✶✶✶
Όταν η καρδιά σου ταραχθεί από ένα πάθος, όταν η γλώσσα σου προφέρει λόγια ανάρμοστα και εχθρικά, αμέσως λύγισε τα γόνατα και εξομολογήσου το αμάρτημά σου…
Θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία
✶✶✶
Όταν η καρδιά σου ταραχθεί από ένα πάθος, όταν η γλώσσα σου προφέρει λόγια ανάρμοστα και εχθρικά, αμέσως λύγισε τα γόνατα και εξομολογήσου το αμάρτημά σου…
Χρησιμοποιούν τα δένδρα με λάθος τρόπο τις δυνάμεις και τις ικανότητες που τους δίνει ο Θεός; Όχι. Χρησιμοποιούν οι άνθρωποι με λάθος τρόπο τις δυνάμεις και τις ικανότητες που τους δίνει ο Θεός; Ναι.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο άγιο, πιο υψηλό, πιο μεγαλειώδες, πιο ζωογόνο από τη θεία Λειτουργία. Είναι θριαμβευτική γιορτή. Είναι παντοδύναμη προσευχή για τη σωτηρία ολόκληρου του κόσμου και κάθε μέλους της Εκκλησίας χωριστά.
✶✶✶
Η θεία Λειτουργία είναι δείπνο, είναι τράπεζα θείας αγάπης, που προσφέρεται στο ανθρώπινο γένος. Πάνω στο άγιο Δισκάριο, κατά την Προσκομιδή, συγκεντρώνονται κοντά στον Αμνό του Θεού όλοι οι άνθρωποι – οι ζωντανοί και οι κεκοιμημένοι, οι άγιοι και οι αμαρτωλοί, η «θριαμβεύουσα» Εκκλησία και η «στρατευομένη».
✶✶✶
Ένας άρρωστος έπασχε από θανάσιμο έλκος στομάχου. Υπέφερε εννέα ημέρες χωρίς την παραμικρή ανακούφιση από τους γιατρούς. Τον κοινώνησα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας θεραπεύτηκε και το βράδυ σηκώθηκε από το κρεβάτι… Είχε κοινωνήσει με ακλόνητη πίστη. Προηγουμένως προσευχήθηκα θερμά γι’ αυτόν, λέγοντας:
– Κύριε, είσαι η ζωή μας! Όσο εύκολα μπορώ εγώ να σκεφθώ τη θεραπεία, τόσο εύκολα μπορείς Εσύ να τη χαρίσεις. Όσο εύκολα μπορώ εγώ να συλλογιστώ την ανάσταση από τους νεκρούς, τόσο εύκολα μπορείς Εσύ να την πραγματοποιήσεις. Θεράπευσε, λοιπόν, τον δούλο Σου Βασίλειο!
Ο πολυέλεος Δεσπότης τον ελέησε και του χάρισε την υγεία… Δόξα στην παντοδυναμία Σου, Κύριε!…
Μια γριούλα είχε αιμοπτύσεις. Ήταν πολύ αδύνατη και δεν έτρωγε σχεδόν τίποτα. Μόλις την κοινώνησα, άρχισε να συνέρχεται…
Μια κοπέλα είχε φτάσει στα πρόθυρα του θανάτου. Τη θεράπευσε η θεία Μετάληψη… Δόξα στα ζωοποιά Σου Μυστήρια, Κύριε!…
Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 138, 139, 142.
Ω, πώς πρέπει να ζω για ν’ αξιώνομαι να βρίσκομαι σ’ αυτόν τον επίγειο ουρανό!
✶✶✶
Η Εκκλησία είναι η μητέρα όλης της ανθρωπότητας που πιστεύει σωστά στον Θεό. Ικανοποιεί τις ζωτικές ανάγκες της ψυχής και του σώματος. Βοηθάει τον άνθρωπο με τη δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος.
✶✶✶
Όταν θεωρώ τον κόσμο του Θεού, παντού βλέπω την εξαιρετική γενναιοδωρία του Θεού στα δώρα της φύσης: η επιφάνεια της γης, σαν τραπέζι πλουσιότατο, είναι ετοιμασμένο με αφθονία και ποικιλία από έναν πολύ φιλόστοργο και γενναιόδωρο οικοδεσπότη. Και τα βάθη του ωκεανού ακόμη χρησιμεύουν στην διατροφή του ανθρώπου. Και τι να πει κανείς για τα ζώα, τετράποδα και πτηνά; Και τι γενναιοδωρία εκδηλώνεται για την προμήθεια τροφής και ενδυμάτων για τον άνθρωπο;
Στη δευτέρα περίπτωσι, χρειάζεται προσοχή και αβρότης απέναντι του πονεμένου μέρους. Πρέπει να του βάλουμε χλιαρό νερό, μαλακά επιθέματα, καταπαραϋντικά κ.λ.π. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις πνευματικές παθήσεις. Αν έχης κάποια τέτοια αρρώστια, μην την καλομεταχειρίζεσαι, αλλά σταύρωσέ την. Μη της φέρεσαι με επιείκεια, μη τη θωπεύεις. Αλλά κάμε ευθύς το αντίθετο απ’ ό,τι σου ζητεί.
Με τα διανοητικά μάτια της καρδιάς μου βλέπω πώς αναπνέω ψυχικά τον Χριστό στην καρδιά μου, πώς Εκείνος εισέρχεται σ’ αυτήν και αμέσως την καθησυχάζει και την χαροποιεί. Ω, μη με αφήνεις να κατοικώ μόνος χωρίς Εσένα, τον Ζωοδότη, την πνοή μου, τη χαρά μου! Είναι σκληρό για μένα να μείνω χωρίς εσένα.
Αμαρτωλέ! ο οποίος έπεσες στα βάθη του κακού, όταν αναλογίζεσαι το πλήθος των αμαρτιών σου και απελπίζεσαι και η καρδιά σου σκληραίνει, θυμήσου ότι ο Ουράνιος Πατέρας απέστειλε τον Μονογενή Υιό Του, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό στον κόσμο για τη σωτηρία σου και την αιώνια καταδίκη των αμαρτιών σου.
Τον Χριστό πρέπει να Τον έχουμε κυρίως στην καρδιά. Χωρίς Αυτόν, τι ζωή μπορεί να υπάρξει; Μια ζωή ψεύτικη, μια αξιοθρήνητη φυτοζωία…
Οφείλουμε με κάθε θυσία ν’ αναζητήσουμε τον ίδιο τον Χριστό, να Τον βρούμε και να είμαστε πάντοτε μαζί Του. Είναι δύσκολο αυτό; Ο Ίδιος μας περιμένει.
Με ποιον είναι πιο εύκολο να συναντηθούμε, αν όχι με τον «πανταχού παρόντα» Θεό;
Ω,
πόσο απεριόριστα ευρεία είναι η χάρις του Κυρίου που ενεργεί μέσα μου! Ο
Κύριος είναι το παν για μένα. Όλα τα αγαθά τα οφείλω σε Αυτόν. Δική μου
είναι μόνο η αμαρτωλότητα, δικές μου είναι μόνο οι ασθένειες και οι
αδυναμίες.
Αγάπη! Με την αγάπη στον Θεό και τον πλησίον, όλα μπορούμε να τα κερδίσουμε και τίποτε δεν θα χάσουμε. Γιατί, όπου είναι η αγάπη, είναι και ο Θεός. Και ο Θεός είναι το παν για μας, η ζωή μας, η χαρά μας.
Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;
Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής.
Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά. Γιατί δεν είμαστε απλώς συγγενείς ή φίλοι ή γνωστοί, αλλά «αλλήλων μέλη».
Με τη βαθειά πίστη που ενέπνεε,οι ασθενείς κοινωνούσαν πραγματικά «εις ίασιν ψυχής τε και σώματος».
Ο ιερέας Βασίλειος Σούστιν διηγείται πως, όταν ήταν πολύ νέος ακόμα, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά από φυματίωση του λάρυγγα…
Ο καθηγητής Σιμανόφσκυ δήλωσε πως ο ασθενής έχει ζωή μόνο για δέκα μέρες.
Ο π. Ιωάννης βρισκόταν τότε στην Κρονστάνδη. Του έστειλαν τηλεγράφημα. Σε πέντε μέρες έφτασε. – Γιατί δεν με πληροφορήσατε πως αρρώστησε τόσο βαριά; Θα έφερνα μαζί μου τη θεία Κοινωνία. Και, γυρίζοντας στον άρρωστο, ρώτησε: «Πιστεύεις πως με τη δύναμη του Χριστού μπορώ να σε βοηθήσω;».
Με τη βαθειά πίστη που ενέπνεε,οι ασθενείς κοινωνούσαν πραγματικά «εις ίασιν ψυχής τε και σώματος».
Ο ιερέας Βασίλειος Σούστιν διηγείται πως, όταν ήταν πολύ νέος ακόμα, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά από φυματίωση του λάρυγγα…
Ο καθηγητής Σιμανόφσκυ δήλωσε πως ο ασθενής έχει ζωή μόνο για δέκα μέρες.
Ο π. Ιωάννης βρισκόταν τότε στην Κρονστάνδη. Του έστειλαν τηλεγράφημα. Σε πέντε μέρες έφτασε. – Γιατί δεν με πληροφορήσατε πως αρρώστησε τόσο βαριά; Θα έφερνα μαζί μου τη θεία Κοινωνία. Και, γυρίζοντας στον άρρωστο, ρώτησε: «Πιστεύεις πως με τη δύναμη του Χριστού μπορώ να σε βοηθήσω;».