείως αδύνατο. Γιατί ο πόνος αυτός σε λίγο γεννά κάθε χαρά, και ο δεσμός αυτός συντρίβει τα δεσμά όλων των αμαρτημάτων και των παθών, και ο δήμιος αυτός προξενεί όχι θάνατο, αλλά ζωή αιώνια.

✶✶✶

Όποιος δε θελήσει να αποσκιρτήσει και να ξεφύγει τον πόνο που γεννά ο φόβος της αιώνιας κολάσεως, αλλά τον ακολουθήσει με την προαίρεσή του και σφίξει περισσότερο τα δεσμά του ανάλογα με την αντοχή του, θα έχει συντομότερο δρόμο και θα παρουσιαστεί εμπρός στον Βασιλέα των βασιλευόντων.

Άγιος Συμεών o Νέος Θεολόγος: Ο επαναστάτης Του Χριστού

 ''Διότι αν ενωθείς με το φως εκείνο ολα θα στα διδάξει..''

Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος †
Ο επαναστάτης Του Χριστού

Ο Άγιος Συμεών o Νέος Θεολόγος (949-1042 μ.Χ.) υψώνεται με εξουσία και υπεροχή στη θεολογία πάνω από τους περισσότερους άλλους Πατέρες της Εκκλησίας. 

Αρκεί να θυμηθούμε πως στέκεται τρίτος στη σειρά, μαζί με τον Απόστολο Ιωάννη και τον Άγιο Γρηγόριο Ναζιανζινό, ως οι μόνοι τρεις “θεολόγοι” της Εκκλησίας· μια διάκριση που από μόνη της αναμφισβήτητα επιδεικνύει την απαράμιλλη εξουσία του στο δόγμα της Θεότητας.

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Μετάνοια, όχι απελπισία

 

Πληγή που οδηγεί στο θάνατο είναι η κάθε αμετανόητη και ανεξομολόγητη αμαρτία, και το να πέσει κάποιος σε απελπισία, κάτι που εξαρτάται από τη δική μας προαίρεση και θέληση. Διότι, αν εμείς δεν παραδώσουμε τους εαυτούς μας στο λάκκο της αμέλειας και της απελπισίας, δεν θα έχουν καμία εντελώς ισχύ εναντίον μας οι δαίμονες.

Αλλά όμως, αν θέλουμε, γινόμαστε με τη θερμή μετάνοια, και μετά το πλήγωμά μας, πιο ανδρείοι και πιο έμπειροι. Διότι το να σηκωθεί πάλι κάποιος μετά το πλήγωμα και το θάνατο και να πολεμά, είναι γνώρισμα των πολύ γενναίων και πολύ ανδρείων ανθρώπων, κάτι που και πολύ αξίζει, και είναι γεμάτο από θαυμασμό.

Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς εἶναι μία...

 

Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς εἶναι μία. Τὸ σῶμα ποὺ εἶναι σύνθεση ἀπὸ πολλὰ καὶ ἀνόμοια μέρη, τὰ ὁποῖα εἶναι κρᾶμα καὶ συνίστανται ἀπὸ τέσσερα στοιχεῖα, γῆ καὶ νερὸ καὶ φωτιὰ καὶ ἀέρα, ὡς σύνθετο ὅταν ἀσθενήσει, χρειάζεται, γιὰ θεραπεία διάφορα εἴδη φαρμάκων, σύνθετων καὶ ἀνάμεικτων· αὐτὸ τὸ γνωρίζουν καλὰ καὶ οἱ σοφοὶ τοῦ κόσμου. 

 

Διότι λένε ἂν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἕνα, ἕνα θὰ ἦταν καὶ αὐτὸ ποὺ θὰ τὸν θεράπευε· τώρα ὅμως εἶναι τέσσερα. Καὶ ἡ ψυχὴ ποὺ εἶναι νοερή, ἁπλῆ, ἀδιάσπαστη καὶ ἀσύνθετη, ὅταν ἀρρωστήσει, ἕνα εἶναι αὐτὸ ποὺ τὴν θεραπεύει κι ὄχι πολλά.

Ας σπεύσουμε να βρούμε τον Χριστό

Αν θέλεις να επιτύχεις αυτά που επιθυμείς και ποθείς, εννοώ τα αγαθά του Θεού, και αν θέλεις από άνθρωπος να γίνεις επίγειος άγγελος, αγάπησε, αδελφέ, τη θλίψη του σώματος, δέξου την κακοπάθεια, και μάλιστα αγάπησε πολύ τους πειρασμούς, επειδή αυτοί πρόκειται να σου γίνουν πρόξενοι κάθε καλού.

Πες μου, τι ωραιότερο υπάρχει από μία ψυχή που θλίβεται με επίγνωση, ότι κάνοντας υπομονή πρόκειται να κληρονομήσει τη χαρά όλων; Τι ανδρειότερο υπάρχει από μία καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη, που τρέπει σε φυγή χωρίς κόπο τις φάλαγγες των δαιμόνων και τις απομακρύνει ολότελα;

Τι ενδοξότερο υπάρχει από την πνευματική πτωχεία (*) που είναι πρόξενος της βασιλείας των ουρανών, αλλά και τι θα μπορούσε να είναι αντάξιο με την πνευματική πτωχεία, ή τώρα ή στον μέλλοντα αιώνα;

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: Ο πρώτος και ο δεύτερος Αδάμ

Ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα φωτισμένος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παρουσιάζει γι΄ ἄλλη μιά φορά τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Γράφοντας στούς Κορινθίους, μιλάει γιά δύο ἀνθρώπους:  

«Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καί οἱ χοϊκοί, καί οἷος ὁ ἐπουράνιος τοιοῦτοι καί οἱ ἐπουράνιοι· καί καθώς ἐφορέσαμεν τήν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου».

Πρῶτος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Ἀδάμ, πού ἔπλασε ὁ Θεός «χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς», γι΄ αὐτό καί ὀνομάστηκε χοϊκός. Αὐτόν τον ἄνθρωπο τόν ἔβαλε ὁ Θεός μέσα στόν παράδεισο, ὅπου μποροῦσε νά συναναστρέφεται μέ τούς ἀγγέλους Του, νά Τόν δοξολογεῖ μαζί μ΄ αὐτούς καί νά δέχεται τίς θεῖες ἐλλάμψεις Του. 

Εἶχε ὅμως πάρει θεϊκή ἐντολή, νά μή φάει «ἀπό τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλόν καί πονηρόν», γιά νά μήν παραδοθεῖ στόν θάνατο. Ἀλλ΄ αὐτός, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔφαγε ἀπό τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Καί μόλις ἔφαγε, ἔχασε τήν ἀθωότητά του καί εἶδε τήν γύμνωσή του. 

Η πολυπόθητη αγάπη (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ας έχουμε εμείς έναν κοινό δρόμο, τις εντολές του Χριστού, που μας επαναφέρουν στον ουρανό και στον Θεό. 

Διότι, αν και ο λόγος υπονοεί διάφορους δρόμους, είναι βέβαιο ότι δεν λέγεται με την έννοια ότι χωρίζεται σε πολλούς δρόμους ως προς τη φύση του, αλλά ότι χωρίζεται σε πολλούς δρόμους ως προς τη δυνατότητα και την πρόθεση του καθενός. 

Διότι, αρχίζοντας εμείς από πολλά και διάφορα έργα και πράξεις, είναι σαν να αναχωρούμε καθένας από διαφορετικούς τόπους και από πολλές πόλεις, και σαν να αγωνιζόμαστε να φθάσουμε στο ίδιο κατάλυμα, στη βασιλεία των ουρανών δηλαδή. 

Άλλωστε πράξεις και δρόμους των ανθρώπων, που ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, πρέπει να εννοούμε τις πνευματικές αρετές.